vrijdag 3 november 2017

Reisverslag Disneyland Parijs 2017: dag 3

Woensdag 18 oktober 2017

Het is alweer onze laatste dag in Disneyland Parijs. We willen nog lekker even genieten van het park, maar ook niet te laat vertrekken om alle files onderweg een beetje te vermijden.

We staan daarom vroeg op, douchen en kleden ons aan en pakken alle spullen weer in. Met de koffer verlaten we de kamer na een ontbijt van meegebrachte broodjes om bij de receptie uit te checken. De koffers geven we af bij de bagagerie, waarna we richting Disney Village lopen. We passeren de controle, halen nog een warm drankje en gaan dan naar de Studios.

Net als gisteren staat er alweer een lange rij, maar vandaag lijkt het iets georganiseerder. Rond vijf voor half negen komt de rij een beetje in beweging, waarna het snel gaat. We gaan het park in en lopen meteen door naar Ratatouille… die opnieuw nog dicht is. Omdat er een kleine rij staat te wachten, blijven we staan. Gelukkig komt de rij snel in beweging en kunnen we eindelijk de attractie doen.

Als we het ritje gemaakt hebben, dat een combinatie is van 3D en een gewone attractie, lopen we nog lang de Tower of Terror richting de Rock ’n Rollercoaster, maar die is dicht vanwege een technisch probleem. Daarom verlaten we de Studios en gaan we naar het Disneyland Park. Ook hier zijn slechts een paar attracties open, waardoor de rij bij Peter Pan al dertig minuten is. Mad Hatter’s Teacups heeft echter maar vijf minuten wachttijd, dus draaien we eerst een rondje in een theekopje.

De Tower of Terror

Vervolgens gaan we naar Dombo, het vliegende olifantje. De rij valt tegen – we staan tot iets na tien uur in de rij voor we in onze olifant mogen stappen. Wanneer we geland zijn, verlaten we snel de attractie en halen een fastpass voor Peter Pan. Vervolgens gaan we in de rij staan voor Pinokkio, waarna we naar Pirates of the Caribbean gaan. Hier is het zo rustig dat we de attractie twee keer kunnen doen.

Jack Sparrow in Pirates of the Caribbean (foto gemaakt met telefoon)

Inmiddels is het tijd om met Peter Pan te gaan vliegen. De attractie blijkt ook opgeknapt te zijn – enkele projecties zijn veranderd en alles is geverfd. Hierdoor ziet het er weer mooi uit. Ook gaan de karretjes wat minder schokkerig dan eerst, opnieuw een pluspunt voor de attractie.

We lopen van Peter Pan naar Main Street om te kijken bij Marie uit de Aristokatten, die daar een fotolocatie heeft. Er wordt verteld dat Marie zo even pauze gaat houden en over een halfuur terug komt. Dit duurt ons te lang, dus maken we alleen even foto vanaf de zijkant.

Marie met blauwe strikjes vanwege het vijfentwintigjarig bestaan

Terwijl de Tricycle Gang naar buiten komt, besluiten we het park te verlaten en naar Disney Village te gaan voor de lunch. We eten nog een broodje en gaan dan naar het hotel om onze bagage te halen. We kijken nog een laatste keer rond en lopen dan naar de auto om te beginnen aan onze reis terug naar Nederland.

De knuffels zijn klaar voor de reis terug naar Nederland! (foto gemaakt met telefoon)

Het eerste stuk verloopt zonder problemen: we rijden door wat Franse dorpjes naar de tolweg, passeren de poortjes en stoppen nog een keer om geld op te nemen, zodat we straks de tol contant kunnen betalen. Vervolgens rijden we door richting de Frans-Belgische grens en stoppen we pas weer in België om iets te eten. Via onze telefoons bereikt ons een obstakel onderweg: bij Antwerpen staat file. De berichten lopen echter uiteen van slechts tien minuten vertraging tot een uur, dus besluiten we toch maar door te rijden.

Al snel zijn we erachter dat de laatste berichten klopten. Ruim voor we bij Antwerpen zijn, komen we terecht in de file. Het kost ons meer dan een uur om de andere kant van Antwerpen te bereiken, omdat het alleen maar stilstaan of langzaam rijden is.

Na Antwerpen zijn de problemen ook weer gelijk voorbij. We kunnen in Nederland vlot doorrijden en zijn uiteindelijk rond half negen bij de ouders van mijn vriend om ons konijn op te halen. We laden haar met al haar spullen in de auto, gaan naar huis en ploffen moe neer op de bank. De file onderweg was niks, maar we kijken wel terug op drie prachtige dagen!


dinsdag 31 oktober 2017

Reisverslag Disneyland Parijs 2017: dag 2

Dinsdag 17 oktober 2017

Vandaag hebben we een hele dag om van beide Disneyparken te genieten. We zijn van plan lang van de dag gebruik te maken door te beginnen met de Extra Magische Uren en te eindigen met nogmaals de show op het kasteel te bekijken.

Zoals eigenlijk altijd als we op vakantie zijn, staan we vroeg op. We nemen een douche, kleden ons aan en ontbijten op de kamer. Het ontbijt zit namelijk niet meer standaard bij de reservering inbegrepen – bij hotel Sequoia Lodge betaal je per persoon per dag 19 euro. Dit vonden wij wel erg veel, dus hebben we zelf broodjes meegenomen.

Rond tien over acht verlaten we de kamer en lopen we via de controle Disney Village in. Daar halen we bij een restaurantje nog een warm drankje. Het is duidelijk dat het nog vroeg is voor de medewerkers, want het tempo ligt heel erg laag…

Als we uiteindelijk onze drankjes hebben, lopen we richting de Walt Disney Studios om gebruik te maken van de Extra Magische Uren. Dit is vandaag een uur – van half negen tot half tien – waarin het park alleen open is voor gasten die in de Disney hotels verblijven. Op die manier wordt er uitgegaan van korte wachttijden. Helaas zijn er maar een paar attracties open (Crush’s Coaster, Ratatouille en de Rock ’n Rollercoaster), maar toch maken we er graag gebruik van.

Wanneer we bij de Studios aankomen, staat er al een lange, ongeorganiseerde rij. Veel mensen lopen er gewoon langs en ook als er gecontroleerd is of we in een Disney hotel verblijven, wordt er nog steeds veel voorgedrongen. Het is inmiddels half negen geweest, dus de eerste gasten gaan het park al in. Rennend verplaatsen ze zich, om maar zo snel mogelijk bij de attracties te zijn.

Wij volgen in een normaal tempo, ondertussen even kijkend naar Pluto die klaar staat om op de foto te gaan. Rennen heeft toch geen zin – je zit hoogstens één karretje eerder in de attractie dan degene die niet rent. Wij gaan lopend naar Ratatouille… en kunnen ook weer terug lopen, want de attractie heeft vertraging met open gaan. Balend keren we om, want juist deze attractie wilden we graag doen. Het is de nieuwste attractie van het park en in mijn ogen ook één van de leukste.

Helaas is Ratatouille dicht

Omdat we de attractie nu dus niet kunnen doen, besluiten we eerst iets anders te doen en later terug te komen. We gaan naar de Rock ’n Rollercoaster, de achtbaan met medewerking van de muziekgroep Aerosmith. Het is niet druk en we kunnen de rit twee keer achter elkaar maken. Het leuke voor ons is de muziek – alle treintjes van de Rock ’n Rollercoaster hebben een andere soundtrack en meteen de eerste keer hebben wij onze favoriete liedjes: Love in an elevator en Walk this way.

Door de twee achtbaanritjes zijn we meteen goed wakker. We willen teruggaan naar Ratatouille om te kijken of de attractie nu wel open is, maar onderweg komen we langs de Tower of Terror – de attractie over de Twilight Zone, waarbij op een stormachtige nacht met onweer vijf mensen zijn verdwenen in een neerstortende lift. De attractie blijkt al open te zijn, dus gaan we de korte wachtrij in. Zo wordt onze dagopening aangevuld met een rit in een neerstortende lift.

Het Hollywood Tower hotel van de Tower of Terror attractie (foto gemaakt met telefoon)

Opnieuw willen we na de attractie kijken bij Ratatouille, maar nu komen we langs Toy Story Playland – het gedeelte gebaseerd op de Toy Story films. De attractie Parachute Drop – de parachuutjes van de groene soldaatjes die naar beneden ‘vallen’ – gaat net open als we langs lopen, dus we sluiten aan in de rij. Na een paar minuten wachten mogen we in een parachuutje plaatsnemen en laten we ons een paar keer naar beneden vallen.

Nu moeten we toch wel echt wakker zijn, maar voor de zekerheid pakken we nog even de RC Racer mee, die ook slechts vijf minuten wachttijd heeft. In deze attractie neem je plaats in een groot speelgoedautootje, dat in een soort halfpipe heen en weer rijdt.

Na al deze spannende attracties zijn we toe aan iets rustigers en kijken we bij Ratatouille. Helaas staat er nu al een wachtrij van 100 minuten en geeft de Fastpass een terugkomtijd aan voor in de middag. We besluiten morgen een nieuwe poging te doen en gaan nu eerst nog wat andere attracties doen. Zo maken we een ritje achter de schermen met de Studio Tram Tour (wachttijd van tien minuten) en kijken we binnen bij de Art of Animation, waar je tekenles kunt volgen en met Mickey op de foto kan.

De Studio Tram Tour (foto gemaakt met telefoon)

We verlaten de Art of Animation en gaan naar het Animagique Theater om in de rij te gaan staan voor de voorstelling Mickey and the Magician. Dit is een nieuwe show, waarvan zelfs ik nog niets gezien heb, dus we zijn benieuwd. Om vijf over elf mogen we naar binnen en een kleine tien minuten later begint de show.

Het verhaal gaat over Mickey, die als schoonmaakhulpje bij een goochelaar werkt. Zelf wil hij ook graag toveren, maar hij moet eerst schoonmaken. Voor de maan verdwenen is, moet hij klaar zijn. Hij begint met het goed leggen van een doek op een stoel en ineens is daar de Blauwe Fee uit Assepoester. Na een liedje en een dansje, en natuurlijk een optreden van Assepoester zelf, kan Mickey weer gaan schoonmaken, want er is al een stukje van de maan weg.

Mickey gaat verder met het afstoffen van een kast en ineens verschijnt Lumière uit Belle en het Beest. Er wordt gedanst en gezongen en daarna komen Belle en het Beest zelf op voor hun dans. Na hun vertrek schrikt Mickey: er is alweer een stukje maan weg.

Hij gaat snel verder, maar wordt onderbroken door Rafiki. Dit is niet de Disney Rafiki die in de parken te zien is, maar de Rafiki uit de musical The Lion King. Er lopen, net als in de musical, dieren door de zaal, wat voor een prachtig moment zorgt. Wat ons verbaast, is dat als Rafiki op de Koningsrots verschijnt Simba niet getoond wordt. Waar is onze vriend?

Mickey moet inmiddels weer verder met poetsen, want er is nog maar een beetje maan over. Hij vindt een lamp, poetst hem op en ja, hoor: daar is de Geest uit Aladdin. Ook dit is niet de ‘park’-versie van de Geest, maar iemand die blauw geschminkt is.

Nu moet Mickey echt door met poetsen en hij maakt snel een glazen bol schoon. Ineens is daar Olaf uit Frozen, gevolgd door Elsa. Met een liedje en een dansje maken zij Mickey duidelijk dat hij zijn toverkunsten gewoon moet laten gaan. Dat doet hij… maar hij heeft zijn kunsten niet onder controle. Alles gaat kapot en verdrietig gaat Mickey zitten. De goochelaar verschijnt nu weer op het toneel en troost Mickey. Samen maken ze alles en het is eind goed, al goed.

Alle twee vinden we het een erg mooie show, vooral door de combinatie van Disney en goocheltrucs. Nog napratend verlaten we het theater. Via een paar winkeltjes verlaten we ook de Studios om naar het Disneyland Park te gaan. Als we daar aankomen, fietst net de Tricycle Gang voorbij. We weten ze in te halen en maken nog een paar foto’s.

Mickey en Minnie tijdens de Tricycle Gang

Vervolgens gaan we Discoveryland in om een fastpass te halen voor Hyperspace Mountain. We kijken nog even bij Star Tours, maar de wachtrij is erg lang. Daarom willen we Pirates of the Caribbean nog een keer doen, maar die is dicht vanwege een technische storing. We besluiten naar Frontierland te gaan en nog een keer Phantom Manor te doen. Net als we de attractie uit zijn, komt Goofy’s Skeleton Party voorbij en feesten we even met ze mee.

Panchito tijdens de Skeleton Party

Het feestje gaat door, want we willen nog een ritje maken in de trein die rondom het park rijdt, maar het treinstation ligt op de route van de Skeleton Party. We volgen ze door Frontierland en pas als ze uitgedanst zijn, kunnen we naar het treinstation. We hebben geluk: we kunnen mee met de volgende trein. We besluiten het hele park rond te rijden en pas weer uit te stappen als we terug in Frontierland zijn.

Tijdens de treinrit zijn we erachter gekomen dat we om kwart over twee al een nieuwe fastpass kunnen halen (we kunnen om half vier Hyperspace Mountain in). Omdat dat nog even duurt, gaan we eerst naar Fantasyland om daar de Sneeuwwitje attractie te doen – deze heeft maar tien minuten wachttijd. Pinokkio’s wachtrij is langer, dus die slaan we over.

Pirates of the Caribbean is nog steeds dicht, wat ons bij Adventure Isle brengt: het ‘eiland’ naast de attractie, achter de boot van kapitein Haak. We kijken even in de Skull Rock, de rots in de vorm van een doodskop, en lopen over de wiebelende brug over het water. Zo komen we uit bij de Indiana Jones attractie, alleen vinden we twintig minuten net iets te lang om te wachten.

We lopen weer terug door het park en gaan Discoveryland in. Daar komen we langs de Buzz Lightyear attractie, die een gunstige fastpass tijd heeft. We willen echter ook graag naar Star Tours, dus kijken we eerst hoe de fastpass tijd daar is. Omdat Star Tours ineens maar tien minuten wachttijd heeft, ren ik terug naar Buzz voor de fastpass, waarna we Star Tours in gaan.

De attractie is erg veranderd en helemaal aangepast aan de Star Wars films. Er zijn heel veel personages uit de films te zien, de robot C3PO is onze piloot en tijdens de rit bezoek je bekende planeten uit de films. Mijn vriend, een grote Star Wars fan, is helemaal enthousiast.

De wachtrij van Star Tours met R2D2 (foto gemaakt met telefoon)

Vanuit de ruimte van Star Wars gaan we naar de ruimte van Buzz Lightyear om op vervelende robotten te schieten. Hier ontdek ik dat het echt lang geleden is geweest sinds ik de attractie heb gedaan, want ik kom in de verste verte niet in de buurt van mijn topscore van 484.000 (ik blijf steken op 157.500…).

Als we uit de attractie komen, is het tijd om naar Hyperspace Mountain te gaan. Ook deze attractie is aangepast aan Star Wars met muziek en beelden uit de films tijdens de rit, inclusief T-fighters die met lasers op je schieten. Opnieuw is mijn vriend heel erg enthousiast.

We besluiten wel om even iets rustigers te gaan doen en gaan richting Fantasyland, waar de Tricycle Gang voor het laatst vandaag voorbij komt. We hebben geluk: ze stoppen even voor onze neus, maar Duffy – na Donald mijn grote favoriet – loopt de andere kant op. Als zijn chauffeur mij hoort roepen en ziet zwaaien, stuurt hij Duffy nog snel mijn kant op en krijg ik een dikke knuffel van hem.

Een knuffel van Duffy (foto gemaakt met telefoon)

We zwaaien de fietsen na en lopen verder Fantasyland in om te kijken bij de fotolocatie van de Cheshire Cat uit Alice in Wonderland. Omdat er een lange rij staat, maken we alleen een foto van de zijkant. Vervolgens kijken we op de Disneyland Parijs app of Pirates of the Caribbean al open is, maar we gaan er niet heen: dertig minuten wachten vinden we te lang. De sprookjesboten en het kleine treintje van Dombo achterin Fantasyland hebben echter elk maar vijf minuten wachttijd, dus doen we die attracties.

De Cheshire Cat

Na de boot en trein kijken we nog even bij Pinokkio, waar we de wachtrij te lang vinden, en de Indiana Jones. Die doen we wel, want de rij valt mee. Via Frontierland, waar we de Skeleton Party nog een keer zien, lopen we richting Main Street. Onderweg komen we langs de ingang van Frontierland, die gevormd wordt door een oud Wild West fort. Hier lopen we doorheen voor we richting de uitgang gaan.

Daar zijn we weer!

Via Disney Village lopen we naar hotel New York om even binnen te kijken en vervolgens naar hotel Cheyenne. Hier blijkt het één en ander veranderd te zijn: de spelletjesarcade is weg en vervangen door een Starbucks. Ook is het restaurant dicht voor onderhoud, waardoor we eten in de kleine zaal ernaast. Er is even een probleem – onze reservering is niet bekend – maar als we het uitleggen, mogen we snel door lopen.

We eten op ons gemak, maar we blijven niet lang natafelen: we willen graag Illuminations nog een keer zien. Daarom lopen we terug naar het park, waar we alleen nog even kijken in de boekwinkel vooraan op Main Street. Deze blijkt ook helemaal veranderd te zijn: het is nu meer een gewone souvenirwinkel dan een boekwinkel.

Vanwege de drukte die er nog is in het park zoeken we snel een plaatsje voor de show. We staan nu iets verder van het kasteel af dan de vorige keer, waardoor we de projecties beter kunnen zien. Ook vertrekken we zodra de laatste vuurwerkpijl verdwenen is om de drukte voor te zijn. Dit lukt aardig en we zijn het park uit voor Mickey plaats heeft kunnen nemen op het treinstation om ons uit te zwaaien.

We lopen Disney Village in en kijken nog even bij de Legowinkel. Dan lopen we door naar het hotel, waar we in het winkeltje kijken en een drankje nemen in de bar. Nadat ik mijn vriend het zwembad van het hotel heb laten zien, gaan we terug naar onze kamer om vermoeid op bed neer te ploffen. Het is weer een geweldige dag geweest, maar nu is het tijd om bij te komen voor we gaan genieten van onze laatste ochtend in het park.

R2D2 van Lego (foto gemaakt met telefoon)


Tot morgen!

Lees verder: Dag 3



zondag 29 oktober 2017

Reisverslag Disneyland Parijs 2017: dag 1

Maandag 16 oktober 2017

Toen in 1992 Disneyland Parijs zijn deuren opende – nog onder de naam Euro Disney – brachten mijn ouders en ik al snel een bezoek aan het themapark. In de jaren erna bezochten we het park regelmatig en van 2009 tot 2011 had ik zelfs het geluk er te mogen werken. Mijn vriend kent het park minder goed: hij is er twee keer geweest, waarvan de laatste keer vijftien jaar geleden was. Hoogste tijd dus voor een nieuw bezoek deze herfstvakantie!

Omdat we vanuit het midden van het land vertrekken en drukte willen vermijden bij Antwerpen en Lille, rijden we rond kwart voor vier ’s ochtends al weg. Het eerste stuk van de rit verloopt rustig: er is veel vrachtverkeer, maar dat is makkelijk in te halen. Na ongeveer een uur rijden passeren we de grens met België. Het is nog steeds rustig op de weg, maar door de regen die er valt, rijdt het iets minder makkelijker.

Nadat we Antwerpen zonder problemen gepasseerd zijn, stoppen we even voor een frisse neus. Niet lang, want we willen Lille nog voor de ochtendspits voorbij zijn! We rijden dus weer door en komen uiteindelijk bij de Frans-Belgische grens. Hier is even een rare situatie: er is een wegafzetting met rare bochten en hekken en de weg die we volgen, heeft ineens een bord ‘Halt, politie!’. Er is echter geen politie te zien, dus manoeuvreren we de auto eromheen, blij met dat we in een klein autootje zitten. We vervolgen onze weg… en er is niets meer aan de hand.

We passeren de eerste tolpoortjes, rijden nog iets verder door en stoppen dan bij een tankstation voor iets te drinken. Ook wisselen we van chauffeur, zodat we beiden wat uitgeruster aankomen.

Onze rit gaat verder over de snelweg. Het wordt wat drukker, maar nog steeds kunnen we goed door rijden. Pas als we het vliegveld Charles de Gaulle voorbij zijn, en het eerste bord voor Disneyland Parijs gezien hebben, wordt het echt drukker. We gaan het laatste stuk snelweg op, bijgenaamd La Francilienne, en nu is het echt prijs: ons navigatiesysteem geeft aan dat het nog dertig minuten rijden is, maar deze tijd blijft dankzij een file lang staan.

We zijn er bijna! (foto gemaakt met telefoon)

Uiteindelijk kunnen we door rijden en nemen we de afslag naar Disneyland Parijs. Hier volgen we de borden ‘Hotels Disney’, want we slapen in Sequoia Lodge, één van de zeven Disneyhotels. Als we aankomen bij de toegangspoort van het hotel, wil de beveiliger eigenlijk de inhoud van de kofferbak even zien, maar als hij door krijgt hoe klein onze kofferbak is, mogen we doorrijden.

We parkeren de auto, laden alles uit en lopen naar de ingang van het hotel. Hier volgt een nieuwe controle: alle tassen en koffers moeten door een scanapparaat en we worden gefouilleerd. Dan mogen we door naar de incheckbalie. Het is er niet druk, dus we zijn snel aan de beurt. We krijgen de kaartjes, nog wat informatie en het bericht dat onze kamer nog niet klaar is. Dit hadden we al verwacht, dus geven we de bagage af bij de bagagerie en lopen we richting het park.

Voor we bij het park komen, moeten we eerst Disney Village door: de grote ‘winkelstraat’ met restaurants en winkels voor de twee Disneyparken. Ook hier moeten onze tassen weer door een controle en moeten we zelf door een metaaldetectorpoortje lopen. Dan mogen we door richting de parken.

Al voor we het Disneyland park ingaan, kunnen we dingen zien van het vijfentwintigjarig bestaan. Zo hangen er posters van Disneyfiguren met het kasteel en een grote ‘25’ en zijn de plantjes bij de ingang vervangen door blauwe planten, omdat blauw de kleur is van het feest.

Ook voorbij de ingang is er veel te zien voor het vijfentwintig jarig bestaan: nog meer posters en bij het treinstation, dat het begin van Main Street vormt (de hoofdstraat van het park), hangen grote borden met led lampjes waar afwisselend het kasteel en ‘25’ te zien zijn.

We lopen Main Street op, waar we de eerste Disneyfiguren spotten: Dagobert Duck staat met een speciaal blauw jasje aan de rechterkant en Minnie Mouse staat in een speciaal blauw jurkje aan de linkerkant. We kijken even, maar gaan dan midden op Main Street staan voor een selfie met het kasteel. De zon schijnt uitbundig, dus het wordt niet de beste selfie, maar het gaat om het idee!

We zijn er! (foto gemaakt met telefoon)

Van Main Street gaan we naar Frontierland, het deel van het park met het thema van het Wilde Westen. Hier halen we eerst een fastpass voor onze favoriete attractie, de Big Thunder Mountain. Dan lopen we door naar Adventureland, het deel met het avonturenthema. De achtbaan Indiana Jones heeft geen lange wachttijd, dus openen we ons bezoek aan Disneyland Parijs met een ritje in de achtbaan.

Na de Indiana Jones lopen we naar de boomhut van de Zwitserse familie Robinson. We hopen op een mooi uitzicht vanuit de boom, maar helaas zitten er veel blaadjes voor. Wel kunnen we het piratenschip van kapitein Haak uit de film Peter Pan goed zien liggen.

Het schip van kapitein Haak

Geïnspireerd door het schip lopen we naar de attractie Pirates of the Caribbean. Vijfenveertig minuten wachten vinden we echter te veel, dus lopen we Fantasyland in, het deel met als thema sprookjes en fantasie. De attractie Peter Pan heeft ook al een lange wachtrij, maar It’s a small world – de boottocht langs alle ‘landen’ van de wereld – geeft aan dat het maar vijf minuten wachten is.

Als we de attractie hebben gedaan, pauzeren we even voor een broodje. Ondertussen slaat de klok van It’s a small world kwart voor twaalf en draaien een aantal poppen van de attractie een rondje. Wij lopen verder richting Main Street, waar we Mickey’s Halloween Tricycle Gang bekijken: een soort miniparade met grote driewielers, waar Disneyfiguren achterop staan. Mickey en Minnie zijn er, verkleed voor Halloween, maar ook Winnie de Poeh verkleed als bij en Mickey’s knuffel Duffy met een Halloweentruitje aan.

De Tricycle Gang met Mickey...

... Minnie...

... en Duffy!

De meest opvallende verschijning van de Tricycle Gang is Donald Duck. Hij is verkleed als de slechterik Maleficent uit Doornroosje, compleet met hoorns en een groen gezicht.

Donald verkleed als Maleficent

Wanneer de fietsen voorbij zijn, gaan we naar het podium aan het begin van Fantasyland. Om vijf voor half één is er een show vanwege het vijfentwintigjarig bestaan van het park. De show gaat als het ware het park door: voor elk land in het park is er een liedje met een dansje erbij. Ook de Disneyfiguren komen op het podium als ‘hun’ land voorbij komt – Peter Pan en Vetje met Baloo en Koning Lowietje uit Jungleboek bij Adventureland, Alice en Mad Hatter met Knorretje en Winnie de Poeh bij Fantasyland, Knabbel en Babbel met Woody en Jessie uit Toy Story bij Frontierland en Buzz Lightyear met Stitch bij Discoveryland. Goofy vertegenwoordigt Main Street.

Tijd voor een feestje op Main Street...

... in Frontierland...

... in Adventureland...

... in Fantasyland...

... en Discoveryland!

De show wordt afgesloten met de muis waar het allemaal mee begon: Mickey Mouse. Ze poseren nog even voor foto’s en dan is de show voorbij.

"Ja, natuurlijk ben ik er ook bij!"

Even poseren als afsluiting

Omdat we nog wat tijd over hebben voor we naar de Big Thunder Mountain moeten, lopen we Main Street af naar het gemeentehuis. We willen morgenavond graag eten bij het restaurant van Hotel Cheyenne en reserveren is tegenwoordig verplicht. Bij het gemeentehuis is het echter erg druk, dus lopen we naar het restaurant Plaza Gardens om daar te reserveren – elk restaurant met buffet of service aan tafel kan namelijk reserveringen maken voor andere restaurants.

Zonder problemen kunnen we onze reservering maken, waarna we naar het kasteel gaan om het van binnen te bekijken. We lopen langs de glas-in-lood ramen op de eerste verdieping die het verhaal van Doornroosje vertellen en we kijken even buiten over Fantasyland uit. Ons bezoek aan het kasteel sluiten we af met het bekijken van de draak, die zich in de kelder bevindt.

Via Adventureland, waar we Aladdin en Jasmine zien staan op hun fotolocatie en waar we langs restaurant Hakuna Matata lopen, gaan we naar Frontierland. Toevallig komen we Goofy’s Skeleton Party tegen: een miniparade speciaal voor Halloween. Goofy is verkleed als skelet en hij heeft zijn vrienden Panchito en Joe Carioca bij zich, die zeer zeldzaam zijn om tegen te komen in een Disneypark.

De Skeleton Party met Panchito (links), Goofy als skelet en Joe Carioca (rechts)

Na de Skeleton Party lopen we naar Phantom Manor, het spookhuis. Van tevoren hadden we gezien dat de attractie dicht zou zijn voor onderhoud, maar tot onze verrassing is hij toch open. We gaan de attractie in en griezelen mee met het verhaal van Melanie Ravenswood.

Vervolgens blijven we in Frontierland voor ons ritje in de Big Thunder Mountain. Voor het vijfentwintigjarig bestaan is de attractie helemaal opgeknapt, inclusief enkele nieuwe special effects.

Als we weer veilig uit het treintje zijn, gaan we nog even terug naar het spookhuis om de graven van Boot Hill te bekijken. Zo is er een graf waar je een nog kloppend hart kunt horen, liggen de ouders van Melanie Ravenswood er ‘begraven’ en staat er een grafsteen met de namen van de medewerkers aan de Phantom Manor attractie.

We verlaten Frontierland weer en gaan naar Discoveryland om te kijken bij de vernieuwde Hyperspace Mountain (vroeger gewoon Space Mountain). Helaas heeft deze een technische storing. We kijken even bij Star Tours, maar er staat best een wachtrij en de tijden voor de Fastpass zijn ongunstig. Daarom kijken we alleen even in wat winkels en lopen we door de Nautilus attractie, een duikboot gebaseerd op de film van kapitein Nemo.

Omdat het inmiddels drie uur is, besluiten we naar het hotel te gaan om onze kamer te bekijken. We lopen door Disney Village, bekijken wat winkels, en halen dan bij hotel Sequoia Lodge onze sleutel op. Met onze bagage lopen we naar kamer 1137, een kamer op de begane grond in de zuidvleugel. Het is een mooie kamer met een Bambithema, net als de andere kamers van het hotel.

Een Bambidetail in de kamer

Nadat we even gelegen hebben om bij te komen van de dag tot nu toe gaan we terug naar het park om een plaatsje te zoeken voor de parade. We kiezen voor mijn favoriete plekje: op de stoep tegenover de in-/uitgang van Fantasyland. Op die manier kunnen we de wagens mooi aan zien komen.

We zijn ruim van tevoren gaan zitten, dus we moeten nog bijna een uur wachten op de eerste wagen. Het is het echter meer dan waard: de parade is prachtig! Bijna alle wagens zijn vernieuwd sinds de laatste keer dat ik de parade heb gezien en ook zijn er wat nieuwe figuren bij gekomen, zoals Mowgli uit Jungle Book en Dory, Marlin en Nemo uit Finding Nemo / Finding Dory. De parade wordt uiteraard afgesloten door de meest populaire film van nu: Frozen.

De opening van de parade met de wagen van Mickey, Minnie, Donald, Katrien en Pluto

Onze favoriete wagen: de Leeuwenkoning

De wagen van Peter Pan met Wendy en The Lost Boys voorop

Finding Nemo met op de achtergrond het kasteel

De wagen van Doornroosje, met de draak die echt vuur kan spuwen

De afsluitende wagen van Frozen

Na de parade lopen we Fantasyland in om bij het Italiaanse restaurant Bella Notte iets te gaan eten. Hoewel het pas zes uur is (en het park om acht uur sluit), is het restaurant gesloten. We kijken even bij Pinokkio’s restaurant, maar daar zien we eigenlijk alleen maar vleesgerechten. De derde stop is Colonel Hathi’s Pizza Outpost in Adventureland. Ook deze is dicht. Voor de Cowboy Cookout Barbecue in Frontierland geldt hetzelfde – dicht. Hoe kan dit, het park sluit toch pas om acht uur? We begrijpen echt niet waarom er zo veel restaurants dicht zijn. Gelukkig vinden we nog een Mexicaans restaurantje tegenover de Big Thunder Mountain dat nog open is. Omdat het één van de weinige open restaurants is, en omdat het personeel bijzonder ongemotiveerd is, duurt het lang voor we ons eten hebben. Het is oké om te eten, maar daar is ook wel alles mee gezegd.

We verlaten Frontierland en gaan Adventureland weer in. Bij één van de winkels kopen we iets dat we vandaag al eerder gezien hadden: een knuffel van Mufasa uit De Leeuwenkoning met Simba op zijn rug. Als echte fans van de films mag deze knuffel niet in onze verzameling ontbreken!

Met Mufasa en Simba in een plastic tasje lopen we naar de Pirates of the Caribbean attractie. De wachttijd is nog lang, maar toch gaan we in de rij staan. Na ongeveer een halfuur mogen we plaats nemen in een bootje en varen we door het piratengebied, waar Davy Jones, Blackbeard, Barbossa en natuurlijk Jack Sparrow zelf zijn toegevoegd. De filmfiguren, vooral de levensechte Jack Sparrow, maken de attractie nog leuker.

Wanneer we terug bij het begin zijn, wordt het haasten: de vuurwerkshow Illuminations begint om acht uur en het is acht voor acht. Zo snel mogelijk gaan we naar het plein voor het kasteel, waar we nog net op tijd aankomen om de prachtige show te zien. De show is anders dan Disney Dreams van een paar jaar geleden, toen Peter Pan het verhaal leidde. Nu laat Mickey ons bekende scènes op het kasteel zien en beroemde liedjes horen. De show begint met De Leeuwenkoning, waarna De Kleine Zeemeermin het overneemt, gevolgd door Finding Nemo. Ook zien we scènes uit Beauty and the Beast, gespeeld door acteurs, Pirates of the Caribbean en mijn vriend zijn favoriet: Star Wars. De show wordt afgesloten door Frozen.

Als de grote finale met vuurwerk en fonteinen is geweest, klinkt er een luid applaus over Main Street. Wat een prachtige show! Je wordt echter snel terug naar de realiteit gehaald, want iedereen moet het park uit. Voetje voor voetje schuifelen we over het plein, elkaar goed vasthoudend om elkaar niet kwijt te raken in de drukte. Uiteindelijk komt er iets meer ruimte en kunnen we door de overdekte galerij naar de uitgang van het park. Mickey Mouse staat nog op het treinstation om ons uit te zwaaien. We zwaaien terug, tot morgen, Mickey!

Tot morgen, Mickey! (foto gemaakt met telefoon)

We gaan het park uit en volgen de mensenmassa naar Disney Village, waar we in de Disney Store nog een tweede knuffel kopen: Yoda uit Star Wars. Ook vul ik mijn pinverzameling weer aan met leuke pins van onder andere Duffy en het vijfentwintigjarig bestaan.

De plastic tasjes nemen we mee naar ons hotel, waar we uitgeput op ons bed neerploffen. Het is een lange, vermoeiende, maar ook zeer leuke dag geweest en we kijken uit naar de volgende.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 2



zondag 10 september 2017

Reisverslag Sri Lanka 2017: dag 18 en 19

Donderdag 27 juli 2017 & vrijdag 28 juli 2017: Induruwa → Amsterdam

Onze laatste dag in Sri Lanka… In de nacht van donderdag op vrijdag zullen we via Doha (Qatar) terug vliegen naar Amsterdam, maar eerst kunnen we nog een hele dag genieten van het Sri Lankaanse strand.

Omdat we pas ’s nachts vliegen, proberen we ’s ochtends alvast zo lang mogelijk uit te slapen. We doen erg rustig aan en ontbijten zo laat mogelijk. Na het ontbijt gaan we even terug naar de kamer, waar we besluiten nog één keer terug te gaan naar de souvenirwinkel.

We verlaten het hotel, steken de weg over en spreken een tuktukchauffeur aan. Hij lijkt ons te begrijpen en we gaan op weg. De zijweg waar de andere chauffeur de vorige keer inging, rijdt deze chauffeur echter voorbij. We leggen nogmaals uit waar we heen willen en nu begrijpt hij ons echt. Via een secundaire route langs een meer komen we uiteindelijk alsnog bij de grote souvenirloods, waar we nog wat kleine dingetjes kopen.

Met de tuktuk gaan we terug naar het hotel, waar we de chauffeur bedanken en de afgesproken prijs betalen. We gaan naar onze kamer, kleden ons om en zoeken vervolgens een plekje op het strand. Omdat de oceaan erg ruw is, gaan we alleen even pootje baden voor we een duik nemen in het zwembad.

Nog een laatste dag genieten van het strand

Rond half één gaan we naar het terras om te lunchen. Zoals we inmiddels gewend zijn, duurt het erg lang voordat we de hele maaltijd gehad hebben: bestellen, wachten, eten, wachten op de rekening, nog langer wachten op de rekening, betalen, wachten op het wisselgeld en na nog even gewacht te hebben op het wisselgeld kunnen we terug naar het strand.

We nemen nog één keer een duik in het zwembad. Ondertussen zijn er al wat groepsleden vertrokken voor de stadstour naar Colombo. We zeggen hen gedag en genieten vervolgens verder van het zwembad. Ineens zien we een stel dat mee naar Colombo zou gaan terug komen. Verbaasd gaan we erheen om het verhaal aan te horen. Het vertrek was al vertraagd en zou nog verder vertraagd worden, omdat nog niet iedereen er was. Bovendien moest er eerst nog een groep naar het vliegveld gebracht worden. Hierdoor zou de stadstour Colombo maar heel kort tijdens daglicht gedaan kunnen worden, aangezien het op Sri Lanka vroeg donker wordt. Het stel besloot daarop de bus weer te verlaten en vanavond gewoon met ons mee naar het vliegveld te gaan.

Het verhaal lijkt weer typisch bij onze reis en het land te passen. We lachen erom met elkaar, genieten nog even verder en besluiten dan op te gaan drogen. Tegen vier uur gaan we naar de kamer, maar niet voor lang: we willen namelijk nog even een uurtje poolen. Het duurt uiteraard een tijdje voordat we het hebben kunnen regelen, maar dan kunnen we heel ontspannen nog een spelletje doen.

Na het spelletje gaan we terug naar de kamer, waar we de koffers zo ver mogelijk inpakken. Ook proberen we nog even een uurtje te slapen en natuurlijk nemen we een douche. Het zal lang duren voor we dat weer kunnen doen, aangezien we pas vrijdagmiddag Nederlandse tijd landen.

Precies om half acht lopen we het restaurant van het hotel in. Bijna onmiddellijk is er gedoe: omdat we alleen de kamer langer gereserveerd zouden hebben, wordt er verwacht dat we per persoon 2500 roepie voor het avondeten betalen (omgerekend zo’n €13,50), exclusief drankjes. Op onze reserveringsbon staat echter ‘dinner’, wat zou betekenen dat het avondeten inclusief is. De ober belooft het uit te zoeken.

Intussen gaan wij snel eten, want we moeten om half tien helemaal klaar zijn om te vertrekken. Om ons heen gaat de discussie over het eten door. Uiteindelijk besluiten we met een groep naar de receptie te gaan om het uit te zoeken. Hierbij voert één van onze groepsleden het woord. Hij legt uit dat er op de bon een uitchecktijd van 28 juli 11.00 staat en dat we in feite nog tot morgenochtend zouden mogen blijven. Het wordt een flink protest, waarbij een ober ondertussen van een groepslid dat zich niet met de discussie bemoeit een handtekening op de betalingsbon probeert te krijgen. De man achter de receptie probeert contact te zoeken met onze reisleider, want het lijkt erop dat het niet opgelost kan worden. Onze reisleider is zeer behulpzaam: van hem moeten we niet zo moeilijk doen, omdat hij vaker met groepen in het hotel komt…

Na lang (zeer lang) discussiëren wordt er afgesproken dat de overnachtingsprijs iets aangepast wordt. Op die manier zit het avondeten erbij. Dit vinden we prima en we gaan haastig terug naar de kamer om de laatste spullen in te pakken. Vervolgens checken we uit, wat natuurlijk ook weer lang duurt.

Tegen half tien zien we onze chauffeur en bijrijder en een vervangende reisleider. Hij spreekt gebrekkig Engels en als ik hem aanspreek, mag ik de overige groepsleden vertellen wat ze met hun koffers moeten doen…

We laden de koffers in, stappen in en zien dat er al een onbekend groepje mensen in de bus zit. Zij komen van een ander hotel en gaan met ons mee naar het vliegveld. We vertrekken snel, want het is nog een flink stuk rijden. Om ons heen is het donker, waardoor we geen idee hebben waar we rijden. Ondertussen praat de vervangende reisleider met ons en wil hij een foto met ons samen, want ‘omdat wij aardig doen, zijn we familie’.

Rond elf uur komen we in de buurt van Colombo. We gaan nog een zijstraat in, omdat we nog een groep mensen bij een ander hotel op moeten halen. Vervolgens rijden we een stuk door Colombo, waar we hoge gebouwen en een deel van de haven zien.

Uiteindelijk komen we bij de snelweg en zien we dat het nog 22 kilometer naar het vliegveld is. Hier komen we rond kwart over twaalf (middernacht) aan. We halen snel de koffers uit de bus en gaan de vertrekhal in. Meteen moeten de koffers door de controle. Ik krijg nog een ondervraging over de spuitbus deodorant en haarlak in mijn koffer, maar mag dan doorlopen. Vervolgens worden de koffers nog een keer gecontroleerd voor we naar de incheckbalie mogen. Hier staat een lange rij en het duurt dan ook erg lang voor we kunnen inchecken.

Als we aan de beurt zijn, vragen we meteen of we alsjeblieft naast elkaar kunnen zitten. Voor de eerste vlucht kan dit geregeld worden, voor de tweede vlucht moeten we in Qatar zijn, wordt ons verteld. Dat hopen we dan maar, want nu zit mijn vriend tijdens de tweede vlucht op rij 33 en ik op rij 19.

We gaan door de paspoortcontrole en wachten dan op wat groepsleden. Ook zij zitten allemaal ver uit elkaar, op het stel na dat precies na ons incheckte. We vinden het allemaal heel vreemd, waarom kunnen we niet gewoon naast elkaar zitten? Werkelijk iedereen is uit elkaar geplaatst, tot een gezin aan toe.

Langzaam gaan we richting de gate. We kopen nog een flesje drinken voor onderweg en gaan dan naar onze gate. Hier is ook weer een controle… en moeten we ons flesje drinken inleveren. De schoenen moeten ook uit. Na de controle is weinig ruimte om ze weer aan te doen, dus loop ik maar op mijn sokken de wachtruimte in.

In de wachtruimte mogen we heel wat tijd doorbrengen, want het vliegtuig is te laat binnen gekomen. Pas tegen kwart over drie begint het boarden (we vertrekken officieel vijf voor half vier). We boffen nog een beetje deze vlucht: we zitten op de rij achter de toiletten, waardoor we veel beenruimte hebben.

Vrij snel nadat we vertrokken zijn, krijgen we een maaltijd. Terwijl de crew nog bezig is met uitdelen, wordt de turbulentie zo heftig dat ook zij moeten gaan zitten. Dit zorgt ervoor dat de vlucht nu al minder fijn is dan we verwacht hadden. Het is onrustig, er is turbulentie en we moeten nog een heel eind vliegen.

Iets over zessen landen we op het vliegveld van Doha, Qatar. We haasten ons zo snel als we kunnen naar de gate, want we willen onze plaatsen regelen en om half zeven begint het boarden alweer. Rennend gaan we naar de gate, waar we het vragen. Helaas kan er niks gedaan worden: de hele vlucht zit vol.

Mijn vriend mag vanwege zijn plaats achterin al vrij snel aan boord, ik blijf achter en ga met de laatste mensen aan boord. Zodra ik bij het vliegtuig ben, haast ik me naar achteren: is het mijn vriend gelukt met iemand te wisselen? Nee, iedereen reist samen. Dan ineens zegt een man in een stoel schuin achter mijn vriend dat hij wel wil wisselen. We bedanken hem uitgebreid, want schuin achter elkaar is beter dan ruim tien rijen uit elkaar.

Ik installeer me en wacht samen met mijn vriend tot we vertrekken. Dit duurt nog even, omdat we moeten wachten op een groep Chinezen, wiens vlucht vertraagd is. Als zij aan boord komen, moet er eigenlijk eentje naast mij komen zitten. Een steward, die op de hoogte is van onze poging om te wisselen, stuurt haar echter naar de plaats van mijn vriend en laat mijn vriend naast mij zitten. We zijn hem echt heel dankbaar, want zeven uur naast elkaar in een vliegtuig zitten is toch fijner dan zo veel rijen uit elkaar!

We kunnen weer lachen: we zitten toch naast elkaar!

Het wordt opnieuw geen fijne vlucht, ondanks dat we naast elkaar zitten. Er is weer veel turbulentie, we zijn chagrijnig door de lange dag en vluchten, we hebben nauwelijks bewegingsruimte en het eten is alles behalve geweldig. Af en toe lopen we even op en neer naar groepsgenoten en we proberen nog een film te kijken. Toch hebben we allebei zin om heel hard te gaan juichen als we eindelijk gaan dalen.

Bijna weer vaste grond onder de voeten...


Met iets vertraging landen we in de regen op Schiphol. We taxiën naar de gate, moeten even wachten en staan dan eindelijk weer op Nederlandse bodem. We gaan door de paspoortcontrole, wachten op de koffers en nemen afscheid van onze groepsleden. Als onze koffers er zijn, verlaten we de bagageruimte en lopen we de aankomsthal in, waar de ouders van mijn vriend op ons wachten om ons naar huis te brengen. Het zal alles behalve stil zijn in de auto, want we hebben heel veel te vertellen!



woensdag 6 september 2017

Reisverslag Sri Lanka 2017: dag 15 t/m 17

Maandag 24 juli 2017 t/m woensdag 26 juli 2017: Induruwa

De komende dagen blijven we in Induruwa, waar we kunnen genieten van zon, zee, strand en het zwembad. Ook kunnen we bijkomen van de indrukwekkende reis die we tot nu toe gemaakt hebben.

Maandag 24 juli 2017

Na het vroege opstaan van de afgelopen twee weken, willen we vandaag graag even uitslapen. Helaas zitten we nog zo in ons ritme dat we toch vroeg wakker zijn. We nemen snel een douche, ontbijten en trekken dan onze zwemspullen aan. Buiten op het strand zoeken we twee lege bedjes, waar een personeelslid van het hotel matrassen op legt voor ons. Dan kan het genieten beginnen!

We proberen even de zee in te gaan, maar deze is erg wild. Er zijn hoge golven en er staat een sterke stroming, dus verder dan pootje baden komen we niet.

De zee bij Induruwa

In het zwembad kunnen we wel heerlijk onder water. Het is een bijzonder zwembad: het is lang en smal en er liggen groene tegels op de bodem, zodat het water groen lijkt.

Het zwembad met 'groen' water

De hele ochtend wisselen we zwemmen en luieren af. Ook kijken we naar de kleine eekhoorntjes, die rondlopen en van boom naar boom springen.

Rond lunchtijd gaan we naar het terras om iets te eten. Pas veertig minuten nadat we besteld hebben, krijgen we onze maaltijd. De hamburger die mijn vriend besteld heeft, blijkt echter nog rauw te zijn. Hij stuurt hem terug en mag vervolgens nog een keer twintig minuten wachten. Ook het betalen van de rekening duurt lang: we moeten er twee keer om vragen en dan nog een tijd wachten. Uiteindelijk zitten we een kleine twee uur op het terras.

’s Middags doen we weinig: liggen, zwemmen en weer liggen. Als het donker begint te worden, gaan we terug naar de kamer, waar we zien dat de schoonmaak een olifant heeft gemaakt van handdoeken. Een erg leuk gezicht!

De olifant van handdoeken met onze reisknuffels

Rond half acht gaan we eten. In tegenstelling tot gisteren is het eten niet best: het zijn veel Sri Lankaanse gerechten, die of heel pittig zijn of met vlees bereid. Ook andere groepsgenoten zijn niet echt te spreken over het eten. We besluiten het restaurant te verlaten en gaan naar de pooltafel voor een spelletje met z’n allen. Dit zorgt voor een heleboel hilariteit en een erg gezellige avond.

Na het spelletje wensen we elkaar welterusten en gaan we terug naar onze kamer. Op naar morgen, naar de volgende relax-dag!

Dinsdag 25 juli

We komen al iets meer uit ons ritme en slapen een beetje uit. Vervolgens begint onze dag, die ’s ochtends bijna een herhaling is van gisteren. De lunch wordt vandaag gelukkig sneller geserveerd, zodat we iets langer van onze middag kunnen genieten.

Omdat we het luieren en zwemmen eigenlijk al een beetje zat zijn, zoeken we een tuktuk op om ons naar wat winkeltjes te brengen. We leggen uit waar we heen willen en spreken een prijs af met de chauffeur.

In de tuktuk rijden we naar Bentota, de grote ‘stad’ naast Induruwa. Onderweg passeren we wat winkels, maar de chauffeur rijdt door. Ineens slaat hij een zijweggetje in. Mijn vriend en ik kijken elkaar aan, waar gaan we nu heen? De chauffeur stopt bij een soort opslagloods, waar heel veel houten beelden buiten staan. Hier is de souvenirwinkel, meldt hij. Met opgetrokken wenkbrauwen kijken mijn vriend en ik elkaar aan. Is dit een winkel?

Binnen worden we echter aangenaam verrast. Het is inderdaad een souvenirwinkel, alleen dan op z’n Sri Lankaans. Er zijn beeldjes, armbandjes, kussenslopen, muziekinstrumenten, beelden, magneten, maskers… Eigenlijk alles wat je maar kunt verzinnen, behalve kleding, is er wel.

Nadat we een paar dingen gekocht hebben, stappen we weer in de tuktuk en laten we ons naar een supermarkt brengen. Helaas hebben ze hier ook geen kleding, dus vragen we de chauffeur om advies. Hij brengt ons naar een speciale T-shirt winkel, waar we omgerekend voor 5 euro twee T-shirts kopen met een olifant en de tekst ‘Sri Lanka’ eronder. Wij hebben onze souvenirs!

Even poseren in de nieuwe shirts!

We gaan terug naar het hotel, waar we de chauffeur volgens afspraak betalen met een fooitje erbij, omdat hij nog naar een extra winkel gereden is. We brengen onze souvenirs naar de kamer, kleden ons weer om en vermaken ons de rest van de middag met zwemmen en kijken naar twee mannen die met behulp van een touwtje als waterpas een recht muurtje proberen te maken.

Een muurtje bouwen...

’s Avonds eten we weer in het restaurant van het hotel en opnieuw is het eten niet echt denderend. Gelukkig is het wel erg gezellig, zeker als er een soort strijd ontstaat met een man met een enorm overdreven accent over een raam dat wel of niet open mag staan. Morgen, horen we hem vertellen, is hij er echter niet, omdat hij met zijn gezin naar Kandy gaat en daar overnacht. Zullen we dan wel de strijd om het raam winnen? Het heeft in ieder geval voor een zeer amusante avond gezorgd en we kijken uit naar morgen!

Woensdag 26 juli 2017

Nadat we een beetje uitgeslapen hebben, douchen we, kleden we ons aan en ontbijten we in het restaurant. Vervolgens leggen we onze spullen neer bij twee bedjes en lopen we een stukje langs het strand. Het valt ons op dat er erg veel afval ligt. We vragen ons af of het allemaal aangespoeld afval is of dat het misschien ook gewoon gedumpt wordt. Het is zonde, want het verpest het strand eigenlijk een beetje.

We gaan terug naar onze bedjes en doen onze gebruikelijke ochtendactiviteiten: zonnen, zwemmen en luieren. We krijgen nog even bezoek van een zwarte zwerfhond, die we vaker gezien hebben en Sirius genoemd hebben (vernoemd naar Sirius Zwarts uit de Harry Potter boeken, die in een zwarte hond kon veranderen).

Sirius de zwerfhond op het strand

Als we geluncht hebben op het terras, wat ons vandaag slechts een uur kost, liggen we nog een tijdje op onze bedjes voor we rond vier uur naar de kamer gaan om onze fotocamera’s te halen. We lopen hetzelfde stuk als vanochtend, maar klimmen nu wel de rotsen op waar we vanochtend omgedraaid waren. Bovenop de rotsen hebben we een prachtig uitzicht op de woeste golven.

Golven die breken op de rotsen

We maken wat foto’s en genieten van de machtige golven. Voor ons is het mooi, maar we begrijpen dat het voor mensen die de tsunami van 2004 meegemaakt hebben erg beangstigend is. Induruwa zelf werd bijna niet getroffen (een verborgen rif hield de grootste golven tegen), maar het land Sri Lanka werd wel zwaar getroffen. Meer dan 38.000 mensen kwamen om het leven. In het gebied waar de Tamil Tijgers actief waren geweest, was er een extra gevaar: landmijnen die de Tijgers begraven hadden, spoelden nu uit het zand, waardoor er nog meer slachtoffers kwamen.

Nadat we wat foto’s gemaakt hebben, lopen we terug richting het hotel. Door het zachte zand gaat het terug lopen langzaam: af en toe zakken we tot onze enkels weg in het zand.

Bij het hotel nemen we nog een snelle duik in het zwembad voor we ons gaan opfrissen voor het avondeten. Het is de laatste avond dat we allemaal samen zullen eten (een deel van de groep gaat morgen de stadstour in Colombo doen en eet daar), dus hebben we een tafel gereserveerd om nog één keer samen te eten. De avond sluiten we af met een drankje in de bar.

Aan alles komt helaas een eind, ook aan onze vakantie...

Het is een erg gezellige vakantie geweest met heel veel bijzondere indrukken. Morgen hebben we nog één dag om te genieten van het Sri Lankaanse weer en dan is het alweer terug naar Nederland.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 18 en 19