Woensdag 12 juli 2023
Na een intensieve nacht, aangezien onze kleine drama king
verschillende keren moord en brand schreeuwde vanwege een vlieg in zijn kamer,
is het weer vroeg dag. Deze keer mag papa na het ontbijt als eerste douchen en
neemt hij daarna onze kleine avonturier mee. Ik verwacht dat ze naar de rivier
zullen gaan, maar ze komen terug met een knuffel van Koolaya, de koala-mascotte
van de camping. We gaan namelijk later vandaag naar de Grotten van Han en als
meneertje het spannend vindt, kan hij Koolaya knuffelen, is het idee erachter. Hij
heeft wel een eigen vaste knuffel, maar papa is bang dat hij die kwijt raakt.
Als papa en onze kleine held dan toch bij de rivier zijn geweest (waarbij ze blijkbaar bezoek hadden gekregen van de familie Eend aan de verhalen te horen), is het tijd om de spullen te pakken voor de Grotten. We weten de weg al en dankzij de mevrouw bij het treinstation gisteren, weten we dat we gratis kunnen parkeren op een parkeerterreintje vlakbij het begin van het domein.
We wandelen naar het begin, maken nog even gebruik van het
toilet aangezien dat straks niet meer kan en gaan dan naar de ingang van de
Grotten. Er zijn twee rijen: Nederlands en Frans. Tot nu toe zijn er alleen
Nederlands sprekende mensen, maar net als de gids wil beginnen, komt er nog een
hele groep aan met grotendeels Frans sprekende bezoekers. De rondleiding zal
dus tweetalig zijn.
Na een introductie en de veiligheidsmaatregelen doorgenomen
te hebben, mogen we de gids naar binnen volgen. We komen in een lange tunnel en
stoppen dan bij de eerste galerij vol stalagmieten en stalactieten. De gids
vertelt wat informatie over de rivier de Lesse, die ervoor gezorgd heeft dat de
Grotten eruit zien zoals nu, en over het ontstaan van de stalagmieten en
stalactieten.
Tegen het plafond zijn de stalactieten te zien.
Dan lopen we weer verder. We volgen het pad en komen langs
indrukwekkende galerijen, soms wat lager, soms heel hoog. Sommige stenen
glinsteren in het licht, wat komt omdat ze nog leven, zoals de gids zegt. Ook
vertelt hij dat de witte vlekken die we op een aantal rotsen zien
ineengedrongen fossielen zijn.
Het glinsteren is helaas op de foto niet zo goed te zien, maar deze steen had er heel veel.
We gaan nog verder de Grotten in en komen uiteindelijk bij
een grote ruimte, waar stoelen staan. Op de muren van de grot wordt Origin
vertoond, een soort film met lichten en beelden die ons vertelt hoe de Grotten
zijn ontstaan. Het is ontworpen door iemand die ook voor Disney dingen heeft
gedaan en dat is terug te zien: het is heel bijzonder met alle kleuren en dieren
die te zien zijn.
Een van de scènes van Origin.
Vervolgens gaan we naar het hoogste punt van de Grotten, wat
een behoorlijke klim is. De gids laat ons ook zien hoe vochtig de Grotten zijn:
als hij bovenaan met licht schijnt, ontstaat er mist door de vochtigheid.
Door de hoge vochtigheidsgraad in de Grotten ontstaat deze mist als je er met een zaklamp op schijnt.
We lopen nu verder naar het laagste punt van de Grotten,
waar we de rivier goed kunnen zien. Het water is zo bewegingsloos dat het net
een spiegel is, wat prachtig is om te zien.
Het onderste deel is een weerspiegeling van erboven.
Om naar de uitgang te gaan, moeten we een stukje terug lopen
en dan slaan we af. Via een brug komen we weer buiten. Onze kleine dappere held
mag de gids een fooitje geven. De gids heeft goed verteld, maar ons kleine
mannetje heeft het ook super gedaan. Bij de film heeft hij even zijn koptelefoon
op gehad vanwege het geluid, maar verder heeft hij zich keurig laten dragen of
zelf gelopen. We zijn heel trots op hem dat hij niet gehuild of gegild heeft,
maar juist heel goed geluisterd heeft, terwijl we ons goed kunnen voorstellen
dat het toch ook wel spannend voor hem geweest moest zijn.
De uitgang van de Grotten
We lopen terug naar het begin van het domein, waar meneer
nog even in de speeltuin mag spelen. Er is ook een kabelbaan, dus natuurlijk
moet hij daar met papa vanaf. Er is al een meisje dat gaat, dus wachten we
netjes op onze beurt. Het meisje gaat nog een tweede keer en nog een derde
keer. Intussen is er nog een jongetje met een ouder meisje bijgekomen, dat ook
netjes wacht. Dan komen er twee kinderen bij het meisje, die in het Frans ruzie
maken over wie er eerst gaat. Intussen gaat het meisje een vierde keer en wil
ze de kabel dan over geven aan het meisje dat bij haar is gekomen. Aangezien we
nu toch al een tijdje staan te wachten, en deze kinderen echt aan het
voordringen zijn, zeg ik er iets van, waarop papa en zoonlief eindelijk op de
kabelbaan kunnen. Zodra ze terug zijn, pakt het eerste meisje de kabel weer
over en als we een paar minuten later kijken, staat het jongetje met het oudere
meisje nog steeds te wachten…
Na nog even in het winkeltje gekeken te hebben, rijden we
naar een supermarkt vlakbij voor wat boodschappen. Vervolgens gaan we terug
naar de camping, want om één uur is er een fotomoment met Koolaya! Eigenlijk is
het al bedtijd voor ons kleine slaapkoppie, maar hiervoor mag hij nog even
opblijven. Eerst vindt hij het spannend, maar dan gaat hij het zo leuk vinden
dat hij nog een keer wil!
Nog een keer kroelen met Koolaya!
Met een grote grijns gaat hij zijn bed in, waarbij hij
beweert helemaal niet moe te zijn. Toch slaapt hij vrij snel. Ik ga
uiteindelijk nog even een stukje wandelen langs de rivier voor wat foto’s. Het
is druk bij het water en als ik terug ben, stel ik voor om er met z’n allen
heen te gaan, aangezien het niet echt weer is om te zwemmen.
We eten even een fruitje, trekken dan onze zwemkleding aan
en gaan naar de rivier. Ons mannetje vermaakt zich prima met het gooien van
stenen in het water. Dankzij zijn waterschoenen kan hij ook een stukje het
water in, waarbij hij verkondigt dat het “wel lekker warm is” (het is ijskoud
water…).
Spelen bij het 'lekker warme' water.
Na een tijdje spelen, wandelen we verder naar Doegie’s
Diner, een restaurant/snackbar in Amerikaanse stijl. Hier eten we een ijsje,
waar onze kleine zoetekauw een speciale kinderversie krijgt die hij heerlijk
wegwerkt (en over zijn zwemkleding drupt…).
Als het ijsje op is, gaan we terug naar de stacaravan om op
te frissen, de Tour te kijken en te eten. Na het eten wandelen we nog een
stukje over de camping voor het bedtijd is voor onze kleine meneer. We checken
uitgebreid of er geen vliegen zijn en na nog wat gebrabbel, valt hij in slaap.
Wij zitten nog even buiten en bedenken wat we morgen willen
doen. Er zijn nog wat uitkijkpunten in de buurt die ons aangeraden zijn, dus
wie weet kunnen we daar een mooie route van maken.
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten