Reisverslag Beekse Bergen 2021: dag 2

 Zaterdag 6 februari 2021

Gistermiddag zijn we aangekomen op Vakantiepark Beekse Bergen voor een weekendje ertussenuit. Vandaag willen we graag naar het naastgelegen Safari Resort, waar diverse dieren te zien zijn.

Als we ’s ochtends wakker worden, horen we de regen kletteren op het dak van ons huisje. Het doet me een beetje denken aan het doorstromende toilet, dat midden in de nacht ineens kuren begon te geven en niet meer wilde stoppen met de spoelbak vullen. De enige oplossing was het kraantje uitzetten. We besluiten het straks even bij de receptie te melden, net als onze annulering voor ons gereserveerde ontbijt morgen: in verband met de inmiddels afgegeven code rood voor het winterse weer morgen zullen we vandaag al terug naar huis gaan.

Rond acht uur staan we op, waarbij ik op zoek ga naar spullen voor het ontbijt. De boodschappen zijn het probleem niet, maar waar doe ik de yoghurt en muesli in? De schaaltjes zijn eigenlijk net te klein, dus worden het de diepe borden. Een beetje improviseren hoort erbij!

Na het ontbijt gaan we om de beurt naar de koude badkamer om te douchen. De douche zelf is op zich niet heel slecht, al is de temperatuur van het water lastig in te stellen (het is of net te warm of net te koud). Helaas is er geen plankje om shampoo en douchespul op te zetten, maar dat is nog gemakkelijk op te lossen met een stoel net buiten de douche (ik kan immers niet meer heel goed bukken). De vele schimmelplekken op de randen van de douche zijn alleen niet op te lossen. Intussen hebben we al op meer plekken in het huisje gezien dat de schoonmaak niet heel best is uitgevoerd (de afzuigkap zit bijvoorbeeld vol met pluis, haren en vieze plekken), wat we – zeker in deze tijd – jammer vinden.

Als we beiden gedoucht hebben, gaan we met de auto naar de receptie, aangezien lopen echt te ver is. Daar meld ik het probleem met het toilet en annuleer ik het ontbijt voor morgen. Vervolgens rijden we naar de Afrika Club, waar we bij de supermarkt wat broodjes halen voor de lunch. De broodjes maken we in ons huisje klaar, terwijl Fleur nog even vrolijk rond huppelt over de bank.

Met een goed ingepakte rugzak en Fleur weer veilig in haar hok op de tafel, vertrekken we naar het Safari Resort. Het is te ver om te lopen, maar met de auto is het slechts een paar minuten rijden. Het resort is ‘autoluw’, zoals het genoemd wordt: je mag alleen met je auto het resort op om bagage te laden en lossen. Rondom het resort zijn diverse parkeerplaatsen.

"Ik blijf hier wel van het uitzicht genieten!"

Mijn man parkeert de auto op P10, de parkeerplaats die het dichtst bij de leeuwenverblijven is. Vanaf het parkeerterrein is het een klein stukje lopen naar ‘Simbara East’ en ‘Simbara West’, zoals de verblijven genoemd worden. Rondom beide verblijven staan huisjes, zogeheten ‘lodges’. Vanuit je lodge heb je uitzicht op de leeuwen, maar er zijn ook wandelpaden omheen voor bezoekers.

In Simbara East zien we één vrouwtjesleeuw, maar bij Simbara West zijn meerdere dieren buiten: twee mannetjesleeuwen en een aantal leeuwinnen. We nemen even de tijd om foto’s te nemen van de indrukwekkende dieren voor we langzaam terug gaan naar de auto. Er zijn nog meer dierenverblijven op het resort, maar dat is nu voor mij te ver om te lopen.

Simba of Mufasa?

We rijden daarom naar Karibu Town, het ‘centrum’ van het resort, en parkeren daar de auto. Mijn man haalt onze rugzak uit de auto en voor de zekerheid ook ons meegebrachte klapstoeltje, zodat ik tijdens het lopen even kan zitten als het te zwaar wordt.

De ingang naar Karibu Town

Eerst gaan we echter Karibu Town in. Hier is een winkel met een supermarkt en een souvenirgedeelte, een zwembad (nu gesloten uiteraard), een bowlingbaan (ook nu gesloten) en een restaurant (met alleen afhaalmogelijkheden). Ook zijn er toiletten en is er een speelgedeelte voor kinderen.

De (gesloten) bowlingbaan

Achter Karibu Town is een grote tent neergezet voor warme drankjes en eten om af te halen. Dit is echter zo druk dat we er met een grote boog omheen lopen. Intussen hebben we al wel de eerste dieren gespot op de ‘Serengeti’, zoals de vlakte achter Karibu Town heet. We zien dromedarissen, struisvogels en watusirunderen. Net als bij de Simbara’s zijn er lodges rondom de vlaktes geplaatst, zodat mensen vanuit hun huisje uitzicht op de dieren hebben.

De struisvogels hebben geen zin in een foto

We lopen een stukje verder en zien de tweede vlakte van het resort: de Masai Mara. Ook hier zien we struisvogels, al zijn deze donkerder van kleur dan die van de Serengeti. In de verte staan wat elandantilopen, maar die hebben niet echt zin om dichterbij te komen.

"Wat kijk je nou? Nog nooit een struisvogel gezien?"

Aan de overkant, weer terug bij de Serengeti, pauzeren we even om de impala’s en zwarte paardantilopen te bekijken. Zittend op mijn klapstoeltje neem ik de tijd om ze uitgebreid te fotograferen.

Impala

Zwarte paardantilope

Omdat stil staan en zitten toch wel koud is, gaan we na de korte pauze verder langs de Serengeti. Nu zien we de zebra’s en giraffen en ook nog een neushoorn.

De giraffen en zebra's

Een van de neushoorns die we zien

Over de doorgaande weg, die alle huisjes met elkaar verbindt, lopen we door naar Bahari Beach. Dit is een meer waar zeehonden wonen. Na een tijdje gewacht te hebben, zien we inderdaad een snoetje boven het water uit komen.

Kiekeboe!

We zijn ondertussen bij de grens van het Safari Resort en het Safaripark gekomen. Het park is uiteraard gesloten, maar vanaf een bankje hebben we een prima uitzicht op de dieren van Ngorongoro, het gebied waar je normaal gesproken de bus- en/of autosafari doet.

Dieren van het Safaripark

Na weer even gezeten te hebben, lopen we verder langs Bahari Beach. Aan deze kant van het meer zien we twee zeehonden: eentje die een tijdje boven water blijft en eentje die het of koud heeft of blij is om ons te zien, want hij klapt de hele tijd met zijn vin op het water. Of zou hij ons juist weg willen hebben?

Een van de twee zeehonden aan deze kant van het meer

Aangezien het inmiddels nog steeds niet heel warm is, besluiten we de zeehond met rust te laten en terug te gaan naar Karibu Town. Bij de winkel kunnen we het niet laten om toch een klein souvenirtje te kopen: een klein knuffeltje van een neushoorn. Ach, als iemand het vraagt, kunnen we altijd nog zeggen dat de knuffel voor de baby is… toch?

De nieuwste aanwinst

Omdat Karibu Town nu een verplichte looproute heeft, moeten we het aan de achterkant verlaten. We werpen nog een laatste blik op de dieren en de aankleding van het park die ons moet doen geloven dat we in Afrika zijn. Helaas hoort de temperatuur daar niet bij!

De Afrikaanse sfeer van het park

We rijden terug naar het vakantiepark, waar we in ons huisje de laatste broodjes van onze lunch op eten. Dan gaan we in een zeer rustig tempo naar de Afrika Club om sticks en balletjes te halen voor het midgetgolfen. Er zijn wel wat andere mensen op de baan, maar gelukkig is het niet heel druk. Dat kan natuurlijk ook met het weer te maken hebben: het voelt al een stuk frisser aan.

Op ons gemak gaan we de achttien holes langs, waarbij ik dankzij de vele bankjes langs de kant regelmatig kan zitten. Door het natte weer van vanochtend zijn de banen niet van perfecte kwaliteit en staan de putjes vol met water. We hebben twee balletjes gekregen om mee te spelen, maar vanwege de natte troep in de putjes besluit mijn man (die elke keer mag bukken om het balletje te pakken) maar één balletje te gebruiken. Dit gaat prima, al wordt het wel even interessant als het balletje bij een hole met een hoog net alle kanten op gaat…

Manlief in actie op de midgetgolfbaan

Na achttien holes is de score 65 voor mij en 60 voor mijn man. Dit vinden we erg dicht bij elkaar liggen, dus besluiten we een tweede ronde te spelen. Nu heb ik bij een paar holes meer geluk, terwijl mijn man juist pech heeft. De eindstand kent daarom nu een groter verschil en ik mag een overwinning op mijn naam schrijven. Mijn prijs? Wachten op een bankje terwijl mijn man de spullen inlevert!

Langs het meer, waar we nog wat laatste foto’s maken, gaan we in een slakkentempo terug naar het huisje om in te pakken. We waren eerst van plan om hier nog te eten met een afhaalmaaltijd van het restaurant, maar eigenlijk willen we allebei veilig terug naar huis. De ijzige wind vertelt ons dat we een goede keuze maken.

Een laatste blik op het Victoriameer

In het huisje halen we het bed af, verzamelen we het afval en pakken we alle spullen weer in. Vervolgens laden we de auto in, waarbij we voldoende afstand van onze buren proberen te houden: ook zij hebben overduidelijk besloten eerder terug te gaan.

Als alles in de auto zit, haalt mijn man nog een bezem door het huisje (dit wordt gevraagd om te doen voor vertrek) en dan kunnen we vertrekken. We leveren de sleutel bij de brievenbus van de uitgang in, waar we nog meer mensen zien die graag vandaag al naar huis willen.

Het eerste stuk van de rit terug is daardoor ook wat drukker. Pas als we aan het laatste stuk beginnen, wordt het wat rustiger onderweg. Rond kwart over vijf zijn we weer thuis, waarbij we echt het temperatuurverschil merken: het is hier flink kouder! We zijn dan ook blij dat we terug zijn, want met deze kou in het huisje slapen, was niet fijn geweest!

Ondanks dat het maar een kort weekendje weg was, zijn we blij dat we er even uit geweest zijn. Toch zijn we ook eerlijk: we weten niet of we ooit nog eens zullen overnachten bij de Beekse Bergen. Nu hadden we een heel mooie aanbieding, ook omdat het park gesloten is, maar anders vinden we het toch vrij prijzig voor een huisje in Nederland. Zeker als je de prijs met de kwaliteit van onze stacaravan vergelijkt, want vooral op hygiënisch gebied waren er nog wel verbeterpunten.

Het belangrijkste is echter dat we toch nog even hebben kunnen genieten met z’n tweeën (of drieën, als we Fleur mee tellen) en even het virus een beetje hebben kunnen vergeten. Hopelijk wordt het virus snel controleerbaar, zodat we over een tijdje ons kleintje mee kunnen nemen op een eerste, onvergetelijke vakantie!

Reisverslag Beekse Bergen 2021: dag 1

Vrijdag 5 februari 2021

Op vakantie gaan tijdens een corona-lockdown, kan dat? Mijn man en ik hebben namelijk last minute een weekendje Vakantiepark Beekse Bergen geboekt. Waarom? We hebben er twee redenen voor:

• In oktober heb ik zelf twee weken in quarantaine gezeten, omdat ik positief getest was. Hierdoor hebben we tijdens onze herfstvakantie niet kunnen genieten en ontspannen, maar twee moeilijke weken gehad waarbij we niet eens in elkaars buurt mochten komen.
• Halverwege maart verwachten we ons eerste kindje. Dit is onze laatste mogelijkheid om er nog even met z’n tweeën tussenuit te gaan.

Natuurlijk weten we dat vakanties nu afgeraden worden, maar toch willen we graag even weg van alle maatregelen die ons al maanden bijna constant thuis houden. Uiteraard zullen we wel tijdens ons weekendje weg alle regels in acht nemen.

Omdat we beiden overdag nog verantwoordelijkheden hebben voor ons werk, vertrekken we pas halverwege de middag richting Hilvarenbeek. Onderweg neem ik nog deel aan een online vergadering, terwijl mijn man ons door het verkeer leidt. Het is druk, maar gelukkig zijn er geen files.

Na iets meer dan een uur rijden komen we bij de afslag voor Beekse Bergen. We houden de borden goed in de gaten, want er zijn twee overnachtingsmogelijkheden bij het park: het Safari Resort en het Vakantiepark. Wij verblijven op het Vakantiepark. Het staat goed aangegeven en zonder problemen komen we bij de ingang. Mijn man zet de auto even voor de deur, zodat ik uit kan stappen en in kan checken (er mag namelijk maar één persoon per gezelschap naar binnen). Met een mondkapje op meld ik me achter het plastic scherm van de receptie, waar een vriendelijke vrouw me de sleutel geeft en twee plattegronden: eentje van het Vakantiepark en eentje van het Safari Resort. Hoewel we niet op het Resort overnachten, mogen we er wel komen om de dieren te bekijken.

Met de sleutel en de plattegronden ga ik terug naar mijn man, die de auto inmiddels op het parkeerterrein achter de receptie heeft gezet. We moeten heel even kijken welke ingang naar het park we moeten nemen, maar vanaf daar is het goed aangegeven. Via een bruggetje komen we bij de verharde weg die over het hele vakantiepark gaat. Links is een kanaal, waar enkele kanovaarders actief zijn, en rechts een groot meer met als naam Victoriameer. Het hele park heeft namelijk een Afrikaans thema.

Dankzij de bordjes kunnen we onze overnachtingsplek gemakkelijk vinden. Officieel heet het een Chalet Plus, maar eigenlijk is het gewoon een stacaravan. De auto kunnen we voor de deur parkeren en daar zijn we blij om, want ons konijn Fleur reist namelijk met ons mee. De autorit vond ze niet leuk, maar als ze eenmaal met hok en al op tafel staat, eet ze vrolijk hooisprietjes alsof ze thuis is.

Ons verblijf voor dit weekend - een Chalet plus

Mijn man laadt snel de rest van de spullen uit, terwijl ik rondkijk in het huisje. We zijn binnen gekomen in een woonkamer met een open keuken. Aan de linkerkant is de deur naar het aparte toilet, ernaast is de meterkast. Tegenover de voordeur is de slaapkamer met het tweepersoonsbed. Een tweede slaapkamer bevindt zich rechts achterin het huisje, hier zijn twee eenpersoonsbedden en een hoogslaper. De badkamer is rechts achter de keuken.

De woonkamer en keuken met links op de foto de deur naar de tweede slaapkamer en rechts de badkamer

Als mijn man de auto uitgeladen heeft, ruimen we de boodschappen in de aanwezige koelkast met aparte vriezer op en maken we samen het bed op met het linnenpakket dat inbegrepen is. Omdat we gelezen hebben dat het koud kan worden in het huisje, hebben we onze dekbedden meegenomen en gebruiken we de lakens met print van safaridieren erop niet. We vinden de print wel een leuk detail.

De slaapkamer met het tweepersoonsbed - het rechterkussen is opgemaakt met het safaribeddengoed

Omdat het nu nog licht is, besluiten we buiten het park te gaan verkennen. Ons huisje staat op een veldje met meerdere huisjes in een kring, achter ons is nog zo’n veldje. Daarachter is een voetbalveld en dan ben je al bij de doorgaande weg.

Het veldje achter ons veldje, gezien vanaf de doorgaande weg

In een rustig tempo, aangezien ik niet heel vlot meer loop en snel last van mijn rug heb, gaan we naar het ‘centrum’ van het park: de Afrika Club. Dit is zelfs voor mij nog goed aan te lopen. Het bestaat uit een zwembad, een wasruimte, een supermarkt, een restaurant en snackbar, een informatiebalie en een midgetgolfbaan. Het zwembad en het restaurant zijn uiteraard gesloten, er is wel een mogelijkheid om eten af te halen. Ook kun je fietsen huren en mag je gebruiken maken van de midgetgolfbaan.

De ingang van de Afrika Club

Alles heeft een Afrikaans thema, inclusief de woorden

De midgetgolfbaan

We kijken even in de supermarkt, die een vrij uitgebreid assortiment heeft en ook wat langer open blijkt te zijn dan aangegeven staat. Dit zal waarschijnlijk te maken hebben met dat het restaurant gesloten is en gasten eerder in hun eigen huisje zullen koken of iets willen opwarmen. 

De 'supermark'

Rustig gaan we terug naar het huisje, waarbij ik merk dat ik toch op de heenweg iets te enthousiast ben geweest met lopen. Gelukkig kan ik in het huisje lekker zitten. Ik ben overigens niet de enige die blijft zitten: ons konijn Fleur vindt het wel prima in haar hokje. Mijn man heeft haar op de grond gezet, zodat ze kan lopen – iets wat ze bij ons thuis ook elke dag mag. Als het deurtje van haar kooi open gaat, springt ze er enthousiast uit, maar dan merkt ze dat ze op een vreemde vloer geland is. Ze weet niet hoe snel ze weer terug haar hok in moet! Zo snel zelfs dat ze bijna vergeet haar achterpoten mee te nemen en met een buiklanding in haar hok belandt. We besluiten haar rustig even te laten wennen en het later nog een keer te proberen.

"Ik zit hier wel best!"

Intussen is mijn man begonnen met de voorbereidingen voor het avondeten. Voor vanavond hebben we zelf boodschappen meegenomen, want het huisje biedt de mogelijkheid om zelf te koken. Er is een gasfornuis met vier pitten en een magnetron en er zijn wat pannen aanwezig. Ook zijn er snijplanken en is er een goed gevulde besteklade. Aan de gasten van het huisje wordt gevraagd om voor vertrek zelf de afwas te doen, waarvoor er in het huisje een servicepakket klaar ligt met een klein flesje afwasmiddel, een klein afwasborsteltje, een sponsje en twee doekjes. Helaas ontdekken we dat niet iedereen het afwassen even goed gedaan heeft, want een paar borden en bekers die we pakken, zijn nog erg vies.

Na een voorzichtig gekookte maaltijd (de koekenpan is eigenlijk net te klein voor onze groentesaus) blijven we nog even aan tafel zitten. Voor ons vertrek hadden we al gehoord dat er winters weer op komst is en nu lezen we dat er voor zondag afgeraden wordt de weg op te gaan. We besluiten het weer goed in de gaten te houden en als het echt zo slecht wordt als er voorspeld wordt, willen we voor de zekerheid morgenavond al terug rijden.

Genieten van een zelfgekookte maaltijd!

We blijven nog lekker even in de woonkamer ontspannen met lezen, online en offline spelletjes (er is een gratis WiFi-verbinding in het huisje, maar die is erg slecht) en Fleur vertrouwen geven om te lopen. Eerst vindt ze het nog zo spannend dat ze zelfs bij mijn man op de bank kruipt (iets wat ze thuis echt nooit doet!), maar dan durft ze toch wat pasjes te lopen over de grond. Al snel is ze volledig op haar gemak en wil ze zelfs de slaapkamer in om daar onder het bed te kruipen. Vanwege de kou in de slaapkamer (er is alleen in de woonkamer een verwarming) hadden we de deur ervan open gezet, maar die doen we nu toch maar weer dicht. Dan maar iets koudere bedden straks!

'Veilig' bij mijn man

Uiteindelijk gaat Fleur haar hok in en zet mijn man haar terug op de tafel, zodat ze het vannacht niet koud krijgt. Wij poetsen onze tanden in de ijskoude badkamer en kruipen dan snel in een niet al te warm bed. De dekbedden meenemen was even een gedoe in de auto, maar we zijn er nu wel heel blij mee! Ondanks de kou in de kamer vallen we vrij snel in slaap, dromend over de safaridieren die we hopelijk morgen gaan zien.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 2