Dinsdag 24 juli 2018: Bend
Volgens het officiële
programma hebben we vandaag een vrije dag in Bend. Wij willen deze dag echter
gebruiken om twee bijzondere plekken in de omgeving te bezoeken, namelijk Fort
Rock en Lava Lands.
Voor de verandering hebben we redelijk
kunnen slapen deze nacht. We staan rond half acht op, douchen en kleden ons aan
en gaan dan op zoek naar het restaurant van het hotel, want het ontbijt is
wederom inbegrepen. Nadat we een stuk omgelopen zijn, komen we in een wat kale
ruimte met tafels en stoelen. Tegen de muur staat een warm buffet met
hashbrowns (een soort gebakken aardappelreepjes), roerei, pannenkoekjes,
hamburgertjes, scones en een soort saus. Ernaast is een tafel met broodroosters
en brood en er is nog een gedeelte met cornflakes, melk, sap, water en koffie.
Op de tafel in het midden staat het beleg in de vorm van pindakaas en jam.
We scheppen wat op en gaan aan
een tafeltje bij de zijmuur zitten. Ondertussen bekijken we de eetzaal, die echt
heel sfeerloos is. Er loopt één vrouw rond om het buffet aan te vullen, al
neemt ze hier rustig de tijd voor. Omdat we vlak bij de keuken zitten, horen we
haar mopperen tegen de kok – blijkbaar gaat het niet helemaal goed…
Na het ontbijt gaan we even
terug naar de kamer om tanden te poetsen en onze spullen te pakken voor we op
weg gaan. Ik heb de eer de rit van vandaag te openen. We vertrekken over
snelweg 97, die door het bos loopt, en gaan verder op snelweg 31, die ook door
het bos loopt. Het is eigenlijk gewoon een vrij saaie rit met een lange, lege,
eentonige weg door het bos. Pas na een aantal bochten verdwijnen de bomen
ineens en rijden we door een kaal, verlaten landschap met in de verte een
enorme rots: Fort Rock.
Fort Rock
Het is een beetje onduidelijk
waar we precies moeten zijn voor Fort Rock, dus stoppen we langs de kant van de
weg voor foto. Dit is geen probleem: tijdens het kwartier dat we stilstaan,
komen er maar twee auto’s voorbij.
De verlaten weg bij Fort Rock
We bestuderen de navigatie om
te kijken of we dichterbij kunnen komen. De eerste weg die we in gaan, loopt
dood, maar als we keren, komen we ineens bij een oud dorpje dat ons bekend
voorkomt: dit is Moltown uit aflevering 9 van ‘Wie is de Mol?’! Alle oude
gebouwtjes die er staan, hebben we ook op televisie gezien. We vinden het
jammer dat het dorpje, dat een museum is, niet open is, maar we vinden het al
heel gaaf om het te zien.
Moltown
Langs de kant van de weg zien
we nu ook een bordje ‘Fort Rock’ met een pijltje. We volgen de route en komen
bij een parkeerplaatsje naast Fort Rock. Het is enigszins ontwikkeld gebied met
picknickbankjes en een toiletgebouw. Naast de parkeerplaats staat een grote
camper met een hondenhok. In het hok zit een hondje, dat begint te blaffen als
het ons ziet. Dit waarschuwt de eigenaars van de camper en de man, in een
versleten korte broek en al even versleten en verkleurd T-shirt, komt naar
buiten. Hij blijkt de ‘gastheer’ van Fort Rock te zijn en woont dus het hele
jaar in de camper.
Zicht vanaf Fort Rock op de parkeerplaats (rechts) met de camper van de 'gastheer'
We praten even met de man, die
het wel bijzonder vindt dat we uit Nederland komen. Van ‘Wie is de Mol?’ heeft
hij niet gehoord, maar hij weet dat er filmopnamen bij Fort Rock geweest zijn.
Hij wil graag vertellen over zijn omgeving en geeft ons een boekje met
informatie over andere bezienswaardigheden in de omgeving. Ook wijst hij ons op
een kraan waar we water kunnen pakken, want het is alweer erg warm.
Als we de man bedankt hebben,
gaan we naar Fort Rock toe. Er loopt een paadje langs de rots, waardoor we bij
het terrein komen waar de laatste opdracht van aflevering 8 van ‘Wie is de
Mol?’ plaats vond. De kandidaten moesten tijdens deze opdracht proberen
ongezien bij een vlag in het midden van het terrein te komen. Dit willen we
zelf ook wel even uitproberen!
'Wie is de Mol?' momentje
We volgen het paadje verder,
zodat we op Fort Rock zelf komen te staan. Hier hebben we een mooi uitzicht
over de omgeving, al is het een beetje heiig. Hoe droog en stoffig het gebied
is, zien we goed als er een auto voorbij rijdt die voor grote stofwolken zorgt.
Stofwolken veroorzaakt door een auto
Een tijdje blijven we op het
stukje rots van Fort Rock staan om te genieten van het uitzicht. In de verte
zijn wat bergen te zien, maar verder is het één groot woestijnachtig gebied met
dorre struikjes. Alleen links van ons niet: daar is een veld dat zo vaak
besproeid is dat het knalgroen is.
Fort Rock met het groene veld
We lopen nog een stukje opzij
op de rots, waar we een hagedisje in een smalle kloof zien. Ook bekijken we de
rotsen nog eens goed. Het doet ons ook een beetje aan Monument Valley denken,
al zijn de rotsen daar natuurlijk nog mooier en aparter. Wel heeft Fort Rock,
net als Monument Valley, ook een rots in de vorm van een zinkend schip.
Zinkend schip rots
Na nog wat foto’s gemaakt te
hebben, gaan we terug naar de auto, waar we een broodje eten en intussen van
het uitzicht genieten. Wat we nu zien, maakt het moeilijk te geloven dat we
eerder vandaag door eindeloze bossen reden.
De groene bomen lijken heel ver weg
Terwijl we eten, stellen we
het navigatiesysteem vast in voor de tweede stop van vandaag: Lava Lands. De
route weten we eigenlijk al, want het is precies dezelfde weg terug. We
overwegen om nog even bij één van de andere bezienswaardigheden te kijken die
de ‘gastheer’ noemde, maar een korte rekensom later beseffen we dat het te ver
is. Vanaf Fort Rock is het zeker nog een uur rijden naar het punt, wat betekent
dat we vanaf daar zo’n tweeënhalf uur terug moeten naar Lava Lands. Lava Lands
willen we heel graag zien, dus keren we de auto en gaan we over dezelfde weg
terug.
Omdat Lava Lands een nationaal
park is – officieel heet het Newberry National Volcanic Monument – is het
makkelijker te vinden dan de parkeerplaats bij Fort Rock. We kunnen onze
jaarpas voor de nationale parken gebruiken, die deze keer zichtbaar in de auto
moet blijven. Hiervoor krijgen we een handig spiegelhangertje.
We parkeren de auto bij het
Visitor Center van het park, het informatiecentrum, en raken daar aan de praat
met een ranger (iemand die werkt voor het park). Ze vindt het bijzonder dat er
zo veel Nederlanders ineens in dit gebied komen, maar als we haar over ‘Wie is
de Mol?’ vertellen, begrijpt ze het. Ze geeft ons nog wat tips over dingen in
de omgeving en wenst ons dan veel plezier in Lava Lands.
Vanaf het Visitor Center
volgen we het pad dat Trail of the Molten Land heet. In het Nederlands zou je
dit vertalen als: ‘Pad van het Gesmolten Land’. Lava Lands is namelijk een
gebied waar vroeger een vulkaan uitgebarsten is. Het hele landschap is zwart,
wat we goed te zien krijgen tijdens deze wandeling.
Het zwarte landschap
Terwijl we over het pad door
het zwarte landschap lopen, zien we in de verte bekende hoge bergen van het
gebied, zoals Mount Bachelor en Three Sisters. Het heeft iets heel aparts: een
geheel zwart landschap en dan in de verte bergen met sneeuw.
Lava Lands met op de achtergrond de bergen
We volgen het pad helemaal tot
het einde, wat een flinke klim betekent. Onder ons zien we alleen maar zwart
landschap, naast ons is een grote, grijszwarte berg: de vulkaan.
Het pad met in de verte de vulkaan
Bij het eindpunt van het pad
stoppen we even in de schaduw om te kijken. In het krantje dat we bij de ingang
gekregen hebben, zien we dat er een shuttlebus naar de top van de vulkaan
rijdt. We besluiten terug naar beneden te gaan en dan de bus naar boven te
nemen. Voor de afwisseling nemen we een ander pad naar beneden, dat minder
steil is. Wel horen we er een raar geluid, een soort ratel. Zou het een
ratelslang zijn? Een beetje onzeker lopen we verder. Gelukkig ontdekken we de
veroorzaker van het geratel: een soort vliegend insect met aparte vleugels.
Uitkijken over Lava Lands
Tussen de zwarte rotsen door
lopen we terug naar het Visitor Center. Daar stappen we op de bus die ons voor
twee dollar per persoon naar de top van de vulkaan brengt. Het is een zeer
steile rit, maar de buschauffeur heeft er geen enkele moeite mee.
Op de top stappen we uit. We
staan echt bij de krater van de vulkaan, die nu helemaal dicht is en waar zelfs
bomen op groeien. Het is mogelijk om helemaal rondom de krater te lopen, maar
vanwege de warmte houden we het bij een klein stukje.
De krater van de vulkaan
Aan de andere kant van de
busstop kunnen we uitkijken over het land. Het eerste gedeelte is nog helemaal
zwart, daarna staat er ineens een groen bos. Het is heel bijzonder om te zien.
Zwart en groen
Als de bus weer terug boven
is, stappen we in om weer naar beneden te gaan. We halen nog wat koud water bij
het kraantje van het Visitor Center voor we aan de rit terug naar het hotel
beginnen. Het eerste stukje blijkt even lastig, want er zijn wat wegen
afgesloten, maar dan zitten we weer terug op de snelweg.
Vanaf Lava Lands is het niet
ver naar ons hotel, slechts twintig minuten. Zodra we er zijn, nemen we een
duik in het zwembad, aangezien we wel wat verkoeling kunnen gebruiken na de
lange, warme dag.
Met behulp van het foldertje
van de receptie kiezen we na de duik een restaurant uit voor het avondeten. Het
wordt La Rosa, een Mexicaans restaurant in een buitenwijkje van Bend waarvoor
we een mooi stukje om moeten rijden. We vinden het zeer de moeite waard, want
de route is mooi, het wijkje is gezellig met allemaal restaurantjes en het eten
van La Rosa is heerlijk. Bend staat nu met stip bovenaan onze lijst met
plaatsen waar je het lekkerst kunt eten tijdens onze rondreis.
Na het eten gaan we terug naar
het hotel, waar we nog even een rondje lopen om ‘afscheid’ te nemen. We vonden
het echt een heel leuk hotel, niet alleen vanwege ‘Wie is de Mol?’, en de
omgeving is prachtig en bijzonder. Morgen belooft echter ook een prachtige en
bijzondere omgeving: dan gaan we namelijk naar de Painted Hills, heuvels die
eruit zien alsof ze geschilderd zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten