Reisverslag Belgische Ardennen 2023 - dag 4

Dinsdag 11 juli 2023

Hoewel ons zoontje gisteravond pas om kwart voor tien sliep door het vele lawaai buiten op de camping, klinkt zijn stem al om tien voor half zeven door de stacaravan. Gelukkig kletst hij lekker nog even in zichzelf, zodat we rustig wakker kunnen worden.

Na het ontbijt neem ik hem mee naar de speeltuin, zodat papa op zijn gemak kan douchen. Hij speelt vrolijk met het zand en is heel duidelijk dat hij niet wil schommelen (“Nee!”). Rond half negen neem ik hem mee terug, waarbij we zien dat de ochtendrij voor de winkel inmiddels weg is.

Even lekker spelen in de speeltuin... maar niet schommelen!

In de stacaravan pakken we alle spullen in die we vandaag nodig gaan hebben voor ons bezoek aan het Wildpark: de bolderkar met kussens en speeltjes, iets te eten en natuurlijk genoeg te drinken, want het is al flink aan het opwarmen.

Iets over negenen vertrekken we. Het navigatiesysteem leidt ons feilloos naar een parkeerplaats bij een kerk, waar we uiteraard voor moeten betalen. Vervolgens is het nog een stukje lopen naar de ingang.
Het domein begint met gratis toiletten, de kassa, een winkel en een restaurant en een grote speeltuin. Pas daarachter beginnen de paden zich te splitsen: een route naar de Grotten van Han en een route naar het Wildpark. Voor het Wildpark moeten we even wachten, want een treintje zal ons naar de ingang brengen.

Dit treintje zal ons naar boven brengen.

Om tien uur vertrekt het treintje. Via een enkel spoor klimt het treintje rammelend omhoog door de bossen. Bij een piepklein stationnetje moeten we uitstappen, want daar begint het Wildpark. Via een oplopend pad komen we bij de eerste dieren: de Schotse Hooglanders. We zien er verschillende in een groot omheind weiland.

De eerste dieren: de Schotse Hooglanders.

Het steile pad vol met grote kiezels gaat verder richting de rendieren en de zwijntjes. De rendieren staan in een apart verblijf, niet direct langs het pad. Er zijn verschillende kleintjes en één rendier staat vlakbij het hek. Een paar bezoekers aaien hem, maar hij laat toch snel een gesnuif horen om aan te geven dat hij het er niet mee eens is.

Een selfie prima, maar niet aaien!

Langs de zwijntjes gaan we verder. Eerst komen we langs een uitkijkpunt en vervolgens bij een aantal volières met uilen. Er is ook nog een soort ‘eekhoornpad’ voor kinderen, maar gezien de route die we nog moeten en de temperatuur laten we ons zoontje lekker in de bolderkar zitten.

Het uitkijkpunt laat zien dat we al vrij hoog zitten.

Bij de Bladerdakbrug mag hij er wel uit en gaat hij met papa over de hangbruggen en uitkijkplateaus. Onder het pad zijn de poolvossen, waaronder een aantal kleintjes en eentje die nieuwsgierig dichtbij het hek komt en zelfs geaaid lijkt te willen worden. Ik neem het risico uiteraard niet, maar maak wel een foto van hem.

De Bladerdakbrug.

Deze poolvos had geen moeite met aandacht van bezoekers, in tegenstelling tot het rendier.

Het volgende stuk is het gebied van de wolven. Met moeite weten we er eentje te spotten ergens op een heuvel en een ander ligt te slapen in een betonnen tunnel. Verderop komen we nog langs het verblijf van de marmotten, die niet thuis lijken te zijn, en het grote weiland van de herten. Verderop in het bos staan wolvenkoppen, prachtig gemaakt van houten takken.

Een van de wolvenkoppen gemaakt van takken.

Langs een ander soort wolven, die we niet van dichtbij bekijken, komen we bij een restaurant (waar beneden een hert staat te eten), waarna het pad steil omlaag gaat à twintig procent daling… Mijn man sjouwt de bolderkar naar beneden, ik neem ons zoontje maar even op de arm.

Spierballen nodig!

Als we eindelijk beneden zijn, kunnen we in een kleine safariauto stappen, die ons meeneemt naar de uitgang. Onderweg komen we nog langs de gieren, de lynxen (die zich niet laten zien), de ooievaars, de moeflons en oerossen, de edelherten en de bizons voor we eindigen bij het Berenbos. Helaas lijken de beren het te warm buiten te vinden, want we zien er niet eentje.

Het laatste stuk gaat langs de bizons.

We lopen door naar het stationnetje, waar het treintje zal stoppen dat ons terugbrengt naar het begin van het domein. Na lang wachten komt er een mevrouw van het park op de fiets, die vraagt of iemand terug wil lopen naar het dorp. Het is dertig tot vijfenveertig minuten lopen met sommige stukken van vijfentwintig procent hellend of dalend… Mijn man dacht er nog even over om te gaan lopen in verband met onze aflopende parkeertijd, maar na dit nieuws besluiten we toch maar te wachten. De vrouw vertelt ons ook dat het in het hele dorp gratis parkeren is, behalve op het plein bij de kerk. Dat hadden we graag eerder geweten! Gelukkig weten we het nu voor morgen, als we terugkomen om de Grotten zelf te bezoeken.

Iets over half één komt het treintje er eindelijk aan en zijn we na een paar minuten weer terug bij het begin. Mijn man loopt vooruit om de auto te halen, ik zet de bolderkar in de schaduw en laat onze kleine avonturier nog even in de speeltuin spelen.

Nog even lekker spelen in de speeltuin!

Na nog een vlugge blik in het winkeltje gaan we terug naar de auto en rijden we weer naar de camping. Onderweg valt ons zoontje een paar minuten in slaap, maar bij de stacaravan is hij alweer wakker, waardoor hij niet meer slaapt. We laten hem nog even liggen, hopend dat hij toch nog in slaap zal vallen, maar helaas lukt het echt niet meer. We halen hem daarom maar uit bed en besluiten te gaan zwemmen.

Door de hitte is het goed druk in het zwembad. We vermaken ons prima, al slaan we vandaag de glijbaan met het koude water toch even over…

In de winkel van de camping halen we nog een ijsje, dat we bij de stacaravan opeten, terwijl we het laatste stukje van de Tour de France kijken. Dan gooi ik een was in de machine van de camping (kosten: zes euro voor vijftig minuten…), aangezien de zwemhanddoeken echt niet fris meer zijn. Terwijl de machine draait, eten we buiten, waarna ik precies de was eruit kan halen. Natuurlijk gaat het op dat moment regenen, maar gelukkig blijft het bij een klein buitje.

Een kwartiertje later is het weer droog en doen we nog een miniwandeling om het afval weg te gooien. Dan is het bedtijd voor ons kleine slaapkoppie. Hij werkt goed mee en ligt binnen vijftien minuten in zijn bedje. Nog geen vijf minuten later slaapt hij al, wat ons niet verbaast, na zijn korte nacht en overgeslagen middagdutje.

Wij zitten nog even buiten in de rooksignalen van de achterburen, die de barbecue opgestookt hebben, en zijn blij dat het een beetje afkoelt. Morgen schijnt het ook niet zo heet te worden, wat we stiekem niet heel erg vinden, aangezien de binnentemperatuur van de stacaravan nu negenentwintig graden is…

Tot morgen!

Lees verder: Dag 5

Reisverslag Belgische Ardennen 2023 - dag 3

Maandag 10 juli 2023

Opnieuw is ons zoontje om kwart voor zeven wakker, waardoor de dag weer vroeg begint. We ontbijten buiten, waarna mijn man doucht en onze kleine ontdekker meeneemt naar de rivier, zodat ik op mijn gemak kan douchen en nog wat dingen kan wassen. Er is een wasrek bij de stacaravan, dat niet heel stevig, maar wel vrij groot is, dus dat is erg fijn.

Lekker steentjes gooien in de rivier is toch wel erg leuk!

Als mijn man en zoontje weer terug zijn, pakken we een paar spullen in en stappen we in de auto. Via een heuvelachtig landschap rijden we naar het stadje Rochefort. Al vanuit de verte zien we bovenop de heuvel een ruïne van een kasteel. De rest van het kasteel staat eronder, omringd door andere huizen en gebouwen. We rijden erlangs, want we willen eerst boodschappen doen.

In het stadje zit een Spar, die redelijk groot is, maar toch ook niet een heel groot assortiment heeft. Ook vinden we veel dingen erg prijzig. We kopen wat dingetjes die we nu echt nodig hebben en besluiten later in de week nog ergens anders boodschappen te gaan doen.

De Spar van Rochefort

Met de boodschappen in de kofferbak gaan we verder. Links van de Spar zien we een brug met grote vlaggen eraan, waaronder de Canadese, de Britse en de Amerikaanse. Er staat echter niets bij, dus keren we om en parkeren we even bij het Hotel du Ville. Hier staat ook een standbeeld ter nagedachtenis van de gesneuvelde soldaten en burgers in de twee Wereldoorlogen.

