Reisverslag Belgische Ardennen 2023 - dag 6

Donderdag 13 juli 2023
 
De dag start op het gebruikelijke vroege tijdstip. We volgen ons vaste ritueel van ontbijten en douchen en videobellen dan even met oma, die vandaag jarig is. Dit moet via ons eigen 4G netwerk, aangezien de WiFi - waar we voor betaald hebben - het al sinds gisteravond niet doet. Zodra de receptie open is, melden we het, maar bij de receptie doet de WiFi het wel. Bij de stacaravan echter nog steeds niet, dus gaat mijn man terug om te vragen of er iemand van de technische dienst kan komen. Dit wordt ons beloofd.
 
We pakken vervolgens onze spullen in en gaan naar de auto. Eerst rijden we naar een uitkijkpunt, dat we van ons reisbureau als tip hebben gekregen. Het blijkt een klein houten bouwwerkje te zijn met uitzicht op een strook groen onder elektriciteitsmasten. Het is best mooi, maar om dit nu als tip te noemen?

Het eerste uitkijkpunt

Het volgende uitkijkpunt is niet met de auto te bereiken. We moeten parkeren en dan nog een paar honderd meter lopen over een geasfalteerd weggetje met aan beide kanten bos en gras. Vooraan het pad wordt gewaarschuwd voor teken, dus we houden ons zoontje zo veel mogelijk in het midden van het pad.

Wandelen... maar oppassen voor teken!

Het eerste uitkijkpunt is bij een klein open stukje in het bos met uitzicht over de groene grasvelden verderop. Het tweede punt is een hoge uitkijktoren, waardoor je ver over de omgeving uit kan kijken. Ook dit is best mooi, maar nog steeds niet echt het hoogtepunt van de vakantie waar we voor om zouden willen rijden, vinden we.

Het tweede uitkijkpunt.

 
We gaan terug naar de camping, waar ik me omkleed in mijn sportkleding: om elf uur wordt er namelijk een bootcamp gegeven. Er is nog één andere vrouw van mijn leeftijd en samen werken we drie rondes met twaalf oefeningen af zonder warming up of cooling down te doen. Ook lijken wij beter dan de trainsters te weten hoe de oefeningen gaan. Maar goed, we zijn even lekker sportief bezig geweest en dat is het belangrijkste!
 
Terug bij de stacaravan lunchen we, waarna ons kleine slaapkoppie zijn bed in gaat. Terwijl hij slaapt, is het papa’s beurt om te sporten: hij gaat een rondje hardlopen. Het is natuurlijk een zwaar parcours met alle heuveltjes in de buurt en onderweg komt hij ook nog eens een boze buizerd tegen. Niet het meest succesvolle hardlooprondje dus!
 
Ik was de sportkleding even uit, aangezien ons kleine meneertje nog steeds slaapt. De WiFi doet het intussen nog steeds niet, dus ga ik ook nog een keer terug naar de receptie. Ze ‘zitten er bovenop’, wordt me verteld, maar de technische dienst die erover gaat, is er morgen pas… Dat betekent dus dat, van de drie dagen WiFi waar we voor betaald hebben, er anderhalve dag WiFi overblijft (als het morgen weer werkt)… Mooie service…
 
Ons slaapkoppie wordt uiteindelijk pas om half vier wakker. We eten wat fruit en gaan dan nog even met de auto naar Grupont, het plaatsje aan de voet van de camping. We parkeren de auto en verkennen het dorpje te voet. Als eerste gaan we naar de kerk, waarvan we de kerkklokken dagelijks kunnen horen luiden op de camping.

De kerk van Grupont.

 
Vervolgens gaan we naar het monument voor mensen die na de Tweede Wereldoorlog landmijnen opgeruimd hebben. Er staat ook een informatiebord bij, waarop te lezen valt dat Grupont in de Tweede Wereldoorlog een belangrijk dorp was voor de Duitsers en de Britten om het terug te veroveren in verband met de spoorverbinding naar Luxemburg.

Het monument ter nagedachtenis aan degenen die landmijnen opgeruimd hebben na de Tweede Wereldoorlog.

 
Iets terug is het ‘Maison Espagnol’, het Spaanse huis. Een informatiebord vertelt ons dat het in de zestiende eeuw het justitiehuis was. Het bord is ook onderdeel van een historische wandeling: op het bord staat een nummer en het volgende bord staat met een kaartje aangegeven. Zo kun je de hele wandeling in en rondom Grupont doen.

Het Maison Espagnol.

 
In verband met de tijd doen wij dit niet. Wel kijken we nog even bij het treinstation, aangezien er langs de camping zeer regelmatig (een paar keer per uur) treinen rijden. Helaas komen er nu geen treinen, maar we kunnen er wel een treinkaartje naar Nederland kopen…

Het station van Grupont...

... waarvandaan je zelfs naar Nederland kunt reizen (het aantal keren overstappen staat er niet bij...)!

We rijden terug naar de camping en lopen dan naar Doegie’s Diner, een pizzeria/snackbar. Hier bestellen we bij de balie pizza’s om in het restaurant op te eten. De pizza’s zijn best oké, al zijn ze hier en daar een beetje verbrand en in het midden niet helemaal gaar.
 
Helaas kunnen we geen ijsje als toetje nemen, want de ijsmachine is kapot… We lopen daarom maar met de lege pizzadozen terug naar de stacaravan, waar we de rest van ons afval ophalen en dit nog even naar de containerplaats brengen. Vervolgens brengen we ons zoontje naar bed, maar hij komt niet echt in slaap door de harde, dreunende muziek van het animatieteam. Pas als de muziek gestopt is, valt hij in slaap.
 
Wij zitten nog even buiten en bedenken dat het morgen alweer onze laatste dag op de camping is. Zaterdag reizen we verder, maar morgen willen we hier nog één dagje genieten. Eerst kunnen we echter nog ‘genieten’ van het avondentertainment: de musical van het entertainmentteam. We snappen wel dat het geen professionele productie is, maar het verhaal begint met een slapende jongen die aangevallen wordt door een man met een zwarte cape en een mes en die daarna zombies op zich af krijgt, onder begeleiding van Thriller van Michael Jackson. Als de zombies het publiek in gaan, gaan sommige kinderen er haastig vandoor.

Het openingsnummer van de musical: Thriller van Michael Jackson, inclusief zombies.

 
Het verhaal gaat verder: een jongen op zijn laatste schooldag bekogelt zijn wiskundelerares met toiletpapier en wil een meisje verkering vragen. Het taalgebruik is echter vrij grof en ook het enthousiasme en plezier straalt er niet echt bij iedereen vanaf. Bovendien kunnen we bij onze stacaravan alles letterlijk verstaan, zo hard staat de muziek. Het dreunt nog door tot na half elf, dan wordt het rustiger en kunnen we eindelijk gaan slapen.
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 7