zaterdag 28 februari 2015

Uit in Nederland: het Top 2000 café

29 december 2014

Zelf noemen ze het “Het radio-evenement van het jaar”: de Top 2000 die altijd aan het einde van het jaar gedraaid wordt op NPO 2 (voorheen Radio 2). Van tevoren kunnen luisteraars / fans stemmen op hun favoriete nummers en naar aanleiding daarvan wordt de lijst met 2000 nummers samen gesteld. Al jaren is Queen met Bohemian Rhapsody favoriet, maar dit jaar is er een andere nummer één: The Eagles met Hotel California.

Voor de echte Top 2000-fan, waar ik mezelf ook wel een beetje bij reken, is het natuurlijk de meest fantastische ervaring om een bezoek te brengen aan het Top 2000 café in het Beeld & Geluid Museum in Hilversum. Vanuit het café kun je de dj’s live aan het werk zien en uiteraard kun je er luisteren naar de muziek van de Top 2000. De bouw van het café is ook iets om even stil bij te staan: het is namelijk gebouwd op een steigerconstructie.
Dit jaar was ik voor het eerst ook één van die bezoekers van het Top 2000 café.

Poseren bij de ingang van het Top 2000 café

Voor het bezoek kun je het beste van tevoren kaartjes reserveren via de website. De kaartjes zelf zijn gratis, maar er komen wel reserveringskosten bij (ongeveer 3 euro per kaartje). Via de website kun je kiezen op welke datum en op welk tijdstip je het café wilt bezoeken. Wie slim is, kiest daarbij voor een tijdstip vroeg op de ochtend: dan mag je namelijk een uur in het café doorbrengen. Wie kiest voor een later tijdstip, mag een halfuurtje binnen blijven.

Wij hebben gekozen voor een bezoek om 09.00 op maandag 29 december. De dagen voor het bezoek is het even spannend: zullen de wegen maandag wel begaanbaar zijn door alle sneeuw en gladheid? Gelukkig blijkt het op de dag zelf mee te vallen, alleen onze eigen wijk is vol met gladde, bevroren sneeuw. Met een beetje moeite glibberen we ’s ochtends tegen zeven uur de wijk uit en dan zijn we op weg!

In de auto gaat uiteraard de Top 2000 aan, waar dj Sander de Heer op dat moment de presentatie doet. Hij vraagt alle luisteraars wat we aan het doen zijn (terwijl we luisteren uiteraard), dus sturen we een sms’je… dat nog voorgelezen wordt ook! Dank je wel, Sander!

Na ongeveer een uur rijden komen we aan in Hilversum. Het is even zoeken naar het Beeld & Geluid Museum door een navigeerfoutje, waardoor we precies een glad stuk straat mee mogen pakken, maar dan bereiken we veilig de parkeergarage. Het café is ons dan al opgevallen, want dat is vanaf de weg te zien.

De ingang van het Top 2000 café. De zijkant is vanaf de weg al te zien.

Gewapend met onze kaartjes gaan we het museum in. Gelijk bereikt de muziek van de Top 2000 onze oren. Ik kijk uitgebreid rond, want ik wilde al jaren een keer naar het café. Dat ik er nu echt ben, is voor mij dus extra speciaal.
We laten onze kaartjes controleren en krijgen een sticker met de tijd waarop we in het café mogen zijn: 09.00 tot 10.00. Omdat het pas half negen is, kijken we nog even rond en drinken we iets voor we om 08.45 in de rij gaan staan om naar binnen te mogen. We hebben geluk: om 08.50 komt er iemand van het café naar ons toe met de mededeling dat er een aantal kaartjes voor het vorige tijdstip niet opgehaald zijn. Dat betekent dat wij een extra sticker krijgen en tien minuten eerder naar binnen mogen.

Ja, hoor, we mogen naar binnen!

We passeren het toegangskoord en komen in een gang terecht. Links zijn twee deuren, waardoor we het café in komen. Mijn eerste indruk? Het is klein en vol, maar ook gelijk gezellig. De muziek die je hoort, het echt kunnen zien van de dj’s en nieuwslezers, het personeel in Top 2000 T-shirts, de andere fans van De Lijst, de platen aan de muur… Ik weet nu al dat het een onvergetelijk uur gaat worden.

In het Top 2000 café

Voorzichtig banen we ons een weg door de mensenmassa heen om goed zicht te hebben op de ruimte waar de dj’s zitten. Op dit moment presenteert Sander de Heer nog, maar Jan-Willem Roodbeen staat al te wachten om het om negen uur over te nemen. Negen uur betekent ook dat er bezoekers het café moeten verlaten. We maken hier handig gebruik van en weten een tafeltje vooraan, naast de ruimte van de dj’s, te bemachtigen.

Poseren voor de ruimte van de dj's. Links dj Jan-Willem Roodbeen

Dit tafeltje verlaten we uiteraard niet meer. Vanaf onze zitplaatsen kijken we het café rond, maken we foto’s en praten we wat met andere bezoekers. Iets na negenen komt Sander de Heer het café in, die het geen probleem vindt om op de foto te gaan en vraagt hoe het op de weg was nadat hij hoort dat hij ons sms’je heeft voorgelezen.

Op de foto met dj Sander de Heer

Ondertussen gaat de Top 2000 door. Normaal gesproken worden er één of twee nummers gedraaid, waarna er iets verteld wordt. Nu worden er echter drie nummers zonder onderbreking achter elkaar gedraaid. DJ Jan-Willem Roodbeen komt ons daar even later uitleg over geven: er was een technisch probleem. Het is inmiddels opgelost, maar het mooiste is natuurlijk dat de luisteraars er niets van merken.

Hoewel er nog verschillende mensen met hem op de foto willen, moet de dj toch terug aan het werk. Hij kletst opgewekt de nummers aan elkaar, leest wat sms’jes en andere berichten voor en zoekt regelmatig contact met de bezoekers van het Top 2000 café. Als de reclame voor het nieuws van tien uur begint, komt hij gelijk weer even kijken. En, ja, hoor, deze keer heeft hij wel tijd voor een foto!

Gelukt: op de foto met dj Jan-Willem Roodbeen

Inmiddels heeft het cafépersoneel ons ook gevraagd langzaamaan plaats te maken voor de nieuwe bezoekers. De één is hier iets strenger in dan de ander, maar uiteindelijk willen ze wel allemaal dat we ons aan de afgesproken tijd houden.

Zo langzaam mogelijk gaan we richting de uitgang van het café. In de ruimte van de dj’s is Carmen Verheul inmiddels begonnen met het voorlezen van de nieuwsberichten. We kijken nog één keer rond, maar moeten dan echt naar buiten om plaats te maken voor een nieuwe groep bezoekers.


Uiteraard kijken we nog even rond in het winkeltje van het Beeld & Geluid Museum, waar ze onder andere het Top 2000 spel verkopen. Tsja, dat kun je niet laten liggen natuurlijk! Dan is het terug richting huis, vanzelfsprekend met de Top 2000 aan. Hoewel deze editie nog niet eens is afgelopen, denk ik al aan volgend jaar: gaan we dan weer?

Nog één keer omkijken en dan naar huis... Volgend jaar weer?



woensdag 25 februari 2015

Reisverslag Londen 2014: dag 4

24 november 2014

Mijn laatste dag in Londen alweer… Ik ben tevreden met wat ik tot nu toe gezien en gedaan heb, maar ik wil ook vandaag graag nog zoveel mogelijk doen. Daarom sta ik natuurlijk weer vroeg op, ontbijt voor de laatste keer in de kelder van het hotel en pak dan mijn koffer in. Ik check uit en mag mijn koffer in het hotel achterlaten tot ik vanmiddag naar het station ga. Dan ga ik op pad, onderweg naar King’s Cross station.

Mijn metrokaartje voor vandaag kan ik pas na half tien gebruiken, dus loop ik naar het station. Onderweg passeer ik het bekende gebouw uit de tweede Harry Potter film, dat nu een hotel is. In King’s Cross kijk ik nog even bij het Harry Potter winkeltje en controleer ik of Hedwig de uil nog steeds op het bagagekarretje zit.

Het gebouw uit de tweede Harry Potter film, nu een hotel

Dat is het geval, dus loop ik terug naar Euston station voor een makkelijke verbinding naar Camden Town. Dit is een winkel- / marktgebied met opvallende gevels en heel veel souvenirwinkels en marktkraampjes. Ik maak uitgebreid foto’s van de schoenen, vliegtuigen en draken die de gevels versieren. Er hangt zelfs ergens een schommelstoel buiten!

Gevels in Camden Town

Dan loop ik door naar de Camden Stables Market. Dit is een markt gevestigd in oude paardenstallen. Standbeelden van paarden in een overdekte tunnel laten dit het duidelijkst zien, maar ook op andere plaatsen kun je zien dat de marktkraampjes vroeger stallen waren.

Standbeeld van een paard in de overdekte tunnel van de Camden Stables Market

Zo vroeg op de maandagochtend is er nog weinig te beleven op de Camden Stables Market. Bijna alle kraampjes zijn nog gesloten, hoewel de markt officieel open is. Ik maak nog een paar foto’s, maar loop dan terug naar het metrostation. Ik reis naar Charing Cross en stap deze keer in één keer goed uit bij Trafalgar Square (Charing Cross heeft heel veel verschillende uitgangen en niet alles staat even duidelijk aangegeven). In tegenstelling tot gisteren staat Horatio Nelson (het standbeeld op Nelson’s Column) vandaag te stralen in het zonnetje en kan ik in de verte zelfs de Big Ben zien.

Nelson's Column in het zonnetje op Trafalgar Square

Vanwege het goede weer gaat de wisseling van de wacht bij de Horse Guards vandaag gewoon door. Als ik aankom, komen ook net de guards te paard vanaf Buckingham Palace aanrijden. Ze stellen zich op het pleintje achter het Horse Guards gebouw op en wachten tot de nieuwe groep aankomt. Na lang wachten (ruim twintig minuten) vertrekt de ene groep richting Buckingham Palace en de andere groep richting de stallen. De paarden van de laatste groep hebben blijkbaar geen zin om naar binnen te gaan, want ze gaan regelmatig uit de rij en keren om.

De paarden van de Horse Guards waren af en toe zeer onrustig

Vanaf de Horse Guards reis ik met de metro naar het station bij het Natural History Museum. Dit museum is gratis toegankelijk en zeer de moeite waard. Het is te groot om in één dag te bekijken, dus maak ik een selectie: ik ga op zoek naar het model van de blauwe walvis en de bekende skeletten van de dinosauriërs. Zo op maandag is het rustig en kan ik op mijn gemak alles bekijken.

Kiekeboe! Dinosauriërskelet in het Natural History Museum

Uiteindelijk moet ik toch terug naar het hotel om mijn koffer op te halen. Omdat deze natuurlijk zwaarder is dan op de heenweg, besluit ik de metro naar St. Pancras station te nemen. Dit scheelt me eigenlijk niets, want er is geen roltrap naar het perron en ik moet mijn koffer een zeer lange wenteltrap af sjouwen… Een vrouw op het perron spreekt me erover aan: ze vindt het een schande dat er geen roltrap is! Ze is wel blij dat ik het gehaald heb.

Met de metro naar St. Pancras

Als ik aankom op St. Pancras ga ik naar het internationale Eurostarperron. Ik houd mijn kaartje keurig voor het toegangspoortje, maar ik mag niet naar binnen. Na nog een paar keer proberen, word ik naar de balie gestuurd. De man daar probeert mijn kaartje ook te scannen, maar stuurt me vervolgens naar de informatiedesk, omdat hij mijn reservering niet kan vinden.

Verbaasd doe ik wat hij van me vraagt. Zou er een probleem zijn met mijn reservering? Ik weet dat er in België vandaag gestaakt wordt, maar mijn Eurostar zou gewoon moeten rijden.
Ook bij de informatiedesk is mijn reservering niet terug te vinden. Ik probeer nog mee te denken door te zeggen dat ik op de hoogte ben van de staking in België, maar volgens de dame die mij helpt, heeft dat er niets mee te maken. Ze maakt een nieuwe reservering voor me, waarmee ik wel door het toegangspoortje kan. Uiteraard kom ik nu op één van de slechtere plaatsen in de trein terecht: ik krijg een stoel in een groepje van vier, zonder tafeltje en dicht bij de toiletten, zodat er constant mensen heen en weer lopen… Gelukkig zijn mijn buren wel aardig en kan ik een praatje met hen maken.

Het eerste gedeelte van de reis verloopt goed, ondanks de heen-en-weer lopende mensen. Na Rijsel (Lille) stopt de trein ineens. De machinist roept om dat er vertraging is in verband met een technisch probleem. Ik vrees al het ergste, maar na een minuut of twintig – als er een andere trein gepasseerd is – mogen we weer verder rijden. Ik vermoed dat er maar één spoor beschikbaar was en dat we daarom moesten wachten.

Uiteindelijk komen we aan in Brussel-Zuid, waar mijn taxi op mij wacht, die me veilig naar huis brengt. De volgende dag zoek ik toch even contact met het reisbureau om navraag te doen over mijn reservering met de Eurostar op de terugweg. Ik moet een mailtje sturen, krijg keurig bericht dat dit doorgestuurd wordt naar NS International en krijg vervolgens een maand later netjes te horen dat de reservering waarschijnlijk verloren is gegaan door een update in het computersysteem. Ze zijn wel blij dat het ter plaatse opgelost kon worden.


Tegen de tijd dat ik de brief krijg, is mijn fotoboek ook al klaar, wat betekent dat mijn vakantie in Londen nu echt voorbij is. Het was een korte vakantie, maar ik heb veel gedaan en veel gezien. Toch weet ik nu al dat ik zeker weer een keer terug ga, want Londen blijft een geweldige stad!


dinsdag 24 februari 2015

Reisverslag Londen 2014: dag 3

23 november 2014

Als ik ‘s ochtends wakker word, kijk ik eerst even naar buiten om te kijken of de weersvoorspellingen uitgekomen zijn. En, ja, hoor, het regent! Ik probeer dit mijn humeur niet te laten verpesten, omdat ik ook dingen op de planning heb staan die binnen zijn, zoals het Imperial War Museum en een bezoek aan het warenhuis Harrods.

Ik begin echter met het ontbijt in het hotel. Zoals gewoonlijk was ik vroeg op en dit blijkt maar goed ook: als ik weg ga, staat de rij van het begin van de eetzaal tot aan de lift. Duidelijk zijn er veel mensen voor een weekendje in Londen!

Gewapend met een paraplu verlaat ik even later het hotel. Ik neem de metro naar Charing Cross, moet daar even zoeken, maar kom dan uiteindelijk bij de Horse Guards. In principe is hier elke dag een wisseling van de wacht, maar ik heb al gelezen dat dit bij slecht weer aangepast kan worden. Ook het wisselen van de wacht bij Buckingham Palace zal aangepast worden.

Een guard bij de Horse Guards schuilt voor de regen

Ik wacht met nog een aantal mensen op de aangepaste wisseling van de wacht. Deze blijkt verre van spectaculair: de guards (wachten) vanaf Buckingham Palace komen te paard aanrijden, gaan gelijk door naar de stallen, een paar guards te voet marcheren wat rond in de overdekte tunnel (waarvan er eentje natuurlijk precies in de plas voor mijn voeten stampt…) en dan vertrekt de nieuwe groep guards te paard richting Buckingham Palace.

Over de natte Mall naar Buckingham Palace

Ik volg de groep over de zeer natte Mall, de weg voor Buckingham Palace. Ondanks de regen heeft zich al een aantal rijen publiek verzameld voor Buckingham Palace. Ik probeer nog een plaatsje te vinden tussen alle toeristen met grote rugzakken en druipende paraplu’s. Uiteindelijk vind ik een stukje waar ik zicht heb op de guards, waarna het wachten begint. Dit wil ik absoluut niet aanraden: als het regent, probeer dan de wisseling van de wacht op een andere dag te bekijken of tijdens een ander bezoek aan Londen, want de aangepaste wacht is niet de moeite waard. Drie guards lopen naar het wachthokje, de guard in het wachthokje stapt naar buiten, krijgt een regencape om van één van de andere drie guards en dan mag een nieuwe guard het wachthokje in. Dat was alles…

De niet aan te raden aangepaste wisseling van de wacht bij Buckingham Palace

Hoewel veel toeristen nog blijven staan in de hoop iets meer te zien, besluit ik om terug te lopen. Ik wacht bij de boekwinkel op Charing Cross tot het twaalf uur is en de winkel opengaat. Binnen probeer ik wat op te drogen, maar aangezien ik het idee heb dat ik met mijn voeten in een zwembad loop, keer ik even terug naar het hotel. Met droge schoenen en sokken ga ik dan weer op stap, dit keer met de Disney Store op Bond Street als bestemming. In de winkel zijn Mickey en Donald te zien als guards (zonder regencape…), maar er is uiteraard ook veel aandacht voor de film Frozen.

Poseren met Sven uit Frozen

Vanaf de Disney Store ga ik met de metro richting het Imperial War Museum. Dit museum ligt iets buiten het echte stadscentrum, maar is goed te vinden. Ik ga er vooral heen, omdat er een indrukwekkende tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog schijnt te zijn. Als ik aankom bij het museum blijkt echter dat je hiervoor een tijd moet reserveren, alleen zijn de kaartjes daarvoor voor vandaag op. Vanaf half vier mag iedereen vrij naar binnen. De bewaker bij de ingang raadt me aan om eerst de rest van het museum te bekijken en dan terug te komen.

Het Imperial War Museum

Ik begin op de bovenste verdieping van het museum en kom terecht bij een tentoonstelling over de Tweede Wereldoorlog. Deze wordt afgeraden voor kinderen, wat ik begrijp als ik de vreselijke foto’s zie. Vooral het op schaal nagemaakte concentratiekamp Auschwitz, met de weg van de trein naar de gaskamer beschreven, maakt diepe indruk.

Nog helemaal stil verlaat ik de tentoonstelling en bekijk ik wat wagens die gebruikt zijn in andere oorlogen. Inmiddels is het tien voor half vier, wat betekent dat ik nog tien minuten zal moeten wachten. De bewaker vindt het echter geen probleem als ik alvast naar binnen ga.
Voetje voor voetje schuifel ik achter de andere mensen door de tentoonstelling over de Eerste Wereldoorlog. Er is veel te zien, dat geef ik eerlijk toe, maar ik vond de Tweede Wereldoorlog-tentoonstelling indrukwekkender.

Van het Imperial War Museum ga ik met de metro naar iets heel anders: het warenhuis Harrods! De etalages zijn prachtig versierd voor de kerst en ook binnen zijn prachtige versieringen. Er is een snoepafdeling, een Lego-/speelgoedafdeling met de Tower Bridge van Lego, een Harry Potter gedeelte, een Disney Store… Er is zelfs een restaurant waar je kunt eten in Disneysfeer! Vanwege de prijzen sla ik even over…

Warenhuis Harrods in kerstsfeer

Ik bekijk ook de Egyptische roltrap en het monument ter nagedachtenis aan Prinses Diana en Dodi Al-Fayed, die in 1997 om het leven kwamen bij een auto-ongeluk in de Franse hoofdstad Parijs. Het bevindt zich in de kelder van Harrods en wordt nog steeds veel bekeken.

Het monument ter nagedachtenis aan prinses Diana en Dodi Al-Fayed

Als ik weer buiten kom, is het inmiddels donker. Ik loop het metrostation naast Harrods in en reis per metro naar Trafalgar Square, het plein bij metrostation Charing Cross. Vanaf hier ga ik op zoek naar de Sherlock Holmes Pub. Deze is niet moeilijk te vinden en ik ga snel naar binnen. Na even rondgekeken te hebben, besluit ik hier te eten. De echte eetzaal bevindt zich op de eerste verdieping van de pub. Er is een gedeelte van de zitkamer van 221b Bakerstreet nagemaakt en aan de muren hangen foto’s, artikelen en schilderijen die allemaal iets met Sherlock Holmes (boeken of films) te maken hebben.

Eten in de sfeer van 221b Bakerstreet. 
De kinderen aan het tafeltje naast mij genieten overduidelijk!

Na het eten keer ik terug naar mijn hotelkamer en kijk ik of mijn sokken al droog zijn. Laten we hopen dat het morgen beter weer is…


Tot morgen!

Lees verder: Dag 4



maandag 23 februari 2015

Reisverslag Londen 2014: dag 2

22 november 2014

Mijn tweede dag in Londen! Vandaag wil ik een bezoek brengen aan het Sherlock Holmes museum en aan Hyde Park, waar een speciale ‘kerstkermis’ is: Winter Wonderland.

Als ik ’s ochtends wakker word, heb ik het idee dat ik niet lang geslapen heb. Mijn kamer ligt aan de voorkant van het hotel, tegenover het station. Hoewel mijn raam dicht was, kon ik toch de omroepberichten van het station elke keer letterlijk verstaan. Bovendien lijkt de verwarming van de kamer niet goed instelbaar te zijn: het is bloedheet in de kamer, hoewel het volgens de thermosstaat vijftien graden is…

Een douche frist me op. Ik kleed me aan, neem de tijd voor mijn haar (mijn verplichting als auteur van een boek over vlechten!) en ga dan naar de kelderverdieping van het hotel om te ontbijten. Het is nog rustig, want zoals altijd ben ik vroeg opgestaan om maar zo veel mogelijk aan mijn dag te hebben. Ik maak op mijn gemak een keuze uit het ontbijtbuffet en keer een halfuurtje later met volle maag terug naar mijn kamer.

Daar verblijf ik niet lang: ik wil veel zien en doen vandaag! Mijn eerste stop is King’s Cross Station. Hier reis ik met de metro naartoe, want voor vandaag, morgen en maandag heb ik een kaartje om onbeperkt van het openbaar vervoer gebruik te kunnen maken.
King’s Cross Station ligt naast London St. Pancras. Uiteraard kent iedereen dit station als het station waarvandaan de Zweinstein Express vertrok. Vroeger werd dit op het perron aangegeven met een bagagekarretje dat half uit de muur stak, maar dit is tegenwoordig anders vanwege de strenge veiligheidsmaatregelen (alleen reizigers met een geldig kaartje mogen op het perron komen). Daarom is er in de buurt van de perrons een plek gemaakt met een bordje ‘Platform 9 ¾’ en een bagagekarretje dat half uit de muur steekt. Op het bagagekarretje staat een halve vogelkooi met een knuffelversie van de uil Hedwig ervoor.

Zou ik met de Zweinstein Express mee mogen?

Om ervoor te zorgen dat iedereen bij het karretje kan komen, is er een rij gemaakt. Een voor één mag je bij het karretje poseren en wordt er een foto gemaakt. De foto kun je ophalen bij het Harry Potter winkeltje ernaast. Ik kijk er natuurlijk even rond en moet toegeven dat het me erg doet denken aan de winkeltjes zoals je die in de films ziet en zoals ik die drie jaar geleden heb gezien in het nagebouwde Zweinsveld in de Universal Studios in Orlando, Florida.

Het Harry Potter winkeltje bij perron 9 3/4

Na rondgekeken te hebben in het winkeltje neem ik de metro naar Bakerstreet. Op nummer 221b woonde vroeger (volgens de boeken van Sir Arthur Conan Doyle) de wereldberoemde detective Sherlock Holmes samen met zijn partner, dokter Watson. Tegenwoordig is het huis een museum en ik ga het bezoeken.
Voor meer informatie over het museum zelf, verwijs ik naar het artikel dat ik geschreven heb voor Infonu.nl.

Het Sherlock Holmes museum

Ik kijk op mijn gemak rond in het museum, maak uitgebreid foto’s en poseer uiteraard met de Hound of the Baskervilles. Daarna bezoek ik het winkeltje naast het museum nog even. Ik zoek eigenlijk een leuke souvenir die met de Hound te maken heeft, maar kom niet verder dan een notitieboekje. Het valt me algauw op dat veel souvenirs weinig met de originele verhalen te maken hebben: er is meer aandacht voor de televisieserie Sherlocked.

