zaterdag 20 juni 2015

Reisverslag Noord-Amerika 2015: dag 21 & 22

21 mei 2015: Miami Beach à Amsterdam + 22 mei 2015: aankomst Amsterdam

Na een heleboel kilometers in de bus gezeten te hebben, na heel veel mooie dingen gezien en meegemaakt te hebben is het dan vandaag zo ver: mijn allerlaatste vakantiedag. Vanavond om zeven uur vlieg ik terug naar Nederland en is de vakantie echt voorbij.

Maar eerst kan ik nog ruim een halve dag genieten in Miami Beach! Ik slaap ’s ochtends iets uit en ontbijt op mijn kamer voor ik naar het strand ga. Ik neem zo weinig mogelijk mee, zodat ik lekker het water in kan. En het is inderdaad lekker het water in, want de temperatuur is prima!

Ik blijf ongeveer een uurtje op het strand, waarna ik verhuis naar het grote zwembad van het hotel. Ik wissel zonnen en zwemmen af en probeer nog echt te genieten van mijn laatste vakantiedag. Helemaal rustig is het helaas niet, want er is erg veel herrie van een soort schoonmaakmachine die slechts een paar meter verderop aan het werk is.

Heerlijk in de zon bij het zwembad

Gelukkig maakt de zon veel goed. Ik vind het dan ook jammer als ik terug moet naar mijn kamer, maar ik heb geen keus: mijn zwemspullen moeten nog even drogen en ik moet de rest van mijn koffer nog inpakken. Dat is nog een hele puzzel, want ik heb toch meer gekocht dan ik dacht. Met een beetje passen en meten zit uiteindelijk alles erin.

Rond half drie ga ik naar beneden om uit te checken. Ik wacht in de lobby van het hotel op de taxi die mij naar het vliegveld zal brengen en maak nog even gebruik van de gratis WiFi verbinding om de laatste berichten naar Nederland te sturen.

Iets over drieën is de taxi er eindelijk en word ik naar het vliegveld gebracht. Daar moet ik even zoeken, want het staat niet heel duidelijk aangegeven bij welke balie ik moet zijn. Uiteindelijk word ik door een medewerker de goede kant opgestuurd en kan ik mijn boarding pass uit laten printen. Een beetje zenuwachtig geef ik mijn koffer af, maar het valt mee: ik zit nog netjes onder het maximumgewicht! Ik vraag voor de zekerheid nog wat dingen na voor mijn overstap, want ik heb maar net iets meer dan een uur de tijd.

Dan kan ik door de controle en nog heel lang wachten tot ik aan boord mag. Het vliegtuig arriveert iets voor zessen bij de gate, waarna iedereen haastig aan boord moet. We vertrekken gelukkig wel op tijd.

Van Miami naar Atlanta vlieg ik met Delta

Als ik aan boord ben, vraag ik aan mijn buurman of hij misschien van plaats wil wisselen met mij in verband met mijn korte overstaptijd. Hij geeft aan dat hij dit liever niet heeft, aangezien hij maar een halfuurtje heeft om over te stappen…

We hebben een kort, gezellig gesprek terwijl het vliegtuig koers zet richting Atlanta. Onderweg komen we in de buurt van wat onweer, waardoor we wat turbulentie hebben. Wel kunnen we goed door vliegen, want al iets over half negen landen we op het vliegveld van Atlanta (de verwachte aankomsttijd was tegen negen uur). Helaas: we zijn zo vroeg dat de gate nog niet vrij is. Pas om tien over negen kunnen we van boord…

Ik haast me over het vliegveld, maar helaas kan ik geen borden vinden en loop ik een heel stuk verkeerd. Tegen de tijd dat ik eindelijk de goede weg heb gevonden, ben ik buiten adem van het snelle lopen. En het ergste? Het boarden van de vlucht naar Amsterdam is vertraagd…

Pas na tien uur mogen de eerste mensen aan boord. We vertrekken dan ook later dan gepland, maar de piloot verwacht wel op tijd te landen.

Vlak nadat we vertrokken zijn, krijgen we ons eerste drankje met een zakje nootjes. Net als iedereen dit op heeft, krijg ik mijn warme maaltijd al geserveerd. Om het makkelijk te maken heeft mijn voorbuurman de rugleuning van zijn stoel heel ver naar achteren gezet, zodat ik me een beetje in een bocht moet wringen om mijn eten op te scheppen. Ik kan hem niet vragen zijn stoel goed te zetten, want aan het gesnurk te horen is hij diep in slaap…

Na de maaltijd probeer ik te slapen, wat me tot mijn eigen verbazing nog lukt ook. Het laatste gedeelte van de lange, maar gelukkig rustige vlucht blijf ik wakker. Ik zet mijn horloge goed en volg de route van het vliegtuig mee op het schermpje voor me. Ruim op tijd zet de piloot de landing in en om tien voor half één landen we op Schiphol.

Het uitstappen en de controle gaan vlot en als ik bij de bagageband kom, is mijn koffer er al. Ik til hem van de band en loop richting de uitgang. Het zit er nu echt op, mijn vakantie is echt voorbij! Het is een geweldige reis geweest met voor mij twee hoogtepunten: de Niagara Falls en de raketlancering. Maar ook het bezoeken van Washington D.C. en Magic Kingdom in Orlando staan hoog op mijn lijstje van favoriete momenten, net als het uitzicht vanaf de CN Tower in Toronto en het Empire State Building in New York.

Een van de hoogtepunten: de Niagara Falls

Alles bij elkaar is het dus echt een onvergetelijke reis geworden. Ik heb leuke mensen ontmoet, heel veel gezien en gedaan en heel veel kilometers afgelegd: in totaal bijna achtduizend. Ook heb ik bijna tweeduizend foto’s gemaakt, genoeg herinneringen dus.

In deze bus heb ik bijna 8000 kilometer afgelegd


Hiermee is ook een einde gekomen aan mijn reisverslag Noord-Amerika 2015. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben! Laat gerust even een reactie achter en laat me weten van welke dag jij het meest genoten hebt. Bedankt voor het lezen in ieder geval en kom nog eens terug voor een ander reisverslag!


vrijdag 19 juni 2015

Reisverslag Noord-Amerika 2015: dag 20

20 mei 2015: Orlando à Miami Beach

Vandaag zullen we de laatste 450 kilometer afleggen in de bus: we rijden op deze laatste reisdag van Orlando naar Miami Beach.

Omdat er geen ontbijt bij het hotel inbegrepen is deze keer, ontbijt ik op mijn kamer waarna ik naar de bus ga. Vandaag hebben we niet alleen een andere buschauffeur, maar ook een andere bus. Het is een bus van dezelfde maatschappij, alleen is deze iets luxer en schoner. Onze chauffeur voor vandaag komt uit Cuba en geeft duidelijk aan dat hij moet doen wat de chauffeur van de andere bus zegt, want die heeft de leiding.

Rond acht uur vertrekken we. We komen langs het Orlando International Airport en rijden dan door naar het Kennedy Space Center, waar we een lange stop zullen maken. Het Kennedy Space Center, of KSC, gaat helemaal over ruimtevaart. Vroeger werden hier ook de space shuttles gelanceerd. Tegenwoordig zijn er nog steeds raketlanceringen en volgens onze reisleidster zal er vandaag ook eentje zijn. Omdat de lanceringen vaak uitgesteld worden, reken ik nog nergens op.

Het gebouw van de space shuttle Atlantis naast de ingang

Als de bus geparkeerd heeft op het parkeerterrein lopen we braaf achter onze reisleidster aan naar de ingang. Terwijl zij onze kaartjes haalt, waarvoor ze even een tijdje in de rij moet staan, krijgen wij de tijd om rond te kijken.

Bij de ingang van het KSC

Bij de ingang is een fontein gebouwd ter herinnering aan president John F. Kennedy, naar wie het KSC vernoemd is. John F. Kennedy was zeer geinteresseerd in ruimtevaart en wilde graag dat er grote ontwikkelingen, zoals bemande ruimtevluchten, plaats zouden vinden. Helaas heeft hij de echt grote ontwikkelingen niet mee kunnen maken.

De John F. Kennedy fontein

Zodra we onze kaartjes hebben, lopen we naar de ingang. Uiteraard is er een veiligheidscontrole. Daarna volgen we onze reisleidster richting de bus die ons naar het lanceergebied brengt. Het KSC bestaat namelijk uit twee gedeeltes: het hoofdgedeelte met het gebouw van de space shuttle Atlantis, de winkels, de bioscoop en de rakettentuin en het lanceergedeelte met het gebouw van de Apollo raketten en de bankjes om naar de lanceringen te kijken.

Met de bus naar het lanceergedeelte

Met de bus is het nog even een stukje rijden naar het lanceergedeelte. Onderweg rijden we langs water en op diverse plaatsen zien we alligators, die hier veel voorkomen.

Een alligator onderweg

Onderweg komen we ook langs het enorme VAB gebouw, het Vehicle Assembly Building. Hier werden vroeger de space shuttle klaargemaakt voor de lanceringen. Ook nu wordt het gebouw nog gebruikt om raketten voor te bereiden op de lancering. Hoewel het misschien niet zo lijkt, is het gebouw enorm groot: het is 218 meter lang, 158 meter breed en 160 meter hoog…

Het VAB

We rijden door naar het lanceergedeelte en krijgen daar eerst de tijd om rond te kijken in de Apollo hal. Hier hangt een Apollo raket en is veel informatie te vinden over alle Apollo raketvluchten.

In de Apollo hal

Er is afgesproken dat we rond kwart voor elf zullen verzamelen voor de lancering, maar als ik onze reisleidster tegenkom, zegt ze dat ik al naar buiten mag gaan als ik dat wil. Dat doe ik uiteraard, want het begint nu toch wel te kriebelen: misschien ga ik een echte raketlancering meemaken! Ik zoek een plaatsje op één van de bankjes en zie de raket al in de verte staan.

In het midden staat de raket klaar voor de lancering

Via luidsprekers worden we op de hoogte gehouden van de situatie. Er zijn twee mogelijke momenten voor de lancering vandaag, waarvan er eentje over ongeveer een kwartier is. Alles ziet er op het moment goed uit, dus het aftellen kan beginnen. Zou het dan echt gaan gebeuren? Om me heen lijkt de spanning bij de wachtende mensen ook toe te nemen. Een beveiligingsagente blijft echter uiterst kalm en zorgt er goed voor dat niemand voor de bankjes blijft staan en zo het uitzicht wegneemt.

Terwijl het aftellen doorgaat, krijg ik gezelschap van onze reisleidster. Samen kijken we gespannen richting de raket in de verte. Gaan we het echt zien? Gaan we echt een raket de ruimte in zien gaan? Ja, hoor, we gaan het zien: precies om elf uur ontstaan er rookwolken en gaat de raket de lucht in. Het geluid bereikt ons pas later, als de raket al veel hoger is.

De raket wordt gelanceerd!

De raket klimt hoger en hoger, alles lijkt goed te gaan. Het commentaar via de luidsprekers is ook positief, de lancering van deze Atlas 5 raket is geslaagd! De onbemande raket is veilig onderweg naar de ruimte om daar materialen af te leveren voor de U.S. Air Force.

De rookpluim van de raket

Wanneer de raket niet meer te zien is, keren we snel terug richting de bussen. Dit is heel goed geregeld: we worden naar de goede rij gestuurd en zitten al vlug in een bus terug naar het hoofdgedeelte. We lopen meteen door naar het Atlantis gebouw. Er staat echter een lange rij, dus loodst onze reisleidster ons naar binnen via de uitgang.

We lopen door naar de lanceringssimulator. Hier kunnen we ervaren hoe een raketlancering voelt. Na het zien van de lancering is dit natuurlijk extra bijzonder. Het is ook niet eng, vind ik: je zit een tijdje gekanteld en alles om je heen trilt en rammelt. Daarna kom je weer gewoon te zitten en is het net alsof je gewichtloos bent.

Na de simulator krijgen we de tijd om de space shuttle Atlantis te bekijken, die tentoongesteld wordt in het gebouw. Dit is de echte space shuttle, geen nagebouwde: deze shuttle is echt de ruimte in geweest.

De space shuttle Atlantis

Als iedereen rondgekeken heeft, is er nog net tijd om even naar het toilet te gaan voor we ons naar de bus moeten haasten. We hebben geen tijd meer om te eten, want er is een stel in de bus uit Schotland dat vanavond al terug vliegt. Op naar Miami dus! De bus kan echter niet meteen vertrekken, omdat er een vrachtwagen heel vreemd geparkeerd staat. Het kost de chauffeur zeker een paar minuten om de bus uit het parkeervak te krijgen.

Uiteindelijk kunnen we toch gaan rijden. We volgen de weg een stukje langs de Atlantische Oceaan en zien in een flits een paar dolfijnen zwemmen. Vlak daarna krijgen we een enorme stortbui op ons dak, maar die is ook zo weer over.

Hoewel onze reisleidster vraagt of we snel kunnen stoppen om te eten, rijdt onze chauffeur gewoon door naar de afgesproken stopplek, ruim twee uur van het KSC af. Iedereen rammelt inmiddels van de honger, maar ja: we hebben wel een raketlancering mee mogen maken!

Zodra de bus stopt bij het Port St. Lucie Service Plaza langs de Florida’s Turnpike haast iedereen zich naar een restaurantje. Ik haal een broodje en zoek een plekje in de zon om rustig te eten. Helemaal rustig eten wordt het niet, want ik krijg gezelschap van een groepje vogels dat wel heel duidelijk laat blijken dat zij ook wel een stukje brood lusten!

Vanaf Port St. Lucie rijden we door richting Miami. We komen langs plaatsen als Jupiter (waar onder andere Céline Dion een huis heeft), Palm Beach en Fort Lauderdale voor we echt in de buurt van Miami zijn. Het is inmiddels vijf uur en dus spitsuur. We komen dan ook terecht in de file, waarbij het snel duidelijk wordt dat de remmen van de bus het goed doen…

De skyline van Miami vanuit de bus

Onze reisleidster had van tevoren gevraagd of het stel uit Schotland bij het vliegveld afgezet kon worden of anders in de buurt van een bushalte om met de shuttlebus erheen te kunnen gaan. De buschauffeur blijft echter stug doorrijden richting Miami Beach, weg van het vliegveld. Hij weigert onderweg even te stoppen, waarop de man van het Schotse stel boos tegen hem uitvalt dat dit niet de afspraak is. Onze reisleidster komt haastig tussenbeide, want het lijkt erop dat ze elkaar elk moment letterlijk in de haren kunnen vliegen…

Uiteindelijk stopt de chauffeur de bus bij het Fontainebleau hotel, een hotel dat nog gebruikt is als decor voor een James Bond film. Hier kan het Schotse stel uitstappen. Onze reisleidster helpt hen een taxi te krijgen en dan zijn ze op weg naar het vliegveld!

Het Fontainebleau hotel

Wij rijden door naar ons hotel. Zodra we er zijn, laadt onze chauffeur de koffers uit en rijdt hij meteen weer weg. Zelfs onze reisleidster kijkt even verbaasd, want eigenlijk zou ze met hem mee terug rijden naar Orlando. Ergens vindt ze het niet erg dat ze een nachtje in Miami moet blijven, maar het snelle vertrek van de chauffeur is wel vreemd.

Voordat ik afscheid neem van iedereen en naar mijn kamer ga, probeer ik eerst mijn vervoer naar het vliegveld morgen te regelen. Dit duurt even, want er is maar één concierge en die is druk bezig met een vlucht te controleren voor een ander stel uit onze bus.

Als mijn vervoer geregeld is, neem ik afscheid van de groep. Ik bedank onze reisleidster voor alles dat ze voor ons gedaan en geregeld heeft en voor haar gezelschap. Dan ga ik naar mijn kamer, waar ik overigens niet lang blijf: ik wil nog wel even naar het strand! Het ligt achter ons hotel, maar er komen lijkt even lastig, omdat de toegangspoort bij het zwembad op slot lijkt te zitten.

Het strand achter het hotel

Ik vind echter een andere route en loop een stukje over het strand voor ik iets eet. Daarna loop ik nog even rond, want zwemmen is niet mogelijk: zodra de zon onder is, mag je hier niet meer zwemmen in het hotelzwembad. Ik vind het een beetje vreemd, aangezien het zwembad in Orlando wel tot half twaalf ’s avonds open was.

Ik besluit de tijd die ik heb alvast te gebruiken om mijn koffer in te pakken. Morgen heb ik nog wel tijd (ik vlieg pas om zeven uur ’s avonds), maar ik vind het fijn om al iets gedaan te hebben. Ook regel ik dat ik later uit kan checken, zodat ik ’s ochtends rustig aan kan doen.

Morgen heb ik dus nog ruim een halve dag om lekker van het weer in Miami Beach te genieten en daarna is het terug naar koud en regenachtig Nederland…


Tot morgen!

Lees verder: Dag 21 & 22 (Miami Beach --> Amsterdam)



donderdag 18 juni 2015

Reisverslag Noord-Amerika 2015: dag 19

19 mei 2015: Orlando

Vandaag blijven we de hele dag in Orlando. Ik heb ervoor gekozen om de dag door te brengen in Magic Kingdom, het Walt Disney World park.

Gisteren heb ik geregeld dat ik mee kan rijden met de gratis shuttlebus van het hotel naar het park, dus ben ik vroeg op om die bus vooral niet te missen. Ik loop wel eerst even langs het zwembad, want gisteravond zag ik dat er een Alligator Alley was, een alligatorstraatje. Wat blijkt? Het zijn maar alligatortjes…

Dit soort alligatortjes zaten in Alligator Alley

Bij de lobby van het hotel wacht ik op de bus, die iets over half acht arriveert. Het controleren van de reserveringen en het instappen duurt echter even, dus pas tegen kwart voor acht rijden we weg. Gelukkig kunnen we goed doorrijden en zijn we rond tien over acht bij de halte op de parkeerplaats. Vanaf deze halte is het een klein stukje lopen naar de boot, die ons naar de echte ingang van Magic Kingdom brengt.

Vanaf de parkeerplaats met de boot naar de ingang

Nog voor half negen sta ik aan de overkant van het meer. Omdat er eerst nog een soort welkomstshow is, wacht ik voor de ingang. Precies om tien over half negen, zoals gepland, begint de show met een welkomstwoordje en een dansje. Dan arriveert er een stoomtrein met daarin de bekende Disneyfiguren (Mickey, Minnie, Pluto) en uiteraard ook Anna en Elsa van Frozen.

De welkomstshow

Als de show afgelopen is, ga ik het park in. Ik wil graag eerst een fastpass regelen voor mijn favoriete attracties, maar dit blijkt hier iets anders te werken dan in Disneyland Parijs. Hier is namelijk in het hele park gratis WiFi. Via een speciale app op je telefoon kun je zo een fastpass reserveren voor maximaal drie attracties in eerste instantie. Heb je alle drie die fastpassen gebruikt, dan kun je via speciale kiosken in het park een nieuwe reserveren. Uiteraard alleen als er nog plaats is!

Met behulp van de app reserveer ik een fastpass voor mijn drie favoriete attracties: de Big Thunder Mountain achtbaan in Frontierland, de Splash Mountain waterachtbaan en Mickey’s Philharmagic, een 3D film. Zodra dat geregeld is, loop ik Main Street af richting het kasteel.

Main Street met het kasteel

Het Magic Kingdom is veel groter dan Disneyland Parijs (waar ik de weg kan dromen nadat ik er bijna twee jaar gewerkt heb) en ik heb ook echt de plattegrond nodig om alles te vinden dat ik zoek. Liberty Square is ook onbekend voor mij: een gedeelte van het park met een hal met standbeelden van de presidenten van Amerika en een kopie van de Liberty Bell in Philadelphia.

Liberty Square met rechts de hal der presidenten en links achter de boom de kopie van de Liberty Bell in Philadelphia

Van Liberty Square loop ik door naar mijn favoriete deel van het park: Frontierland. Het is nog erg rustig en als ik Knabbel en Babbel zie staan, besluit ik dan ook om een foto te laten maken. Eerst vraag ik natuurlijk of ik een foto van hen alleen mag maken, maar dat is nog niet zo makkelijk aangezien ze wel zin hebben om een beetje gek te doen…

Knabbel en Babbel in een gekke bui

Na de foto’s loop ik door richting de Big Thunder Mountain. Dat het nog erg rustig is, is ook hier te zien: de wachttijd is slechts tien minuten…

10 minuten wachten maar voor de Big Thunder Mountain...

Ik heb echter een fastpass en kan zo doorlopen voor ‘een wilde rit door de wildernis’. Deze achtbaan met een cowboy en western thema is altijd al mijn favoriet geweest, ook in Disneyland Parijs, maar ik zie toch wat verschillen met de versie in Parijs. Welke ik leuker vind? Deze!

Na de Big Thunder Mountain heb ik nog ruim de tijd voor mijn volgende fastpass, dus loop ik terug naar Liberty Square om een bezoek te brengen aan de Haunted Mansion, het spookhuis. Ook hier vallen me grote verschillen op met de versie in Parijs, met name in het verhaal achter de attractie. Om eerlijk te zijn vind ik het verhaal in Parijs spannender.

In de Haunted Mansion

Als ik weer veilig buiten sta zonder meeliftende geesten ga ik naar iets minder engs: It’s a small world, één van de bekendste attracties van Disney. Met een bootje vaar je tussen zingende poppen door, die in een decor staan en kleding aan hebben van landen uit de hele wereld.

Helaas niet de beste foto, maar dit is het Nederlandse gedeelte van It's a small world

De volgende attractie die ik doe, is mijn tweede fastpass: de Splash Mountain. Het verhaal is gebaseerd op Broer Konijn, meneer Bos en Rein Vos, maar het leukste is het einde: als het bootje zestien meter naar beneden stort en je een heerlijke plons water over je heen krijgt…

De Splash Mountain met een val van zestien meter...

Om even op te drogen, loop ik naar Main Street en kijk ik een stukje van één van de shows die op straat worden gedaan. Het is echter heel warm (meer dan dertig graden), dus besluit ik om eerst iets te drinken te gaan halen. In Adventureland vind ik een kraampje dat heerlijk ananassap verkoopt en waar het dan ook erg druk is. Ik manoeuvreer me uit de rij en ga terug naar Main Street om de show voor het kasteel te bekijken. Het verhaal is erg simpel uiteraard, maar ik vind wel Donald Duck verkleed als kapitein Haak heel erg schattig!

Donald Duck als kapitein Haak, gewoon heel erg schattig!

Vanaf Main Street loop ik weer naar Adventureland, het gedeelte van het park met een junglethema. Hier is ook de bekende attractie Pirates of the Caribbean, maar ik bezoek eerst de boom van de familie Robinson. Dit boomhuis is nagebouwd met behulp van de verhalen uit het boek over de Zwitserse familie Robinson, die strandt op een onbewoond eiland nadat ze schipbreuk hebben geleden. Met behulp van de spullen van het schip bouwen ze een heel nieuw leven op op het eiland, inclusief een enorme boomhut.

Uitzicht vanuit de boom op Adventureland

Als ik weer beneden ben, loop ik richting Main Street, waar ik het begingedeelte van de straatshow zie. Omdat ik nog tijd heb voor ik naar mijn derde fastpass moet, loop ik wat rond, bekijk ik wat winkeltjes en maak ik nog wat foto’s.