Het standbeeld ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de twee Wereldoorlogen.

Vanaf het Hotel du Ville wandelen we naar de Onze-Lieve-Vrouwe kerk iets verderop. Het is duidelijk een katholieke kerk met allerlei verschillende beelden en glas-in-loodramen. Ook is er binnen veel aandacht voor het paasverhaal. Wat ons opvalt, is de grote kaars achterin de kerk, die lijkt op de paaskaars in onze kerk. Het lijkt alsof ze door dezelfde maker zijn gemaakt, al is dat ook niet heel waarschijnlijk.

De Onze-Lieve-Vrouwe kerk.

We verlaten de kerk weer en wandelen terug naar de auto. Aangezien we de buggy vergeten zijn mee te nemen, besluiten we het voor gezien te houden en rijden we terug naar de camping. Als we daar de boodschappen uitgeladen hebben en fruit hebben gegeten, pakken we de bolderkar voor een korte wandeling.

Tijd om te wandelen!

Al meteen het eerste stuk is pittig, want om van de camping af te komen, moeten we een flinke heuvel over. Ons kleine mannetje zit prinsheerlijk in de bolderkar en als ik de opmerking maak: “Je vindt het allemaal wel best, hè?”, antwoordt hij nog volmondig ‘ja’ ook!

Na nog wat bochtjes en klimmetjes komen we bij een pad met steentjes… dat schuin omhoog loopt… Mijn man test het even en vindt het de moeite waard, dus beginnen we de bolderkar mee te sjouwen.
Bovenaan (hoogte: 295 meter) hebben we inderdaad een prachtig uitzicht over de groene heuvels en de kleine dorpjes. Ons zoontje vindt natuurlijk de tractor is een weiland verderop het leukst, maar wij genieten wel even van wat we zien.

Het uitzicht bovenaan, met links het paadje naar boven.

Na nog een ontmoeting van dichtbij met een prikkelstruik door onze eigenwijze peuter (daarom moet je dus op het pad blijven!) gaan we terug naar de camping voor de lunch. Als de boterhammen en broodjes op zijn, is het dutjestijd voor ons kleine slaapkoppie. Het was ook duidelijk nodig: hij slaapt tot bijna kwart voor drie.

Als hij weer wakker is en fruit heeft gegeten, gaan we naar het zwembad. We vinden een plekje op het gras en gaan dan als eerste van de glijbaan met het koude water. Zo valt het water van de andere baden wel mee! Het is lekker in het water zolang je blijft bewegen, want zodra je stil staat, voelt het al gelijk kouder aan.

We zwemmen nog even binnen, maar door het vele chloor in het water en het geluid, dat alle kanten op echoot, blijven we niet lang. We zitten nog een tijdje op het gras om op te drogen voor we terug gaan naar de stacaravan en ons omkleden.

Om kwart over vijf lopen we weer richting het zwembad, omdat we gereserveerd hebben in het restaurant ernaast. We krijgen een tafel toegewezen waar al keurig een kinderstoel klaar staat. Na een paar minuten wordt gevraagd wat we willen drinken. Er wordt ons ook verteld dat we de QR code kunnen scannen om het menu te bekijken.

We hebben vrij snel een keuze gemaakt, ook al zijn er echt wel wat verschillende vegetarische opties om uit te kiezen. Zelfs het kindermenu heeft iets vegetarisch, wat we erg fijn vinden.

Als onze bestelling is opgenomen, duurt het nog wel een flinke tijd voor we ons eten krijgen. Gelukkig heeft ons zoontje speeltjes, want hij heeft duidelijk trek. Als hij eindelijk zijn vegetarische kroket en patatjes krijgt, eet hij alle patatjes dan ook helemaal op.

Lekker ongezond: op vakantie mag het een keertje! En als je lang moet wachten, krijg je trek en eet je alles op...

Na het eten mag hij nog even in de speeltuin spelen voor het toch wel echt bedtijd is. We zetten lekker alle ramen en deuren van de stacaravan open, zodat de binnentemperatuur weer wat kan zakken. Volgens het weerbericht hebben we morgen nog één dag te gaan waar we zulke hoge temperaturen kunnen verwachten. We zijn benieuwd, want er staat morgen ook een bezoek aan het Wildpark bij de Grotten van Han op het programma…

Tot morgen!

Lees verder: Dag 4

Reisverslag Belgische Ardennen 2023 - dag 2

Zondag 9 juli 2023

Gisteren zijn we aangekomen op de bloedhete camping in de Belgische Ardennen. Ons zoontje sliep daardoor pas laat en we verwachtten eigenlijk dat hij wel uit zou slapen. Dat blijkt helaas niet zo: hij is keurig om kwart voor zeven wakker.

We kleden hem aan en ontbijten buiten, waar het al lekker weer is. Vervolgens douchen we om de beurt, waarbij we ontdekken dat de douche prima is, al is de temperatuur lastig in te stellen (een klein tikje naar links of naar rechts van de kraan zorgt voor een enorm temperatuurverschil). Als mijn man doucht, neem ik ons kleine mannetje even mee naar de campingwinkel. Daar staat al een flinke rij: iedereen wil broodjes voor het ontbijt. We komen redelijk makkelijk door de rij heen en lopen dan weer terug naar de stacaravan, waarbij we merken dat het al flink aan het opwarmen is.

De rij voor de winkel 's ochtends vroeg...

Bij de stacaravan drinken we even iets, waarna we beginnen aan een wandeling over de camping. We lopen helemaal naar de andere kant, waar nog een zwembad alleen voor volwassenen is en een Amerikaanse diner. Onderweg komen we langs verschillende panden met stacaravans en kampeerplaatsen. Er zijn veel overnachtingsmogelijkheden, aangezien alle plaatsen en stacaravans dicht op elkaar staan.

Doegie's Diner, het Amerikaanse 'restaurant'.

We lopen weer terug naar de ingang, waar we papa het winkeltje en het zwembad nog laten zien. Het winkeltje is groot met een beneden- en bovenverdieping en heeft een ruim assortiment spullen die nodig kunnen zijn op de camping. Het zwembad ligt er een stukje achter, met daar tussenin nog een restaurant met bar en terras.

Links het terras van het restaurant, in het midden de speeltuin en rechts (niet op de foto) het zwembad.

Inmiddels is het al goed warm. Bij de stacaravan eten we wat fruit, waarna we ons omkleden en naar het zwembad gaan. Eerst proberen we de drie banen brede glijbaan uit, die leuk is, maar heel koud water heeft. Daarna gaan we naar de andere baden, die helaas minder warm water hebben dan gisteren.
Na een uurtje zwemmen, waarbij we ook nog naar het warme binnenbad gaan, lopen we terug naar de stacaravan voor een vroege lunch. Daarna gaat ons kleine slaapkoppie naar bed. Hij is vrij snel vertrokken en slaapt ruim twee uur.

De glijbaan met erg koud water (foto op een ander moment gemaakt)...

Intussen is de lucht wat betrokken. Ons zoontje wordt wakker als het regent en als het begint te onweren. Een ruim uur gaat het goed tekeer: flitsen, gedonder, maar vooral veel regen. Voor de temperatuur is het fijn, want het koelt lekker af. Helaas kunnen we nu even nergens heen en begint ons peutertje zich te vervelen. We halen daarom de paraplu’s uit de auto en lopen naar het campingwinkeltje, waar we een ijsje kopen dat we bij de stacaravan opeten.

Even gaat het goed los...

Als de ijsjes op zijn, is het ook weer droog. We trekken daarom schoenen aan en wandelen nog een stukje over de camping. Rondom de camping loopt een pad dat grenst aan de rivier. Door de regen staat het water in de rivier vrij hoog en durven we er niet goed heen met ons zoontje.

De rivier naast de camping, met daar weer naast de spoorlijn. Hier rijden regelmatig treinen over.

We maken ons rondje camping af langs de luxere stacaravans en gaan dan terug naar de onze, waar papa aan het avondeten begint: soep. Ondertussen volgen we de Tour de France, want het is een stevige bergetappe vandaag.

Tegen de tijd dat de soep klaar is, zijn de wielrenners nog niet klaar, dus blijft de tv even aan. Buiten krijgen we er niet heel veel van mee, want het scherm is niet goed zichtbaar. Gelukkig lijken de renners dit te weten, want pas als we klaar zijn met eten, finisht de eerste.

We wachten tot de grote klassementsrenners klaar zijn en haasten ons dan nog naar het zwembad voor een verkoelende duik, aangezien het na de regenbuien erg benauwd is geworden. Het water is door de regen afgekoeld, waardoor het inderdaad erg verkoelend is…

Na een halfuurtje spetteren gaan we terug naar de stacaravan, waar het bedtijd is voor ons zoontje. De eerste hele vakantiedag zit erop voor hem! Morgen willen we ook even van de camping af en kijken wat er in de buurt te beleven is.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 3

Reisverslag Belgische Ardennen 2023 - dag 1

Zaterdag 8 juli 2023

Afgelopen twee zomers hebben we onze verre reisbestemmingen verruild voor iets dichterbij. Ook dit jaar wordt het geen verre reis: we gaan een week naar de Belgische Ardennen en daarna nog door richting Parijs.

Deze eerste dag van de zomervakantie begint vroeg, aangezien ons zoontje van twee – die sinds kort in een peuterbedje slaapt – al voor half zeven naast ons bed staat. Hierdoor is er genoeg tijd om de laatste spullen in te pakken, want zonder stops is het volgens Google Maps drie uur rijden naar de camping waar we zullen verblijven en we kunnen pas om drie uur inchecken.

Als de auto vol geladen is, we nog even geluncht hebben en de laatste check hebben gedaan, begint de rit. We rijden eerst de A27 af richting Breda en na een klein uurtje kunnen we de borden voor Antwerpen gaan volgen. Om vijf over één rijden we België echt binnen.

Het is onrustig rijden: veel kleine filetjes, veel snelheidsbeperkingen en toch ook nog veel vrachtverkeer. Ons zoontje slaapt gelukkig nog een uurtje, maar moet zichzelf dan toch nog wel een tijdje vermaken in zijn stoeltje.

Iets voorbij Brussel zoeken we een tankstation op. Precies als ik de auto geparkeerd heb, begint het te regenen. We haasten ons naar het tankstation en dan barst de bui echt los. Het onweert, het hagelt, de parkeerplaats staat blank… Het is echt nauwelijks te geloven!

Van 30 graden zonnig naar dit...

Door de enorme regenval en de hagel duurt het bijna een halfuur voor we verder kunnen. Ook nu verloopt de rit nog hortend en stotend. De mooiste file wordt veroorzaakt door een auto van de Belgische Rijkswaterstaat, die aangeeft dat er een baan sluit. Waarom weten we niet, want meteen na de auto is de baan weer open…

Pas na een halfuur kunnen we verder...

Na nog elf kilometer wegwerkzaamheden komen we eindelijk in de buurt. En als je denkt dat je dan alles gehad hebt, is er natuurlijk nog een weg afgesloten, waardoor we een stuk om moeten rijden en nog eens tien minuten langer in de auto zitten… Via een bochtige, heuvelachtige weg bereiken we rond half vijf eindelijk Parc La Clusure, de camping waar we verblijven. Ik parkeer de auto even op een parkeerterreintje voor de ingang, zodat we in kunnen checken. De incheck verloopt vlot en dan kunnen we de camping op.

Eindelijk: daar is de camping!

De camping heeft eenrichtingsverkeer, wat heel vervelend is, aangezien ik het pad naar de stacaravan niet meteen zie en dan een groot rondje extra over de camping moet rijden om weer terug te kunnen gaan. Maar dan is het toch eindelijk echt zo ver: we zijn bij de stacaravan. Ik parkeer de auto en open de deur, waarbij de hitte me tegemoet komt. Het schijnt vandaag de warmste dag van het jaar te zijn: nou, dat is te merken!

Ons veldje met midden links onze stacaravan, nummer 67 (foto op een ander moment gemaakt).

Met een klein beetje hulp van onze kleine krachtpatser laad ik de spullen uit de auto (papa komt later vanavond naar de camping vanwege een concert). Als eerste maak ik zijn bedje op, de rest komt later wel. We eten snel wat en besluiten dan nog een duik te nemen om af te koelen.

Het zwembad, dat nog even een stukje lopen is, valt meteen in goede smaak bij onze kleine waterrat. Hij vindt de vloer met de fonteinen al geweldig en het peuterbadje loopt hij lachend door, gillend van plezier als hij spetters over zich heen krijgt. Ook het grote bad, dat verrassend lekker water heeft, wil hij maar al te graag door.

Het zwembad (foto op een andere moment gemaakt).

We spetteren en spartelen een tijdje en gaan dan terug naar de stacaravan. Omdat het binnen echt nog heel warm is, bellen we nog even naar het thuisfront om te laten weten dat we goed aangekomen zijn. Daarna tracht ik meneer naar bed te brengen, maar door de hitte kan hij nog niet in slaap komen. Pas rond kwart voor negen lijkt hij naar dromenland te vertrekken.

Ik heb ondertussen zo veel mogelijk opgeruimd in onze redelijk ruime stacaravan (twee slaapkamers, die elk een eigen badkamer en toilet hebben, en een woonkamer met keuken) en even het boekje van de camping doorgenomen. Volgens het boekje moeten we de app downloaden voor het entertainmentprogramma, dus dat doen we maar. Er is genoeg te doen, maar één ding staat voorop: morgen gaan we eerst bijkomen van de vermoeiende rit!

Tot morgen!

Lees verder: Dag 2