dinsdag 24 mei 2022

Reisverslag Lanzarote 2022: dag 8

Zondag 8 mei
 
De laatste dag hier alweer... Ik wil er nog zo veel mogelijk van genieten en vind het prima dat ons kleine wekkertje al om half zeven wakker is. We laten hem even op het bed spelen en wachten tot een uur of zeven, als de zon echt opkomt. Dit gaat anders dan in Nederland: daar wordt het langzaam rood-oranjeachtig en komt de zon zelf heel langzaam op. Hier zie je wel een beetje de kleuren rood en oranje, maar minder dan in Nederland. Ook komt de zon zelf heel snel op.



Tussen foto 1 en 3 zit een tijdverschil van slechts 7 minuten...

Na een heleboel foto's kleden we ons zoontje aan en geven we hem zijn ontbijt, maar ik krijg de strikte opdracht om nog niet te gaan eten. Zodra ons mannetje zijn boterham opheeft, neemt mijn man hem naar buiten. Als ze terugkomen, hebben ze twee lieve kaarten bij zich en twee magneten als cadeautje voor Moederdag. Ook hebben ze lekkere broodjes voor het ontbijt meegenomen. Wat ontzettend lief!

We ontbijten buiten, waarbij we regelmatig bijzondere groene vogels voorbij zien vliegen (te snel voor een foto). Ze doen ons een beetje denken aan de vogels die we wel eens in de dierentuin zien. Ons pretlettertje heeft er minder interesse in: hij wil graag terug zijn bed in. Als hij ligt, heeft hij echter toch ineens geen zin meer om te slapen... Gelukkig merkt hij zelf na een tijdje dat hij toch wel moe is en gaat hij lekker slapen.

Ik loop intussen naar de receptie voor nog wat laatste foto's van het hotel en om de sleutelkaartjes van de kamer te verlengen, want die werken maar tot twaalf uur. Door onze late check-out mogen wij echter tot zes uur op de kamer blijven. Zo lang zullen we niet blijven, want om kwart voor vijf worden we opgehaald met de bus om terug naar het vliegveld te gaan.

Nog wat laatste foto's bij het hotel met één van onze reisknuffels

Na het fruithapje van ons slaapkoppie lopen we nog even naar de boulevard voor wat laatste foto's en een laatste keer kijken. Het is al erg warm, maar we gaan vandaag niet meer naar het strand vanwege het vele zand dat blijft plakken.

Nog een laatste keer naar de boulevard

Tegen lunchtijd zijn we weer terug bij het appartement, waar we ons laatste eten uit de koelkast gebruiken voor een uitgebreide lunch. Vervolgens gaat onze dreumes naar bed voor zijn middagdutje en kunnen wij alvast zo veel mogelijk inpakken en opruimen. Alsof hij merkt dat er iets aan de hand is, is ons mannetje al na een uur weer wakker. We kleden hem daarom om en nemen hem mee naar het zwembad. Bovenaan het trapje van het grote bad is een mooi 'pierenbadje' voor hem, waar hij heerlijk met zijn bal en speeltjes speelt.

Om de vakantie af te sluiten, halen we bij de bar nog een alcoholvrije cocktail. Met de drankjes zitten we nog even bij het zwembad en de waterspeeltuin. 

De vakantie afsluiten met een drankje...

Rond drie uur gaan we terug naar het appartement om nog lekker even te douchen en de laatste spullen in te pakken. Intussen volgen we via FlightRadar en de Schiphol app het vliegtuig dat vanuit Nederland naar Lanzarote komt en ons dan weer terug brengt. We hadden al gezien dat het vertraging had: in plaats van om vijf voor drie zou het half vier vertrekken. Dit is voor ons gezien half drie door het uur tijdverschil, maar om half vier onze tijd is het nog steeds niet vertrokken. Uiteindelijk vertrekt het vliegtuig pas om vijf uur (Nederlandse tijd), dus twee uur te laat. Dat belooft wat voor ons!

De uiteindelijke vertrektijd was zelfs 16.59...

Ondanks het vertraagde vliegtuig worden wij nog steeds om kwart voor vijf opgehaald (denken we, want de app van TUI werkt precies nu niet meer, zodat we de tijd niet nog een laatste keer kunnen checken). We haasten ons om alle laatste dingen te regelen en als we uitchecken, zien we de bus al staan. 

In de bus heeft iedereen het al over de vertraagde vlucht. We krijgen ook een sms'je van TUI: wegens vertraging zal ons vliegtuig pas om 19.00 uur vertrekken... Dit is wel heel bijzonder, aangezien de oude vertrektijd 19.15 was!

Na nog één stop bij een ander hotel rijden we naar de luchthaven. Hier gaat het snel: we zijn meteen aan de beurt bij de incheckbalie en ook de veiligheidscontrole gaat snel. Wel moet de waterbeker van ons mannetje helemaal gecontroleerd worden en gaat de buggy ook door het scanapparaat.

Vervolgens is het wachten, wachten en wachten. We lopen wat rond, hopend de souvenirwinkel te zien met de haaienmond als ingang die we de vorige keer zo leuk vonden. Die blijkt echter weg te zijn. Ook het terras waar we de vorige keer nog geweest zijn, blijkt gesloten.

Bij een restaurantje weten we wat vegetarisch eten te vinden voor ons, inclusief friet zonder zout. We geven ons zoontje er daarom ook een paar, terwijl we voor hem nog iets anders zoeken. Bij een ander restaurantje hebben ze gelukkig een broodje dat hij ook gewoon kan eten.

Rond 19.00 uur beginnen we met hem klaar te maken om te gaan slapen. We trekken hem zijn pyjama aan, geven hem zijn yoghurt en klappen de buggy naar achteren in de hoop dat hij nu nog even slaapt. Dit doet hij natuurlijk niet. Wij volgen ondertussen het vliegtuig uit Nederland. We zien al dat alle vliegtuigen die hier op moeten stijgen, moeten wachten om het voorrang te geven. Om 19.49 landt het. Dit betekent dat wij niet eerder dan 20.49 de lucht in zullen gaan, want een vliegtuig moet altijd een uur aan de grond staan.

Ja, ja, we hebben een vliegtuig om mee terug te gaan! Geen TUI Dreamliner, maar wel - zoals gemaild - een toestel van Wamos Air.

Om acht uur staat er ineens op het bord dat we naar gate 2 moeten en dat het boarden om 20.04 start. Hoewel we dit vrijwel onmogelijk achten, gaan we toch in de rij staan. Natuurlijk staan we hier lange tijd voor niks: pas na half negen mogen we met voorrang (omdat we met een baby reizen) naar de ingang van de gate. De grondstewardess hier heeft erg veel haast: als mijn man de buggyhoes niet snel genoeg dicht krijgt, gaat ze hem meteen helpen en stuurt ze hem zo snel mogelijk achter ons aan. In de slurf van de gate staan we echter meteen weer stil, want er mag nog niemand het vliegtuig in!

Uiteindelijk mogen we dan toch naar binnen. We zijn vrij snel bij onze rij, rij 41 deze keer. Er is gelukkig meer ruimte en we kunnen ook spullen kwijt in een bagagenetje aan de stoel voor ons. 'Helaas' is er ook een scherm in de stoel voor ons, iets wat ons kleine nieuwsgierige aapje erg leuk vindt natuurlijk!

Na nog een tijd wachten en dan eindelijk taxiën gaan we om half tien echt de lucht in, nadat we opnieuw voorrang hebben gekregen bij het opstijgen. Vrij snel daarna wordt de serviceronde gedaan, waarbij we deze keer wel netjes onze gereserveerde broodjes krijgen. Na nog een rondje duty free producten is het half elf en valt ons kleine mannetje eindelijk in slaap. Aan boord worden de lichten ook gedoofd, wat aan de ene kant heel fijn is, maar aan de andere kant ook lastig, aangezien je zo alles kwijt bent in het donker.

Helaas een onscherpe foto, maar wel het bewijs dat er iemand aan boord geslapen heeft!

De vlucht zelf verloopt rustig, al is het aan boord erg onrustig. Er zijn natuurlijk jengelende baby's, want alle kleintjes zijn doodop na het lange wachten. Ons slaapkoppie slaapt redelijk door, zodat wij ook onze ogen dicht kunnen doen. We zien wel de lichtjes als we boven Portugal vliegen en dan ineens zien we duidelijk de Franse kust en beginnen we al aan de daling. Mede door de druk op zijn oortjes waarschijnlijk wordt ons mannetje wakker en begint hij, net als vele andere kleintjes, te huilen.

Om 2.16 landen we op de Kaagbaan van Schiphol (gelukkig niet de Polderbaan!). We kunnen redelijk snel het vliegtuig uit, maar moeten dan - zo lijkt het althans - half Schiphol oversteken naar de bagagebanden. Onderweg komen we door een gang die duidelijk normaal gesproken niet voor publiek is, want we zien stapels en stapels met nog niet verwerkte koffers staan.

Welkom terug op Schiphol!

Onze bagage laat ook lang op zich wachten. Als we eindelijk de koffers hebben, is het nog wachten op de buggy en dan pas kunnen we naar de bus voor P3. Op de klok zien we dat het nu al half vier is geweest, zo lang hebben we moeten wachten. Om tien voor vier zijn we op P3. We lopen snel naar de auto, hebben gelukkig geen problemen met uitrijden (onze reservering liep eigenlijk tot drie uur 's nachts) en kunnen dan vlot naar huis rijden. Het wordt intussen al een beetje licht, want pas om kwart voor vijf stoppen we bij ons huis en zit de vakantie er definitief op.

Terugkijkend op de vakantie zijn er hoogte- en dieptepunten. Het grootste dieptepunt was natuurlijk de aanloop ernaartoe en de heenvlucht, waarover ook een klachtenbrief naar TUI is gegaan. Ook de terugvlucht was niet fijn door de lange vertraging en het lang moeten wachten op de bagage.
Het eiland zelf was voor mij echter wel één groot hoogtepunt. Wat blijft Lanzarote toch mooi met het vulkaanlandschap, de palmbomen en het heerlijke weer! Ook het appartement waar we bleven, is ons - ondanks de vele mieren! - goed bevallen. Het was fijn om zelf te kunnen koken, de zwembaden en de waterspeeltuin waren leuk en het personeel erg vriendelijk.
Door alle ervaringen zijn we toch ook wel blij dat we voorlopig geen plannen hebben om te gaan vliegen. Maar wie weet... we zijn nu twee keer op Lanzarote geweest en wat mij betreft mag er zeker nog een derde keer komen!

Wie weet tot ooit, Lanzarote!


zondag 22 mei 2022

Reisverslag Lanzarote 2022: dag 7

Zaterdag 7 mei
 
Onze één na laatste dag op Lanzarote begint als gebruikelijk: rond zeven uur opstaan, ontbijten, douchen en aankleden. Mijn man neemt ons kleine mannetje even mee voor een wandeling, waardoor meneer pas later zijn bedje in gaat. Hij is nog helemaal hyper en valt pas vlak voor tien uur in slaap. Hierdoor krijgt hij ook later zijn fruithapje en besluiten we maar om brood mee te nemen, want we willen nog een keer naar het strand.

Terwijl we brood klaar maken en spullen verzamelen, horen we al luide muziek. Het zijn wat disco-klassiekers en ook de YMCA komt voorbij. Als we later richting het strand lopen, ontdekken we dat de muziek van een pleintje komt. Hier wordt door een groepje druk buiten gesport met boksbewegingen en veel springen. Maar of je nu zo lekker fanatiek kunt sporten op de YMCA?

Omdat we later zijn dan gisteren zijn de meeste plekken in de schaduw al bezet. We hebben weer hetzelfde strand gekozen als gisteren, maar we vinden gelukkig nog een stukje schaduw bij de rotsen en leggen hier onze handdoek neer. Aan ons zoontje geven we de speeltjes die we gisteren gekregen hebben. Het duurt heel even voor hij doorheeft wat hij ermee kan, maar dan begint hij heerlijk te spelen. Hij is er zo druk mee dat hij nauwelijks interesse heeft in zijn boterham... al kan dat ook komen doordat alles alweer onder het zand zit.


Ik besluit intussen heldhaftig te doen en het water in te gaan. Eerlijk is eerlijk: als je er eenmaal doorheen bent, is het water best lekker. En je koelt er heerlijk van af! We nemen onze kleine waterheld ook nog even mee en weten te bereiken dat zitten op het natte zand al prima is. Wat druppels op zijn tenen is echt nog een stap te ver.

Het bewijs: in het water geweest!

Uiteindelijk gaan we terug naar onze handdoek en pakken we onze spullen in. We lopen terug naar het hotel, waar we ons zandmonstertje eerst even onder de douche zetten. Opnieuw is het brullen, maar opnieuw heeft hij geen keus: het zand zit tot in zijn oren!

Na de douche leggen we hem op bed, maar meneer heeft meer zin in een feestje. Pas na nog een schone luier geeft hij toe aan zijn vermoeidheid en slaapt hij tot na vier uur.

Als hij weer wakker is, doen we nog even een fruithapje voor we ons omkleden en naar het zwembad gaan. Meneer pruttelt een beetje als ik hem meeneem het grote bad in, maar als ik hem op de kant zet, wiebelt hij zichzelf toch ook weer terug het water in.

"Ik wil wel, maar het is ook spannend, maar dan toch maar erin of toch op de kant of..."

Na nog een ijsje van de supermarkt van het hotel gaan we naar de waterspeeltuin. We geven ons mannetje een bal om mee te spelen en laten hem een beetje rondkruipen. Het water van de speeltoestellen wordt ineens echter wat minder. Na een paar minuten gaat het zelfs helemaal uit. Ons heldje op sokken vindt het prima: hij begint nu echt rond te kruipen. We zien vrij snel iemand van de technische dienst en begrijpen dat het water niet zomaar uit is gegaan. Hij geeft ons echter een seintje als het water weer bijna aan gaat, zodat we niet ineens een enorme straal over ons heen krijgen. We verwachten dat ons mannetje nu weer gaat zitten kijken, maar hij verbaast ons weer eens door lekker rond te blijven kruipen.

Jippie, lekker spelen met zonder water!

Omdat hij zich zo vermaakt, zijn we pas na half zes terug in het appartement. We maken snel iets te eten klaar en eten op het balkon in de heerlijk warme avondzon. We zijn pas om kwart voor zeven klaar met eten, wat normaal gesproken al bedtijd is. We laten ons zoontje nog maar heel even opblijven om zijn eten te laten zakken, hij kan per slot van rekening morgen nog uitslapen! Iets voor half acht ligt hij uiteindelijk in zijn bedje. Ik zoek snel Internetverbinding op mijn iPad, want vanavond is de finale van Heel Holland Bakt in Nederland! Het kost me heel wat van mijn Internetbundel (de Wifi van het appartement kiest er precies nu voor om niet goed te werken), maar ik kan gelukkig zien wie de winnaar wordt.

Na de finale zitten we nog even op het balkon en in de woonkamer, denkend aan morgen. Dan is het alweer onze laatste dag hier: om kwart over zeven vliegen we terug. 

Nog één keer 's avonds op het balkon...

We zijn een klein beetje bang voor de terugvlucht na alles wat er rondom de heenvlucht gebeurd is. We weten al dat we niet met een toestel van TUI vliegen, maar met een toestel van Wamos Air. Of wordt het toch weer Euro Atlantic Air (laten we hopen van niet!)? We zullen het morgen zien!

Tot morgen!

Lees verder: Dag 8


vrijdag 20 mei 2022

Reisverslag Lanzarote 2022: dag 6

Vrijdag 6 mei
 
Aangezien de karaoke van gisteravond tot laat doorging, hopen we vandaag een beetje uit te slapen. Natuurlijk gebeurt dat niet: ons wekkertje is keurig om zeven uur wakker. Ergens is dat ook maar goed, want om acht uur zal de mevrouw van het autoverhuurbedrijf bij de receptie zijn om de sleutel op te halen.

Goedemorgen!

We kleden ons daarom snel aan, ontbijten en lopen dan naar de receptie. We vragen ook meteen of het mogelijk is om zondag een late checkout te doen. Dit hadden we bij het inchecken al gevraagd, maar pas twee dagen van tevoren zouden ze dit kunnen bevestigen. Het is gelukkig geen probleem, waardoor we heel blij zijn. We vliegen zondag namelijk pas om kwart over zeven terug en dan is het fijn als ons mannetje op de dag nog even kan slapen.

Wat minder fijn is, is dat de vrouw van het verhuurbedrijf er om vijf voor half negen nog steeds niet is. We vragen het na bij de receptie en we mogen de sleutel daar afgeven. De receptioniste zal ervoor zorgen dat de sleutel terugkomt bij het verhuurbedrijf.

Als we haar bedankt hebben, gaan we terug naar het appartement. Ons zoontje gaat na een spelletje 'bowlen' naar bed, wij gaan mijn rugzak te lijf, waarvan een vak ineens vol met mieren blijkt te zitten. De mierenplaag was dus toch niet verslagen!

Een nieuwe kampioen in wording?

Nadat onze dreumes weer wakker geworden is, wat gespeeld heeft en een fruithapje op heeft, pakken we onze spullen in en lopen we naar de boulevard van Puerto del Carmen. We lopen eerst een stukje naar links, maar op een restaurant na dat 'Goofy Burger' heet, zien we niets interessants.


We keren om en lopen aan de overkant van de straat, langs het strand, terug. Bij paal 11 gaan we naar het strand zelf toe. Hier is namelijk een schuin aflopend pad, zodat de buggy nog een stukje mee kan. Na een paar meter wordt het echter toch onze zoon dragen en de buggy door het zand slepen. We zoeken een stukje met nog wat schaduw bij de rotsen en installeren ons hier.

Bijna zoals gebruikelijk hier vindt ons mannetje het weer heel spannend. Hij zit op de handdoek en lijkt niet te durven bewegen. Uiteindelijk ontdekt hij dan toch dat het zand niet zo heel gevaarlijk is en gaat een beetje staan. Van het water wil hij nog steeds niets weten, alleen kijken is genoeg voor hem! We begrijpen het wel, want het water heeft nog niet een heel aangename temperatuur.

"Ik zit hier wel best!"

Omdat het tegen lunchtijd loopt, pakken we onze spullen in en gaan we terug naar onze straat. Aan het begin zit een Market Café, waar we een broodje voor de lunch willen halen. Het is er echter zo druk en chaotisch dat we doorlopen naar de supermarkt naast ons hotel en daar een broodje halen. Ook halen we een nieuw pak melk, aangezien de fles die we hadden ineens vol met ijs bleek te zitten...

Na de lunch leggen we ons slaapkoppie op bed en willen wij lekker op het balkon gaan zitten. Het is echter zo warm dat we ook regelmatig naar binnen gaan. Daarnaast blijven we maar zonnebrand smeren als we weer naar buiten gaan, want de zonkracht is niet mis! Als ons mannetje weer wakker is en we hem mee willen nemen naar het zwembad, smeren we hem ook eerst heel goed in. Ook zoeken we bij het zwembad een plaatsje in de schaduw voor hem, wat we gelukkig vinden.

We zitten wat bij het grote zwembad, eten een ijsje en kijken naar de 'pool race': een activiteit van het entertainmentteam. Er zijn drie opdrachten: op een opblaasding naar de overkant van het zwembad en weer terug, zo veel mogelijk grote ringen uit het water halen en met zo veel mogelijk mensen een polonaise maken en dan een bommetje in het water springen. Het Spaanse team wint, al vonden wij het Engelse team een beter bommetje maken.

Lekker zitten bij het zwembad (foto op een ander moment gemaakt)

We gaan nog even naar de waterspeeltuin, waar ons zoontje met zijn hier gekochte balletje een beetje zit en om zich heen kijkt. Iets voor vijf uur gaan we weer terug naar het grote zwembad, want om vijf uur is de minidisco voor kinderen. Ons mannetje is dol op muziek, dus we laten hem lekker even meeswingen. Na een paar minuten heeft hij er weer genoeg van en wil hij zitten. Terwijl we nog even kijken, rolt zijn bal weg. Een Britse man geeft hem terug en biedt hem tegelijkertijd nog een grote bal aan en een plastic rugzak vol met speeltjes voor het strand. Of hij het leuk vindt om die te hebben? We denken eerst dat hij een grapje maakt, maar hij meent het: hij gaat morgen naar huis en kan de spullen niet meenemen. Daarom geeft hij ze door. Hij zou het leuk vinden als wij ze ook weer doorgeven als wij naar huis gaan. Dit vinden we prima en we bedanken hem hartelijk. Wat ontzettend lief!

Met alle spullen lopen we om het zwembad heen naar de afhaalbalie van het hotelrestaurant, want vanavond willen we even niet zelf koken. We bestellen twee pizza's en een nachoschotel. Na een ruime tien minuten is alles klaar en kunnen we het meenemen naar ons appartement. Onze kleine uk heeft lekker zijn eigen eten, wij genieten van de goed vullende pizza's en de nacho's. Achteraf gezien zouden we liever één pizza besteld hebben en twee kleine gerechtjes ernaast, want de pizza's vullen zo goed dat we ze niet eens helemaal op krijgen.

Het hotel heeft een restaurant dat overdag geopend is voor ijsjes, drankjes en afhaaleten

Als alles weer opgeruimd is, is het tijd om te douchen. Natuurlijk vindt meneer dit weer helemaal niks (thuis is hij gewend om in bad te gaan), maar aangezien er nog overal zand zit, is het wel nodig! Hij gaat uiteindelijk redelijk schoon zijn bed in en valt heel snel in slaap. Wij ruimen nog wat op en ik loop nog een rondje om foto's te maken van de verschillende plekken van het hotel. Er is nog een derde zwembad, waar we helemaal niet geweest zijn, en natuurlijk mag het kattenverblijf niet ontbreken op de foto's: het hotel zorgt op één plek voor de katten die er rondlopen door voedsel, water en speeltjes neer te zetten. Aan de gasten wordt gevraagd de katten daarom niet te voeren.

Het derde zwembad van het hotel

Het kattenverblijf

Na de laatste foto's ga ik terug naar het appartement, waar we nog heel even op het balkon zitten. Niet lang, want als de zon weg is, koelt het ook vrij snel af. Voor even, althans, want morgen belooft weer net zo'n warme dag als vandaag te worden.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 7


dinsdag 17 mei 2022

Reisverslag Lanzarote 2022: dag 5

Donderdag 5 mei
 
In Nederland is het vandaag Bevrijdingsdag. We passen daarom onze kleding aan (ons zoontje een oranje shirtje, ik rood-wit-blauw) en nemen vandaag een klein Nederlands vlaggetje mee op pad.

Klaar voor deze feestelijke dag!

Onze dag begint als gebruikelijk. We merken wel dat het opruimen zijn vruchten af begint te werpen, want we zien minder mieren in het appartement rond lopen. Ook bereiken we nog een andere mijlpaal: we ontdekken eindelijk hoe het raampje in de badkamer open kan!

Na het fruithapje van ons kleine mannetje gaan we op stap. We krijgen bij het zwembad meteen een reactie op ons feestvarkentje met het Nederlandse vlaggetje.
Met vlaggetje en al gaan we naar de auto om vandaag richting het dorpje El Golfo te rijden. Dat staat bekend om het Lago Verde, het groene meer. De weg hierheen is grotendeels hetzelfde als gisteren. Ook nu komen we weer langs de 'kamelenrotonde'. Deze keer stoppen we even voor wat foto's.

Kamelen of dromedarissen?

Via een ingewikkelde rotonde (eerst helemaal rond en dan onder de weg door) komen we bij de weg richting El Golfo. We rijden nu echt door het vulkaanlandschap, wat erg mooi is om te zien. 

Het landschap onderweg

Vlakbij El Golfo is een parkeerplaats, waar we al enkele bussen zien staan. We begrijpen het: het bezoek aan het groene meer van El Golfo stond vorige keer ook tijdens onze excursie op de planning. Het lopen met de buggy is door de drukte (en het slechte pad) niet heel fijn, maar op het fotopunt wordt het na een tijdje wel rustiger. We nemen foto's en denken terug aan de serie 'De Huilende Professor' van Bassie & Adriaan, die grotendeels op Lanzarote gefilmd is. Een aantal scènes zijn bij het meer, dat toen nog toegankelijk was, gefilmd.

Het Lago Verde, waar Bassie & Adriaan ook gefilmd hebben

Met de buggy sjouwen we terug naar het restaurant naast de parkeerplaats, waar we met een beetje geluk en een beetje handigheid gratis naar het toilet kunnen (en onszelf dus zo twee euro besparen). Vervolgens rijden we door naar Los Hervideros, waar we vorige keer ook geweest zijn. Deze keer is er echter een alternatieve parkeerplaats, aangezien de weg afgesloten is. We parkeren naast de hekken, waar al meer auto's staan, en eten eerst even iets voor we het gebied gaan verkennen.

Los Hervideros

De vorige keer vonden we de rotsachtige kliffen echt prachtig om te zien door het hoge opspattende water. Deze keer is het iets minder spectaculair, aangezien de zee veel rustiger is. We nemen nu wel de tijd om het hele gebied te verkennen en gaan ook de paadjes tussendoor op. Hier zien we wel een aantal mooie punten bij verschillende gaten in de rotsen.

Een van de uitkijkpunten tussen de rotsen

Tegen de tijd dat we alle plekken bekeken hebben, is het al wat later in de middag. We besluiten om niet meer door te rijden naar Papagayo Beach, wat aangeraden wordt als prachtige strand. Dit besluit heeft ook met de wegafsluiting te maken: hierdoor zouden we een halfuur om moeten rijden naar het strand. We gaan daarom gewoon terug naar Puerto del Carmen, waar we nog even snel boodschappen doen bij de Lidl voor we terug naar het hotel gaan. Morgen moeten we de auto 's ochtends vroeg al inleveren, dus nemen we nog even de tijd om foto's ervan te maken als 'afscheid'.

Dank je wel, autootje, voor alle veilige kilometers!

Terwijl onze dreumes in het appartement een middagdutje doet, zitten wij heerlijk in de zon op het balkon. In tegenstelling tot gisteren is de lucht nu strakblauw, waardoor het behoorlijk warm geworden is. Als ons mannetje zijn fruithapje op heeft, trekken we daarom snel onze zwemkleding aan en gaan we met een ijsje naar de waterspeeltuin. Hoewel hij het iets meer herkent, heeft onze held niet veel zin om op verkenning uit te gaan. We nemen hem uiteindelijk mee naar het grote zwembad en als ik hem mee het (iets koudere) water in neem, vindt hij het ineens best. We zingen wat liedjes van zijn zwemles en hij geniet van de muziek die er gedraaid wordt.

Dat is toch wel lekker, zo dobberen!

Als het tijd wordt voor het avondeten gaan we terug naar het appartement. We hebben een vegetarische kant-en-klare lasagne voor vanavond, maar die opwarmen zonder oven is niet het allergrootste succes! Samen met de Spaanse aardappelomeletten smaakt het uiteindelijk toch nog best prima (al vinden we het geen van allen voor herhaling vatbaar...).

Na nog een kort speelmoment op het balkon is het kinderbedtijd. Inmiddels is meneer al meer gewend aan zijn bedje hier en is het vrij snel stil. Dit is later op de avond niet van het hotelcomplex te zeggen: het lijkt wel alsof er ergens karaoke wordt gedaan en nee, het wordt niet gezongen door nieuwe Aretha Franklins of Freddie Mercury's! Gelukkig hebben we morgen nog geen plannen en kunnen we rustig uitslapen.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 6


zondag 15 mei 2022

Reisverslag Lanzarote 2022: dag 4

Woensdag 4 mei
 
Onze kleine wekker besluit vanochtend dat zes uur wel een mooie tijd is om op te gaan staan. We proberen hem nog even te ‘snoozen’, maar om zeven uur is het toch wel echt klaar. Nadat hij aangekleed is en we ontbeten hebben, neem ik hem even mee in de draagzak voor een wandeling. We lopen naar de zee, die hij wel leuk vindt om van een afstand te bekijken.
 
Als we terug zijn in het appartement leggen we hem op bed voor zijn ochtendslaapje. Ondertussen ruimen wij op en ontdekken we een mierenplaag in één van de koffers. Er zat namelijk nog een zakje in van de vliegreis, waar hoestdrank op gemorst was. Dat vonden de mieren wel interessant! We trakteren ze op een enkele reis naar buiten en maken dan de koffer zo goed mogelijk schoon.
 
Na het fruithapje van ons zoontje maken we brood klaar om mee te nemen, pakken we onze spullen en wandelen we naar de auto. Vervolgens rijden we naar Playa Blanca, de plaats waar we tijdens onze vorige vakantie op Lanzarote verbleven. De weg ernaartoe is grotendeels een snelweg (snelweg voor Lanzarotse begrippen) en onderweg komen we langs de bekende ‘kamelenrotonde’. Vlak voor de rotonde zien we ook echt dromedarissen lopen bij Lanzarote Safari, waar je volgens de borden 'kameel' kunt rijden (al heeft volgens ons een kameel twee bulten en hebben deze dieren er maar eentje...).

Op 'kamelen'-safari

Tijdens de verdere rit naar Playa Blanca zien we prachtige vulkaanbergen onderweg. We komen ook langs de toegangsweg voor Timanfaya National Park, waar we de vorige keer geweest zijn. Dit keer hebben we besloten het park niet te bezoeken, aangezien dat zonder georganiseerde excursie niet te doen is. En met een kleine van veertien maanden een excursie van een halve dag doen is echt geen optie!

Het landschap onderweg

In Playa Blanca herkennen we al snel het hotel waar we vorige keer verbleven. Er recht tegenover bevindt zich Aqualava, het waterpark. We parkeren de auto langs de weg (er is geen parkeerterrein) en eten eerst onze meegebrachte boterhammen op. We hebben namelijk van tevoren gelezen dat je geen eten en drinken mee naar binnen mag nemen, alleen een flesje water. Stiekem hebben we wel een knijpfruitje voor onze dreumes in onze tas zitten, want we hebben geen idee of ze ook fruit verkopen in het park.

De ingang van Aqualava

Als we uitgegeten zijn, lopen we door naar de ingang. We hadden van tevoren gereserveerd en laten daarom de voucher zien. Onze namen worden opgezocht en dan mogen we doorlopen. Er is geen tassencontrole, er wordt niet eens iets gezegd over eten en drinken (er hangt wel een papier). Misschien hoeven we ons dan toch niet zo'n zorgen te maken over het meegesmokkelde knijpfruitje!

Vlak voorbij de ingang bevinden zich de toiletten en de omkleedruimte voor baby's. We kleden ons om, waarbij we onze kleine uk op een heel wiebelig aankleedrek moeten leggen. Vervolgens zoeken we een plekje om onze spullen neer te leggen. Er zijn volop stoelen (geen ligstoelen, maar wel stoelen waarbij je iets achterover kunt zitten) en parasols. De parasol hebben we helaas vandaag niet echt nodig, want het is erg bewolkt.

Onze plaatsen hebben uitzicht op het kinderspeelbad. Ik voel even: het water is ijskoud. Er is ook een speeltoestel met een emmer die kan omvallen en dan een enorme plons veroorzaakt. Zodra ons zoontje dit ziet, zet hij het op een brullen. Ik neem hem mee voor een rondje lopen om het bad heen, zodat hij alles kan zien. Bij ons op een stoel zitten is echter het enige wat hij tot nu toe prima vindt.

Dat is even schrikken!

Naast het kinderbad is er nog een deel met een aantal grote glijbanen, een 'lazy river' (een langzame stroomversnelling waar je met banden doorheen kan) en een golfslagbad, Aqualava Beach. Ik had van tevoren al gelezen dat het golfslagbad maar een keer per uur gaat. Uit nieuwsgierigheid voel ik het water: dit blijkt een prima temperatuur te hebben. We nemen onze zoon mee en hij komt tot het punt waar hij het wel goed vindt om naast het water te zitten. Als het bad begint met de golven, wordt het weer iets spannender, maar uiteindelijk accepteert hij dat er niets gebeurt.

De Lazy River

Aqualava Beach

"Mag ik er alsjeblieft weer uit? Ik wil hier weg!!!"

Omdat we het te koud vinden voor een ijsje kijken we even bij het restaurant, dat uienringen verkoopt. Mijn man is hier dol op, dus bestellen we een portie. Onze dreumes heeft ook meteen interesse en omdat we denken dat hij het toch niet lust, geven we hem een klein stukje. We bleken het dus mooi verkeerd gedacht te hebben, want hij trekt de rest van de uienringen nog net niet uit onze handen!

Na de uienringen besluiten we te kijken bij de Lazy River. Ik dobber een rondje op een band en neem dan ons zoontje mee met zijn zwembandjes om. We verwachten dat hij het spannend vindt, maar we worden opnieuw verrast: hij zit lekker bij me en vindt zelfs de waterstralen prima! Een fotograaf van het park zet ons nog op de foto, zo leuk vindt hij het om te zien.

Heerlijk dobberen op de Lazy River

We besluiten echter wel om het park te gaan verlaten. Het weer valt gewoon wat tegen en voor ons is er niet heel veel te doen. We kleden ons om, kijken nog even naar de gemaakte foto en gaan dan naar de auto. We gaan echter nog niet terug naar Puerto del Carmen, maar rijden naar de voet van de vulkaanberg Montaña Roja. De vorige keer zijn we naar boven gelopen en dit willen we nu weer doen. Met een buggy is dat echter wel een uitdaging...

Het begin gaat nog...

Onze kleine druif vindt het gehobbel en getrek allemaal prima en klapt vrolijk in zijn handen als we boven zijn. Door de wind blijven we niet heel lang, maar maken we alleen wat foto's en gaan we weer terug over het hobbelige pad naar beneden. Onderweg krijgen we van diverse mensen complimenten.

Het uitzicht op de top

En weer terug naar beneden...

Terug beneden geven we ons zoontje zijn knijpfruitje en stellen we de navigatie in om terug naar ons hotel te gaan. Als we terug zijn in Puerto del Carmen zit natuurlijk alles achterin de auto onder het knijpfruitje, want dat was ook wel heel leuk om mee te spelen! We maken het zo goed mogelijk schoon en besluiten onze kleine smeerpoets vanavond maar even goed onder de douche te zetten.

De verdere middag en avond verlopen zonder bijzonderheden. We eten, douchen (waarbij iemand duidelijk aangeeft dat hij het niet fijn vindt...) en brengen ons kleintje vroeg naar bed, zodat we via Internet de Dodenherdenking kunnen kijken. Daarna ruimen we het appartement weer zo goed mogelijk op om  maar zo min mogelijk last te hebben van de altijd weer terugkomende mieren. Ook genieten we van weer een prachtige zonsondergang.


Morgen is het in Nederland Bevrijdingsdag. Wij willen de dag echter niet gebruiken om feest te vieren, maar om het zuidwestelijke deel van het eiland nog goed te bekijken.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 5


vrijdag 13 mei 2022

Reisverslag Lanzarote 2022: dag 3

Dinsdag 3 mei
 
Opnieuw hebben we alle drie redelijk geslapen. Rond zeven uur zijn we (lees: is ons kleine mannetje) wakker en beginnen we aan het ochtendritueel met aankleden, ontbijten en nog even spelen. Ons mannetje is echter toch nog erg moe en ligt vrij snel weer in bed na maar heel even gehuild te hebben.

Heerlijk wakker worden met dit uitzicht vanaf het balkon!
 
Iets over tienen maken we meneer weer wakker en geven we hem zijn fruithapje, want we willen graag op pad! Vandaag willen we met de auto naar de noordkant van het eiland. We pakken onze spullen in, lopen naar de auto en gaan met behulp van Google Maps op pad naar onze eerste stop.
 
Dat is Ermita de las Nieves, een prachtig uitkijkpunt op enige hoogte. Door de laaghangende bewolking ziet het er erg mysterieus uit, maar het is daardoor ook erg koud. Ons mannetje laten we daarom even in de auto zitten, terwijl wij om de beurt kijken en foto’s maken.

Het prachtige en mysterieuze uitkijkpunt Ermita de las Nieves
 
Een aantal foto’s later vervolgen we onze weg. We rijden een stukje wat dichter langs de kust, maar we blijven ook een deel door de bergen rijden met regelmatig haarspeldbochten. Als we op een smal stuk een bus als tegenligger krijgen, kijk ik toch maar even de andere kant op…

Het 'veilige' deel van de route, langs de kust
 
We weten het stadje Haría veilig te bereiken, een plaats die bekend staat als Vallei van de Duizend Palmbomen. We houden een korte fotostop voor de palmbomen en rijden dan weer verder noordwaarts. De volgende stop is Mirador del Río, opnieuw een mooi uitzichtpunt.

Uitzicht over Haría, de Vallei van de Duizend Palmbomen
 
Volgende stop: het uitzichtpunt Mirador del Río

De auto parkeren we op een terrein met vulkaanzand en dan lopen we via een geasfalteerd pad naar het uitkijkpunt. Vanaf hier kunnen we het eiland La Graciosa zien, een prachtig vulkaaneilandje. We maken aardig wat foto’s voor we teruggaan naar de auto, waar we onze meegebrachte boterhammen opeten.

Het eiland La Graciosa

Het wordt ook wel het 'Spiegelei'-eiland genoemd
 
Omdat we toch ook wel aan een sanitaire stop toe zijn, lopen we nog naar het restaurant dat naast het uitkijkpunt zit. Om hier naar binnen te mogen, moeten we vijf euro per persoon betalen (ons kleine mannetje is gratis), maar het uitzicht is wel echt prachtig. En de toiletten zijn prima!

Uitzicht op La Graciosa vanaf het restaurant
 
Als ons mannetje weer even zijn charmes losgelaten heeft op wat voorbij lopende toeristen, lopen we terug naar de auto. Via een weg langs de kust rijden we nog naar Jardin de Cactus, de cactustuin. De entree is €6,50. Omdat we al best veel gezien en gedaan hebben en ons kleine mannetje duidelijk moe begint te worden, maken we alleen even wat foto’s aan de buitenkant voor we terug naar het appartement gaan.

Zou deze in de koffer passen?

De Jardin de Cactus van buitenaf gezien
 
Onderweg rijden we weer door een prachtig vulkaanlandschap. Ook komen we langs de luchthaven, waar we twee dagen geleden 's avonds geland zijn. Vanaf daar is het niet ver meer naar het appartement. Het idee is dat ons mannetje nu even lekker zijn middagdutje gaat doen. Hij heeft echter andere plannen: lekker in bed staan en rondkijken is leuker! Uiteindelijk begrijpt hij toch wat de bedoeling is en gaat hij braaf slapen. Als hij weer wakker is, geven we hem zijn fruithapje en kleden we hem om voor het zwembad. We nemen hem vandaag mee naar het kinderbad, dat een diepte heeft van vijftig centimeter. Je zou verwachten dat het daardoor iets warmer water heeft, maar niets is minder waar. We begrijpen dat ons mannetje niet veel zin heeft om erin te gaan!

Het landschap op de weg terug naar het appartement
 
Als hij een bal vindt, begint hij het echter toch leuker te vinden en durft hij zelfs even het water in. Na een tijdje nemen we hem nog mee naar de waterspeeltuin, die hij al iets meer lijkt te herkennen. Echt uitgebreid op onderzoek uitgaan doet hij echter nog niet.
 
Uiteindelijk gaan we terug naar het appartement voor het avondeten. Dat duurt nog even, dus neem ik meneer in de draagzak mee voor een korte wandeling. We komen uit bij de minidisco, die bij het zwembad gehouden wordt voor kinderen. Dit vindt hij wel leuk, want hij houdt erg van muziek. Ook de kat die vlakbij ons appartement een dutje doet, vindt hij interessant.

"Ik slaap, maar ondertussen hou ik je wel in de gaten, hoor!"
 
Terug in het appartement eten we, waarna we nog even naar de supermarkt lopen voor een snelle boodschap. Vervolgens starten we het ritueel om meneer naar bed te brengen en ligt hij vrij snel te slapen. Wij zitten nog even buiten en genieten van een prachtige zonsondergang.


Morgen staat er weer een nieuwe uitdaging op het programma: dan gaan we naar Aqualava, het waterpark in Playa Blanca. We zijn benieuwd hoe ons kleine mannetje dat gaat vinden…
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 4