17 mei 2015: New
Orleans à Pensacola
De rit van vandaag brengt ons naar de laatste staat die
we deze reis zullen bezoeken: we gaan namelijk naar Pensacola in Florida. Daarna
hebben we nog wel een aantal dagen vakantie, maar die zullen we alleen in
Florida doorbrengen.
Nu zijn we echter nog in New Orleans. Ik sta weer vroeg
op en ga om zeven uur naar beneden om te ontbijten in het restaurant van het
hotel. Vandaag besluit ik een keer geroosterd brood te nemen. Terwijl ik wacht,
zie ik meer mensen van de groep binnenkomen. Ook krijg ik gezelschap aan tafel
van een Nederlands stel dat bij mij in het vliegtuig zat op de heenreis. Zij
kiezen vanochtend ook voor geroosterd brood.
Omdat het stel bij mij aan tafel is komen zitten en zij
later besteld hebben, ga ik ervan uit dat de bediening het ontbijt voor ons
alle drie tegelijk brengt. Dit laat echter flink op zich wachten: bijna
iedereen om ons heen, ook de mensen die later zijn gekomen, hebben al gekregen.
Ik spreek de serveerster aan, die een beetje chagrijnig terug reageert. We
moeten maar wachten, het is druk, vindt ze. Ik laat haar weten dat ik nu al
ruim twintig minuten zit te wachten en dat mensen die later zijn gekomen al
gekregen hebben. Zonder antwoord te geven, loopt ze weg.
Pas om half acht, een halfuur nadat ik binnen ben
gekomen, krijg ik mijn ontbijt. Wat blijkt? Het hotel heeft maar één
broodrooster…
Ik eet haastig mijn fruit op, smeer mijn geroosterde
boterhammen en neem die mee naar de kamer, want ik moet mijn koffer nog verder
inpakken. Ik kom nog wel op tijd bij de bus aan en de reisleidster zegt me dat
ik nog rustig aan kan doen, maar ik vind het zelf toch vervelend.
Om acht uur rijden we weg bij het hotel. We komen door
een arm gedeelte van de stad waar hier en daar nog beschadigde gebouwen te zien
zijn en waar veel oude huizen staan. Onze reisleidster laat intussen een boek
in de bus rondgaan over de orkaan Katrina.
Rond tien voor negen komen we in de staat Mississippi. De
weg waarover we rijden, is erg slecht en zorgt voor veel gehobbel. Gelukkig
hoeven we het maar iets minder dan anderhalf uur vol te houden: rond tien over
tien rijden we de staat Alabama in.
In de buurt van het plaatsje Mobile in deze staat maken
we onze eerste stop bij Bellingrath Gardens and Home. Dit huis met enorme tuin
was vroeger van Walter en Bessie Bellingrath. Meneer Bellingrath was de eerste
man in Mobile die Coca Cola in flesjes deed, waardoor hij erg rijk is geworden.
Dit is terug te zien aan de gigantische tuin bij het huis, een tuin die
eigenlijk meer een park is dan een tuin.
De ingang van de tuin
We krijgen van onze reisleidster een plattegrond en mogen
vervolgens zelf even door de tuin lopen. Wel moeten we zorgen dat we om elf uur
bij het huis zijn, want dan krijgen we een rondleiding.
Ik loop een stukje door de tuin en bekijk de fontein bij
de rozentuin. Om eerlijk te zijn valt de rozentuin me een beetje tegen, omdat
er weinig rozen in bloei staan.
De fontein bij de rozentuin
Als ik verder loop, kom ik uiteindelijk bij de Mermaid
Fountain, de zeemeerminnenfontein. Deze fontein ligt mooi verborgen tussen
heggen, waardoor je hem pas op het laatste moment ziet.
De Mermaid Fountain
Vanaf de fontein loop ik nog een klein stukje verder. Ik
kom langs paadjes die verborgen liggen tussen enorme planten en struiken en zie
ook één van de meren die bij de tuin horen.
Een verborgen rotspaadje richting één van de meren
Iets voor elf uur voeg ik me bij de rest van de groep
voor de rondleiding door het huis. We moeten even wachten, maar dat is omdat
wij van de gids wel foto’s mogen maken in het huis en de andere bezoekers niet.
De binnenplaats van het huis
De rondleiding begint in de woonkamer, waar al goed te
zien is hoe rijk meneer en mevrouw Bellingrath waren. Ook één van de eetkamers
(ja, inderdaad: één van de eetkamers…) laat dit duidelijk zien.
Een van de eetkamers
De rondleiding wordt vervolgd op de eerste verdieping van
het huis, waar verschillende logeerkamers zijn. Wat mij opvalt, is dat alle
kamers erg veel meubilair hebben en daardoor heel vol lijken. Ook staan er
overal porseleinen beeldjes, want mevrouw Bellingrath verzamelde porselein.
Een kamer met een gedeelte van de verzameling porseleinen beeldjes
We gaan terug naar de benedenverdieping en bekijken de
keuken en de verschillende serviezen. Ook zien we de enorme verzameling zilver
bestek en een andere eetkamer. Deze heeft een prachtig uitzicht op de Fowl
River, de rivier achter het huis.
Eetkamer met uitzicht op de Fowl River
Hierna eindigt de rondleiding. We krijgen nu nog langer
de tijd om de tuin te verkennen en ook om te eten, want we rijden pas om één
uur verder.
Ik gebruik de plattegrond die we hebben gekregen om op
zoek te gaan naar het bayou gedeelte van de tuin. Het is even een wandeling,
maar door alle prachtige planten en bloemen absoluut niet vervelend.
Het bayou gedeelte van de tuin
Als ik weer terug loop, landt er een rood vogeltje op het
pad. Hij blijft even zitten, zodat ik mooi een foto kan maken. Ik ben geen
vogelexpert, maar ik geloof dat het een rode kardinaal is (mocht ik het mis
hebben, laat dan even een reactie achter!)
Een rode kardinaal in de tuin
Ik loop verder en kom nog langs het Aziatische gedeelte
van de tuin. Dan ga ik op zoek naar het restaurantje om te lunchen. Als ik na
het eten nog even naar buiten loop, blijkt er op het standbeeld in de vijver
een slang te liggen. Hij beweegt echter niet en lijkt absoluut geen interesse
te hebben in mij als ik foto’s maak.
De slang vlakbij het restaurantje
Ik laat de slang verder met rust en ga terug naar de bus.
Precies om één uur vertrekken we weer op weg naar iets heel anders: het oude
oorlogsschip USS Alabama. Het schip zelf bezoeken we niet, maar we krijgen wel
tijd om even rond te kijken.
De USS Alabama
De USS Alabama was het zesde schip van de United States
Navy (de marine). Het werd in 1940 te water gelaten en in 1942 voor het eerst
gebruikt. In 1964 voer het schip naar de plaats waar het nu nog steeds ligt. Een
jaar later werd het geopend voor het publiek als museum.
De USS Alabama werd in 1942 voor het eerst gebruikt
Vanaf de USS Alabama rijden we door richting de staat
Florida. Om tien over half drie passeren we de staatsgrens voor de laatste
keer. Vanaf nu zullen we alleen nog reizen door de ‘Sunshine State’.
Door de zon, die inderdaad volop schijnt, krijgt iedereen
al zin om naar het strand te gaan. Eerst moeten we nog een klein stukje rijden,
waarvan een gedeelte over bruggen over het water van de Gulf of Mexico, oftewel
de Golf van Mexico.
Richting Pensacola Beach
Dan zijn we bij Pensacola Beach. We mogen kiezen: of al
om kwart voor vier mee terug naar het hotel of om zes uur opgehaald worden en
dan naar het hotel. Ik hoef niet lang na te denken, ik ga lekker naar het
strand en pas om zes uur terug!
Met de badhanddoek die ik twee dagen geleden gekocht heb
bij de Walmart, zoek ik een mooi plaatsje op het strand. Het is niet moeilijk
om te genieten hier: heerlijk in het zonnetje vlakbij het water!
Op het strand van Pensacola
Ik vermaak me bijna twee uur prima, ook al kan ik niet
helemaal het water in (ik ben maar alleen en ik kan mijn spullen niet onbewaakt
achterlaten). In de verte zie ik zelfs de vin van een dolfijn, al maakt het
beest zich snel uit de voeten als meer strandliefhebbers hem ontdekken.
Heerlijk genieten aan het strand
Om zes uur word ik samen met nog een aantal anderen
keurig opgehaald door onze bus. We rijden een stukje verkeerd over een
camperparkeerplaats (wat ook wel weer leuk is om te zien), maar dan kunnen we
vlot door naar ons hotel in de buurt van het Pensacola vliegveld.
Ons hotel is in de buurt van Pensacola International Airport
Omdat alles nog onder het zand zit, douche ik even snel
voor ik op zoek ga naar een restaurantje waar ik iets kan eten. Het wordt
uiteindelijk de Taco Bell, waar ik een vegetarische wrap aangeraden krijg door
de jongen achter de kassa. Het blijkt een goede keus geweest te zijn, want de
wrap is heerlijk!
Na het eten loop ik terug naar het hotel, waar ik op mijn
kamer lekker nog even tv kijk. Ik let er wel op dat ik niet te laat ga slapen,
want morgen vertrekken we al om kwart over zeven. De eindbestemming dan?
Orlando, vlakbij de bekende parken van Walt Disney. Ik heb er nu al zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten