vrijdag 31 augustus 2018

Reisverslag Canada & VS 2018: dag 2

<-- Vorige dag

Dinsdag 17 juli 2018: Vancouver

Gisteren zijn we vanaf Schiphol naar Vancouver gevlogen, waar onze vakantie echt begint. Vandaag hebben we nog een ‘rustige’ dag: we blijven in Vancouver, waar we Capilano Suspension Bridge Park (een park met een enorme hangbrug) zullen bezoeken en de stad gaan verkennen.

Door het tijdverschil van negen uur zijn we uiteraard ’s nachts een paar keer wakker en kunnen we om zes uur ’s ochtends echt niet meer slapen. We staan rustig op, douchen en kleden ons aan en eten het ontbijtje dat we gisteravond bij de Walmart gekocht hebben, aangevuld met een warm drankje van de receptie en een gratis muffin.

Rond acht uur vertrekken we in onze zwarte auto richting Capilano. Volgens het navigatiesysteem is het zo’n drie kwartier rijden, wat komt omdat het park aan de andere kant van de stad ligt. De route brengt ons ook dwars door het centrum, waar het wel druk is, maar niet extreem. De langere reistijd komt vooral door alle verkeerslichten, die om de straat staan en die uiteraard op rood gaan als wij eraan komen.

Langs het bekende stadspark Stanley Park rijden we naar de Lion’s Gate Bridge, een brug met twee stenen leeuwen aan het begin. Op de brug hebben we een mooi uitzicht over de skyline van de stad en de haven. Aan de andere kant van de brug komen we meer in de natuur met veel bos en minder verkeer.

Lion's Gate Bridge (foto gemaakt met telefoon)

Op de parkeerplaats bij Capilano is het nog rustig. We parkeren de auto, kopen onze toegangskaartjes en gaan dan het park in. Dat begint met het gedeelte ‘Story Tell’, waar in het kort de geschiedenis verteld wordt. Vervolgens komen we bij Kia’palano. Hier staan enkele totempalen om de oorspronkelijke bewoners van het gebied te herinneren.

Kia'palano

Na de totempalen komen we bij de grote ‘attractie’ van het park: de Capilano Suspension Bridge, de hangbrug. De brug bevindt zich al in het park sinds 1889 en hangt met zijn 137 meter lengte zeventig meter boven de grond.

Capilano Suspension Bridge

Als we de brug op gaan, merken we al snel dat het een stevige brug is, maar dat hij zeker ook wiebelt. De foto’s van het uitzicht over het ravijn en de bomen blijken later dan ook enigszins bewogen, maar dat maakt ons niet heel veel uit: het is al een heel avontuur om over de brug te lopen.

Beetje wiebelig onderweg...

Aan de andere kant van de brug is een kleine expositie met informatie over de natuur in Capilano. Hierbij worden ook de dieren genoemd die je tegen kunt komen.

Hopelijk komen we dit beest niet tegen!

Vanaf de expositie beginnen we aan de Nature Trail: een wandeling door de bossen over houten bruggetjes die wat minder hoog boven de grond zijn. Onderweg zien we veel groen en ook een gedeelte dat ons aan een regenwoud doet denken.

Nature Trail

Nadat we een stuk gewandeld hebben, beginnen we aan het Treetops Adventure: een wandelpad met zeven hangbruggen tussen de bomen. Dit vinden we zo leuk dat we het na een kleine pauze nog een keertje lopen. Het zijn elke keer korte bruggetjes en het bijzondere is dat ze zijn vastgemaakt zonder spijkers of schroeven in de bomen te doen.

De boomvriendelijke vastmaakmanier van het Treetops Adventure

Als we weer op de grond staan, besluiten we terug te gaan naar de andere kant van het park. Dit betekent dat we de brug weer over moeten. Nu merken we goed dat het drukker is geworden in het park: stilstaan voor foto’s op de brug is bijna onmogelijk en bij het beginpunt staat al een flinke wachtrij.

We slaan bij het beginpunt linksaf om naar de Cliffwalk te gaan: een wandelpad langs het ravijn met een soort zwevend pad. Onderweg kijken we uit over de Canyon (het ravijn) en ontdekken we nog een watervalletje.

De Cliffwalk

Vanaf de uitgang van de Cliffwalk lopen we naar het winkeltje, waar we even rondkijken. Vervolgens gaan we terug naar de auto met een tevreden gevoel over de leuke ochtend. Het was een bijzonder avontuur en we hebben al flink wat gewandeld. Nu is het echter tijd om de stad te gaan bekijken!

We rijden terug naar Stanley Park, waar we een parkeerplaats zoeken. Vanaf de parkeerplaats lopen we naar het centrum, waar we bij een cafeetje even een broodje eten. Nadat we gegeten hebben en nog een paar boodschappen gedaan hebben, gaan we naar één van de vele fietsverhuurwinkels van Denman Street. We krijgen twee fietsen en natuurlijk een helm. Het is even wennen, want vooral van mijn fiets zit het stuur heel laag. Helaas kan dit niet aangepast worden, dus maken we er het beste van.

Fietsend gaan we terug naar Stanley Park. Via de haven komen we bij het pad dat rondom het park loopt. Onze eerste stop is natuurlijk bij de totempalen waar het park om bekend staat. Deze zijn kleurrijker dan de totempalen van vanochtend in Capilano en ook een heel stuk groter.

De totempalen van Stanley Park

Aan de andere kant van de totempalen ligt de haven van Vancouver. Hier hebben we een mooi uitzicht over de skyline van de stad. Ook zien we watervliegtuigjes landen en vertrekken. Dit blijkt hier heel gewoon, omdat er rondom Vancouver zo veel water is. Post en pakketjes worden dus gewoon met het vliegtuig bezorgd.

De skyline van Vancouver

We gaan verder met onze fietstocht door het eenrichtingspad verder te volgen. Af en toe zien we een watervliegtuig langs komen en na ongeveer drie kilometer komen we een standbeeld van een zeemeermin tegen. Daarna wordt de fietstocht iets saaier: we komen aan de achterkant van het park, waar minder te zien is. Wel fietsen we nog onder de Lion’s Gate Bridge door. Op de brug is blijkbaar een ongeluk gebeurd, want we zien verschillende auto’s met zwaailichten en file.

Inmiddels zijn we over de helft van onze fietstocht. We rijden langs het water verder, waarbij het pad af en toe wat smaller wordt. Op een paar punten moeten we verplicht afstappen en lopend verder gaan, onder andere bij een speeltuin met watertoestellen voor kinderen.

Na een kleine zeven kilometer gefietst te hebben, komen we bij één van de strandjes van het park – Third Beach. Helaas is hier geen mogelijkheid tot omkleden, dus fietsen we verder naar Second Beach. Hier kunnen we ons bij een toiletgebouw even omkleden voor we met fiets en al (de fietsen hebben geen sloten) het strand op gaan. Het is niet echt een tropisch strand met wit zand en helderblauw water, maar we vinden het toch leuk om in een grote stad op het strand te liggen.

Uiteraard proberen we ook even het water in te gaan, maar dit blijkt wel heel erg koud te zijn in combinatie met het windje dat er staat. We houden het daarom bij lekker op het strand zitten en kijken naar de reiger die in het water staat en die zich door niets of niemand laat afleiden.

Als we weer voldoende uitgerust zijn, stappen we op de fiets en keren we terug naar het centrum. We komen op West Georgia Street uit, waar een Disney Store aan zou moeten zitten, maar helaas blijkt de winkel te ver weg om veilig heen te kunnen fietsen. We keren daarom om en gaan terug naar de fietsverhuur.

Zonder fietsen lopen we nog even een klein stukje door de stad en halen we nog een drankje. Dan gaan we terug naar de auto, waarbij we onderweg nog ganzen op de weg tegenkomen die zich niets aantrekken van het toeterende verkeer dat erlangs wil.

Met de auto keren we terug naar het hotel in een alles behalve recordtijd, aangezien het druk is op de weg en er natuurlijk veel rode verkeerslichten zijn. Als we eindelijk terug zijn bij het hotel, frissen we ons even op voor we lopend naar de Denny’s gaan, een burgerrestaurant waar ze allerlei verschillende maaltijden hebben, inclusief vegetarische burgers. Het is misschien niet de gezondste maaltijd van de reis, maar wel erg lekker!

Na de maaltijd lopen we terug naar het hotel, waar we de eindstand van vandaag op onze stappenteller bekijken: ruim twintigduizend stappen, omgerekend zo’n twaalf kilometer… Morgen zullen we gelukkig iets minder lopen, want dan hebben we maar liefst twee boottochten op de planning staan – met de veerboot naar Vancouver Island en een boottocht waarbij we hopelijk orka’s zullen zien.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 3



zondag 26 augustus 2018

Reisverslag Canada & VS 2018: dag 1



Maandag 16 juli 2018: Amsterdam --> Vancouver

Drie jaar geleden ontmoetten mijn vriend en ik elkaar tijdens een rondreis door het oosten van Canada en de Verenigde Staten. Sindsdien zijn we nog een keer terug geweest naar de VS, maar niet naar Canada. De rondreis van deze zomer gaat daar verandering in brengen: we beginnen in Vancouver, Canada, en reizen vervolgens naar de Verenigde Staten om aan het einde van de reis weer terug te keren naar Canada.

Omdat onze vlucht naar Vancouver pas om tien voor half vier ’s middags vertrekt, kunnen we ’s ochtends nog iets uitslapen en op ons gemak de laatste spullen inpakken. Rond kwart over elf gaan we richting Schiphol, waar we met slechts twee stukjes langzaam rijdend verkeer onderweg aankomen. Thuis hebben we al ingecheckt, wat betekent dat we nu alleen nog de bagage af hoeven te geven. Hiervoor moeten we in de rij gaan staan bij balie 12-13. Dit zou op zich niet zo’n probleem moeten zijn, alleen is de rij een klein beetje heel erg lang… Hij begint bij het poortje voor de balie, loopt langs de andere balies naar links, gaat daar de hoek om en loopt vervolgens nog tot halverwege de gang door…

Gelukkig gaat het allemaal redelijk vlot en kunnen we na slechts zo’n twintig minuten wachten zonder koffers afscheid nemen van de ouders van mijn vriend, die ons naar Schiphol gebracht hebben. Vervolgens gaan we naar de controle, die heel erg snel gaat met erg streng fouilleren…

Als we door de controle heen zijn, hebben we nog tijd genoeg om rond te lopen langs alle gates, waarbij we onder andere het grote vliegtuig A380 van Emirates zien. Uiteindelijk gaan we naar onze gate, waar ons eigen vliegtuig – een Boeing 777 van KLM – al netjes staat te wachten.

Het vliegtuig dat ons naar Vancouver gaat brengen

Rond kwart voor drie mogen we in de rij gaan staan om te boarden. Ook dit verloopt vlot, waardoor we ruim op tijd allemaal op onze plek in het vliegtuig zitten. Helaas heeft de piloot nog geen toestemming om te vertrekken, zodat we toch nog even moeten wachten. Rond tien over half vier beginnen we pas met taxiën naar de startbaan, al verzekert de piloot ons ervan dat we door een kortere vliegtijd toch op tijd aan zullen komen.

Wij zijn klaar voor vertrek!

De vlucht begint nu snel: zodra we op de startbaan zijn, beginnen de motoren te brullen en vertrekken we richting Vancouver, een reis van ongeveer negen uur en 7848 kilometer. We gaan al snel noordelijk, boven Schotland langs, richting IJsland en Groenland en vervolgens door naar Canada. Onderweg krijgen we twee keer een goede maaltijd en tussendoor worden we nog opgefrist met een ijsje.

Het is vandaag een heldere dag, waardoor we – als we in de buurt van Vancouver komen – een prachtig uitzicht hebben op het gebergte de Rocky Mountains. Het ziet er schitterend uit met water en sneeuw en we kunnen dan ook niet wachten tot we er zelf tussendoor zullen rijden.

Uitzicht op de Rocky Mountains

Zoals de piloot al verwacht had, landen we keurig op tijd op Vancouver International Airport. Het is een rustige vlucht geweest, vinden we allebei, met hier en daar een klein beetje turbulentie, maar niets geks. Wel zijn we blij dat we weer kunnen lopen, want het is toch een lange zit.

We verlaten het vliegtuig en lopen door de keurig nette hal van het vliegveld langs de waterval en totempalen naar de controle. Die wordt hier gedaan met behulp van zelfscancomputers. Hierdoor gaat de controle heel snel en staan we binnen een paar minuten bij de bagagebanden. Het is even wachten, maar dan kunnen we met onze koffers naar de autohuur.

De autohuur neemt wat meer tijd in beslag. Van tevoren hebben we alles geregeld, inclusief een navigatiesysteem. We hebben ook het geluk geholpen te worden door iemand die blijkbaar nog niet zo lang bij de autoverhuur werkt, want in tegenstelling tot zijn buurman probeert hij ons weinig extra’s aan te smeren. Hij lijkt ook wat moeite te hebben met onze reservering, want elke keer moet hij iets aan zijn buurman vragen of weglopen om iets bij iemand anders te controleren. Het resultaat: de intermediate auto (een auto van normale grootte) die we gereserveerd hadden is niet beschikbaar, dus krijgen we een gratis upgrade naar een fullsize auto. Oftewel: we krijgen een auto waar mijn Citroën C1 ongeveer twee tot drie keer in past!

Buiten het verhuurkantoor moeten we wachten op onze auto. Dit duurt wel even en elke keer komt er weer een mannetje van het bedrijf voorbij die zegt dat de auto ‘zo’ komt. Uiteindelijk blijkt de auto al gewoon in een rij klaar te staan. Het is een zwarte Dodge Charger met, zoals elke Amerikaanse auto die we kennen, knopjes voor van alles en nog wat. Zelfs voor het starten van de auto hebben we de sleutel niet nodig: we hoeven allemaal maar de rem in te duwen en op het ‘start’ knopje te drukken…

De Dodge Charger waar we de komende drie weken in mogen rijden

Als alle spiegels ingesteld zijn en de koffers ingeladen, vertrekken we met behulp van het navigatiesysteem naar ons hotel. Zodra we de luchthaven verlaten, weten we meteen dat we nu echt op vakantie zijn met de prachtige bergen op de achtergrond. We kunnen er alleen nog niet heel erg van genieten, want we rijden per slot van rekening in een onbekende stad met heel veel andere auto’s en heel veel aparte afslagen.

We zijn daarom dan ook blij dat het hotel niet ver van het vliegveld ligt. Nadat we ingecheckt hebben en kamer 105 toegewezen hebben gekregen, brengen we de koffers naar de kamer en komen we eerst even bij. Het is al een lange dag geweest, maar we zijn dan nu toch echt in Canada!

Onze hotelkamer

Nadat we even gezeten hebben, gaan we op zoek naar een supermarkt voor wat eerste boodschappen. Het blijkt een stukje rijden te zijn, want op het adres dat ik van tevoren gevonden had, blijkt alles behalve een supermarkt te zitten… Gelukkig kunnen we met ons navigatiesysteem zoeken en parkeren we zo’n vijfentwintig minuten later bij de Walmart, één van de bekende supermarktketens. We genieten gelijk van de grootsheid van de winkel: een enorm pad voor cola, drie koelkasten met allerlei soorten sinaasappelsap, de speelgoedafdeling, kleding, tuinmeubilair… Je kunt het zo gek niet bedenken of de Walmart heeft het.

Hoewel we niet zo veel nodig hebben, lopen we daarom toch even een rondje door de winkel voor we met onze kleine hoeveelheid boodschappen terug naar de auto gaan. Al snel nadat we aan onze terugtocht naar het hotel zijn begonnen, zien we een simpel restaurantje, waar we besluiten even iets te eten. Vervolgens rijden we terug naar het hotel. Omdat we nog geen zin hebben om op de kamer te gaan zitten, bekijken we het hotel wat verder. Het blijkt dat de lobby verbouwd wordt, waardoor ze nu ‘kamperen’ in een kamer aan het begin van onze gang. Dit thema gebruiken ze nu in het hele hotel, inclusief een nep haardvuur in de lobby en een badeendje in bouwoutfit in de kamer.

We proberen nog zo lang mogelijk wakker te blijven om maar zo veel mogelijk aan het tijdverschil te wennen, maar uiteindelijk besluiten we toch naar bed te gaan. Morgen begint de vakantie echt met een avontuurlijke hangbrug en het verkennen van de stad Vancouver.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 2