woensdag 16 november 2016

Reisverslag Belfast 2016: dag 5

Vrijdag 21 oktober 2016

Helaas is het vandaag alweer onze laatste dag in Belfast. Gelukkig hebben we nog even de tijd om door de stad te lopen, want onze vlucht is pas ’s middags.

We beginnen de dag met een ontbijt in het hotel. Het is opnieuw erg druk, al is het nog steeds geen probleem om een tafeltje te vinden.

Na het ontbijt pakken we onze koffer in en checken we uit. De koffer kunnen we gelukkig afgeven, zodat we nog rustig een aantal dingen kunnen bezoeken. De St. George Market bijvoorbeeld, de gezellige overdekte markt die er alleen op vrijdag, zaterdag en zondag is. Er is van alles te vinden: groente, fruit, vis, maar ook kleding, tassen en antiek.

De St. George Market

Als we een rondje gelopen hebben over de markt, verlaten we de overdekte hal en gaan we naar het winkelcentrum Victoria Square. Hier bezoeken we Build-a-Bear, een winkel waar je zelf een knuffel kunt maken. Eerder deze week hadden we een Darth Vader beer en een Chewbacca knuffel uit Star Wars gezien die je zelf kunt vullen. Na lang nadenken hebben we besloten om ze te maken en mee te nemen naar huis!

Onze eigen Chewbacca en Darth Vader beer

Met de twee knuffels in een tasje gaan we verder op stap. We nemen de bus richting Newtownards Road en stappen uit bij de hoek van Dee Street. Hier bevindt zich de bekendste Titanic muurschildering. Twee jaar geleden heb ik de muurschildering ook gezien, toen was hij heel ver vergaan. Nu blijkt dat de originele artiest de muurschildering helemaal opgeknapt heeft en ziet het er weer prachtig uit.

De opgeknapte Titanic muurschildering

We lopen verder door Dee Street op zoek naar de Narnia muurschildering. We vinden hem verderop in de straat, maar maken er geen foto van aangezien er net een begrafenisstoet staat te wachten. In stilte keren we terug naar Newtownards Road, waar we het typisch Noord-Ierse straatbeeld nog even goed bekijken.

Het straatbeeld in Oost-Belfast

Lopend gaan we terug naar het begin van de straat. Onderweg komen we diverse muurschilderingen tegen, waaronder eentje ter nagedachtenis aan soldaten uit de wijk die in de Eerste Wereldoorlog gevochten hebben.

Muurschildering voor soldaten uit de Eerste Wereldoorlog

Iets verderop zien we de Yardmen, een kunstwerk dat herinnert aan de mensen uit de buurt die gewerkt hebben op de Harland & Wolff scheepswerf. In de verte zijn mooi de gele kranen Samson & Goliath te zien om de herinnering helemaal af te maken.

De Yardmen met op de achtergrond Samson & Goliath

We lopen door naar het begin van de straat, waar we de laatste ‘muurschildering’ zien: een kunstwerk voor het ‘Ship of Dreams’, oftewel de Titanic. Het bestaat uit diverse dingen die allemaal te maken hebben met het beroemdste White Star Line schip en het zinken ervan.

Ship of Dreams 'muurschildering'

Vlakbij het Ship of Dreams is nog de ‘No more’ muurschildering te zien, die herinnert aan de strijd tussen de katholieken en protestanten. Nog steeds is er geen volledige vrede, maar gelukkig is er geen oorlog meer in de stad.

Muurschildering over de protestanten en katholieken

Vanaf de muurschildering lopen we naar de bushalte om terug te gaan naar het centrum. Daar halen we nog iets te drinken voor we naar het hotel lopen om onze koffer op te halen.

Ons hotel

Met onze koffer stappen we de bus in naar het George Best City Airport. We checken in bij de balie, wat vlot gaat, gaan door de controle en dan staan we al in de vertrekhal. Het is geen grote hal, maar er zijn wel diverse restaurants en winkeltjes. Bij één van de restaurants bestellen we onze lunch. We moeten een tafeltje zoeken, wordt ons gezegd, en dan wordt het eten bij ons gebracht. Dit duurt echter erg lang. Als we het gaan vragen, blijkt dat onze bestelling vergeten is… Er wordt ons beloofd dat het alsnog zo snel mogelijk bij ons gebracht wordt. Gelukkig gebeurt dat deze keer ook en kunnen we met volle magen naar de gate.

Onze vlucht terug is wat minder rustig dan de heenvlucht, omdat er een groep tieners aan boord zit die weinig rekening houdt met anderen. Ze drinken er vrolijk op los, luisteren zonder koptelefoon naar muziek en eentje heeft zelf een elektronische sigaret. Een andere opvallende passagier zit voor ons: die beweert tien minuten na het opstijgen dat het eiland dat hij ziet toch echt Texel is…

Na een dus rumoerige vlucht landen we uiteindelijk prima op tijd op Schiphol. We worden met de bus naar de aankomsthal gebracht, kunnen snel door de controle en hebben al even snel onze koffer. Dan is het de trein in en op naar huis!


Het is een mooie vakantie geweest die veel te vlug voorbij is gegaan. We hebben veel mooie en leuke dingen kunnen zien en bezoeken, maar lang niet alles wat Belfast te bieden heeft. Reden om dus nog maar een keer terug te gaan? Wie weet, want Belfast is en blijft een geweldige stad voor een stedentrip!

Tot de volgende keer, Belfast?



maandag 14 november 2016

Reisverslag Belfast 2016: dag 4

Donderdag 20 oktober 2016

Voor vandaag hebben we niets op het programma staan, wat betekent dat we de hele dag kunnen gebruiken om lekker op verkenning te gaan in de stad, waar genoeg te zien is!

We beginnen de dag echter met uitslapen, aangezien gisteren een heel vermoeiende dag is geweest, met name de busrit terug van Dublin naar Belfast. Hierdoor zijn we ook later beneden voor het ontbijt dan de afgelopen dagen. Het is in de ontbijtzaal daardoor drukker, al is een tafeltje vinden gelukkig geen probleem.

Na het ontbijt gaan we langzaamaan op stap. Vandaag willen we graag het oosten van Belfast bezoeken, één van de delen van de stad waar de geschiedenis van vroeger nog voelbaar is. Het is niet het deel van de stad met de muur tussen de katholieke en protestantse wijk: deze bevindt zich in het westen van Belfast.

Vanaf de Albert Memorial Clock, de grote en scheve klokkentoren, nemen we de bus richting Castlereagh Road. Al snel is het verschil met het centrum van de stad te zien: meer oude huisjes, veel kleine winkels en op verschillende plaatsen zijn politieke muurschilderingen te zien.

De Albert Memorial Clock, die iets scheef staat

We stappen iets voorbij het postkantoor uit en lopen het laatste stukje naar onze eerste bestemming van vandaag: Aunt Sandra’s Candy Factory. Dit winkeltje – dat niet over het hoofd te zien is door de roze geverfde gevel – past perfect in dit oude gedeelte van Belfast. Het is een echt ouderwets snoepwinkeltje met een ruimte erbij waar het snoep nog zelf gemaakt wordt.

Aunt Sandra's Candy Factory

De eigenaar van de winkel, een man al op leeftijd, nodigt ons – zoals hij altijd doet – meteen uit om de werkruimte in te komen. Vandaag worden er gekarameliseerde appels gemaakt, die vooral rondom de Halloweentijd veel verkocht worden. Er zijn grote bestellingen bij de winkel binnengekomen, waardoor de hele ruimte vol met appels en dozen staat.

Na de werkruimte krijgen we nog het gedeelte van de winkel te zien dat bedoeld is voor kinderfeestjes. Ook laat de eigenaar foto’s zien van beroemde mensen die bij hem geweest zijn, waaronder Queen Elisabeth. Wij herkennen haar meteen, iets waar de eigenaar van onder de indruk is: de Nederlanders die vorige week in de winkel waren, hadden namelijk geen idee van wie ze was…

We bedanken de man vriendelijk voor zijn uitleg en kopen nog twee gekarameliseerde appels voor we de winkel verlaten. In een rustig tempo lopen we terug richting de bushalte om door te gaan naar onze volgende bestemming. Onderweg komen we echter een muurschildering tegen van de UVF: de Ulster Volunteer Force. Dit was een organisatie die met behulp van wapens Noord-Ierland bij het Verenigd Koninkrijk wilde laten blijven. In ongeveer 2013 kwam er een einde aan de UVF, al zijn nooit alle wapens ingeleverd.

De muurschildering van de UVF

Met de bus keren we terug naar ons hotel om de muurschildering ertegenover op de foto te zetten. Het is een zeer realistische muurschildering, iets dat we vaker gezien hebben in onze wijk.

De muurschildering bij het hotel

Van het hotel gaan we naar de St. Anne’s Cathedral voor foto’s. Deze prachtige oude kathedraal is een aantal jaar geleden ‘versierd’ met een hoge naald, die erg afsteekt bij de rest van het gebouw. Daarom is deze ook niet terug te zien op de foto!

St. Anne's Cathedral, zonder naald!

De volgende bestemming is Victoria Square, het moderne winkelcentrum in het hartje van het centrum. Het bestaat uit verschillende verdiepingen en doet erg licht aan door het glazen dak.

Victoria Square

Het leuke aan Victoria Square is dat er bovenin een uitkijkplatform is. Hier heb je een prachtig uitzicht over heel Belfast.

Het uitkijkplatform

Op glazen ramen rondom het platform staat in het wit een tekening van de gebouwen die je kunt zien als je een bepaalde kant op kijkt. Zo weet je precies waar bijvoorbeeld het parlementsgebouw staat of de Albert Memorial Clock.

De Albert Memorial Clock vanaf het uitkijkplatform (sterk ingezoomd)

Na foto’s gemaakt te hebben van het uitzicht bezoeken we nog één bezienswaardigheid: het Big Fish kunstwerk vlakbij de rivier de Lagan. Deze vis bestaat uit allemaal kleine tegeltjes, elk beschilderd met iets dat met Belfast te maken heeft. In de vis zit ook nog een tijdcapsule met informatie, afbeeldingen en gedichten over/van Belfast. Het is niet bekend wanneer deze geopend wordt.

De Big Fish

Omdat we al erg veel gelopen hebben vandaag, besluiten we om terug naar het hotel te gaan en daar te eten. Het smaakt opnieuw heerlijk en we zijn blij met onze keuze. We eten op ons gemak voor we terug gaan naar de kamer om alvast iets in te pakken, aangezien morgen helaas alweer onze laatste dag in Belfast is. Gelukkig hebben we nog ruim de tijd om het één en ander te doen, aangezien we pas ’s middags terug vliegen.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 5



zaterdag 12 november 2016

Reisverslag Belfast 2016: dag 3

Woensdag 19 oktober 2016

Na twee dagen in Belfast doorgebracht te hebben, maken we vandaag een uitstapje naar de buren: we gaan voor een dag naar de stad Dublin, de hoofdstad van Ierland.

Onze dag begint vroeg, aangezien we al om acht uur met de bus vertrekken. We douchen, kleden ons aan en staan precies om half zeven beneden bij het restaurant voor het ontbijt. Voor de zekerheid nemen we nog wat fruit mee voor onderweg, want het zal wel even duren voor we weer iets kunnen eten: de rit naar Dublin duurt tweeënhalf uur.

Iets voor half acht beginnen we aan onze wandeling naar het busstation van Belfast, waar onze bus zal vertrekken. We lopen via Donegall Place met de masten van de White Star Line schepen, die nu mooi verlicht zijn.

De verlichte masten

Ruim om tijd komen we aan bij het busstation. We wisselen onze reserveringsbevestiging om voor de echte buskaartjes en dan is het wachten bij de juiste uitgang. Omdat het busstation zo groot is, heeft elke bus zijn eigen uitgang, zodat de drukte wat minder is.

Iets over achten verlaten we in een bus met wiebelige stoelen het busstation. Onze chauffeur heeft duidelijk haast, want hij houdt het gaspedaal goed ingedrukt. De eerste stop slaat hij ook meteen over zodra hij ziet dat er niemand bij de halte staat. Wat later ontdekken we waarom hij zo’n haast had: zijn dienst zit erop en een andere chauffeur neemt zijn bus over.

Na nog een stop in Newbury, waar we al wat meer Ierse vlaggen zien, rijden we door richting Dublin. Een grenscontrole is er niet, maar aan de verkeersborden is wel te zien dat we ons nu in Ierland bevinden: de afstanden en snelheden staan ineens in kilometers en alles staat in zowel het Engels als het Iers aangegeven.

We stoppen nog bij het vliegveld van Dublin en daarna gaan we via een lange tunnel de stad zelf in. Het is inmiddels ook een stuk drukker op de weg geworden, waardoor we met wat vertraging aankomen op het busstation.

Vanaf het busstation lopen we naar O’Connell Street, de hoofdstraat van Dublin. Hier kopen we kaartjes voor een ‘hop on hop off’ bus: een rondritbus door de stad met haltes waar je uit en in kunt stappen. Er zijn twee routes, elk met een eigen kleur. Beide routes gaan door het centrum van Dublin, maar de ene route pakt wat meer het westen van de stad mee en de andere route juist het noorden.

Wij beginnen in een bus die de blauwe route rijdt, de route die ook het havengebied mee pakt. Onderweg denken we even dat we weer terug in Nederland zijn door een brug die wel erg veel op de Erasmusbrug in Rotterdam lijkt…

De Erasmusbrug?

Terwijl de bus door de opengebroken straten van Dublin rijdt, vertelt een gids aan boord ons meer over de hoofdstad van Ierland. We bezoeken onder andere een oud gedeelte van de stad met het parlementsgebouw en veel oude huizen.

Het parlementsgebouw van Dublin

Ook zien we één van de kathedralen van de stad, de Christchurch Cathedral.

Christchurch Cathedral

Vanaf Christchurch Cathedral rijden we verder door de stad, waarbij we langs Trinity College komen: de beroemde universiteit van Dublin. Hier is het Book of Kells te vinden, een prachtig versierd oud boek.

Trinity College

Omdat ik van mijn vorige bezoek aan Trinity College nog weet hoe lang de rij voor het Book of Kells kan zijn, blijven we in de bus zitten en rijden we mee tot de Guinness Brouwerij, de bekende bierbrouwerij. Hier stappen we uit om een bezoek aan het museum in de brouwerij te brengen.

De straat met de Guinness brouwerij

Het museum begint met een uitleg over het maken van bier. Vervolgens wordt er verteld over wat Guinness nu zo bijzonder maakt en hoe het precies gemaakt wordt. We zien de vaten waarin het bier gaat, zodat we ook een beeld krijgen van de hoeveelheden die er in de brouwerij tegelijk gemaakt worden.

Enorme koperen vaten voor bier

Een ander gedeelte van het museum gaat over de houten vaten waarin het bier bewaard wordt. Een oude film laat precies zien hoe de vaten vroeger met de hand gemaakt werden.

Hangemaakte houten vaten

Na deze informatiegedeelten gaat het museum meer over de commerciële kant van Guinness. Zo is er een deel dat de verschillende reclames laat zien en kun je in de Guinness Academy leren om zelf het perfecte glas Guinness te tappen.

De Guinness Academy

Het laatste deel van het museum is ook het hoogste gedeelte. Helemaal bovenin bevindt zich namelijk een uitkijk, waar je – uiteraard onder het genot van een Guinness – een prachtig uitzicht over de stad hebt.

Boven heb je een prachtig uitzicht over de stad

Als we het uitzicht uitgebreid bewonderd hebben, gaan we terug naar beneden richting de bushalte. We hoeven niet lang te wachten voor we onze rondrit door de stad kunnen vervolgen. De bus neemt ons nu mee naar het Phoenix Park, het enorm grote park van Dublin, en langs de Ha’penny Bridge: de brug waarvoor je vroeger een halve penny moest betalen om hem over te steken.

De Ha'penny Bridge

We stappen op O’Connell Street uit en gaan vervolgens met een andere bus naar St. Stephen’s Green, één van de parken in de stad. Het is er heerlijk rustig en ook de herfstkleuren zijn prachtig.

St. Stephen's Green

Vanaf St. Stephen’s Green lopen we via de winkelstraat Grafton Street terug naar Trinity College voor nog wat foto’s. Ook zetten we de bank tegenover de universiteit op de foto. Vervolgens lopen we in een redelijk snel tempo naar het busstation, omdat we graag de bus van vier uur willen halen. Er gaan nog latere bussen, maar aangezien de rit terug ook nog tweeënhalf uur duurt, willen we niet op de volgende wachten. Het blijkt geen goede beslissing: we komen in de avondspits terecht, waardoor we pas na ruim drie uur terug zijn in Belfast.

Vermoeid door de lange zit gaan we het eerste restaurant in dat we tegenkomen: de Crown Bar, een bekende pub van Belfast. Vanavond is er een aangepaste kaart, waardoor we in plaats van het typische pubgerecht fish en chips een soort bladerdeegtaart met spinazie krijgen. Geen van beiden vinden we het een aanrader, maar we hebben ten minste iets gegeten.

Langs de prachtig verlichte City Hall lopen we terug richting het hotel. Onderweg komen we nog langs het winkelcentrum Victoria Square, waar de winkels nog open van blijken te zijn. We kijken even in Build-A-Bear, de winkel waar je zelf een knuffel kunt maken, en we gaan naar de bovenste verdieping met het uitkijkplatform. Helaas is er te weinig verlichting in Belfast om veel te kunnen zien.

De verlichte City Hall

We gaan terug naar beneden en lopen richting de rivier de Lagan, waar het kunstwerk Beacon of Hope wel prachtig verlicht is. Na wat foto’s gaan we naar ons hotel en drinken we nog even iets voor we onze kamer opzoeken.

De Beacon of Hope

Het is een lange, maar ook zeker leuke dag geweest vandaag met weer veel bezienswaardigheden. Morgen kunnen we het gelukkig wat rustiger aan doen, al willen we ook zeker nog veel van de stad zien.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 4



donderdag 10 november 2016

Reisverslag Belfast 2016: dag 2

Dinsdag 18 oktober 2016

Nadat we gisteren even kort de stad Belfast verkend hebben, gaan we ons vandaag verdiepen in het beroemdste schip dat hier vandaan komt: de Titanic.

Onze dag begint natuurlijk eerst met douchen en aankleden. Vervolgens mogen we naar beneden voor het ontbijt, want dat zit inbegrepen bij het hotel. Het blijkt een heerlijk ontbijt te zijn met veel keus: van verschillende soorten gebakken aardappels tot broodjes en van eieren tot vers fruit.

Met volle magen keren we terug naar de kamer om onze spullen te pakken. Vervolgens verlaten we het hotel en lopen we naar de dichtstbijzijnde bushalte. Bus 26B brengt ons naar het Titanic museum, dat vlakbij een universiteit gebouwd is. De bus zit dan ook vol met studenten, die ook allemaal bij onze halte uitstappen.

Vanaf de halte lopen we eerst een stukje door de buurt rondom het museum. Onze eerste stop is bij de ‘bouwdoos’, een kunstwerk van de Titanic dat lijkt op een doe-het-zelf bouwpakket.

Het 'bouwdoos' kunstwerk

We lopen rustig door richting het museum en zien de Nomadic liggen, het kleine zusje van de Titanic. Deze zullen we later vandaag bezoeken.

De Nomadic, het kleine zusje van Titanic

Omdat het museum nog gesloten is, lopen we verder richting de zijkant. Hier bevinden zich de drawing offices, het kantoor waar de Titanic ontworpen is door Thomas Andrews. Tijdens mijn vorige bezoek aan Belfast ben ik er binnen geweest, maar nu is het gebouw gesloten in verband met werkzaamheden.

De drawing offices met de verbouwing eromheen

We gaan verder naar de achterkant van het museum en zien de slipways, de plaats waar de Titanic en haar grote zus de Olympic zijn gebouwd. Met lijnen is aangegeven waar de schepen precies stonden toen ze gebouwd werden.

Poseren met de 'Titanic'

Ondanks de frisse wind die er staat, lopen we nog verder naar de achterzijde van de slipways. Hier hebben we een mooi zicht op de Titanic Memorial Garden: de ‘tuin’ die aangeeft hoeveel mensen de ramp overleefd en niet overleefd hebben. Dit is per klasse aangegeven. De houten planken geven aan hoeveel mensen veilig van boord zijn gekomen, het gras geeft de slachtoffers aan. De meeste slachtoffers zijn gevallen onder de bemanning.

De Titanic Memorial Garden

Omdat we het nu toch echt wel koud krijgen, gaan we naar het museum. Het is nog even wachten, maar dan mogen we naar binnen. Om op te warmen, nemen we snel nog een drankje voor we het museum in mogen. Tot onze verbazing zien we dat ons museumkaartje inclusief een bezoek aan de Nomadic is. Dit wisten wij niet van tevoren en we hebben dan ook losse kaartjes hiervoor gekocht. Als we het vragen, wordt ons geadviseerd dit bij de informatiebalie na te vragen.

We besluiten dit later te doen en gaan nu eerst het museum in. Voor mij is dit een feest der herkenning, want ik heb het museum twee keer eerder bezocht. Toch zie ik wat nieuwe dingetjes, die veranderd zijn na mijn laatste bezoek. Ook de prachtige regenboog buiten was er de vorige keer niet!

Uitzicht op de slipway vanuit het museum

We nemen rustig de tijd voor ons museumbezoek, dat ons laat beginnen bij de geschiedenis van Belfast en langzaam steeds meer naar de scheepsbouw toe gaat. We krijgen het plan achter de Olympic, Titanic en de derde zus Britannic te horen en maken via een soort kabelbaankarretje mee hoe het schip gebouwd werd. Vervolgens zien we hoe het schip er van binnen uit zag. Uiteindelijk komen we bij het zinken en bij wat er daarna allemaal gebeurd is. Ook kunnen we in een computer informatie opzoeken over alle mensen die aan boord van de Titanic waren. Helaas staat er nog wel steeds een fout in, want volgens de computer zou er maar één Nederlander aan boord zijn geweest, terwijl dit er echt drie waren…

Nadat we nog wat gezien hebben van de vele films die er over de Titanic gemaakt zijn, verlaten we het museum. Bij de informatiebalie vragen we na hoe het zit met onze Nomadic kaartjes, maar de man kan ons daarover niets vertellen en stuurt ons door naar de balie van de Nomadic.

We hebben echter ook kaartjes voor het droogdok en pomphuis en besluiten daar eerst heen te gaan. Het wordt een koude wandeling met veel wind en motregen. Kortom: typisch Belfast!

Kou, wind... en een regenboog!

Het droogdok waar de Titanic van binnen afgebouwd is, bevindt zich op een stukje lopen vanaf het museum. We zijn flink verkleumd als we er aankomen, maar binnen is het gelukkig warm. Lang kunnen we niet van de warmte genieten: de deur naar het pomphuis klemt en we moeten buiten om…

Als we dan eindelijk weer binnen in het pomphuis staan, valt ons meteen de rust op: we zijn de enigen die kijken naar de machines die het water uit het droogdok wegpompten vroeger. Een film vertelt ons meer over de techniek die gebruikt werd. We zijn er beiden van onder de indruk, vooral omdat de techniek al rond 1912 gebruikt werd.

Het pomphuis

Na de film verlaten we het pomphuis en lopen we naar de beginpunt van het droogdok. De regenboog op de achtergrond maakt het plaatje helemaal af voor ons.

Het droogdok

Via natte steentjes en een onregelmatig pad lopen we naar de andere kant van het droogdok, waar goed te zien is hoe groot het schip geweest moest zijn.

Zo groot was de Titanic

Wanneer we beneden in het droogdok staan, beseffen we het pas echt goed: de Titanic was echt heel erg groot!

Heel indrukwekkend!

We lopen van de ene kant van het droogdok naar de andere en ook weer terug. Ook besteden we aandacht aan de originele deur van het dok, die nog steeds overeind staat. Uiteraard is er wel een andere deur achter gebouwd in verband met de veiligheid.

De oude deur

Omdat het nu toch wel heel koud aanvoelt, klimmen we de trappen weer op naar boven en gaan we terug naar het pomphuis. Daar halen we iets te eten voor we terug lopen naar de Nomadic. Bij de kassa leggen we de kaartjessituatie uit en krijgen we zonder problemen ons geld terug.

Welkom aan boord!

Een gids neemt ons vervolgens mee naar binnen en vertelt ons meer over het schip: de Nomadic was het kleine zusje van de Titanic, bedoeld om passagiers van de havens naar het schip te brengen. De Titanic was namelijk te groot om in de havens zelf aan te leggen. De Nomadic werd in slechts vier en een halve maand gebouwd, maar ze werd alles behalve afgeraffeld. Ze heeft lang gevaren tot ze uiteindelijk naar Parijs werd gebracht en dienst ging doen als restaurant. Gelukkig is ze nu terug in Belfast en weer helemaal teruggebracht in oude staat. Dit is bijzonder, want de Nomadic is het enige schip van de White Star Line dat nu nog bestaat.

We lopen rustig rond over het schip en bekijken alle ruimtes. We verbazen ons over het feit dat er een bar aan boord was (voor een tochtje van nog geen halfuur) en bewonderen de oude klok en details van het schip.

De bar met de oude klok

Natuurlijk kijken we ook nog boven op het dek. De Nomadic heeft nog een roer, maar varen kan ze niet meer: al haar motoren zijn eruit gehaald.

Waar gaan we heen?

Als we ook de oude vergaderruimte en de cabine van de bemanning gezien hebben, verlaten we het schip en lopen we terug richting de bushalte. Hier hebben we nog een mooi uitzicht op Samson & Goliath, de bekende gele kranen van Belfast.

Samson & Goliath

De bus brengt ons terug naar het centrum van de stad, waar we nog een keertje de masten van Donegall Place en het gemeentehuis bezoeken.

De City Hall

Vanaf Donegall Square nemen we de bus richting Queens University, de universiteit die net buiten de stad ligt. Het gebouw is nu prachtig om te zien met de herfstbomen eromheen.

Queens University

Naast Queens University ligt de botanische tuin, die ook prachtige herfstplaatjes oplevert.

Herfst in de botanische tuin

Tot onze verrassing blijkt de rozentuin ook nog in bloei te staan. We bekijken de vele mooie rozen, die allemaal hun eigen naam hebben. Zo is er een roos die ‘Simply the best’ heet en natuurlijk is er een roos vernoemd naar de Titanic.

De Titanic rozen

Omdat het al een beetje begint te schemeren, nemen we de bus terug naar het centrum en lopen we naar ons hotel. Daar eten we een heerlijke maaltijd in het restaurant voor we vroeg richting ons bedje gaan. Morgen moeten we namelijk vroeg op: om acht uur gaan we met de bus naar Dublin!


Tot morgen!

Lees verder: Dag 3