Uit in Nederland: Apenheul

Zondag 10 november 2024
 
In ons gezin zijn we alle drie echte dierenliefhebbers. We weten dat dierentuinen altijd een discussiepunt zijn, maar toch vinden we het leuk om ze te bezoeken en alle bijzondere dieren te zien. Vandaag richten we ons op één soort: de apen. We bezoeken namelijk de Apenheul in Apeldoorn.
 
Dankzij ons abonnement op Dierenpark Amersfoort hebben we nog korting op de toegangstickets. De code is precies tot vandaag geldig, omdat vandaag ook de laatste dag is dat het park open is. Dit zal te maken hebben met het weer, denken we: als het kouder wordt, zijn de apen minder vaak buiten.
 
We rijden met de auto naar Apeldoorn en parkeren op de aangegeven parkeerplaats. Vanaf daar is het nog een stuk lopen door een mooi park met onderweg informatieve borden naar de ingang. Daar worden onze tickets gecontroleerd en kunnen we een aapvrije tas pakken, aangezien er meerdere gebieden in het park zijn waar de apen los rondlopen.
 
Voorbij de ingang komen we al in het eerste gebied, waar de doodshoofdaapjes en de baardsaki’s wonen. De doodshoofdaapjes zien we meteen: die klimmen, klauteren en springen in het rond. Met een beetje speuren ontdekken we ook nog een baardsaki en een wolaap.

"Welkom bij de Apenheul!"

 
In het volgende gebied wonen de rode titi’s en nog een aantal apensoorten die we niet kunnen vinden. Achter glas zien we nog wel wat aapjes, die het te koud vinden om naar buiten te gaan.

Een gouden leeuwaapje blijft lekker binnen

 
Als we doorlopen, komen we bij het gebied van de bonobo’s, de apen die het meest op de mens lijken. Er zijn er een paar buiten, maar er is ook nog een groep binnen, verdeeld over twee delen van hun binnenverblijf. Ons zoontje vindt het vlooien wat ze bij elkaar doen erg schattig, al kijkt hij ook geïnteresseerd naar de ballen met voedsel erin, waar de apen mee spelen.

De bonobo's in hun binnenverblijf

 
Het volgende gebied is het Madagaskargebied. De naam zegt het al: hier wonen de apen die oorspronkelijk op Madagaskar leven, zoals de ringstaartmaki’s en de rode vari’s. Toevallig is er een voederpresentatie als wij er zijn, zodat we heel veel ringstaartmaki’s van dichtbij kunnen bekijken. Er komt ook nog één zwartwitte vari even langs, waarna ook de rode vari komt. Hij reageert nogal chagrijnig op de zwartwitte vari door hem te krabben, waarop de zwartwitte vari maar verhuist…

Etenstijd!

"Hé, wegwezen, jij!"

 
Terwijl de verzorgster nog wat verder praat over de ringstaartmaki’s, besluiten wij om door te lopen. We komen bij een restaurant uit met daarnaast een speeltuin, ‘Het huis van Naaap’. Naaap is getekende aap die kinderen uitdaagt om hem na te apen, want dat vindt hij het allerleukst. Als je zeven opdracht na-aapt, mag je vakjes open krassen op de speurkaart en vind je een woord. Als je dat woord invult op de website van de Apenheul, kun je nog een prijs winnen.

Een van de speeltuinen in het park

 
Nadat we op het terras van het restaurant onze meegebrachte boterhammen op hebben gegeten aangezien het hier veilig is (in de gebieden waar apen los lopen mag je uiteraard niet eten), gaan we verder. We komen in het gebied van de orang-oetans, maar die vinden het te koud om buiten te zijn. Binnen zijn ze wel te bewonderen. Een van hen kan echter niet zo goed lezen: overal hangen bordjes ‘Niet op de ramen kloppen’, maar hij klopt toch echt op het raam van het verblijf naast hem!

Eh, orang-oetan? Op het bordje staat dat je niet op de ramen mag kloppen...

 
Onderweg naar het binnenverblijf kwamen we ook nog een spelletje tegen van de Naaap-opdrachten. Je moet proberen om met een ijzeren staafje een balletje van boven naar beneden in het gaatje te krijgen. Orang-oetans krijgen dit soort puzzels ook, vermeldt het informatiebord, en kunnen het binnen een minuut oplossen.

Even een echt apenspelletje spelen

 
We lopen verder en komen uit bij het gebied waar de berberapen wonen. Dit stukje van het park is slechts een paar uur per dag open. De berberapen zijn goed te zien: er zit een groepje buiten en eentje heeft zich afgezonderd met een tak.

Deze berberaap zoekt even de rust op

 
Tegenover de ingang van het berberapengebied wonen de leeuwenstaartmaki’s. Zij hebben meer dan genoeg ruimte om te klimmen en kijken vanuit de bomen op ons neer.

We worden in de gaten gehouden...

 
Als we verder gaan, komen we bij het eiland van de gorilla’s. Met moeite zien we het mannetje zitten, bijna verstopt achter een struik.

Als je goed kijkt, zie je een zwarte vlek... Dat is dus het gorillamannetje...

 
In het volgende losloopgebied kunnen we rode brulapen en keizertamarins tegenkomen. De rode brulapen zien we al snel: ze zitten gezellig samen in één van de huisjes.

De rode brulapen in hun huisje

 
Door het gebied loopt een avonturenroute, die niet met een kinderwagen toegankelijk is vanwege trappen. We parkeren onze kinderwagen dus en beginnen aan de route. Al vrij snel zien we een klein aapje, net iets groter dan een eekhoorn, met een lange snor: de keizertamarin. We zijn meteen verliefd: wat een schattig aapje!

Onze nieuwe liefde: de keizertamarin!

 
Via verschillende klimroutes komen we bij de top van het klimpad. Dit is ook waar het verblijf van de nachtdieren is: de doeroecoeli’s en de luiaards. Het doet ons denken aan De Nacht in Dierenpark Amersfoort, alleen is dit verblijf kleiner, omdat het maar uit één deel bestaat.

De luiaards en doeroecoeli's wonen in het nachtverblijf

 
We gaan weer terug naar beneden en vervolgen onze route langs de slingerapen, die hun verblijf delen met de capibara’s. Verderop is nog het verblijf van de geelborstkapucijnapen, waarvan we vermoeden dat het meer afgesloten is in verband met een klein babyaapje.

De capibara's

In het midden is het babyaapje te zien

 
Na dit verblijf zijn we weer bij De Apegaap, het restaurant waar onze route begon. We willen eigenlijk iets te drinken halen, maar het tempo ligt zo laag dat we weer uit de rij gaan. Gelukkig is het bij een ander restaurant rustiger, zodat we daar even kunnen zitten.
 
Als we alles op hebben, vervolgen we het tweede rondje, waarbij we de binnenverblijven en zij-routes overslaan. Wel kijken we nog even bij de keizertamarins, die we echt enorm schattig blijven vinden.

Ze blijven schattig!

 
Het laatste deel van het park wordt bewoond door vier apensoorten, waarvan wij er eentje zien: de talapoins. Naast hen wonen nog wat schildpadden in een binnenverblijf. Hoewel het park om de apen draait, is dit niet de eerste plek waar we schildpadden gezien hebben. Toch staan ze niet vermeld op de plattegrond of de speurkaart.

De talapoins

 
We komen uit bij de uitgang en, natuurlijk, een souvenirwinkeltje. Na daar nog even gekeken te hebben (je mag raden van welke apensoort we het niet konden laten een knuffel aan te schaffen!), zit het bezoek erop en beginnen we aan de wandeling terug naar de parkeerplaats.
 
De Apenheul is geen dierentuin zoals andere parken, wat vooral komt door de vele losloopgebieden. Dit maakt het park heel uniek en, in onze ogen, ook erg leuk. Apen kent iedereen wel, maar alleen hier zie je zoveel verschillende soorten. Bijna alle dieren lijken ook grote verblijven te hebben, waar ze voldoende ruimte hebben om te klimmen en klauteren. Voor kinderen zijn er verschillende speeltuintjes en speelplekken, zodat het niet alleen een kijkpark is. We vermoeden wel dat het weer meespeelt bij een bezoek: bij goed weer heb je, denken wij, meer kans om alle apen te zien. Nu zijn er toch wel wat soorten die wij niet gespot hebben.
Een ander nadeel vinden we de parkeerkosten. Voor een dagkaart betaal je €10,50, wat toch flink aan de prijs is bovenop je toegangskaartje. De wandeling vanaf de parkeerplaats naar de ingang is dan wel weer mooi, maar toch blijft het een hoog bedrag voor een dagje parkeren.
Ondanks dat kunnen we het park zeker aanraden en sluiten we ook niet uit dat we nog eens teruggaan, maar dan met hogere temperaturen en zonniger weer.

Wie weet tot ooit, keizertamarin!