Reisverslag VS 2019: dag 5 - Pensacola --> New Orleans

Donderdag 8 augustus 2019

Gisteren hebben we een heerlijk ontspannen dag gehad met een strandbezoek in Pensacola. Vandaag zullen we meer de drukte in gaan: we rijden naar de grote stad New Orleans in de staat Louisiana.

Iets over zevenen staan we op om te douchen en ons aan te kleden. Ook vandaag is het ontbijt inclusief, dus we kunnen weer genieten van een goed begin van de dag. Daarna is het inpakken, uitchecken en de auto inladen en we zijn weer op weg!

Net als gisteren rijden we over de I10-snelweg. Er zijn wat heuveltjes, maar het is allemaal niet heel spannend. Rond tien voor tien verlaten we de staat Florida en gaan we Alabama in. Onze eerste stop is in de stad Mobile, waar we bij het Civic Center een parkeerplaats vinden. Lopend gaan we de stad in, die vooral bekend staat om zijn hoofdstraat met altijd groene bomen ernaast.

Onze eerste wisseling van staat

Wij merken al snel dat de stad ook bekend staat vanwege de plakkerige warmte: van het Civic Center naar Government Street is het niet ver, maar het zweet staat op onze voorhoofden en loopt langs onze rug naar beneden. We zien wel een aantal mooie huizen, gebouwd in een bouwstijl die we in New Orleans ook nog tegen zullen komen.

Bouwstijl in Mobile

Ook de grote, aparte bomen zien we. Ze staan aan beide kanten langs de weg, wat een mooi gezicht is. We blijven echter niet al te lang staan om foto’s te maken, want stilstaan in deze vochtige hitte is niet iets waar we al aan gewend zijn.

De bekende hoofdstraat van Mobile

We lopen terug naar het Civic Center, drinken even wat en verlaten dan het terrein. Toen we binnenkwamen, stond er geen parkeerwacht, maar nu wel, dus betalen we netjes de twee dollar parkeergeld. Als de parkeerwacht ontdekt dat we uit Nederland komen, komt hij met allerlei vragen over het land: waarom zeggen wij ‘Nederland’ en geen ‘Holland’? En hoe zit het met de geschiedenis van Holland? We vinden het wel leuk om de vragen te beantwoorden, want we merken dat dit deel van de Verenigde Staten iets minder gewend is aan buitenlandse toeristen: als je zegt dat je uit Nederland komt, weten ze namelijk niet wat je bedoelt tot je ‘Holland’ zegt.

Na het gesprek keren we heel even terug naar de I10 voor we er weer af gaan om bij de Walmart boodschappen te doen. Op de parkeerplaats eten we vervolgens even iets voor we verder rijden. Onze volgende stop is Bellingrath Gardens, een plek die ik in 2015 ook bezocht heb. Het wordt een tuin genoemd bij een huis, maar eigenlijk is het meer een park.

De 'tuin' van Bellingrath

In 2015 heb ik zowel de tuin als het huis bezocht, maar deze keer besluiten we alleen door de tuin te lopen. We beginnen bij de rozentuin, waar ook een mooie fontein staat. De rozen hebben allerlei namen, variërend van namen gelinkt aan de Amerikaanse geschiedenis tot namen die meer met de kleur van de roos te maken hebben.

De rozentuin met de fontein

Langs een groot grasveld komen we bij de rivier. We lopen langs het huis van meneer en mevrouw Bellingrath, die rijk geworden zijn doordat meneer Bellingrath een fabriek had die colaflesjes vulde. Bij Mirror Lake stoppen we even om foto’s te maken van het spiegelende water. Niet te lang uiteraard, want ook hier is de warmte erg vochtig.

Het Bellingrath huis

Van Mirror Lake gaan we naar het Bayou-gedeelte, waar we uitkijken over een moerasgedeelte. De tuin heeft ook nog een Aziatisch deel, maar als daar nogal forse beestjes met acht pootjes blijken te zitten, loop ik snel door… De schildpadden in het vijvertje vind ik dan weer wel leuk om te zien.

De bayou

Een van de schildpadjes in de vijver

Als we terug zijn bij het gebouw waar we binnenkwamen, lopen we nog een rondje door de souvenirwinkel om weer op temperatuur te komen. Wat wel heel lief is, is dat we gratis koud water met ijsblokjes mogen pakken om mee te nemen onderweg.

Met gevulde bekers gaan we naar de auto. De ijsblokjes zijn al gesmolten voor we goed en wel vertrokken zijn, maar het water blijft gelukkig nog even koel. We rijden weg bij de tuin en komen onderweg een schoolbus tegen. Deze donderdag is in dit deel van het land de eerste schooldag, dus in de buurt van scholen ligt de snelheid lager. Ook zijn automobilisten verplicht te stoppen als de schoolbus stopt en zijn stopbord uitklapt: dan stappen er kinderen in of uit de bus.

De schoolbus

De schoolbus voor ons stopt slechts één keer voor wij een andere weg in gaan. Opnieuw komen we op de I10 snelweg, die ons vrij snel naar de staat Mississippi brengt. Tot onze verrassing krijgen we regen, maar het is niet meer dan een kort buitje.

Een nieuwe wisseling van staat. Later gaan we nog van Mississippi naar Louisiana, maar helaas lukte het ons niet om daar een goede foto van te maken.

Vlakbij buiten de stad New Orleans, waar we inmiddels al vlakbij zijn, is nog een beschermd natuurgebied. De plek waar we willen stoppen is even zoeken, maar dan kunnen we een stukje lopen door een moerasgebied. Het is heel groen en we zien veel waterplanten. Ook zien we konijnen, wat we niet verwacht hadden in dit landschap. We horen verder knorrende geluiden: deze blijken afkomstig van wilde varkens, die zich verborgen houden in de struiken.

Reisclown Fiedel bij het natuurgebied

We volgen het hele pad en komen uiteindelijk terug op de parkeerplaats. Nu is het niet ver meer naar New Orleans. Net buiten de stad tanken we nog en dan gaan we de drukte in. Het navigatiesysteem helpt ons gelukkig goed, want er zijn een aantal aparte verkeerssituaties met wegen die rechtdoor lijken te gaan, maar dan ineens een afslag hebben.

Zonder al te veel problemen komen we bij ons hotel. Zoals we al verwacht hadden, moeten we betalen voor het parkeren. Het kan een paar dollar goedkoper, vertelt de eerlijke receptioniste ons, alleen staat de auto dan buiten. Aangezien New Orleans niet als eerste bekend staat vanwege de veiligheid besluiten we de paar dollar meer te betalen en de auto in de parkeergarage van het hotel te zetten.

Ons hotel met de parkeergarage (foto op een later tijdstip gemaakt)

Vanuit de parkeergarage gaan we met de lift naar de zeventiende verdieping van het hotel, waar onze kamer is. Snel pakken we onze zwemspullen, want na alle hitte van vandaag is dat wel wat we nodig hebben! Het zwembad bevindt zich buiten op de achtste verdieping, waardoor je het gevoel hebt dat je op het dak aan het zwemmen bent. Het water is heerlijk: niet te koud, maar wel verkoelend.

Het dakzwembad

Als we afgekoeld zijn, gaan we terug naar de kamer, waar we ons omkleden. Vervolgens zoeken we een restaurantje in de buurt om iets te eten. Het wordt een kleine pizzeria op een paar minuten loopafstand. Het is een gezellige ruimte met prima eten voor een niet al te hoge prijs. Het is geen Michelin-sterrenrestaurant, maar het vult onze magen goed.

Na het eten gaan we terug naar de kamer, waar we wat kleding proberen te wassen. Dit gaat goed, alleen het ophangen om te drogen is een uitdaging. Met wat haakjes uit de kast van de kamer en een heleboel creativiteit lukt het uiteindelijk. Wel hangen we voor de zekerheid alvast het bordje ‘Niet storen’ op de deur, want schoonmaak in de kamer kunnen we even niet gebruiken!

Niet lang na onze ‘Creatief met wasgoed’-activiteit besluiten we te gaan slapen. Morgen hebben we de hele dag om de stad New Orleans te gaan verkennen en dat zullen we doen met een Hop On Hop Off bus.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 6

Reisverslag VS 2019: dag 4 - Tallahassee --> Pensacola

Woensdag 7 augustus 2019

Gisteren hebben we onze eerste echte reiskilometers gemaakt: we zijn van Orlando naar Tallahassee gereisd, de hoofdstad van Florida. Vandaag blijven we ook nog in deze staat – we reizen naar de strandplaats Pensacola aan de Golf van Mexico.

Net als gisteren staan we vroeg op. Gelukkig hebben we deze nacht iets beter geslapen: we raken steeds meer aan het tijdverschil gewend. We douchen en kleden ons aan en gaan dan naar beneden, want vandaag hebben we het ontbijt inclusief. Er is ruime keus in broodjes en beleg en ook is er een wafelmaker. Natuurlijk zijn er daarnaast diverse koude en warme drankjes.

Na een prima ontbijt gaan we terug naar de kamer om in te pakken. Dan laden we de auto in en checken we uit, klaar om de volgende reiskilometers te maken! Het eerste stuk valt mee: we willen graag even kijken bij het Capitool van Tallahassee, wat slechts zeven minuten rijden is vanaf het hotel. Gisteravond hadden we een parkeerplaats vlakbij gezien, maar deze blijkt alleen voor werknemers te zijn. De aardige bewaker laat ons wel over het parkeerplaatsje heenrijden om te keren en wijst ons de weg naar een parkeergarage.

Als we de auto in de parkeergarage gezet hebben, lopen we richting het Capitool. Onderweg komen we langs een versierde stoep, waarop verhalen staan over hoe donkere mensen in actie kwamen voor gelijke rechten. Ook de naam van Martin Luther King wordt genoemd, maar over hem zullen we later tijdens onze reis zeker nog meer gaan zien: in Memphis zullen we namelijk de plek bezoeken waar hij is neergeschoten.

De stoep met onder andere een bericht van Martin Luther King

Zo ver is het nog lang niet, we zijn nu nog in Tallahassee. We lopen de straat langs het Capitool een stukje op om een geschikte fotolocatie te vinden. De beste plek is midden op de straat, wat betekent dat we tijdens het groene voetgangerslicht even op de straat moeten blijven staan voor de foto. Gelukkig blijft het licht geruime tijd op groen!

Het Capitool van Tallahassee

We keren terug naar de auto en verlaten de stad. Na nog even getankt te hebben, zijn we weer echt op weg. Via de I10 snelweg rijden we richting Pensacola. Onderweg komen we veel heuvels tegen en zien we veel groen. Als we van de I10 af gaan, begint de weg meer richting de kust te gaan. We zien dan ook al borden die de route naar het strand wijzen. Wij volgen echter eerst nog de 98 West naar de grote badplaats Destin. Hier zit namelijk een favoriete winkel van ons: Build-a-Bear.

Destin blijkt een echte toeristische badplaats te zijn met veel hotels, restaurants en winkelcentra. Build-a-Bear bevindt zich in één van die winkelcentra. Het is wel een ander winkelcentrum dan we gewend zijn: in plaats van een groot gebouw met meerdere verdiepingen is dit meer een winkeldorpje met een aantal straten waaraan winkels liggen. Build-a-Bear, de winkel waar je zelf knuffels kunt vullen en kleding voor ze kunt kopen, ligt in het achterste gedeelte van het winkelgebied. Omdat de film The Lion King net uit is, hebben ze diverse Simba- en Nala-knuffels en kleding met afbeeldingen uit de film.

Lion King kleertjes

Uiteraard kunnen we het niet laten en besluiten we een jonge Simba te vullen en aan te kleden. We hebben echter al een Simba-knuffel, dus noemen we deze leeuw Destiny: vernoemd naar de plaats waar we hem kopen en naar de scène uit de film The Lion King, waarin vader Mufasa aan zijn zoon Simba vertelt dat het zijn ‘destiny’ (voorbestemming) is om koning te worden.

Onze nieuwste aanwinst Destiny

Met Destiny verlaten we na een lange wachttijd de winkel. Bij de auto eten we eerst iets, want het is al ruim na lunchtijd. Met gevulde magen gaan we weer op pad. We volgen de hoofdweg van Destin, wat een drukke weg is langs hotels, winkels en restaurants. Als we een brug over zijn gereden, wordt het iets rustiger en zien we meer de duinen.

De weg uit Destin

Voor we vertrokken, hadden we gelezen over twee aangelegde snorkelgebieden bij Pensacola. De navigatie staat ingesteld op het adres van één van de gebieden. We volgen netjes de route langs huizen die op palen zijn gebouwd in verband met mogelijke overstromingen en tussen de duinen door, waar we slechts vijftien mijl per uur mogen rijden vanwege de in het gebied broedende vogels.

Als het navigatiesysteem aangeeft: ‘Bestemming bereikt’, rijden we tussen die duinen zonder dat er ergens een parkeerplek is. Iets verderop is wel een parkeerplaatsje, maar daar staat niets over een snorkelgebied. We rijden iets verder, een stukje terug, kijken nog een keer op het navigatiesysteem, maar het snorkelgebied is niet te vinden. Wel hebben we een parkeerplaats bij een mooi wit strand, dus zetten we de auto neer en besluiten we de duik te nemen zonder snorkel.

Het strand van Pensacola

Het is heerlijk op het strand. De zon schijnt niet al te fel en het waait behoorlijk, zodat het niet te warm is. Het water is prima van temperatuur, waardoor we volop genieten. Alleen dat zand is toch een nadeel…

Heerlijk genieten!

Bijna twee uur later besluiten we om richting het hotel te gaan. We kloppen het zand zo veel mogelijk van ons af (uiteraard tevergeefs: tot aan het einde van de vakantie zullen we nog zand tegenkomen in de auto), kleden ons om en stappen in de auto. Rustig rijden we de weg af, waarbij we nog langs het strandgedeelte komen waar ik in 2015 ben geweest.

In 2015 bezocht ik dit stukje strand

We verlaten de strandweg en gaan naar het hotel, dat makkelijk te vinden is. We checken in en krijgen kamer 417 toegewezen. Nadat we de auto uitgeladen hebben, lopen we naar het Mexicaanse restaurant dat naast het hotel zit. Het eten is er uitstekend en we verlaten het hotel dan ook met volle magen. Om nog even wat beweging te hebben, lopen we nog een stukje voor we terug gaan naar de kamer om de reis van morgen voor te bereiden. Dan zullen we de staat Florida verlaten en via Alabama naar New Orleans in Louisiana rijden.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 5

Reisverslag VS 2019: dag 3 - Orlando --> Tallahassee

Dinsdag 6 augustus 2019

Gisteren hebben we de hele dag doorgebracht in het Magic Kingdom Disneypark. Vandaag gaan we voor het eerst echt rijden: we reizen naar de hoofdstad van de staat Florida, Tallahassee en hebben onderweg een geplande stop om manatees (zeekoeien) te zien.

Rond kwart voor zeven staan we op. We douchen, kleden ons aan en ontbijten op de kamer, terwijl we al onze spullen inpakken. Rond tien voor half acht vertrekken we. Via een ‘Scenic Highway’ (een snelweg met wat mooier uitzicht dan bij een gewone snelweg) verlaten we Orlando. Onderweg zien we veel groen en moerasachtige gebieden. Ook vliegt er een echte zeearend over de auto heen, wat een prachtig en indrukwekkend gezicht is.

Onze tussenstop is bij Crystal River, een gebied aan de westkant van Florida. Hier hebben we een boottocht, waarbij de kans groot is om manatees te zien. Het is even zoeken naar de juiste plek, maar uiteindelijk kunnen we de auto parkeren en ons aanmelden voor de boottocht. We moeten nog gebruik maken van het toilet en daarna krijgen we een wetsuit aan, want we mogen straks het water in.

Wetsuit aan en klaar om te gaan!

Voor we gaan varen, krijgen we instructies over de tocht. Als we manatees gevonden hebben, mogen we bij ze in het water, maar we mogen dan niet bewegen en ook niet te dicht bij ze in de buurt komen. Manatees storen of scheiden is absoluut verboden: de dieren moeten zo min mogelijk hinder van ons ondervinden.

Na de film met alle regels en instructies gaan we aan boord van de boot. De kapitein verlaat de haven en vaart rustig naar het einde van de baai, waar eerder vanochtend al manatees te zien waren. Twee gidsen helpen mee zoeken naar de dieren. Ze vinden er uiteindelijk eentje, die diep in slaap is. Omdat we met een vrij grote groep zijn, mag slechts de helft naar de zeekoe toe. Daarna wisselen we. Precies als wij bij de manatee zijn, gaat hij even naar boven om adem te halen, wat een heel mooi gezicht is.

We blijven in de buurt van de manatee, maar niet iedereen blijft in het water. Even later wordt er nog een manatee gevonden, die actief aan het eten is. Manatees zijn het grootste gedeelte van de dag bezig met eten en deze heeft het er zelfs zo druk mee dat hij ons niet eens opmerkt.

Als iedereen weer terug aan boord is, worden er nog een moeder manatee en een kleintje gezien. De dieren zwemmen langs de boot, waarna voor ons het moment aanbreekt dat we de tocht minder diervriendelijk beginnen te vinden: de kapitein volgt hen, zelfs als er een derde dier bijkomt en ze met z’n drieën een zijrivier van de baai in zwemmen. De boot gaat achter hen aan en pas enkele minuten later keren we om en gaan we terug naar de haven.

Moeder en baby in het water

In de haven leveren we onze wetsuits en snorkels in. We vonden het leuk om de manatees te zien, maar het laatste deel van de tocht vonden we minder. Wel kopen we in het winkeltje van de haven nog een herinnering aan deze bijzondere ochtend: een knuffel van een manatee met een truitje aan met daarop de naam van de organisatie. Ze weten veel over manatees en de dieren lijken zich weinig van de mensen aan te trekken, maar het achtervolgen vonden we niet nodig.

Onze nieuwe herinneringsknuffel!

We gaan terug naar de auto en eten even iets voor we beginnen aan de rit naar Tallahassee. Het is een lange rit over de snelweg met af en toe een dorpje. Veel is er niet te zien, alleen bomen en wat gras. In het plaatsje Perry stoppen we kort bij een tankstation voor we verder rijden. Het landschap wordt nu iets heuvelachtiger en links zien we heel even de Golf van Mexico.

Zonder al te veel moeite komen we aan in Tallahassee bij ons hotel. We krijgen kamer 201 toegewezen, een mooie en grote kamer. We halen onze spullen uit de auto en pakken een beetje uit voor we een restaurant zoeken om te eten. Google vertelt ons dat er verderop een vestiging zit van Olive’s Garden, een Italiaans restaurant waar we vorige zomer heerlijk gegeten hebben. Omdat het te ver is om te lopen, rijden we er met de auto heen. Het is opnieuw makkelijk te vinden en niet veel later zitten we aan een heerlijke salade en pastaschotel.

Na het eten doen we nog wat boodschappen bij de Walmart voor we terug gaan naar het hotel en daar een duik nemen in het zwembad. Vervolgens maken we ons klaar voor morgen: dan reizen we door naar de strandplaats Pensacola.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 4

Reisverslag VS 2019: dag 2 - Orlando

Maandag 5 augustus 2019

Gisteren zijn we vanuit Nederland naar Orlando, Florida gevlogen. Vandaag zullen we daar de hele dag doorbrengen: we gaan namelijk naar Magic Kingdom, het Disneypark.

Op naar Magic Kingdom!

Door de lange reis en het tijdverschil zijn we ’s nachts veel wakker. Om kwart voor zeven staan we echter pas echt op, zodat we zo veel mogelijk kunnen wennen aan de nieuwe tijd. We douchen, kleden ons aan en ontbijten op de kamer met het brood dat we gisteren gehaald hebben bij de Walmart. Vervolgens is het tanden poetsen, spullen pakken en op weg!

We rijden met de auto naar Magic Kingdom en parkeren op het grote parkeerterrein bij de rij Simba 114 / 115. Met een trammetje gaan we daarna naar het transportdeel: je kunt of met de monorail naar de ingang of met de boot. Wij kiezen voor de laatste optie. Over het zonnige meer varen we naar de ingang, waarna we in het park staan. Omdat we net iets te laat zijn voor de dagopeningsshow, lopen we meteen door naar Frontierland, het gedeelte van het park met als thema het Wilde Westen. Het is nog rustig, waardoor we op ons gemak rond kunnen kijken. Om kwart over negen gaan we naar de Splash Mountain, een attractie waar je nat kunt worden. Omdat we van tevoren een Fastpass geregeld hadden (een Fastpass geeft je tussen een bepaalde tijd snel toegang tot de attractie, zodat je niet heel lang in de rij hoeft te staan), kunnen we vrijwel meteen in een bootje stappen. We worden inderdaad nat tijdens de rit, maar niet eens tijdens het grote val moment: een straal opspattend water bij een ander bootje zorgt ervoor dat we de dag goed verkoeld beginnen.

Met de boot naar de ingang

Splash Mountain

Van de Splash Mountain lopen we naar Liberty Square, een gedeelte van het Disneypark dat Disneyland Parijs niet heeft. In dit deel staat de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten centraal: er is een theater waar een tentoonstelling is over de belangrijkste Amerikaanse presidenten van vroeger en er staat een kopie van de Vrijheidsbel uit Philadelphia. De Haunted Mansion, het spookhuis, is er echter ook. Omdat de wachttijd heel kort is, gaan we het oude huis in en genieten we van een ritje griezelen.

De liftscène uit de Haunted Mansion

Na de Haunted Mansion gaan we Fantasyland in, het sprookjesgedeelte van het park. We kijken even bij de Seven Dwarfs Mine Train, één van de nieuwste attracties van het park, maar ook één van de attracties waar we geen Fastpass voor konden reserveren. De wachttijd is nu alleen zo lang dat we geen zin hebben om in de rij te gaan staan: het is maar liefst honderddertig minuten…

Bij het Cheshire Cat Café drinken we even iets voor we naar Adventureland gaan, het avonturendeel van het park. We doorlopen de grote boomhut van de Zwitserse familie Robinson, gebaseerd op de avonturen uit het boek over de familie die schipbreuk leed en een verblijf bouwde op een verlaten eiland. Vervolgens gaan we naar één van mijn favoriete attracties: de Enchanted Tiki Room. In deze attractie gebruikte Walt Disney voor het eerst Animatronics – poppen die konden bewegen. In dit geval gaat het om zingende en swingende vogels die diverse liedjes zingen. Ook deze attractie is niet in Disneyland Parijs te vinden.

Het Cheshire Café

De volgende stop is een attractie die Disneyland Parijs – en vele anderen – wel kennen: Pirates of the Caribbean. De baan hier in Orlando is wel een stuk korter dan in Parijs, maar heeft wel weer meer keren dat Jack Sparrow te zien is. Officieel is de wachttijd dertig minuten, maar we merken dat de rij een stuk vlotter gaat.

Als we de attractie gedaan hebben, gaan we via het plein voor het kasteel terug naar Fantasyland. Op het podium voor het kasteel is een show bezig, waar we nog een stukje van zien met precies het ‘favoriete’ liedje van mijn man – Let it go uit Frozen (lees: mijn man is absoluut geen fan van Frozen!). Na de finale van de show lopen we Fantasyland echt in voor de attractie met onze tweede gereserveerde Fastpass: Mickey’s Philharmagic. In deze 3D-film is Mickey Mouse dirigent, maar Donald neemt zijn magische dirigeerhoed over, waardoor er natuurlijk van alles mis gaat.

Let it go!

We nemen na deze muzikale attractie een kijkje in Tomorrowland, het deel van het park dat over de toekomst gaat. In Disneyland Parijs heet het deel Discoveryland en gaat het meer over ontdekkingen en uitvindingen (bijvoorbeeld reizen naar de maan met de Space Mountain), hier in Orlando is het meer gericht op de toekomst in zijn geheel. Maar daar zullen we later meer van zien!

Eerst gaan we terug naar de hoofdstraat, Main Street U.S.A., om de Streetparty te kijken: een show op straat met een aantal Disney-personages en vrolijke wagens. Hierbij zijn er ook wat minder bekende personages aanwezig, zoals Clarabella Koe, Karel Paardenpoot en Joe Carioca.

Karel Paardenpoot

Joe Carioca

Na de Streetparty gaan we terug Tomorrowland in. We sluiten aan in de rij voor de Peoplemover, een attractie die we niet kennen. Het is een soort monorail met open karretje die over een baan boven de grond door heel Tomorrowland rijdt. Hierbij ga je ook door delen van andere attracties van het land, zodat je eigenlijk een voorproefje van de attractie krijgt. Het is geen attractie met veel spanning of snelheid, maar we vinden het allebei toch een erg leuk ritje.

De volgende attractie gaat echt over de toekomst: de Carousel of Progress. Dit was een attractie waar Walt Disney zelf erg trots op was. Oorspronkelijk is de attractie ontworpen voor de 1964 New York World Fair, de wereldtentoonstelling. In de attractie zitten de mensen in een theater dat om het podium heen draait. Je kijkt een stukje ‘toneel’ (het toneelspel wordt gedaan door Animatronics, bewegende poppen), draait dan een kwartslag verder, kijkt weer een stukje toneel, draait weer een kwartslag verder, enzovoorts, tot je alle vier de scènes gezien hebt. De scènes gaan over de ontwikkelingen in huis: alle nieuwe apparaten die er gekomen zijn en hoe een gemiddeld gezin in die tijd leeft.

Carousel of Progress

Beiden vinden we de attractie erg leuk. De laatste scène krijgen we echter niet te zien, want het theater draait ineens niet meer goed rond door een storing. Als compensatie krijgen we een gratis Fastpass die we kunnen gebruiken bij een attractie naar keuze. Dat vinden we erg netjes!

De Fastpass besluiten we te gebruiken voor de Space Mountain, die hier heel anders is dan in Disneyland Parijs. Zo zien we in de rij een beetje, althans, want de echte attractie komen we niet in: er is wederom een storing. Gelukkig kan iemand van de servicebalie onze Fastpassen terug op onze pasjes zetten, zodat we die nog bij een andere attractie kunnen gebruiken.

Inmiddels is het kwart voor drie en om drie uur begint de parade. We haasten ons naar Frontierland, waar de parade begint. Na een paar openingswagens mogen Belle en het Beest de parade openen. Er zijn leuke wagens bij, maar eigenlijk vinden we geen van tweeën de parade echt heel spectaculair: voor ons gevoel is hij vrij kort en zijn er wagens bij van wat onbekendere films, zoals Brave.

Frozen in de parade

We wachten een paar minuten tot de drukte van de kijkende mensen wat minder is geworden en gaan dan Fantasyland in. Hier doen we It’s a small world, waarbij je met een bootje langs bewegende en zingende poppen gaat die allemaal andere landen uitbeelden.

It's a small world

Als we uit de attractie komen, blijkt het ineens te regenen en onweren. Koud is het echter niet, dus lopen we richting Tomorrowland. Omdat het onweer toch wat heftiger wordt, gaan we een winkel in en wachten we tot het iets rustiger buiten is geworden. Dan kijken we nog een keer bij Space Mountain, maar zowel de gewone rij als de Fastpass-rij zijn erg druk. Daarom gaan we terug naar Frontierland, waar we de Country Bear Jamboree in gaan: een attractie met zingende beren.

Onweer boven de Space Mountain

Na de Country Bear Jamboree eten we iets bij het Mexicaanse restaurant van Pecos Bill. Vervolgens kijken we nog even in een winkeltje voor we naar de Big Thunder Mountain achtbaan gaan, waarvoor onze laatste gereserveerde Fastpass was. Omdat al onze reserveringen nu klaar zijn, kunnen we een nieuwe Fastpass reserveren. Dit is een heel ander systeem dan in Disneyland Parijs: daar haal je één kaartje met een tijd erop en als die gebruikt is, kun je een nieuwe Fastpass halen. In Orlando werkt het anders: als je in een Disneyhotel verblijft, kun je zestig dagen van tevoren drie Fastpassen reserveren, die op je toegangskaartje worden gezet. Heb je een los toegangskaartje – zoals wij hebben – dan kun je dertig dagen van tevoren drie Fastpassen reserveren en die worden dan op je toegangskaartje gezet. Heb je al je gereserveerde Fastpassen gebruikt, dan kun je weer nieuwe reserveren. Dit werkt heel goed, want je hoeft niet meer in de rij te staan om een kaartje te halen. Walt Disney World Orlando is zelfs zo ver gegaan dat ze van toegangspasjes aan het afstappen zijn en in plaats daarvan armbandjes gebruiken met je toegangskaartje en Fastpassen erin verwerkt. Ook kun je met de armbandjes de kamer openen van je Disneyhotel en eten en drinken betalen in de parken.

Omdat het al wat later op de dag is, is er niet heel veel keus in Fastpassen meer. We kiezen uiteindelijk voor Under the Sea: Journey of the Little Mermaid, een attractie over de kleine zeemeermin die we niet kennen. Aangezien we hier pas om kwart over zeven terecht kunnen, besluiten we te kijken waar we onze gekregen Fastpass nog kunnen gebruiken. Zowel Space Mountain als de attractie van Buzz Lightyear hebben heel lange rijen, dus we kiezen voor de Speedway: de attractie waar je met kleine autootjes over een parcours rijdt. Dit blijkt lastiger te zijn dan het lijkt, want de autootjes sturen erg moeilijk en het gas geven kost erg veel kracht.

Tomorrowland Speedway

Van de Speedway gaan we naar Fantasyland, waar we wat rondlopen tot het tijd is om naar Under the Sea te gaan. Het blijkt een erg leuke attractie te zijn, die het verhaal vertelt van de kleine zeemeermin. Vervolgens lopen we naar Main Street U.S.A., de hoofdstraat, om in de vele winkeltjes te kijken en nog wat souvenirs te kopen. Daarna overleggen we: blijven we voor het vuurwerk of gaan we al terug naar het hotel? We besluiten het laatste te doen, omdat het een lange dag is geweest en we morgen erg vroeg weg moeten. Na nog een laatste blik op het kasteel verlaten we het park.

Nog een laatste blik op het kasteel...

Met de monorail reizen we terug naar de andere kant van het meer, waar we met een trammetje naar de parkeerplaats gaan. Als we wegrijden, zien we in de in de berm langs het parkeerterrein een hert in de schaduw staan. Gelukkig blijft hij staan en komt hij niet de weg op.

Terug met de monorail

We rijden terug naar het hotel, waar we nog even een duik nemen in het zwembad om op te frissen. Vervolgens maken we alles klaar voor morgen, want dan hebben we onze eerste echte reisdag.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 3

Reisverslag VS 2019: dag 1 - Amsterdam --> Orlando

Zondag 4 augustus 2019

Vier jaar geleden maakte ik een rondreis door Canada en Amerika. Tijdens deze rondreis ontmoette ik mijn man, die de reis helaas maar voor de helft maakte: na het bezoek aan de stad Washington D.C. keerde hij via Philadelphia en New York terug naar Nederland (voor meer details over deze rondreis: lees het verslag Noord-Amerika 2015). Het tweede deel van de reis had hij echter ook graag willen doen en daarom gaan we deze zomer het rondje met z’n tweeën afmaken.

Onze reis begint zoals altijd met naar Schiphol gaan. Dit verloopt zonder vertragingen en ook op Schiphol zelf gaat alles vlot. Omdat we drie uur van tevoren aanwezig moeten zijn, hebben we tijd genoeg om rond te lopen, nog even iets te eten en drinken voor we naar gate G05 moeten. Onze vlucht staat gepland met 12.25 uur als vertrek. Deze tijd lijken we makkelijk te gaan halen: om 11.50 begint het boarden en een halfuur later kondigt de piloot aan dat we klaar zijn voor vertrek. We gaan weg bij de gate, taxiën naar de Kaagbaan en stijgen vervolgens op richting Orlando, Florida.

Klaar voor vertrek! (foto gemaakt met telefoon)

De vlucht verloopt heel rustig. We krijgen wat te drinken, een maaltijd en een snackje, maar helaas worden we niet getrakteerd op een mooi uitzicht: het is bijna de hele vlucht erg bewolkt. We vliegen de Atlantische Oceaan over en vervolgens langs de oostkust van de Verenigde Staten naar Florida. Vlak voor de landing hebben we wat last van turbulentie, waarschijnlijk door een regen- en/of onweersbui, die in het zuidoosten van de Verenigde Staten bijna dagelijks op het menu staat. De landing zelf is daardoor ook best wel hobbelig, maar we zijn in ieder geval veilig op Orlando Sanford aangekomen.

De route die we vliegen (foto gemaakt met telefoon)

Als we van boord zijn, mogen we aansluiten in de rij voor de douane. Dit duurt wel even, zeker zo’n drie kwartier. Daarna gaat het snel: nauwelijks een kwartier later kunnen we onze huurauto uitkiezen. Vorig jaar hadden we ons ‘zwarte monster’ – een indrukwekkende Dodge Charger; dit jaar kiezen we een iets beschaafder model – een Chevrolet Malibu met een kofferbak die ruim genoeg is voor onze beide koffers.

Onze auto voor deze reis (foto gemaakt met telefoon)

Met de koffers achterin vertrekken we naar ons hotel. Het navigatiesysteem kiest voor de snelste route, wat tol betekent. Tol hier houdt in dat je om de paar mijl een tolpoortje tegenkomt, waar je elke keer een klein bedrag betaalt: een dollar tot maximaal twee dollar. Pas vlak voor ons hotel verlaten we de tolweg en vervolgen we onze rit over de 192, één van de bekendste wegen van Orlando. Ons hotel – het Champions World Resort – bevindt zich ook aan deze weg. We checken in en krijgen kamer 541 toegewezen.

Nadat we op de kamer een beetje uitgepakt hebben, stappen we weer in de auto. Onze bestemming is Disney Springs, het winkelgebied dat naast de Disneyparken ligt. We parkeren de auto op de parkeerplaats en lopen langs het theater van Cirque du Soleil naar de winkels. Voor de duidelijkheid: Disney Springs is geen gewoon winkelstraatje. Het is een gebied van bijna vijftig hectare met allerlei winkels, restaurants, shows en bars. Uiteraard is er een gedeelte met Disneywinkels (Marketplace), maar er zijn ook heel veel andere winkels.

Disney Springs Marketplace (foto gemaakt met telefoon)

We kijken in een paar winkels en lopen dan door naar Marketplace. Het is even zoeken, want het is een tijdje geleden sinds mijn laatste bezoek aan Disney Springs en sindsdien is er wel wat veranderd. Gelukkig komen we er via een omweg. We bekijken uiteraard de Lego-winkel en dwalen door World of Disney, de grootste Disneywinkel. Hier kopen we ook onze eerste souvenir: Cheshire Cat, een knuffelversie van de kat uit Alice in Wonderland.

Onze eerste souvenir! (Foto later gemaakt)

Bij de Earl of Sandwich eten we een heerlijk broodje als (laat) avondmaal voor we naar mijn favoriete winkel gaan: de Disney pinswinkel. Ik stuur mijn man maar vast naar een andere winkel, want ik heb zes muren vol pins te bekijken!

De gekochte pins (plus enkele pins die later gekocht zijn)

Slechts vijftien pins later staan we weer buiten. Hoewel het al later op de avond is (bijna kwart over negen), gaan we nog niet terug naar het hotel: er moeten eerst nog boodschappen gedaan worden! We gaan naar de grote Walmart supermarkt, waar we niet veel drukte verwachten, aangezien het al laat op zondagavond is. Dit blijkt een grote vergissing: het is zo druk bij alle kassa’s dat we bijna een halfuur in de rij staan. Het enige positieve is dat de Walmart gratis Wifi heeft en ik de handleiding van ons navigatiesysteem kan lezen, want dat werkte nog niet zoals wij wilden.

Uiteindelijk hebben we dan toch onze boodschappen (en duidelijkheid over het navigatiesysteem) en kunnen we terug naar het hotel. Daar vallen we heel snel in slaap, want het is een erg lange dag geweest. Morgen zal niet veel rustiger worden dan vandaag: dan bezoeken we Magic Kingdom, het Disneypark.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 2