Maandag 25 februari 2019
De afgelopen twee dagen hebben
we Lanzarote een heel klein beetje gezien. Vandaag zal daar verandering in
komen: we gaan mee met een excursie, waarbij we het hele eiland rond gaan.
We staan op tijd op, douchen,
kleden ons aan en ontbijten in het restaurant. Nadat we op de kamer onze tanden
netjes gepoetst hebben, wandelen we naar het hotel aan het einde van de straat,
waar we opgehaald zullen worden voor de excursie. We moesten er om precies 8.57
zijn, maar uiteindelijk komt de bus pas na negen uur. Het is ook een volle bus:
er zijn nog net een aantal plaatsen vrij. De laatste plaatsen worden opgevuld
bij het hotel dat de bus na onze stop nog bezoekt.
Dan gaan we echt op weg. We
rijden richting de kust en stoppen bij Los Hervideros. Dit is een gedeelte van
het eiland waar lava na een vulkaanuitbarsting in de zee gestort is en
prachtige kliffen heeft gevormd. Rondom de kliffen zijn enorme golven, waardoor
er flink wat watergeweld te zien is. Het is heel indrukwekkend!
Los Hervideros
Van de reisleidster krijgen we
de tijd om even rond te kijken en foto’s te maken. Vooral dit laatste doen we
veel, want het is echt heel mooi om te zien! Met name de grot waar van twee
kanten water in komt, is bijzonder.
De grot met water van twee kanten
Uiteindelijk gaan we terug de
bus in en rijden we weer verder. De tweede stop is ook langs de kust: we
stoppen bij El Golfo, een iets minder ruige kust dan Los Hervideros. Het
bijzondere aan het dorpje El Golfo is Lago Verde, het groene meer. Dit meer is
ontstaan in de krater van een vulkaan. Vanwege de algen die in het water leven,
is het water helemaal groen gekleurd.
Lago Verde
Als we even gekeken hebben bij
Lago Verde gaan we terug de bus in en rijden we naar het Timanfaya National
Park. De weg gaat door een zwart, rotsachtig landschap dat ons doet denken aan
Lavalands in de Verenigde Staten en Craters of the Moon. De vulkanen met de
verschillende kleuren geven het echter een heel ander iets mee dan de twee
Amerikaanse vulkaanlandschappen.
Timanfaya National Park
De bus stopt bij een nog
actieve vulkaan. Hier worden drie proefjes gedaan met de bezoekers. Allereerst
schept een man steentjes uit de grond, die je in je hand krijgt om vast te
houden. De steentjes zijn echter zo heet dat je ze niet goed vast kunt houden.
Ook het tweede proefje laat goed zien dat de vulkaan nog actief is: er wordt
stro in een gat gegooid dat door de hitte binnen een halve minuut in brand
vliegt.
Het tweede proefje
Het laatste proefje wordt met
water gedaan. Koud water wordt in een zeventig meter diepe pijp gegoten en komt
er vrijwel meteen weer uit, zo heet is het. De warmte van de vulkaan is ook te
voelen als je je hand in de gaten tussen de stenen steekt die op een muur
lijken. We vinden het heel bijzonder om dit zo te ervaren.
Het derde proefje
Op de vulkaan is ook een
restaurant met een barbecue. Voor de barbecue wordt gebruik gemaakt van de
hitte van de vulkaan. Wel moet je geduld hebben: voordat de aardappel helemaal
gaar is, ben je bijna anderhalf uur verder.
Na de stop rijden we met de
bus door het park. De route gaat tussen de vulkanen door en langs de kraters.
In de bus wordt een bandje gedraaid met informatie, afgewisseld met ‘spannende’
muziek. Wij vinden de muziek niet helemaal passen, we worden zelfs een beetje
zenuwachtig van de violen en andere instrumenten die constant een dramatisch
effect proberen te creëren. Het landschap is al indrukwekkend genoeg, vinden
we, daar hoeft echt geen muziek bij.
Onderweg in het park
De rit slingert zo’n halfuur
over bochtige wegen met af en toe flinke heuvels door het park. Gelukkig is het
eenrichtingsverkeer, want op de soms zeer smalle wegen wil je echt geen tegenliggers
tegenkomen. De chauffeur heeft de rit echter vaker gereden, merken we, en volgt
de weg moeiteloos. Als we weer terug zijn bij het beginpunt, krijgt hij een
hartelijk applaus voor zijn stuurkunsten.
Het landschap met helemaal links een stukje weg
We verlaten Timanfaya National
Park en rijden door naar de wijnstreek van Lanzarote. Hoewel er niet veel
groeit op het eiland, is de wijn erg succesvol. Onderweg zien we de
traditionele manier van druiven groeien voor wijn: er wordt een kuil gegraven
in het vulkanische landschap, waar een druivenstruik in geplaatst wordt. In de
grond zit een bepaalde steensoort die vocht vast houdt, waardoor de struik goed
kan groeien. De stenen muurtjes beschermen de struiken tegen de passaatwinden.
De wijnstreek van Lanzarote
Hoe verder we door het
wijngebied rijden, hoe meer wijnvelden we zien. Omdat de oogst in augustus is,
zijn er nog niet veel struiken te zien, maar wel veel half ronde stenen
muurtjes. Hier en daar zien we ook de moderne manier van wijnbouw: in plaats
van half ronde muurtjes worden de muurtjes in lange, rechte rijen gebouwd.
De moderne manier van wijnbouw
Bij een bodega (een wijnproducent) stoppen we en krijgen we de kans de
bekroonde wijn van de maker te proeven. Wij slaan echter over en maken in
plaats daarvan foto’s van de omgeving.
De omgeving van de bodega
Na de stop rijden we door de
Vallei van de Duizend Palmen (een gedeelte van Lanzarote met heel veel
palmbomen) naar Haria voor de lunch. We worden met de hele groep aan tafels van
vier gezet en mogen tafel voor tafel wat halen bij het buffet. Het is uiteraard
niet zo uitgebreid als in ons hotel, maar de salade is erg lekker.
Als we ons bord leeg hebben,
verlaten we het restaurant en kijken we even rond in de omgeving van het
restaurant. Er is een winkeltje, maar eigenlijk zien we niets dat we graag
willen kopen. Daarom lopen we nog een stukje het dorp in, waar helaas niet veel
te doen is vanwege de siësta – de winkels zijn dicht tot het einde van de
middag.
We lopen terug naar het
restaurant en wachten tot we weer verder gaan. We rijden nu naar het noorden
van het eiland, waar we stoppen bij een aloë vera plantage. Een vrouw vertelt
ons allerlei dingen over de plantage, waarna er nog een verkooppraatje volgt in
de winkel. Uiteraard zijn er voor ons speciale aanbiedingen en kortingen als we
nu producten kopen. Dat geloven we wel en we verlaten de winkel dan ook zonder
iets te kopen. Als we weer in de bus zitten, komt er nog wel iemand van de
winkel naar ons toe, want alle bezoekers krijgen een klein cadeautje. Dat
vinden we wel weer een mooi gebaar.
Aloë vera planten
Van de plantage rijden we naar
Jameos del Agua, een grot met een ondergronds meer waarin de albinokreeft
leeft. Het is heel bijzonder om te zien, al vindt mijn vriend het nog meer
bijzonder omdat een aflevering van Bassie en Adriaan in de grot gefilmd is.
Jameos del Agua - de witte vlekjes in het water zijn de albinokreeften
Aan de andere kant van de grot
is nog een groot bad dat lijkt op een zwembad. Het is ons echter niet helemaal
duidelijk wat het is: is het echt een zwembad of is het gewoon ter versiering?
Wel weten we dat het hele gebied rondom de grot is ingericht door César
Manrique, een bekende kunstenaar van Lanzarote. Hij heeft verschillende
bezienswaardigheden op het eiland ingericht, zoals de grot, maar ook het
restaurant in het Timanfaya National Park. Daarnaast heeft hij ervoor gezorgd
dat de meeste gebouwen op Lanzarote niet hoger zijn dan vier verdiepingen en
dat de buitenkant in een lichte tint geverfd is. De kunstwerken die hij gemaakt
heeft, stonden vroeger op rotondes op het eiland, maar na zijn overlijden zijn
er veel naar het museum over hem gebracht.
We verlaten de grot en zoeken
nog even de schaduw op, want de bus gaat pas om kwart voor vijf weg. Vanaf
Jameos del Agua gaan we wel terug naar de hotels, want de eilandtour zit erop.
Onderweg zien we nog wel grote verschillen in het landschap: langs de zee zien
we hier en daar duinen, in het noorden zien we ook nog wat groen landschap en
hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe rotsachtiger en zwarter het wordt. We
komen langs de luchthaven van Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote, en langs
een rotonde met standbeelden van dromedarissen erop. De dromedarissen hebben we
eerder vandaag in het echt gezien vanuit de bus: de dieren zijn op Lanzarote
namelijk populair om mee op safari te gaan.
Tegen zes uur zijn we terug
bij ons eigen hotel. We bedanken de reisleidster vriendelijk, al hebben we
helaas niet veel van haar verhaal mee gekregen. Mijn vriend spreekt geen woord
Frans en omdat ze zo snel praatte en veel eiland-specifieke woorden gebruikte,
heb ik lang niet alles kunnen volgen. Ergens is het jammer, maar we hebben veel
gezien van het eiland en een mooie dag gehad.
In het hotel halen we eerst
even een drankje om bij te komen van de lange dag. Dan frissen we ons op de
kamer even op voor gaan eten. We kiezen nogmaals voor het Tex-Mex restaurant en
genieten opnieuw van een heerlijke maaltijd.
Na het eten doen we nog een
spelletje pool, waarbij we een variant moeten spelen: er ontbreekt namelijk een
belangrijke bal. Het potje wordt er gelukkig niet minder leuk door, maar we
melden het wel even bij de receptie.
Terug op de kamer pakken we
alvast zo veel mogelijk de koffer in. Wel gaan we daarna nog één keer terug
naar de bar voor een afscheidsdrankje. We wisten dat het een korte vakantie zou
zijn, maar de dagen zijn echt voorbij gevlogen voor ons gevoel. Morgen gaan we
alweer terug naar huis, maar wel met een heleboel mooie nieuwe herinneringen.
Tot morgen!
Lees verder: Dag 4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten