Donderdag
14 juli 2022
Onze tweede nacht in Luxemburg is iets
onrustiger geweest dan de eerste. Het waaide blijkbaar iets meer, dus veel
vallende dennenappels en ons zoontje werd een paar keer even wakker. Toch vindt
hij half zeven een prima tijd om te gaan brabbelen en zingen. We halen hem
uit bed en ontbijten buiten op het terras.
Omdat we de warmte van vandaag voor willen
zijn, gaan we na het ontbijt snel douchen en onze spullen pakken. We vertrekken
uiteindelijk iets over negenen en hebben het navigatiesysteem ingesteld op
Hotel Pérékop in Berdorf, waar het eerste uitkijkpunt van het Müllertal is.
De weg gaat eerst rustig door de heuvels, die
aan Noord-Frankrijk doen denken. Dan wordt het groener en rijden we via een
bochtige weg door de stevigere heuvels. Er zitten een paar heerlijke (ahum…)
haarspeldbochten bij en er zijn hier en daar werkzaamheden, waardoor er ineens
midden op de weg een verkeerslicht staat.
Midden op de berg staat ineens een verkeerslicht
Uiteindelijk komen we makkelijk bij het hotel,
want bordjes geven de bestemming al aan. Bij het hotel gaan we een zijweg in,
die leidt naar een parkeerplaats. We parkeren, pakken de spullen uit de auto en
lopen de 200 meter naar Hohllay en het Amfitheater. Dit zijn twee prachtige,
bijzondere rotsformaties, maar niet helemaal buggyproof.
Een deel van het Amfitheater met de bijzondere rotsen
Het eerste stukje gaat onze dreumes nog mee in
de buggy, maar dan schakelen we over op de draagzak. Zo kunnen we makkelijker
door de grotachtige rotsen lopen. We vinden het echt heel mooi en heel
bijzonder om te zien!
Hier met een buggy doorheen is niet aan te raden!
De bijzondere grotten van Hohllay
Na nog een afdaling het bos in keren we toch
maar om, ook omdat onze kleine meneer van zich begint te laten horen. Hij
begint duidelijk moe te worden, maar het is ook al voorbij zijn
fruithapjestijd. We gaan terug naar de auto en pauzeren daar nog even.
Het bos voorbij de grotten
Vervolgens gaan we dezelfde weg terug en
stoppen we bij de Predigtstuhl en de Werschrummschlüff. Omdat we onze dreumes
niet weer uit de auto willen halen, gaan we om de beurt. Mijn man mag eerst,
maar hij vindt niet de weg naar het uitkijkpunt van de Predigtstuhl. Ik probeer
vervolgens de trap aan de andere kant en kom er wel. Het is een leuk
uitkijkpunt, maar niet heel spectaculair.
De Predigtstuhl
Ik ga nog een stukje door de
Werschrummschlüff, een bijzondere kloof met heel smalle stukken. Het zorgt
ervoor dat je je even heel klein gaat voelen!
De Werschrummschlüff - hier moet je niet te breed zijn!
Je voelt je even heel klein hier!
Inmiddels is ons mannetje toch aan wat
beweging toe, dus loop ik nog een stukje over het parkeerterrein met hem,
terwijl mijn man toch even richting het uitkijkpunt gaat. Daarna is het de auto
weer in en op naar de laatste stop van de dag: de Schiessentümpel.
Deze waterval is druk bezocht, waardoor er een
groter parkeerterrein op 500 meter aangelegd is. Als we er parkeren, blijkt
onze kleine uk net in slaap gevallen te zijn. We besluiten daarom om de beurt
terug te lopen. Er zijn twee manieren: de - waarschijnlijk mooiere maar zware -
route omhoog langs de rotsen of het voetpad langs de weg. In verband met de
tijd kies ik voor het voetpad langs de weg. Het is goed aan te lopen en voor ik
het weet, sta ik bij de brug boven de waterval.
Ik had ook de route via dit pad kunnen nemen...
Ik steek de brug over en ga rechts de trap af
naar beneden. Nu kan ik de waterval voor het eerst zien. Nog een stukje verder
naar beneden heb ik een nog beter zicht op de uit drie stukken bestaande
waterval. Foto’s maken is even lastig, omdat mensen het water in lopen, maar op
een groot rotsblok tegenover de waterval lukt het beter.
De Schiessentümpel
Na de foto’s ga ik snel weer terug, zodat mijn
man kan gaan. Net als hij terug is, wordt ons zoontje wakker. We rijden met hem
het laatste stukje terug naar de camping en maken bij de stacaravan snel zijn
lunch klaar, want het is al bijna half één.
Normaal gesproken gaat hij na de lunch slapen.
We leggen hem op bed, maar meneer heeft er geen zin in. Hij blijkt ook nog iets
geproduceerd te hebben, maar ook een verschoning helpt hem niet om te gaan
slapen. Uiteindelijk ga ik met hem na het kinderspeeltuintje, waar hij heerlijk
kan klimmen en klauteren.
Het kinderspeeltuintje
Als we weer terug zijn, doen we snel een
fruithapje voor we ons omkleden en richting het zwembad gaan. Het is inmiddels
wat bewolkter, waardoor het buitenzwembad met het koude water nog minder
aangenaam is dan gisteren. We gaan daarom vrij snel naar binnen, waar we even
heerlijk spetteren. Wanneer de lipjes van onze waterrat toch wel beginnen te
trillen, gaan we vlug opdrogen op de ligstoelen.
Het buitenzwembad is vandaag wat koud (foto op een ander moment gemaakt)
Na even gezeten te hebben, lopen we nog langs
het supermarktje van de camping voor een ijsje. Met het ijsje gaan we terug
naar de stacaravan om ons zoontje in bed te leggen (hij valt prompt in slaap)
en de Tour te kijken. De mannen hebben niet heel veel haast vandaag en als we
gaan eten, moeten ze nog een eindje. We zijn al klaar en hebben zelfs al
afgewassen als ze eindelijk finishen.
We brengen nog even het afval weg en gaan nog
één keertje naar de kinderspeeltuin voor het bedtijd is voor onze kleine uk.
Als hij slaapt, zitten we lekker nog een tijdje buiten met een spelletje en
bespreken we de dag van morgen. Dan willen we nog twee mooie punten van het
Müllertal bekijken en we willen naar het dorpje Echternach.
Tot morgen!
Lees verder: Dag 4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten