dinsdag 1 september 2015

Reisverslag Curaçao 2015: dag 8

22 juli 2015

Vandaag is alweer onze laatste dag op Curaçao. We hebben veel gezien en gedaan, waardoor de dagen echt voorbij gevlogen zijn. Gelukkig hebben we vandaag ook nog even om te genieten, want ons vliegtuig vertrekt pas ’s avonds.

Ik ben na een week nog steeds niet helemaal aan het tijdverschil gewend met slapen, waardoor ik rond half vier weer even wakker ben. Ik val echter weer in slaap en pas om acht uur staan we op. Het lijkt wel alsof het hotel me expres een onaangenaam gevoel wil geven, zodat ik wel weg wil gaan, want als ik ga douchen, krijg ik alleen maar koud water…

Na deze ‘verfrissende’ ervaring ontbijten we voor de laatste keer met uitzicht op het strand. We maken nog één keer het geweldige systeem mee van bonnetjes ondertekenen, afgeven, nieuwe bonnetjes krijgen en die verderop weer inleveren en we krijgen voor de laatste keer gezelschap van mussen, die zelfs op ons bord komen zitten om wat kruimels mee te pikken.

Voor de laatste keer buiten ontbijten...

Als we ontbeten hebben, gaan we terug naar de kamer, waar we het rustig aan doen. We pakken op ons gemak de koffers in en checken pas om kwart voor twaalf uit. De koffers kunnen we afgeven bij de receptie, zodat we die niet mee de stad in hoeven te nemen.

Voor het ontbijt hadden we al gezien dat er vandaag weer een nieuwe cruiseschip in de haven ligt, dus lopen we er even langs. Dan vervolgen we onze weg richting het Rif Fort, waar we in de winkeltjes op zoek gaan naar souvenirs voor het thuisfront.

Een nieuw cruiseschip in de haven

Via de uitgang van het fort aan de andere kant lopen we richting de Koningin Emmabrug. Deze is echter open, omdat er een flink schip doorheen moet…

Voor zo'n schip gaat de brug wel open!

We wachten geduldig en steken dan de brug over naar Punda. Ook hier kijken we in wat winkeltjes, omdat we nog op zoek zijn naar de vlag van Curaçao. Na een heleboel winkeltjes bezocht te hebben, vinden we uiteindelijk een middelgroot vlaggetje dat gemakkelijk mee te nemen is in het vliegtuig.

We lopen door en komen uit op het Wilhelminaplein, waar we besluiten iets te eten. En, geloof het of niet, er staat erwtensoep op de kaart…

In de zomer, op Curaçao aan de erwtensoep...

Een Hollandse maaltijd later lopen we weer verder. We brengen een bezoek aan Fort Amsterdam met het huis van de gouverneur, maar dit staat gedeeltelijk in de steigers.

Het huis van de gouverneur in de steigers

We kijken nog wat verder rond en maken wat foto’s. Veel is er echter niet te zien in het fort en we verlaten het dan ook vrij snel.

Fort Amsterdam

Aan de buitenkant van het fort is nog wel wat te zien. Aan de muur hangen verschillende herinneringstekens, variërend van een herinnering aan het bezoek van koningin Beatrix aan Curaçao tot een herdenkingsbord voor oud-mariniers.

Herinnering aan het bezoek van koningin Beatrix in 1999

Via de Koningin Emmabrug lopen we terug naar ons hotel, waar we op de ligbedjes van het strand nog even genieten en uitrusten. Ook maken we de laatste foto’s van het uitzicht over de zee… en het boorplatform.

Voor het laatst uitkijken over het strand en het boorplatform

Nadat we onze voeten nog even af hebben laten koelen in het water van het zwembad en we iets gegeten hebben bij de Denny’s naast het hotel, kleden we ons om voor de vlucht. Met onze koffers wachten we tot we opgehaald worden. Dit gebeurt keurig op tijd: om vijf voor zeven staat het busje voor de deur.

Als onze koffers ingeladen zijn, vertrekken we. We rijden eerst nog langs twee andere hotels voor we naar het vliegveld gaan. Hoe langer we onderweg zijn, hoe meer haast de chauffeur lijkt te krijgen: hij houdt zich alles behalve aan de snelheidslimiet en neemt onderweg elk hobbeltje mee.

We zijn dan ook blij als we bij het vliegveld zijn. Met onze koffers gaan we in de rij staan, die vlot weggewerkt wordt. We passeren de controle, waarbij we onze schoenen uit moeten trekken, en staan dan in de vertrekhal. Van onze laatste guldens kopen we nog iets te drinken en een broodje voor onderweg.

Daarna begint het lange wachten. De bedoeling is dat we rond kwart voor negen gaan beginnen met boarden, maar dit wordt kwart over negen. Gelukkig hebben we geen vertraging zoals de vlucht van de gate naast ons: dat vliegtuig zal pas twee uur later naar Paramaribo vertrekken. Als compensatie mogen de passagiers een ‘voedselbon’ op komen halen, zoals er omgeroepen wordt…

Als wij uiteindelijk mogen boarden, worden alle passagiers snel aan boord gebracht, want de crew heeft blijkbaar haast. Nog voor tien uur zitten we namelijk al in de lucht, terwijl de officiële vertrektijd tien over tien was.

Qua geluid verloopt de vlucht rustiger dan de heenweg, maar wel hebben we erg veel last van turbulentie. Ook spreekt de service ons niet aan: om elf uur krijgen we onze maaltijd en daarna niks meer, tenzij we dit kopen.

Ongeveer een uur voor we landen komen de stewardessen nog een keer langs om afval op te halen. Een man een paar rijen voor ons geeft aan dat hij het de hele vlucht koud heeft gehad, waarop één van de stewardessen opmerkt: “Ach, meneer, gelukkig heeft u leuke stewardessen om naar te kijken, daar krijgt u het wel warm van…”

Iedereen besluit zijn mond maar te houden over de opmerking. We bereiden ons voor op de landing, die niet lang daarna wordt ingezet. Rond tien voor één landen we op de Polderbaan van Schiphol. Een kwartier taxiën later zijn we bij de gate. We mogen redelijk vlot van boord, maar staan dan nog lange tijd te wachten bij de paspoortcontrole. Ook de koffers laten lang op zich wachten. Bovendien moeten we nog door een extra controle met de bagage.


Daarna staan we in de aankomsthal en is de vakantie echt voorbij. Het zijn heerlijke dagen geweest met veel zon, veel avontuur, maar vooral heel veel genieten. Curaçao is absoluut een bestemming om aan te raden en wij zullen ook zeker nog een keer teruggaan.