Fontein op Main Street met een beeldje van Donald Duck

Dan is het tijd om naar Mickey’s Philharmagic te gaan: een 3D show over een orkest. Het gaat mis als Donald het orkest stiekem probeert te leiden en wat volgt, is een muzikale rondreis langs verschillende Disneywerelden. Voor wie ooit in Magic Kingdom is en twijfelt over het wel of niet doen van deze attractie: niet twijfelen, ik kan hem absoluut aanraden!

Aangezien het inmiddels bijna één uur is, ga ik op zoek naar iets te eten. Ik wil eigenlijk bij het Tortuga restaurant eten, het piratenrestaurant bij Pirates of the Caribbean, maar de keuzes op de menukaart en vooral de prijzen vallen me erg tegen. Daarom ga ik naar Frontierland, waar ik bij een restaurantje de zeer interessante combinatie van een croissant met tonijnsalade voorgezet krijg… Bij gebrek aan iets anders eet ik het op, maar ik vind dit absoluut geen aanrader…

Na het eten ga ik weer terug naar Adventureland, want ik had een nieuwe fastpass geregeld en kan zo doorlopen bij Pirates of the Caribbean. Dit is één van de weinige attracties waarvan ik zeg: de versie in Parijs is leuker. Hier heb je weliswaar Jack Sparrow die af en toe opduikt, maar het is een vrij kort boottochtje en ik mis een beetje de sfeer die er in Parijs wel is.

In Pirates of the Caribbean

Ik probeer na de attractie nog een fastpass te regelen voor de nieuwe achtbaan gebaseerd op het mijntreintje van de Zeven Dwergen van Sneeuwwitje, maar dit lukt helaas niet. Daarom reserveer ik nog een keertje voor de Splash Mountain. Eerst is het echter tijd voor de grote parade. Vreemd genoeg wordt deze om drie uur ’s middags gedaan, het warmste tijdstip van de dag. Dit merk ik ook als ik even op de grond ga zitten… Au, au, au! Ook tijdens de parade lijk ik langzaam weg te smelten en zodra de laatste wagen voorbij is, koop ik eerst iets te drinken.

Donald tijdens de parade

Inmiddels is het flink drukker in het park, dus besluit ik wat rust op te zoeken door mee te gaan met een bootje naar Tom Sawyer Island. Ik ken het boek verder niet, maar het is heerlijk rondlopen over dit kleine eilandje. Ook heb ik een mooi uitzicht op de Big Thunder Mountain en zie ik de raderboot voorbij varen.

Uitzicht vanaf Tom Sawyer Island op de Big Thunder Mountain en raderboot

Ik besluit nog wat rustige dingen te doen en keer weer terug naar het vaste land. Aan de overkant van de ‘haven’ bevindt zich de Country Bear Jamboree, een attractie met zingende berenpoppen.

Country Bear Jamboree

Na de Country Bear Jamboree loop ik naar Adventureland, waar ik in de rij ga staan voor de Enchanted Tiki Room. Het liedje hiervan ken ik heel goed, maar de attractie zelf heb ik nog nooit gedaan. Het blijkt te lijken op de Country Bear Jamboree, alleen heeft deze attractie zingende vogels.

De Enchanted Tiki Room

Mijn volgende stop is Tomorrowland, het gedeelte van het park met als thema uitvindingen en de toekomst. Omdat de wachttijd meevalt, doe ik de attractie Stitch’s Great Escape, over het ruimtewezentje Stitch, waarna ik doorloop richting Fantasyland en in wat winkeltjes kijk. Daarna ga ik weer naar Main Street om de hele straatshow te bekijken. Wat me opvalt, is dat mensen hier gewoon mee mogen dansen op straat. Zoiets zou in Disneyland Parijs absoluut niet kunnen, daar word je al aangesproken als je met je voeten op straat komt tijdens de parade…

Donald poseert even tijdens de straatshow

Na de straatshow doe ik voor de tweede keer vandaag de Splash Mountain, waarna ik iets eet in Frontierland. Ondertussen zie ik op de app dat er maar twintig minuten wachttijd is voor de mijntreinachtbaan van de Zeven Dwergen, dus haast ik me daarheen. Helaas, de achtbaan blijkt dicht te zijn, omdat er onweer in de buurt is…

Ik loop verder door het park en zie dat er nauwelijks wachttijd is voor Mickey’s Philharmagic, wat me doet besluiten die attractie ook nog een tweede keer te doen. Daarna zoek ik alvast een mooi plekje voor de avondparade. De zon is langzaam onder aan het gaan, wat een mooie lucht oplevert.

De lucht boven Main Street

De avondparade begint precies op tijd. Een voor één komen de prachtig verlichte wagens voorbij, beginnend met Tinkerbel en eindigend met een enorme wagen met als thema de Verenigde Staten.

Het schip van kapitein Haak tijdens de avondparade

Lang nagenieten van de parade kan ik niet, want ik moet terug naar de parkeerplaats om de bus naar het hotel te halen. Wel zie ik vanaf de parkeerplaats nog het vuurwerk boven het park.

Vuurwerk vanaf de parkeerplaats

Uiteindelijk ben ik rond elf uur terug op mijn kamer na een lange, vermoeiende, maar vooral ontzettend leuke en heerlijke dag. De conclusie die ik kan trekken? Magic Kingdom scoort op heel veel punten beter dan Disneyland Parijs. Dit komt niet alleen doordat het park groter is, maar vooral door de service: de gratis WiFi verbinding en de app zijn ideaal, het personeel is vriendelijk (mensen staan hier ook veel meer open voor een praatje dan in Parijs) en er is gewoon een veel relaxtere sfeer. Mocht je dus ooit twijfelen tussen Disneyland Parijs en nog even doorsparen voor Magic Kingdom, dan zou ik echt aanraden om door te sparen. Het is duurder dan Parijs, absoluut (hoewel Disneyland Parijs er ook niet goedkoper op wordt), maar ik vind het het geld meer dan waard.

Morgen heb ik nog één laatste reisdag, van Orlando naar Miami Beach, en dan zit de reis er alweer op.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 20 (Orlando --> Miami Beach)



woensdag 17 juni 2015

Reisverslag Noord-Amerika 2015: dag 18

18 mei 2015: Pensacola à Orlando

Voor vandaag staat de langste rit van de hele reis op het programma: we rijden zo’n 750 kilometer van Pensacola naar Orlando…

We beginnen de dag echter eerst met een ontbijt in het hotel, want dat zit vandaag weer inbegrepen. En het blijkt nog eens een heerlijk en uitgebreid buffet te zijn ook! Er is volop keuze in broodjes, beleg, er is vers fruit, we kunnen eieren nemen, koffie en thee… Iedereen is dan ook meteen in een goed humeur, want zo willen we elke dag wel beginnen!

Na het ontbijt gaan we naar de bus en vertrekken we rond kwart over zeven richting Orlando. We rijden een klein stukje over de Scenic Highway (een snelweg met mooi uitzicht) voor we naar de 10 snelweg gaan. Deze zullen we voorlopig volgen richting Tallahassee, de hoofdstad van Florida.

Weer onderweg...

Terwijl we rijden, krijgen we het nieuws te horen dat we voor de laatste rit overmorgen (Orlando naar Miami Beach) waarschijnlijk een andere chauffeur zullen hebben. Dit heeft te maken met financiële redenen, iets waar iedereen eigenlijk een beetje verbaasd en verontwaardigd over is. Ook onze chauffeur vindt het duidelijk niet leuk: hij is erg stil en vergeet zelfs om muziek te draaien zoals hij normaal gesproken wel elke dag doet.

We blijven ondertussen de 10 snelweg volgen door de staat Florida. Om ongeveer kwart voor tien mogen we de horloges weer verzetten, want dan zijn we terug in de Eastern Time Zone: het is vanaf nu bij ons opnieuw zes uur vroeger dan in Nederland.

Een halfuurtje later maken we onze eerste stop. We mochten hiervoor kiezen tussen de Walmart en een truckstop. De keuze was unaniem: het wordt een truckstop!

Als iedereen iets gegeten en gedronken heeft, vervolgen we onze weg. Onderweg zien we nog steeds af en toe wat heuvels, maar verder is het landschap veel hetzelfde: bomen dicht langs de weg, af en toe onderbroken om ruimte te maken voor reclameborden.

De tweede stop van de dag is de lunchstop. Vandaag is deze bij de Oaks Mall, een winkelcentrum in de stad Gainesville. We krijgen een uur en een kwartier om iets te eten en even rond te kijken. Net zoals veel winkelcentra in de Verenigde Staten heeft de Oaks Mall een ‘food court’: een gedeelte met allemaal verschillende restaurantjes.

Nadat ik gegeten heb, loop ik nog een rondje door het winkelcentrum. Onderweg kom ik een klein treintje tegen, dat rondrijdt om kinderen (en de iets grotere kinderen!) te vermaken.

Het treintje in de Oaks Mall

Ruim op tijd meld ik me weer bij de bus om verder te gaan. Onze reisleidster bevestigt nu dat we de laatste dag inderdaad een andere chauffeur zullen hebben. Eigenlijk is iedereen even stil, want we zijn allemaal erg op onze eigen chauffeur gesteld geraakt.

Om de gedachten even af te leiden, zet onze reisleidster een DVD aan. Het is een grappige film, maar ik kijk ook elke keer naar buiten om te zien hoe ver het nog rijden is. Tegen vier uur wordt het landschap toch iets vlakker en komen we duidelijk meer in de buurt van Orlando. Rond kwart voor vijf komen we dan eindelijk het eerste bord voor Disney World tegen.

Het eerste bord voor Disney World

Nu gaat het snel, of althans: voor mij lijkt het heel snel te gaan, omdat ik dit gebied ken (ik ben eerder in de buurt van Orlando geweest). We rijden onder andere snelwegen door, zien borden richting International Drive – de grote hoofdweg van Orlando – en voor de pretparken. Ook zien we, heel erg in de verte, de achtbanen en het nagebouwde Harry Potter kasteel van de Universal Studios.

Borden richting bekende wegen en pretparken, zoals Universal Studios

We slaan af naar de International Drive, een groot feest der herkenning voor mij. Deze weg heeft links en rechts overal winkels, restaurants, attracties en souvenirpunten. Het is één van de meeste toeristische wegen ter wereld, maar ik vind het altijd leuk om te zien.

International Drive heeft veel van deze 'souveniroutlets': winkels met goedkope souvenirs en mogelijkheden om kaartjes te kopen voor de pretparken.

Ons hotel, International Palms, ligt ook op de International Drive. We worden voor de laatste keer keurig afgezet en nemen dan afscheid van onze chauffeur.

Lang tijd om te treuren is er niet, want we zijn in Orlando! Ik breng snel mijn koffer naar mijn kamer, controleer of de WiFi werkt en ga dan al meteen weer op pad. Ik regel wel eerst dat ik morgenochtend met de shuttlebus mee kan naar Walt Disney World.

Nadat ik de bus geregeld heb, ga ik lopen. Vanaf het hotel is het maar een klein stukje lopen naar het Titanic museum, waar ik een paar jaar geleden geweest ben. Helaas is het al gesloten, dus kan ik alleen de buitenkant bekijken.

Het Titanic museum

Vlakbij het museum is een bushalte voor de Lynx bus, het plaatselijke openbaar vervoer. Ik heb mijn huiswerk goed gedaan en kan vrij gemakkelijk de bus vinden die me naar Downtown Disney kan brengen, het winkelgebied dat bij de Disneyparken hoort. Ik moet bij Sea World, het bekende waterpark, overstappen, waarbij de chauffeur me netjes wijst op de goede halte.

Ongeveer drie kwartier nadat ik ben vertrokken bij het Titanic museum sta ik al in Downtown Disney. Ik haal eerst een heerlijk broodje bij de Earl of Sandwich en geniet in het nog steeds warme avondzonnetje.

Ik ben er: Downtown Disney!

Daarna is het tijd om te winkelen! Naast schrijven en vlechten is mijn hobby Disneypins verzamelen (pins zijn een soort speldjes) en aangezien hier een grote pinwinkel zit, ben ik voorlopig wel zoet!

De pinwinkel

Met een tas vol nieuwe pins verlaat ik de winkel. Ik kom langs een kraampje dat alleen spullen voor linkshandigen verkoopt, bezoek de Disney kerstwinkel en snoepwinkel en loop langs het Rainforest Café, waar een vulkaanuitbarsting nagedaan wordt.

Rainforest Café

Langs Lake Disney, het grote meer in het midden van Downtown Disney, ga ik verder. Ik steek nu over naar het andere gedeelte van het winkelgebied, waar ook nog enkele grote winkels zitten.

Lake Disney

Een van die grote winkels is de Lego-winkel. Het leuke van deze winkel is dat er buiten enkele leuke ‘standbeelden’ staan, die helemaal van Lego gemaakt zijn. Voor de winkel is de draak uit Doornroosje gebouwd, er is een ‘standbeeld’ van Woody en Buzz Lightyear uit Toy Story en dit jaar zijn Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen van Lego gemaakt.

Sneeuwwitje en Dopey van Lego

Uiteraard breng ik ook nog een bezoek aan de World of Disney, de grootste Disney souvenirwinkel. Omdat het inmiddels al aan het schemeren is, besluit ik om daarna terug te gaan richting het hotel.

Zonsondergang in Downtown Disney

Ik moet helaas bijna een halfuur wachten op de bus, waardoor ik uiteindelijk pas rond tien voor half tien terug ben bij het hotel. Het is echter nog warm, wat me doet besluiten nog even snel te gaan zwemmen. Verrassend genoeg ben ik niet de enige met dit idee: het halve zwembad ligt vol!

Vrij snel na het zwemmen ga ik toch slapen, want ik weet dat morgen een lange en vermoeiende dag zal zijn: dan ben ik de hele dag in Walt Disney World, het grote Disneypark!

Tot morgen!

Lees verder: Dag 19 (Orlando)