Reisverslag Luxemburg 2022: dag 3

Donderdag 14 juli 2022
 
Onze tweede nacht in Luxemburg is iets onrustiger geweest dan de eerste. Het waaide blijkbaar iets meer, dus veel vallende dennenappels en ons zoontje werd een paar keer even wakker. Toch vindt hij half zeven een prima tijd om te gaan brabbelen en zingen. We halen hem uit bed en ontbijten buiten op het terras.
 
Omdat we de warmte van vandaag voor willen zijn, gaan we na het ontbijt snel douchen en onze spullen pakken. We vertrekken uiteindelijk iets over negenen en hebben het navigatiesysteem ingesteld op Hotel Pérékop in Berdorf, waar het eerste uitkijkpunt van het Müllertal is.
 
De weg gaat eerst rustig door de heuvels, die aan Noord-Frankrijk doen denken. Dan wordt het groener en rijden we via een bochtige weg door de stevigere heuvels. Er zitten een paar heerlijke (ahum…) haarspeldbochten bij en er zijn hier en daar werkzaamheden, waardoor er ineens midden op de weg een verkeerslicht staat.

Midden op de berg staat ineens een verkeerslicht

 
Uiteindelijk komen we makkelijk bij het hotel, want bordjes geven de bestemming al aan. Bij het hotel gaan we een zijweg in, die leidt naar een parkeerplaats. We parkeren, pakken de spullen uit de auto en lopen de 200 meter naar Hohllay en het Amfitheater. Dit zijn twee prachtige, bijzondere rotsformaties, maar niet helemaal buggyproof.

Een deel van het Amfitheater met de bijzondere rotsen

 
Het eerste stukje gaat onze dreumes nog mee in de buggy, maar dan schakelen we over op de draagzak. Zo kunnen we makkelijker door de grotachtige rotsen lopen. We vinden het echt heel mooi en heel bijzonder om te zien!

Hier met een buggy doorheen is niet aan te raden!

De bijzondere grotten van Hohllay

 
Na nog een afdaling het bos in keren we toch maar om, ook omdat onze kleine meneer van zich begint te laten horen. Hij begint duidelijk moe te worden, maar het is ook al voorbij zijn fruithapjestijd. We gaan terug naar de auto en pauzeren daar nog even.

Het bos voorbij de grotten

 
Vervolgens gaan we dezelfde weg terug en stoppen we bij de Predigtstuhl en de Werschrummschlüff. Omdat we onze dreumes niet weer uit de auto willen halen, gaan we om de beurt. Mijn man mag eerst, maar hij vindt niet de weg naar het uitkijkpunt van de Predigtstuhl. Ik probeer vervolgens de trap aan de andere kant en kom er wel. Het is een leuk uitkijkpunt, maar niet heel spectaculair.

De Predigtstuhl

 
Ik ga nog een stukje door de Werschrummschlüff, een bijzondere kloof met heel smalle stukken. Het zorgt ervoor dat je je even heel klein gaat voelen!

De Werschrummschlüff - hier moet je niet te breed zijn!

 

Je voelt je even heel klein hier!

Inmiddels is ons mannetje toch aan wat beweging toe, dus loop ik nog een stukje over het parkeerterrein met hem, terwijl mijn man toch even richting het uitkijkpunt gaat. Daarna is het de auto weer in en op naar de laatste stop van de dag: de Schiessentümpel.
 
Deze waterval is druk bezocht, waardoor er een groter parkeerterrein op 500 meter aangelegd is. Als we er parkeren, blijkt onze kleine uk net in slaap gevallen te zijn. We besluiten daarom om de beurt terug te lopen. Er zijn twee manieren: de - waarschijnlijk mooiere maar zware - route omhoog langs de rotsen of het voetpad langs de weg. In verband met de tijd kies ik voor het voetpad langs de weg. Het is goed aan te lopen en voor ik het weet, sta ik bij de brug boven de waterval.

Ik had ook de route via dit pad kunnen nemen...

 
Ik steek de brug over en ga rechts de trap af naar beneden. Nu kan ik de waterval voor het eerst zien. Nog een stukje verder naar beneden heb ik een nog beter zicht op de uit drie stukken bestaande waterval. Foto’s maken is even lastig, omdat mensen het water in lopen, maar op een groot rotsblok tegenover de waterval lukt het beter.

De Schiessentümpel

 
Na de foto’s ga ik snel weer terug, zodat mijn man kan gaan. Net als hij terug is, wordt ons zoontje wakker. We rijden met hem het laatste stukje terug naar de camping en maken bij de stacaravan snel zijn lunch klaar, want het is al bijna half één.
 
Normaal gesproken gaat hij na de lunch slapen. We leggen hem op bed, maar meneer heeft er geen zin in. Hij blijkt ook nog iets geproduceerd te hebben, maar ook een verschoning helpt hem niet om te gaan slapen. Uiteindelijk ga ik met hem na het kinderspeeltuintje, waar hij heerlijk kan klimmen en klauteren.

Het kinderspeeltuintje

 
Als we weer terug zijn, doen we snel een fruithapje voor we ons omkleden en richting het zwembad gaan. Het is inmiddels wat bewolkter, waardoor het buitenzwembad met het koude water nog minder aangenaam is dan gisteren. We gaan daarom vrij snel naar binnen, waar we even heerlijk spetteren. Wanneer de lipjes van onze waterrat toch wel beginnen te trillen, gaan we vlug opdrogen op de ligstoelen.

Het buitenzwembad is vandaag wat koud (foto op een ander moment gemaakt)

 
Na even gezeten te hebben, lopen we nog langs het supermarktje van de camping voor een ijsje. Met het ijsje gaan we terug naar de stacaravan om ons zoontje in bed te leggen (hij valt prompt in slaap) en de Tour te kijken. De mannen hebben niet heel veel haast vandaag en als we gaan eten, moeten ze nog een eindje. We zijn al klaar en hebben zelfs al afgewassen als ze eindelijk finishen.
 
We brengen nog even het afval weg en gaan nog één keertje naar de kinderspeeltuin voor het bedtijd is voor onze kleine uk. Als hij slaapt, zitten we lekker nog een tijdje buiten met een spelletje en bespreken we de dag van morgen. Dan willen we nog twee mooie punten van het Müllertal bekijken en we willen naar het dorpje Echternach.
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 4

Reisverslag Luxemburg 2022: dag 2

Woensdag 13 juli 2022

De eerste nacht in Luxemburg zit erop! Het is een redelijke nacht geweest voor ons allemaal, ondanks het gammele, harde matrasje voor ons zoontje en vallende dennenappels op het dak.
 
Ik ben al vroeg wakker en ga lekker even buiten zitten om wat te lezen. Wat later wordt onze kleine uk wakker en is het ontbijt maken, hem aankleden en lekker op het terras met z’n allen ontbijten. Vervolgens mag hij lekker spelen, terwijl wij om de beurt douchen. Het is een… interessante douche, laten we het daar op houden. Het binnenste deel van de douchekop past net niet helemaal in de buitenkant, waardoor een deel van het water meteen langs de slang naar beneden loopt. Er blijft dus een heel zielig straaltje over. Verder begint de temperatuur van het water lauw, dan wordt het ineens heel warm, dan weer heel koud en dan weer lauw. Een heerlijk feest om te douchen dus!

De dag lekker buiten beginnen!

 
Als iedereen aangekleed is, Facetimen we even met mijn moeder in Nederland, die vandaag jarig is. Daarna ga ik lekker naar buiten met ons zoontje en zijn loopfiets. We beginnen het pad voor de stacaravans heuvelop te volgen, wat prima gaat. Aan het einde van het pad keren we om en gaan we heuvelaf. Dit gaat zo goed dat meneer onze stacaravan voorbij sjeest… en dus weer om mag keren en de heuvel op! Begrijpelijk is hij moe als we weer terug zijn en gaat hij lekker zijn bedje in.

Even racen op de loopfiets!

Lang slapen doet hij echter niet wegens een vieze luier. Een verschoning en een fruithapje later kunnen we even lekker gaan wandelen! Vlakbij moet een waterval met picknicktafel zijn. Met behulp van Google Maps komen we bij het begin van een bospad. Mijn man gaat vast vooruit, terwijl wij kijken hoe een schoolbus een groep leerlingen bij het sportcomplex naast de camping ophaalt van hun gymles.
 
De waterval wordt intussen ontdekt, maar manlief adviseert te lopen langs de weg in plaats van over het bospad met een steile trap. Dat doen we dus, waarbij we onderaan de heuvel nog een schoolbus tegenkomen, die rustig op de schuine helling blijft staan om een dalende auto voorrang te geven. Vervolgens stuurt hij rustig met één handje om ons heen de heuvel op alsof hij zoiets dagelijks doet (wat waarschijnlijk dus zo is!).
 
We komen uiteindelijk bij de waterval, of althans: het watervalletje. Het is prachtig om te zien - water dat langs de wortels en het mos van de bomen omlaag druppelt - maar of je het echt een waterval mag noemen? We nemen een aantal foto’s en besluiten dan toch maar via de steile trap en het bospad terug te gaan. Mocht je hier ooit met een kleine komen: neem alsjeblieft een draagzak mee en laat de buggy in de stacaravan!

Het watervalletje

Na wat geklim en geklauter zijn we weer veilig boven en kunnen we normaal teruglopen naar onze stacaravan. Daar zijn we lekker buiten tot het tijd wordt voor de lunch. We beginnen de lunch buiten, maar als er een wesp op bezoek komt, verhuizen we snel naar binnen.
 
Zodra de lunch voorbij is, gaat onze dreumes zijn bedje in. Al vrij snel is hij in diepe slaap. Mijn man besluit ‘even’ naar het dorp Larochette te lopen voor een fles bakolie, die we vergeten zijn. Een tijd later komt hij bezweet en uitgeput terug. Een prachtige wandeling, meldt hij, maar erg zwaar met veel klimmen.
 
Als ons zoontje weer wakker is en zijn fruithapje op heeft, besluiten we daarom om lekker te gaan zwemmen. Het duurt even voor alles en iedereen klaar, omgekleed en ingesmeerd is, maar dan kunnen we! We beginnen bij het pierenbadje buiten met koud water. Ons mannetje ziet echter een waterpistool in de vorm van een eenhoorn, die hij helemaal geweldig vindt. Het koude water lijkt hem nauwelijks wat te doen.

Het binnenbad met rechts (buiten de foto) het kinderbad met de glijbaan

 
Na een tijdje gaan we naar het binnenbad, waar het water iets warmer is. We doen wat liedjes van zijn zwemles en laten hem van de glijbaan af gaan, wat hij geweldig vindt. Vervolgens gaan we nog even naar buiten, maar omdat hij begint te klappertanden, pakken we hem in de handdoeken in en gaan we richting een warmer plekje. We willen eigenlijk een ijsje halen en dat op het terras opeten, maar als er in de bar de Tour op blijkt te staan, besluiten we toch terug naar de stacaravan te gaan. Verrassend genoeg hebben we gewoon NPO1 als zender en kunnen we de spannende en verrassende ontknoping van de etappe zien.

Ja, ja, ook hier de Tour!

 
Als de etappe voorbij is, is het tijd om te koken. We eten buiten en redden het om alles op te eten voor de wespen komen. We ruimen snel af en wandelen dan nog een stukje naar het uitkijkpunt dat mijn man eerder vandaag ontdekt heeft. Het is een prachtig punt, maar weer alleen bereikbaar via een hobbelig pad en een trap… Arme buggy!

Het uitkijkpunt over Larochette

 
We maken wat foto’s en gaan dan via de receptie (alleen voor een foldertje deze keer!) terug naar de stacaravan. Daar brengen we ons kleine mannetje naar bed. Buiten is het wat onrustig met mensen van de camping die naar het stroomkastje achter onze stacaravan kijken, maar blijkbaar wordt het probleem uiteindelijk opgelost. Wij zitten “lekker” nog even buiten in de rook van de barbecue van de overburen en bespreken wat we de komende dagen allemaal nog willen doen, ook in verband met de verwachte warme temperaturen. Morgen willen we in ieder geval nog wat meer de natuur in van het Müllertal.
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 3

Reisverslag Luxemburg 2022: dag 1

Dinsdag 12 juli 2022

Afgelopen mei hebben we voor het eerst gevlogen met ons zoontje van toen veertien maanden. Hoewel hij heel lief is geweest, zijn we toch blij dat we deze zomer gewoon lekker met eigen auto op pad gaan. Vorig jaar zijn we nog voorzichtig in Nederland gebleven, nu gaan we iets verder: Luxemburg en aansluitend nog een paar dagen Disneyland Parijs met mijn ouders.
 
Na de gebruikelijke chaos en stress van de laatste dingen inpakken, de auto inladen en alles checken, rijden we rond kwart over elf thuis weg. We volgen de snelweg, waar het op z’n Nederlands druk en onrustig rijden is. Bij Eindhoven hebben we heel even file, maar na een paar minuutjes rijdt het weer vlot door.

Klaar voor vertrek!

Voorbij Eindhoven stoppen we even voor de lunch. Ook moet ons meneertje natuurlijk even verschoond worden. Ik betaal netjes voor het toilet (70 cent, waarmee je vervolgens 50 cent korting krijgt in de winkel… ja, ja…) om er vervolgens achter te komen dat ik eerst een medewerker moet vragen om de deur te openen! Dus ik weer terug door het poortje, maar gelukkig hoef ik niet opnieuw te betalen. De medewerker wil eigenlijk de autosleutel als borg voor de sleutel van de verschoonruimte, maar gelukkig heeft mijn man die en hoef ik niet te liegen als ik zeg dat ik hem niet heb (wat ik anders wel gedaan zou hebben, want wie geeft er nu een autosleutel als borg?).

Lunchtijd!

Als onze dreumes verschoond is, en ik de sleutel weer netjes teruggebracht heb, gaan we verder. Zoonlief valt na een ruim halfuur rijden in slaap en komt slapend om iets over tweeën België binnen. De weg valt op zich mee, al is er even een rare situatie met allerlei wegen die links en rechts samenkomen en weer splitsingen hebben.
 

We zijn in België!

Rond kwart over drie rijden we via een provinciale weg Luxemburg binnen. Vrij snel daarna stoppen we bij een tankstation voor een fruithapje voor meneer en een toiletbezoek. Het is een zeer pittoresk stopplaatsje (ahum…) vlak naast een bouwterrein.

De 'mooie' stopplaats...

 
Als het fruit op is, rijden we snel verder. Het is qua aantal kilometers niet ver meer, maar we rijden via allerlei dorpjes en de snelheid varieert sterk van twee kilometer 110 mogen rijden, dan weer 90, dan weer 70 en dan weer een volgend dorpje met rotondes.
 
Tien minuten voor aankomst is de weg ineens geblokkeerd door de brandweer. We proberen een alternatieve route te vinden, maar besluiten het dan te vragen aan de mensen die bij de wegblokkade staan. We worden via een bospaadje gestuurd waar auto’s eigenlijk niet mogen komen en krijgen een toeter van een plaatselijke rijder als we twijfelen om er wel of niet in te gaan. Als we er weer uit komen, botst er nog bijna een auto op de voorkant, die een gevaarlijke inhaalmanoeuvre doet bij een stilstaande vrachtwagen in de file. Pff, zoveel kilometer geen problemen en dan dit!
 
We bereiken uiteindelijk veilig de camping waar we zullen verblijven. Ik ga inchecken, waarbij ik nog een aardig bedrag mag betalen aan schoonmaak en belasting. Voor de zekerheid vraag ik naar het babybedje, maar dat zou al in de stacaravan staan. Ik krijg nog een plattegrond en de code van het hek en dan kunnen we met de auto naar de stacaravan, want we mogen voor de deur parkeren.

De stacaravan met parkeerplaats voor de deur

 
Kent u de musical Come from away? Deze gaat over het dorpje Gander in Canada, waar op 9/11 opeens 38 vliegtuigen moeten landen die de VS niet in mogen. De inwoners helpen de 7000 gestrande passagiers met van alles. In de musical zit een scène (vanaf 7.50) waarin een man spullen uit de supermarkt haalt, ze brengt en dan te horen krijgt dat hij nog iets vergeten is. “Dus ik weer terug naar de supermarkt…” Deze scène leek bij ons ook een beetje af te spelen:
 
We komen aan en er blijkt geen babybedje of -stoel te zijn. Dus ik weer terug naar de receptie met zoonlief om dit te vragen. Gelukkig wordt het snel gebracht, alleen blijkt er geen matrasje bij te zitten en ondertussen heeft mijn man last van een steekvlam bij het koken.
Dus wij na het eten weer terug naar de receptie om te vragen voor een matrasje en het fornuis. Het zou geregeld worden, maar er wordt alleen nog een verstevigingsplank van het campingbedje gebracht. Dan maar kussens eronder en extra lakens eromheen om het zachter te maken. Meneer naar bed en aan de afwas! Alleen… geen warm water!
Dus manlief weer terug naar de receptie om een melding te maken... Gelukkig kan het opgelost worden en kan de afwas alsnog gedaan worden.
 
Inmiddels ligt ons zoontje op bed, al blijft hij nog wat onrustig met in slaap komen. Manlief doet de afwas en ik ruim alles zoveel mogelijk op met behulp van zeer weinig bergruimte om morgen maar zo rustig mogelijk aan de dag te kunnen beginnen.
 
Alles bij elkaar was het toch een energievragende eerste dag van de vakantie. We hopen dat we morgen lekker kunnen gaan genieten van de prachtige omgeving en het lekkere weer!
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 2