Reisverslag Drenthe 2021: dag 6

Woensdag 11 augustus 2021

Omdat onze kleine gymnast besluit dat zes uur ‘s ochtends wel een mooie tijd is om te gaan rollen en draaien in zijn bedje, zijn we vroeg wakker. We proberen het nog iets te rekken, maar om zeven uur zitten we toch wel aan het ontbijt. Voor de zekerheid ontbijten we binnen, hoewel het gelukkig wel droog is buiten.

Na het ontbijt doen we even rustig aan tot ons kleine mannetje zijn hapje heeft gehad. Dan rijden we naar Borger voor nog wat boodschappen. Ook kijken we even bij het Tourist Info punt, waar we op een kaart zien dat er nog een aantal hunebedden in de buurt zijn. We besluiten eerst de boodschappen naar het huisje te brengen en dan de hunebedden te gaan zoeken.

Google Maps kent gelukkig de locatie van de hunebedden, want ze staan niet echt met bordjes aangegeven. De weg erheen is eigenlijk ook meer een zandweg, die dankzij de regen van gisteren in een modderpad is veranderd. Net voorbij een extreem modderige kuil zetten we de auto even stil om de eerste twee hunebedden te zien.

De weg naar de hunebedden...

Deze hunebedden hebben als naam D21 en D22 gekregen. D21 is nog een heel compleet hunebed, waar veel archeologische vondsten zijn gedaan. D22 is het kleinste hunebed wat nog bestaat, waardoor we nu het grootste hunebed en het kleinste hunebed gezien hebben.

Hunebed D21

Hunebed D22, het kleinste hunebed

Iets verderop zijn drie andere hunebedden. Er moet echter eerst even een flesje gegeven worden voor we die kunnen bekijken. Dit zijn hunebedden D23, D24 en D25. Ook in deze hunebedden zijn veel archeologische vondsten gedaan. Van de drie hunebedden, die in een driehoeksvorm zijn geplaatst, is D25 nog in de beste staat.

Hunebed D25

We lopen even rond en maken wat foto’s. Er zou ook nog een grafheuvel in de buurt moeten zijn, maar die kunnen we niet echt vinden.

De drie hunebedden

We gaan terug naar de auto en rijden weer naar het huisje. De zon schijnt inmiddels goed, dus mooi weer voor een wasje! Ook kunnen we buiten lunchen en even lekker ontspannen in de zon. Rond half twee gaan we ons klaarmaken voor het zwembad, waar we om twee uur een reservering hebben. Bij de ingang moeten we nog even wachten, want het is pas tien voor twee en we mogen echt pas om twee uur naar binnen.

Als we binnenkomen, zien we meteen een aankleedkussen liggen dat we kunnen gebruiken om ons kleine mannetje te verkleden. Dan moeten we via de kleedhokjes naar het zwembad. We zetten eerst onze spullen bij het peuterbadje voor we naar de douche gaan. Dan gaan we de ‘waterspeeltuin’ in, zoals het peuterbadje genoemd wordt. Misschien zijn we verwend met het zwembad waar we normaal zwemmen met ons mannetje, waar een verwarmd instructiebad is en een pierenbadje met een heerlijke watertemperatuur, maar dit water is niet heel warm te noemen. Het heeft dezelfde temperatuur als het grote zwembad, wat voor ons mannetje echt te koud is. We laten hem lekker op de rand van het badje zitten, waar hij kan rondkijken, en laten hem maar af en toe het water in gaan.

Na een halfuurtje verlaten we het bad alweer. We kleden ons om en gaan terug naar het huisje, waar ons mannetje een lekker warm flesje krijgt. Vervolgens leggen we hem in zijn kinderwagen, zodat we naar Lunsveen kunnen wandelen, waar we eerder deze week ook zijn geweest. Deze keer staan de koeien vlakbij het meertje te grazen, maar gelukkig wel op een veilige afstand. De grond onder het toegangspoortje is veranderd in een grote modderplas, dus blijft mijn man met de kinderwagen aan de andere kant van het hek, terwijl ik wat foto’s maak.

Lunsveen, met onder de bomen de grazende koeien

Via een bosroute gaan we terug naar het park, waar we in het centrum nog een ijsje eten. Ook bekijken we de midgetgolfbaan, waar we morgen graag nog een balletje willen slaan. Uiteindelijk gaan we terug naar het huisje om lekker buiten te zitten tot het avondeten. Het plan is om pannenkoeken te bakken, maar dit lukt niet helemaal, waardoor we een soort dik uitziende omelet krijgen. Ach, het smaakt best!

De pannenkoek is niet helemaal gelukt...

Als alles weer opgeruimd en afgewassen is en ons kleine mannetje op bed ligt, genieten we nog even van het avondzonnetje buiten. De vakantie gaat hard, morgen is alweer onze laatste volle dag in Drenthe!

Tot morgen!

Lees verder: Dag 7 en dag 8

Reisverslag Drenthe 2021: dag 5

Dinsdag 10 augustus 2021

De regen van gisteravond blijkt helaas nog niet over te zijn als we opstaan. We ontbijten daarom verplicht allemaal binnen en maken ons daarna klaar voor ons bezoek aan Kamp Westerbork vandaag.

Iets over half tien rijden we weg. Via een achteraf gelegen weg komen we in Hooghalen, waar het herinneringscentrum van Kamp Westerbork is. Bij het centrum is een ruime, gratis parkeerplaats. Vanaf het parkeerterrein lopen we naar de ingang, waar we bij de kassa onze reservering laten zien en keurig uitleg krijgen over wat waar is in het centrum. Er zijn twee expositieruimtes en een aantal filmzalen. Ook is er een klein winkeltje met boeken en dvd’s over Kamp Westerbork en de Tweede Wereldoorlog.

De ingang van het herinneringscentrum

We beginnen ons bezoek in de vaste expositieruimte. Hier leren we over de geschiedenis van het kamp. Het begon als vluchtelingenkamp voor Joodse vluchtelingen uit andere landen op 1 oktober 1939. Op 1 juli 1942 werd het kamp door de Duitsers overgenomen en werd het een doorstroomkamp: Joden verbleven hier tot ze op transport gingen naar andere kampen in Duitsland, Tsjechië en Polen. Na de bevrijding bleef het kamp bestaan als interneringskamp voor Nederlanders die de Duitsers gesteund hadden. In 1949 werd het een kamp voor militairen en in 1950 voor mensen uit Nederlands-Indië. Van 1951 tot 1971 stond het kamp bekend als Woonoord Schattenberg, waar Molukse militairen met hun families woonden.

Een groot deel van de expositieruimte gaat natuurlijk over de verschrikkingen die tijdens de Tweede Wereldoorlog plaatsvonden. We lezen hartverscheurende verhalen van mensen die het kamp overleefd hebben en over mensen die het niet overleefd hebben. Verhalen van en over kinderen maken nog eens extra indruk. Ook is er een deel van een barak nagebouwd, inclusief geluiden, zodat je (gedeeltelijk) kunt ervaren hoe het was om er te verblijven.

Wat ook indruk maakt, is een grote kaart met pijlen en cijfers. De pijlen geven de routes aan naar de verschillende vernietigingskampen in Oost-Europa en de cijfers vertellen hoeveel mensen erheen getransporteerd zijn. Ook staat er bij hoe weinig mensen het maar overleefd hebben.

Diep onder de indruk verlaten we de ruimte. De tweede expositieruimte gaat over de film die in kamp Westerbork gemaakt is tijdens de oorlog. Een deel van de film is nu ingekleurd, waarbij de scène te zien is van een zigeunermeisje dat pas jaren later een naam kreeg: Settela Steinbach. Ook zij heeft helaas de oorlog niet overleefd.

In de filmzalen bekijken we nog wat stukjes van andere films, die ook interviews bevatten met overlevenden en nabestaanden. In de laatste zaal wordt ook wat informatie gegeven over Anne Frank en haar familie, die een tijdje in het kamp geweest zijn. Omdat zij onderduikers waren, moesten zij in de zogeheten strafbarakken blijven en een band om hun arm dragen met de S erop. Een andere banner laat de lijst zien met alle 93 treinen die vanuit kamp Westerbork naar vernietigingskampen zijn vertrokken, met name naar Auschwitz en Sobibor.

We verlaten het centrum en beginnen aan de wandeling naar het voormalig kampterrein. Normaal gesproken rijden er pendelbussen, maar vanwege Corona is het terrein alleen lopend te bereiken. Er zijn twee routes, die qua afstand niet heel veel schelen: het Bospad (2,4 kilometer) en het Melkwegpad (2,7 kilometer). Het laatste pad heet zo, omdat er naast het kampterrein sinds 1971 een radiosterrenwacht zit. Vanwege deze sterrenwacht moeten mobiele telefoons tijdens de wandeling en op het kampterrein ook uitgeschakeld worden.

Wij kiezen voor de route over het Bospad. Al vrij snel begint het te spetteren, maar nog niet heel erg. Hoe verder we komen, hoe harder het begint te regenen. Gelukkig komen we een overdekt bankje tegen, waar we meteen ons kleine mannetje een flesje geven.

Als het flesje op is en de regen net iets minder is, vervolgen we onze wandeling. We schijnen ongeveer op de helft te zijn. Na nog een kwartier lopen komen we inderdaad aan bij het voormalig kampterrein. Aan het begin staan een aantal herdenkingsstenen met de namen van vernietigingskampen en hoeveel mensen er naartoe getransporteerd zijn. Links, onder een glazen overkapping, staat het huis waar vroeger de commandant woonde en wat bewaard is gebleven.

We lopen rechtdoor en passeren de slagboom die stamt uit de tijd van Woonoord Schattenberg. Langs de rand van het terrein is een hek met prikkeldraad te zien. Iets verderop staat een oude, nagebouwde goederenwagon. Een paal ervoor met een scherm laat de namen horen van alle mensen die op transport geplaatst zijn.

Het kampterrein met de nagebouwde goederenwagon

Aan het einde van het kampterrein staat een nagebouwde wachttoren. Ook bevindt zich hier het Nationaal Monument, dat ontworpen is door oud-gevangene Ralph Prins. Het bestaat uit 93 treinbielzen (voor het aantal transporten) en opgekrulde rails aan het eind, die twee wanhopig geheven armen moeten voorstellen. De rails is bewerkt om het geweld van de oorlog uit te beelden.

Het Nationaal Monument

We lopen terug over het pad en passeren een barak, die nog deels origineel is. Ernaast is het monument 102.000 stenen, één steen voor elk persoon in het kamp. Sterren op de stenen, die verschillend van hoogte zijn, geven aan dat het gaat om een Joods iemand, vlammetjes zijn voor Roma en Sinti en vierkantjes voor verzetsmensen. Tussen de stenen zijn soms foto’s geplaatst van mensen die in het kamp gevangen hebben gezeten. We vinden het heel indrukwekkend.

Een deels originele barak uit het kamp

In stilte verlaten we het monument. Inmiddels valt de regen weer met bakken naar beneden. Hoewel het natuurlijk niet fijn lopen is, vinden we het weer wel passen bij de sfeer van het kampterrein.

We lopen naar de toiletten achter de Glazen Overkapping van het huis van de commandant om ons kleine mannetje even te verschonen. Op het dak klettert de regen neer, dus we vinden het dit keer niet eens erg om hem te moeten verschonen!

Als ons mannetje verschoond is, is de regen ook iets minder. Via de weg van de pendelbus beginnen we terug te lopen naar het herinneringscentrum en de parkeerplaats. Onderweg staan treinbielzen rechtop geplaatst met daarop een bordje met de datum van een transport, de bestemming en het aantal personen. Zo kunnen we precies zien hoe ver het nog ongeveer lopen is. Ondertussen blijft het onverstoorbaar regenen en tegen de tijd dat we terug zijn bij de parkeerplaats, zijn we dan ook compleet doorweekt.

Een van de 93 bielzen onderweg

Via het dorpje Elp, waar een vriend van ons vandaan komt, rijden we terug naar ons huisje om op te warmen. Pas ‘s avonds wordt het droger, waardoor we toch nog buiten kunnen eten. Ook kunnen we nog een rondje over het park lopen en zien we de ‘Sneeuwparty’ (een DJ met een schuimkanon) in het centrum.

De 'sneeuwparty' in het centrum van het park

Als ons kleine mannetje op bed ligt, zitten wij nog even buiten om de dag te verwerken. Het herinneringscentrum vonden we erg indrukwekkend, nog meer eigenlijk dan het voormalig kampterrein. Dit komt ook door de enorme radiotelescopen die je op de achtergrond ziet van de sterrenwacht. Het monument met de 102.000 stenen vonden we wel heel bijzonder en indrukwekkend. Rond 4 en 5 mei zullen we dan ook zeker aan ons bezoek terugdenken en denken aan al die mensen die er gevangen hebben gezeten en de oorlog meestal niet overleefd hebben.

Tot morgen. 

Lees verder: Dag 6

Reisverslag Drenthe 2021: dag 4

Maandag 9 augustus 2021

We beginnen de dag als gebruikelijk met een flesje voor ons mannetje, ontbijten, douchen en klaarmaken voor vertrek. Na het babyhapje is het iets over half tien, tijd om op weg te gaan naar Wildlands Emmen! We moeten Hunebed Highway, de N34, volgen naar Emmen en vanaf daar de borden voor Wildlands. Het navigatiesysteem stuurt ons een heel andere richting op, dus zetten we dat uit en letten we alleen op de borden. Met goed kijk- en leeswerk kunnen we de parkeerplaats naast de dierentuin vinden.

Vanaf de parkeerplaats lopen we naar de ingang van het park, die er niet uitziet als een typische ingang voor een dierentuin. Uiteindelijk gaan wij niet eens door de hoofdingang naar binnen: omdat we al kaartjes hebben, mogen we via de zijkant het park.

De ingang van Wildlands

We komen op het plein dat het begin van het park vormt. Er zijn wat restaurants en souvenirkraampjes en er is een grote fotokiosk met een kompas erboven op. Het plein heet daarom ook het Kompasplein. Vanaf hier kunnen je naar de drie delen van het park: Jungola, Serenga en Nortica. Vanwege Corona is er een vaste looproute.

Het Kompasplein (foto later op de dag gemaakt) met links Nortica, rechts Jungola en net links van het Kompas Serenga

Omdat er voor de ingang van Jungola een wachtrij staat, beginnen wij met de route door Serenga naar Nortica. Serenga is het Afrikaanse deel van het park. Dit is meteen te zien aan de aankleding: er is een grote muurschildering en veel woorden zijn in het Zuid-Afrikaans geschreven. Ook hebben de verblijven en de muren een Afrikaans tintje.

Afrikaanse muurschildering

Als eerste passeren we de dwergmangoesten, waarna we bij een soort kinderboerderij met geiten komen. Ook is er een schooltje nagebouwd. Vervolgens komen we bij een stukje dat mij doet denken aan Frontierland in Disneyland met een grote prairie voor de prairiehondjes en een ouderwets snoepwinkeltje.

Het nagebouwde schooltje van binnen

Frontierland?

Het volgende verblijf is dat van de nijlpaarden. In de verte zien we ze inderdaad lekker in het water liggen. Hun buren, de moeraswallaby’s, zijn van iets dichterbij te bewonderen.

De moeraswallaby

We komen nu bij het aquariumgedeelte. Als we binnenkomen, zien we meteen een groot aquarium met twee grote schildpadden en nog enkele andere vissen. Binnen is een grote speeltuin in piratenstijl. Ook wonen de naakte molratten hier. Via het ‘hysbakkie’ (de lift) komen we boven, waar nog een paar kleine aquaria zijn en de sporenschildpadden.

Met het 'hysbakkie' naar boven!

Een van de sporenschildpadden

Buiten gaat de route verder naar de Serengeti: een grote vlakte met verschillende dieren, waaronder kamelen, zebra’s en gnoes. De leeuwen hebben hun eigen verblijf hier tegenover. Bovenop de rotsen liggen twee leeuwinnen, wat een machtig gezicht is. De rest ligt lui in het gras.

Een deel van de Serengeti is 'versierd' met een oude trein

Leeuwin op de uitkijk

Naast de leeuwen wonen de stokstaartjes en iets verderop de dwergzeboes. Hun verblijf grenst ook aan de start van de safari: met een grote jeep ga je de Serengeti over en kun je alle zebra’s, neushoorns, giraffen, impala’s en waterbokken van dichtbij zien. Omdat ons kleine mannetje altijd van rondkijken houdt, ga ik met hem in de rij staan, terwijl mijn man bij de kinderwagen blijft.

Het beginpunt van de safari

De rij duurt langer dan verwacht, omdat het in- en uitstappen van mensen best wel wat tijd kost. Tegen de tijd dat we aan de beurt zijn, heb ik dan ook vermoeide armen van het dragen en dit merkt ons mannetje. Als er dan ook nog een veiligheidsbeugel naar beneden moet waar hij bovenop moet zitten, begint hij dan ook te huilen. Gelukkig vindt hij snel zijn duim en als we ook nog gaan rijden, kijkt hij om zich heen naar de dieren, terwijl de chauffeuse interessante dingen vertelt over de dieren op de Serengeti.

Na de safari is het tijd voor zijn flesje. Bij de uitgang van de safari is een bankje waar we gaan zitten, maar de locatie zorgt er wel voor dat we bijna een nieuwe attractie lijken: bijna iedereen kijkt naar ons en één kindje wil zelfs bijna de Dikkie Dik knuffel van ons mannetje uit zijn kinderwagen pakken!

Als het flesje op is, vervolgen we onze route. We komen bij het verblijf van de bavianen, dat lijkt op een archeologische opgraving. Iets verderop hebben we nog mooi zicht op de neushoorn op de Serengeti.

Het verblijf van de mantelbavianen

Het pad gaat daarna door een op de Serengeti geplaatste trein, wat een heel leuke ervaring is (zelfs met kinderwagen is het goed te doen!). Vanuit de trein hebben we mooi zicht op de kamelen en de onagars. Wildlands is de enige dierentuin in Europa die deze dieren heeft.

Twee onagars

De route gaat nu een stukje terug langs de geiten die we helemaal in het begin zagen en brengt ons naar Nortica, het Noordpoolgebied van het park. Links zien we de pinguïnheuvel, waarnaast een boot is nagebouwd. Rechts is het ijsberenverblijf. De twee ijsberen liggen lekker te slapen in twee buizen.

Het begin van Nortica met de pinguïnheuvel

Slapende ijsbeer

Met uitzicht op de ijsberen eten we onze meegebrachte boterhammen. Daarna pauzeren we voor een schone luier voor we langs de pinguïns onder water gaan en kijken of de ijsbeer ook aan het zwemmen is. Dit is niet zo, dus lopen we verder naar de uilenpost, waar we enkele ‘Hedwigs’ (sneeuwuilen) zien. 

Hedwig?

Van de uilen gaan we naar het wasberenverblijf, wat gebouwd is als een soort goudzoekersverblijf. Om bij de eekhoorns te komen, moeten we onder een soort brug door van houten bakken met water, die vroeger gebruikt werden bij het goud zoeken.

Alsof je in Alaska goud aan het zoeken bent!

Een van de wasberen

Het volgende verblijf is dat van de zeeleeuwen. Er is een verblijf met een theater erbij, wat we overslaan, en een ‘los’ verblijf, waar ook zeehonden te zien zijn. 

Het 'losse' verblijf van de zeeleeuwen en zeehonden

We verlaten Nortica nu en staan weer op het Kompasplein. Via een souvenirkraampje gaan we naar Jungola. Zodra we de toegangsdeur door zijn, staan we meteen midden in de jungle van een vlindertuin. Het is heel mooi gemaakt met allerlei bomen en planten, gebouwen uit Zuid-Amerika en dagboeken van zogenaamde ontdekkingsreizigers. Om ons heen vliegen allerlei prachtige vlinders, waar ook ons mannetje vol bewondering naar kijkt.

De vlindertuin van Jungola

Na de vlindertuin volgt het buitenverblijf van de olifanten. Het begint net een beetje te regenen, dus wachten we even bij een overdekt gedeelte met zicht op de olifanten. Ze komen net in parade voorbij en beschermen het kleinste olifantje voor de regen door om hem heen te gaan staan.

Bescherming tegen de regen

Als de regen iets minder wordt, lopen we door en komen we in het tweede overdekte deel van Jungola: Rimbula. Hier wonen vogels en apen en je kunt er een jungle cruise maken met een bootje langs de dierenverblijven. Dit slaan we even over, maar we kijken wel onze ogen uit met alle decoraties, inclusief een zogenaamd neergestort vliegtuig dat nu gebruikt wordt als standplaats voor buggy’s. Aan het einde van het verblijf is ook nog het binnengedeelte voor de olifanten, waar we twee olifanten elkaar ‘slurfjes’ zien geven. Heel bijzonder om te zien!

Aankleding van Rimbula

Pootje... eh... slurfje!

We verlaten het warme Rimbula en koelen even af met een ijsje, terwijl we ondertussen zien dat twee olifanten een duik nemen. Ook heel bijzonder om te zien!

Badtijd!

Het laatste verblijf van Jungola is Otterbeek, waar de otters leuk aan het spelen zijn met steentjes.

Otterbeek

We komen terug op het Kompasplein en besluiten om nog een rustig rondje Serenga en Nortica te lopen. Het aquarium slaan we deze keer over, maar de route door de trein lopen we wel nog een keer. Daar is het nu een stuk rustiger, zodat we nog beter kunnen kijken naar de leuke aankleding van de trein.

Een van de wagons van de trein. Er is verder nog een wagon met bedden en een wagon die zogenaamd door smokkelaars gebruikt werd.

Na Nortica nog een keer gezien te hebben, waarbij we deze keer ook nog kijken bij het Rattenmagazijn (het verblijf van de ratten), maken we nog wat foto’s van het Kompasplein en de ingang. Het begint nu echter ook te regenen, dus haasten we ons naar de parkeerplaats. In de stromende regen bereiken we de auto en we gaan dan ook haastig terug naar ons huisje.

Op het park, waar we veel nieuwe aankomsten zien, is het weer even droog. Niet lang: als we willen gaan eten, moeten we dit noodgedwongen binnen doen vanwege een flinke regenbui met onweer. Gelukkig vindt ons kleine mannetje het niet erg spannend en gaat hij gewoon slapen.

Wij zitten daarna nog even in de woonkamer, nagenietend van de leuke dag. Van tevoren hadden we niet echt een idee wat we van Wildlands zouden moeten vinden, omdat we veel negatieve verhalen gehoord hadden. Wij vonden het echter een heel erg leuk park! Vooral de thema’s en de aankleding vonden we erg leuk. Het is geen typische dierentuin, maar meer een thematisch park met dieren en dat vinden wij juist de aanrader. We hebben nog enkele dagen in Drenthe te gaan, maar we weten nu al dat we dit de leukste dag van de vakantie vinden!

Tot morgen!

Lees verder: Dag 5

Reisverslag Drenthe 2021: dag 3

Zondag 8 augustus 2021

Opnieuw zijn we vroeg wakker. Buiten regent het helaas nog steeds, maar we hopen dat het rond lunchtijd - als we naar het hunebedcentrum gaan - weer droog is. De regen betekent in ieder geval dat we alle drie binnen ontbijten.

Na het ontbijt is het tijd om te douchen. Het water is nog steeds niet heel warm. Voor de zekerheid gebruiken we de badthermometer van ons zoontje om de temperatuur te checken: als we de kraan op 45 graden zetten, is het in werkelijkheid maar 35… Ik loop daarom langs het service point voor een melding en er wordt beloofd dat er iemand langs zal komen.

Tot we naar het hunebedcentrum moeten vertrekken, zijn we in het huisje en doen we het lekker rustig aan. Vijf minuten voor we weg moeten, komt er een monteur naar de douche kijken. Hij gaat de thermostaatkraan vervangen en dan zou het probleem opgelost moeten zijn.

We laten hem zijn werk doen en vertrekken naar Borger. Het is druk bij het hunebedcentrum, maar we weten een parkeerplaatsje te vinden. Lopend gaan we naar de ingang, waarbij we een stukje gebruik maken van de mindervalidenroute: het gewone ingangspad gaat namelijk via een smal, hobbelig pad door de keientuin en dat is geen aanrader met een kinderwagen!

Hier doorheen met een kinderwagen is geen aanrader!

Als we binnen zijn, krijgen we van de mevrouw achter de balie keurig uitleg over wat waar is. We besluiten te beginnen met de inleidende film, die over een paar minuten begint. We wachten daarom even bij het bord met daarop de foto’s van alle hunebedden in Drenthe en Groningen. Vervolgens gaan we de filmzaal in. De film die we te zien krijgen, is anders dan tijdens ons vorige bezoek aan het centrum. Toen ging het over de geschiedenis van de stenen, nu krijgen we een nagespeelde film te zien over opgravingen bij een hunebed en over wat er vroeger gebeurd zou kunnen zijn tussen een meisje van het Trechterbekervolk en een jager. Allebei vonden we de vorige film leuker.

Vanuit de filmzaal gaan we naar het museum. We lopen rond en bekijken de nagebouwde scènes en de opgegraven voorwerpen die tentoongesteld worden. Via een schokkerige lift (tip: ga hier niet in als je baby net slaapt, want door de schok wordt hij zeker wakker!) komen we op de bovenste verdiepingen, waar nog wat interactieve schermen zijn. Om nog een ritje met de lift te vermijden, tillen we de kinderwagen de trap af terug naar beneden.

Volgens de folder die we gekregen hebben bij de kassa zouden we nu het hunebed moeten bekijken. Vanuit het museum kom je eigenlijk automatisch uit bij het Oertijdpark. Bij een bankje eten we eerst even een boterham voor we de route door het park gaan volgen. Natuurlijk komen we weer langs het Blotevoetenpad en natuurlijk gaat mijn man erover heen! Ons kleine mannetje neemt hij mee, die maar wat verbaasd om zich heen aan het kijken is.

Op het Blotevoetenpad (zonder blote voeten deze keer...)

Langs een nagebouwde rendiertent, een hut, een grafheuvel en enkele boerderijen komen we bij het einde van het park. Inmiddels valt er wat regen, maar het is niet heel veel. We lopen door naar het Geopark centrum, alleen blijkt dit vanwege Corona dicht te zijn. Daarom gaan we verder naar het grootste hunebed, hunebed D27. Het regent nu even flink door, maar schuilend onder de struiken kunnen we het hunebed wel mooi op de foto zetten!

Hunebed D27, het grootste hunebed van Nederland

We blijven een tijdje bij het hunebed voor foto’s en om even terug te denken aan waarom ze gebouwd zijn.

Even poseren!

Als het weer iets droger is, lopen we door naar de keientuin bij de ingang. Bijzonder om de grote stenen te zien die zo oud zijn en die zo ver gereisd hebben!

Bij sommige keien zijn bordjes geplaatst die vertellen waar ze ongeveer vandaan komen en hoe oud ze zijn

Van de keientuin gaan we door naar het zogeheten Mammoetpad. Aan het begin staan twee nagebouwde mammoeten en aan het einde van het pad zouden er ook nog moeten staan. We volgen het pad echter een flink stuk, maar zien niets bijzonders en keren daarom weer om. Het is ook weer flesjestijd voor ons kleine mannetje, alleen: waar verschonen we hem? Terug naar het hunebedcentrum is ook weer een onderneming, dus dan blijft er nog maar één ding over: de achterbak van de auto. Gelukkig lijkt hij het niet erg te vinden en anders maakt het flesje alles weer goed!

Het begin van het Mammoetpad

Na het flesje rijden we nog even naar Grolloo, waar we de auto parkeren. Lopend gaan we naar het Cuby and the Blizzards museum, waarbij we waarschijnlijk langs het huis van Johan Derksen komen. We maken een paar foto’s van het museum en lopen nog even naar het begin van het dorp voor een foto, maar dan gaan we terug naar het vakantiepark.

Het Cuby and the Blizzards Museum

De toegangsrotonde van Grolloo

Op het vakantiepark brengen we de spullen naar het huisje voor we naar het centrum gaan: er is namelijk een Meet & Greet met Koos Konijn, de mascotte van het park! Ik ga netjes in de rij staan met ons kleine mannetje en als we aan de beurt zijn, kijkt hij met verbaasde ogen: wat is dat voor een groot konijn?

Wat is dat voor groot konijn?

Een aantal schattige foto’s later lopen we terug naar het huisje voor een babyhapje en wat dingetjes die in en rondom het huisje moeten gebeuren. We kunnen dit keer buiten eten, waarna de afwas volgt… en een uitdagend badje voor ons mannetje (het opblaasbadje is prima, alleen hoe til je zoiets?)!

Als meneer op bed ligt en alles weer droog is, kunnen wij nog even lekker zitten en ons voorbereiden op de dag van morgen: dan gaan we naar Wildlands!

Tot morgen!

Lees verder: Dag 4