Vrijdag 3 juni 2022
Dierentuinen werken voor niet-abonnementhouders nog steeds met tijdreserveringen. Omdat wij vanuit het midden van het land komen, hebben we gereserveerd voor een aankomst na elf uur. Het is een ruime anderhalf uur rijden voor ons, maar gelukkig is er geen file. Het navigatiesysteem wijst ons goed de weg en vanaf Emmen nemen de borden het over. Zonder problemen weten we de parkeerplaats te vinden waar we van tevoren voor gereserveerd hebben.
Vanaf de parkeerplaats is het een klein stukje lopen naar de ingang van Wildlands. We kunnen meteen doorlopen, want er staat niemand in de rij. Vlak na de ingang is restaurant Travellers’ Taste, waar we even zitten voor een drankje met wat lekkers erbij, wat zonnebrandcrème en een schone luier voor onze jonge dierentuinfan. Vanaf het terras kunnen we ook goed zien dat het Kompasplein verbouwd wordt: vorige keer stond hier een winkel met bovenop een kompas, nu staan er hekken met tekeningen erop van hoe het moet worden.
Als we goed ingesmeerd zijn, beginnen we aan onze ‘wereldreis’ (Wildlands adverteert met: ‘Maak een wereldreis in één dag’). Deze keer beginnen we bij het deel Jungola, het tropische jungledeel van het park. We lopen de Vlindertempel in, waar de warmte ons al tegoed komt. Langs het verblijf van de netpython (die we onder een rots zien) komen we in het verblijf van de vlinders, dat ze delen met een krokodil en wat vissen. Op een als logboek versierd bord kunnen we meer lezen over de dieren.
We lopen verder langs het verblijf en komen uiteindelijk bij Rimbula, het tweede overdekte gedeelte van Jungola. Ook hier zijn de ingangspaden en tussenstukken helemaal in het thema van Jungola aangekleed.
Rimbula begint met Birdy Bush, waar je zelf vogels kan voeren. Wij slaan dit even over en lopen door langs de maki’s en vari’s, die zich niet laten zien. Langs het eiland van de slingerapen en de Jungle Arena, waar een kleine show is, komen we bij de Rimbula River: een boottochtje over de ‘rivier’ van Rimbula. We parkeren de buggy in een deel van een neergestort vliegtuig (het verhaal van Jungola is dat piloot Jim neergestort is met zijn vliegtuig en vervolgens een logboek bijgehouden heeft van alle dieren die hij gezien heeft) en lopen naar de ingang. Net als bij de ingang van het park is het hier niet druk: we hebben de hele boot zelfs voor ons drietjes alleen.
Ons zoontje, die natuurlijk niks meer zal weten van zijn vorige bezoek, kijkt tijdens het boottochtje zijn ogen uit. Hij zit rustig ontspannen bij papa op schoot en ziet soms dieren zelfs sneller dan wij. Onderweg komen we langs het eiland van de slingerapen, we zien eenden en het binnenverblijf van de olifanten.
Als de avonturiers weer terug zijn, verlaten we Rimbula, ook vanwege de hitte binnen. We lopen langs de andere kant van het buitenverblijf van de olifanten en eten hier op een bankje onze meegebrachte boterhammen op. Als we uitgegeten zijn, gaan we naar het laatste dier van Jungola: de otters in Otterbeek. Ze zijn een beetje zenuwachtig, alsof ze denken dat iedere bezoeker die kijkt eten voor hen heeft.
Wanneer we weer wat afgekoeld zijn, lopen we verder. We komen bij het verblijf van de nijlpaarden. Eentje ligt in het water, de andere dames liggen lui op de kant in de zon.
Het volgende verblijf is dat van de wallaby’s, die moeilijk te zien zijn door hun verstopplek in het gras. We lopen daarom vrij snel door naar Animazia. Hier zijn diverse aquaria, waaronder een grote met twee zeeschildpadden, en er is een binnenspeeltuin. Om ons kleine ontdekkertje even wat beweging te geven, halen we hem uit zijn buggy en laten we hem even rondkruipen. Al dat zand vindt hij echter maar niks. Pas bij het kinderspeeltuintje komt hij een beetje los.
Op een scherm heb ik intussen gezien dat er om twee uur een verzorger bij de leeuwen zal zijn. We blijven daarom nog even in het speeltuintje en gaan rond tien voor twee richting het leeuwenverblijf. Onderweg zien we al een stukje van de Savanne, waar een gestrande trein is geplaatst als aankleding. Aan deze kant van de trein wonen de kamelen en onagers.
Bij het leeuwenverblijf zijn er al twee dames goed te zien, aangezien ze bovenop een rots liggen. Om twee uur zet een verzorgster een headset op en begint ze ons te vertellen dat er vier dames in het verblijf zijn. Het mannetje is helaas overleden. De leeuwen krijgen één keer per week te eten, de rest van de week liggen ze uit te buiken. Zo werkt het in het wild ook, vertelt ze. Terwijl ze praat, zien we ook de andere twee leeuwinnen: eentje ligt in het gras naast de rots, de ander erachter.
De safari zelf vindt meneer prima. Hij kijkt een beetje rond naar de giraffen, zebra’s en impala’s en lijkt zelfs niet onder de indruk van de neushoorn. Ook het rijden door het water ondergaat hij zonder een kik te geven.
Als we weer terug zijn bij het instappunt, verlaten we de safari en lopen we door naar het verblijf van de mantelbavianen. Dit blijven we een leuk verblijf vinden: het is opgezet als een archeologische opgraving met steigers en al.
Langs Momma’s restaurant met het winkeltje ernaast, waar we even kijken, komen we bij het toegangspad voor Tweestryd, de achtbaan van het park. Er zijn twee banen (de achtbanen houden een soort van wedstrijd met elkaar), maar omdat het rustig is, rijdt er maar één treintje. Mijn man gaat eerst: wij kijken toe hoe hij eerst omhooggaat, dan gelanceerd wordt en uiteindelijk achteruit terug. Daarna is het mijn beurt. Het is zo rustig dat we moeten wachten tot er genoeg mensen in het treintje zitten, want voor vier personen gaat hij natuurlijk nog niet rijden!
De ijsberen, aan de andere kant, hebben zich goed verstopt in de stenen buizen die er voor hen liggen. We snappen het wel, want het is ook niet echt hun temperatuur. Wij gaan even in de schaduw zitten voor het fruithapje van ons mannetje, nadat papa met hem van de glijbaan naar beneden is gegaan natuurlijk…
We kijken vanaf onze zitplaats een beetje rond, waarbij we het Sonar Station zien (een deel waar je doorheen kunt lopen en kunt leren over sonargolven en walvissen) en het Nortica Aquarium (aquariumpje…). Omdat we met een buggy lopen, gaan we langs het pinguïnverblijf door een ‘container’ verder, waardoor we de sneeuwuilen missen. We komen uit bij Raccoon Creek, waar het verblijf van de bevers is en natuurlijk dat van de wasberen. Zowel de bevers als de wasberen liggen lekker lui te slapen.
Vanaf de Vlindertempel, die nu zo goed als verlaten is, komen we weer bij de doodshoofdapen en de olifanten. We lopen nu alleen om het olifantenverblijf heen en gaan niet door Rimbula. We zwaaien de olifanten gedag en kijken nog even bij de otters, die lui in het gras liggen.
We zijn nu weer terug op het plein bij de ingang van het park. Na een bezoek aan De Expeditie, de souvenirwinkel, en de toiletten verlaten we het park. Toevallig begint vandaag in Emmen ook het food truck festival, dat gehouden wordt op het plein vlakbij de ingang. We lopen er een rondje en proberen wat hapjes uit. Er is ook vegetarische keus, maar we vinden het wel erg prijzig voor wat we krijgen (€10 voor een vegetarische burger…). Ook vult het niet echt, omdat we natuurlijk alles met z’n drieën delen.
Bij een niet heel gezond restaurantje naast het plein bestellen we daarom nog wat voor we terug naar de parkeerplaats lopen. We komen langs de ingang van het park, waar een bandje YMCA speelt. Ook zien we heel veel mensen naar het park lopen. Er blijkt een speciale avond te zijn voor zieke kinderen en hun families. We vinden het heel mooi dat Wildlands zoiets organiseert!
Zonder last te hebben van file komen we uiteindelijk veilig thuis aan. Ons zoontje gaat meteen naar bed, want het is een lange dag geweest voor hem. Niet alleen voor hem natuurlijk, ook voor ons. Maar wel een ontzettend leuke lange dag! We hebben opnieuw enorm van het park genoten met alle dieren en vooral de thematische aankleding. Het is misschien wat verder weg, maar wij vinden het de reistijd meer dan waard. Wildlands is en blijft een enorme aanrader voor ons en we hopen er zeker nog eens terug te komen!
Afgelopen zomer waren we
tijdens onze vakantie in Drenthe voor het eerst in Wildlands, de vernieuwde
dierentuin van Emmen. We vonden het toen zo leuk dat we graag nog eens terug
wilden komen. En vandaag is het zo ver!
Dierentuinen werken voor niet-abonnementhouders nog steeds met tijdreserveringen. Omdat wij vanuit het midden van het land komen, hebben we gereserveerd voor een aankomst na elf uur. Het is een ruime anderhalf uur rijden voor ons, maar gelukkig is er geen file. Het navigatiesysteem wijst ons goed de weg en vanaf Emmen nemen de borden het over. Zonder problemen weten we de parkeerplaats te vinden waar we van tevoren voor gereserveerd hebben.
Vanaf de parkeerplaats is het een klein stukje lopen naar de ingang van Wildlands. We kunnen meteen doorlopen, want er staat niemand in de rij. Vlak na de ingang is restaurant Travellers’ Taste, waar we even zitten voor een drankje met wat lekkers erbij, wat zonnebrandcrème en een schone luier voor onze jonge dierentuinfan. Vanaf het terras kunnen we ook goed zien dat het Kompasplein verbouwd wordt: vorige keer stond hier een winkel met bovenop een kompas, nu staan er hekken met tekeningen erop van hoe het moet worden.
Het ingangsplein van Wildlands
Als we goed ingesmeerd zijn, beginnen we aan onze ‘wereldreis’ (Wildlands adverteert met: ‘Maak een wereldreis in één dag’). Deze keer beginnen we bij het deel Jungola, het tropische jungledeel van het park. We lopen de Vlindertempel in, waar de warmte ons al tegoed komt. Langs het verblijf van de netpython (die we onder een rots zien) komen we in het verblijf van de vlinders, dat ze delen met een krokodil en wat vissen. Op een als logboek versierd bord kunnen we meer lezen over de dieren.
Een van de vele vlinders
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet...
De informatieborden van de dieren in Jungola
Via de andere deur verlaten we
de Vlindertempel en staan we weer buiten. Daar bevindt zich het verblijf van de
doodshoofdapen. Iets verderop kunnen we voor het eerst het buitenverblijf van
de olifanten zien. We zien al verschillende dieren en aan de andere kant van
het verblijf staan er ook nog drie, waaronder een kleintje.
De olifanten, deel 1...
... en deel 2!
We lopen verder langs het verblijf en komen uiteindelijk bij Rimbula, het tweede overdekte gedeelte van Jungola. Ook hier zijn de ingangspaden en tussenstukken helemaal in het thema van Jungola aangekleed.
Een tussenstuk van Rimbula
Rimbula begint met Birdy Bush, waar je zelf vogels kan voeren. Wij slaan dit even over en lopen door langs de maki’s en vari’s, die zich niet laten zien. Langs het eiland van de slingerapen en de Jungle Arena, waar een kleine show is, komen we bij de Rimbula River: een boottochtje over de ‘rivier’ van Rimbula. We parkeren de buggy in een deel van een neergestort vliegtuig (het verhaal van Jungola is dat piloot Jim neergestort is met zijn vliegtuig en vervolgens een logboek bijgehouden heeft van alle dieren die hij gezien heeft) en lopen naar de ingang. Net als bij de ingang van het park is het hier niet druk: we hebben de hele boot zelfs voor ons drietjes alleen.
Een van de vogels in Birdy Bush
Ons zoontje, die natuurlijk niks meer zal weten van zijn vorige bezoek, kijkt tijdens het boottochtje zijn ogen uit. Hij zit rustig ontspannen bij papa op schoot en ziet soms dieren zelfs sneller dan wij. Onderweg komen we langs het eiland van de slingerapen, we zien eenden en het binnenverblijf van de olifanten.
Het decor tijdens de boottocht
Het binnenverblijf van de olifanten
Na de boottocht wil papa wel
met onze kleine avonturier het junglepad hoog boven onze hoofden lopen. Hij
begint vol goede moed, maar als hij niet sneller door kan lopen door een
langzame bezoeker voor hem, krijgt hij toch wel spijt met elf kilo op zijn
schouder! Ik wacht intussen rustig tot ze terug zijn en fotografeer nog een
gibbon, die rustig op een touw zit.
Op avontuur!
Een van de gibbons
Als de avonturiers weer terug zijn, verlaten we Rimbula, ook vanwege de hitte binnen. We lopen langs de andere kant van het buitenverblijf van de olifanten en eten hier op een bankje onze meegebrachte boterhammen op. Als we uitgegeten zijn, gaan we naar het laatste dier van Jungola: de otters in Otterbeek. Ze zijn een beetje zenuwachtig, alsof ze denken dat iedere bezoeker die kijkt eten voor hen heeft.
Ons uitzicht tijdens de lunch
"Lunch? Zei er iemand 'eten'?"
We komen nu weer terug bij de
ingang van Wildlands. Er zijn nog twee delen om te bezoeken: Serenga en
Nortica. We beginnen met Serenga, het Afrikaanse deel van het park. Via het
Zonnepaleis, waar de dwergmangoesten wonen, komen we in Dogondorp. Hier zijn
geiten, ezels en schapen en is er een Afrikaans schooltje nagebouwd.
De nieuwe schoolmeester!
Vervolgens komen we bij het
stukje dat mij aan Frontierland in Disneyland Parijs doet denken: de
prairiehondjes. Eentje heeft het duidelijk erg warm, want hij is languit op de
grond gaan liggen. Ook wij hebben het warm en daarom koop ik een flesje koud
water. Van de prijs stijgt mijn temperatuur nog wel een beetje: €3,40…
Prairiehondje in afkoelmodus
Wanneer we weer wat afgekoeld zijn, lopen we verder. We komen bij het verblijf van de nijlpaarden. Eentje ligt in het water, de andere dames liggen lui op de kant in de zon.
Lekker lui in de zon
Het volgende verblijf is dat van de wallaby’s, die moeilijk te zien zijn door hun verstopplek in het gras. We lopen daarom vrij snel door naar Animazia. Hier zijn diverse aquaria, waaronder een grote met twee zeeschildpadden, en er is een binnenspeeltuin. Om ons kleine ontdekkertje even wat beweging te geven, halen we hem uit zijn buggy en laten we hem even rondkruipen. Al dat zand vindt hij echter maar niks. Pas bij het kinderspeeltuintje komt hij een beetje los.
Een van de twee zeeschildpadden
Op een scherm heb ik intussen gezien dat er om twee uur een verzorger bij de leeuwen zal zijn. We blijven daarom nog even in het speeltuintje en gaan rond tien voor twee richting het leeuwenverblijf. Onderweg zien we al een stukje van de Savanne, waar een gestrande trein is geplaatst als aankleding. Aan deze kant van de trein wonen de kamelen en onagers.
De kamelen en links de onagers (op het randje van de foto)
Bij het leeuwenverblijf zijn er al twee dames goed te zien, aangezien ze bovenop een rots liggen. Om twee uur zet een verzorgster een headset op en begint ze ons te vertellen dat er vier dames in het verblijf zijn. Het mannetje is helaas overleden. De leeuwen krijgen één keer per week te eten, de rest van de week liggen ze uit te buiken. Zo werkt het in het wild ook, vertelt ze. Terwijl ze praat, zien we ook de andere twee leeuwinnen: eentje ligt in het gras naast de rots, de ander erachter.
Hoog en droog?
"Ik zie je wel..."
Na de presentatie lopen we
verder langs de Savanne. We kijken even bij de stokstaartjes en langs de zeboes
en penseelzwijnen komen we bij de ingang van de Serenga Safari. Deze heb ik
vorige keer alleen met ons zoontje gedaan, maar dat was geen succes. Nu gaan we
met z’n drietjes en hopen we dat hij het leuker vindt. Het wachten blijft wel
even een dingetje, want hoewel het niet druk is, staan we alles bij elkaar toch
ruim een kwartier te wachten – er wordt namelijk maar één voertuig voor de
safari gebruikt. Gelukkig gaat papa wel even met de kleine op kruipsafari in
het wachtverblijf!
Op ontdekking in de wachtrij
De safari zelf vindt meneer prima. Hij kijkt een beetje rond naar de giraffen, zebra’s en impala’s en lijkt zelfs niet onder de indruk van de neushoorn. Ook het rijden door het water ondergaat hij zonder een kik te geven.
Giraffen op de savanne
De gnoes en neushoorn
Als we weer terug zijn bij het instappunt, verlaten we de safari en lopen we door naar het verblijf van de mantelbavianen. Dit blijven we een leuk verblijf vinden: het is opgezet als een archeologische opgraving met steigers en al.
Het verblijf van de mantelbavianen
Langs Momma’s restaurant met het winkeltje ernaast, waar we even kijken, komen we bij het toegangspad voor Tweestryd, de achtbaan van het park. Er zijn twee banen (de achtbanen houden een soort van wedstrijd met elkaar), maar omdat het rustig is, rijdt er maar één treintje. Mijn man gaat eerst: wij kijken toe hoe hij eerst omhooggaat, dan gelanceerd wordt en uiteindelijk achteruit terug. Daarna is het mijn beurt. Het is zo rustig dat we moeten wachten tot er genoeg mensen in het treintje zitten, want voor vier personen gaat hij natuurlijk nog niet rijden!
De achtbaan Tweestryd
Nadat ook ik weer veilig
uitgestapt ben, vervolgen we onze avonturenweg. We lopen natuurlijk door de
trein, waar we de vicuña’s en kamelen nog van dichterbij zien en waar we de
jonge onager zien drinken bij mama.
De vicuña's
Baby onager en moeder
Kamelenrustuurtje
Vanaf de uitgang van de trein
lopen we naar het Meridianenpad. Dit is de scheiding tussen Serenga en Nortica.
Zo sta je in het ‘nationale park’ Serenga van Zuid-Afrika, zo sta je op de
Noord-/Zuidpool. Als eerste komen we bij de pinguïns, die net gevoerd worden.
Een slimme reiger probeert ook nog een visje mee te pikken door bij de
waterrand te wachten.
Het verblijf van de pinguïns
De ijsberen, aan de andere kant, hebben zich goed verstopt in de stenen buizen die er voor hen liggen. We snappen het wel, want het is ook niet echt hun temperatuur. Wij gaan even in de schaduw zitten voor het fruithapje van ons mannetje, nadat papa met hem van de glijbaan naar beneden is gegaan natuurlijk…
We kijken vanaf onze zitplaats een beetje rond, waarbij we het Sonar Station zien (een deel waar je doorheen kunt lopen en kunt leren over sonargolven en walvissen) en het Nortica Aquarium (aquariumpje…). Omdat we met een buggy lopen, gaan we langs het pinguïnverblijf door een ‘container’ verder, waardoor we de sneeuwuilen missen. We komen uit bij Raccoon Creek, waar het verblijf van de bevers is en natuurlijk dat van de wasberen. Zowel de bevers als de wasberen liggen lekker lui te slapen.
De bevers
De wasberen
Aan de andere kant van Raccoon
Creek is nog het verblijf van de eekhoorns. Vlak daarachter is het Nortica
Theater, waar eerder op de dag zeeleeuwenpresentaties zijn. We zien een paar
zeeleeuwen zwemmen en in het verblijf verderop zien we er nog eentje, samen met
twee pelsrobben. Aan de overkant is het Rattenmagazijn, waar de ratten wonen.
Zeeleeuw en pelsrob
We komen nu weer uit bij de
ingang van het park. Het is al later op de middag, maar we besluiten nog een
kort tweede rondje door Jungola te lopen. Deze keer zien we de netpython
duidelijker: hij ligt nu bovenop de rots.
De netpython
Vanaf de Vlindertempel, die nu zo goed als verlaten is, komen we weer bij de doodshoofdapen en de olifanten. We lopen nu alleen om het olifantenverblijf heen en gaan niet door Rimbula. We zwaaien de olifanten gedag en kijken nog even bij de otters, die lui in het gras liggen.
We zijn nu weer terug op het plein bij de ingang van het park. Na een bezoek aan De Expeditie, de souvenirwinkel, en de toiletten verlaten we het park. Toevallig begint vandaag in Emmen ook het food truck festival, dat gehouden wordt op het plein vlakbij de ingang. We lopen er een rondje en proberen wat hapjes uit. Er is ook vegetarische keus, maar we vinden het wel erg prijzig voor wat we krijgen (€10 voor een vegetarische burger…). Ook vult het niet echt, omdat we natuurlijk alles met z’n drieën delen.
Het plein met de food trucks en veel gezelligheid
Bij een niet heel gezond restaurantje naast het plein bestellen we daarom nog wat voor we terug naar de parkeerplaats lopen. We komen langs de ingang van het park, waar een bandje YMCA speelt. Ook zien we heel veel mensen naar het park lopen. Er blijkt een speciale avond te zijn voor zieke kinderen en hun families. We vinden het heel mooi dat Wildlands zoiets organiseert!
Zonder last te hebben van file komen we uiteindelijk veilig thuis aan. Ons zoontje gaat meteen naar bed, want het is een lange dag geweest voor hem. Niet alleen voor hem natuurlijk, ook voor ons. Maar wel een ontzettend leuke lange dag! We hebben opnieuw enorm van het park genoten met alle dieren en vooral de thematische aankleding. Het is misschien wat verder weg, maar wij vinden het de reistijd meer dan waard. Wildlands is en blijft een enorme aanrader voor ons en we hopen er zeker nog eens terug te komen!