Ik verlaat het winkeltje en loop terug naar het metrostation Bakerstreet. Met behulp van de metroplattegrond plan ik mijn route naar Westminster, het station naast de Big Ben. De bordjes op het station vertellen me daar waar ik naar buiten moet gaan om de klokkentoren te zien. De route die ik volg, brengt me precies aan de voet van de Big Ben. Nu besef ik pas goed hoe groot deze klokkentoren is.

Aan de voet van de Big Ben

Omdat het bijna twaalf uur is, loop ik wat rond in de buurt en bekijk ik de buitenkant van de Westminster Abbey. Dan wacht ik tot de Big Ben gaat slaan. Het is niet de eerste keer dat ik dit meemaak, maar ik blijf het een mooi geluid vinden.

Vanaf de Big Ben besluit ik te gaan lopen richting St. Paul’s Cathedral. Onderweg kom ik de Southbank Christmas Market (een klein kerstmarktje) tegen, een boekenmarkt en het Cuban Food Festival met Cubaans eten en Cubaanse dansen. Ik kijk even, maar loop dan door naar de Millennium Bridge. Deze brug is bekend geworden dankzij de zesde Harry Potter film: aan het begin van de film vernietigen Dementors de brug.

St. Paul's Cathedral (links) met de Millennium Bridge

Ik loop over de brug en bereik veilig de overkant zonder een aanval van Dementors. Na nog iets verder gelopen te zijn, kom ik uit bij St. Paul’s Cathedral. Na wat foto’s en een beker warme chocomel van de Starbucks (waarvoor ik hier meer moet betalen dan bij de Starbucks-winkels in het centrum!) ga ik op zoek naar het dichtstbijzijnde metrostation. Ik neem de metro richting Kensington Gardens, één van de parken in Londen. Dit park heeft een monument ter nagedachtenis aan prinses Diana, die in 1997 om het leven kwam in Parijs bij een auto-ongeluk, maar ik loop naar het standbeeld van Peter Pan. Aangezien de Disneyfilm en de film Finding Neverland (over de schrijver van Peter Pan, J.M. Barrie) al jarenlang bovenaan mijn lijstje van favoriete films staan, mocht het zien van dit beeld natuurlijk niet ontbreken tijdens mijn vakantie!

Het Peter Pan standbeeld in Kensington Gardens

Vanaf het standbeeld loop ik door naar Hyde Park, het park naast Kensington Gardens. Het is pas vier uur ’s middags, maar het begint al donker te worden. Als ik bij Hyde Park aankom, ben ik daar blij om, want alle attracties en kraampjes van Winter Wonderland zijn nu prachtig verlicht.
Winter Wonderland is een kerstmarkt met een combinatie van kermisattracties, eettentjes en gewone marktkraampjes. Ook is er een gedeelte waar je de kerstman kunt ontmoeten en er is een tentoonstelling van ijssculpturen. De rij hiervoor is echter zo lang dat ik besluit deze over te slaan.

Het reuzenrad van Winter Wonderland

Ik dwaal ruim twee uur rond door Winter Wonderland voor ik het park verlaat en de metro neem naar de Tower en de Tower Bridge. Ik loop de hele brug over voor ik met de bus terug ga. Ik stap uit bij een groot metrostation en ga nog even naar Westminster om de Big Ben in het donker te zien. Dan keer ik terug naar mijn hotel, hopend dat ik vannacht iets minder last zal hebben van de omroepberichten op het station.

De verlichte Tower Bridge


Tot morgen!

Lees verder: Dag 3



zondag 22 februari 2015

Reisverslag Londen 2014: dag 1

21 november 2014

Toen ik in november 2010 Londen verliet na mijn vakantie, wist ik het eigenlijk al: ik wil nog eens terug! Vandaag is het dan eindelijk zo ver, ik ga beginnen aan mijn vierdaagse vakantie in de hoofdstad van het Verenigd Koninkrijk!

Ruim op tijd ben ik op station Roosendaal, waar ik op de internationale trein naar Brussel-Zuid zal stappen. De internationale trein van NS Hispeed zal voor mij altijd bijzonder blijven, omdat ik regelmatig met deze trein reed toen ik nog in Frankrijk woonde. Wat me altijd bij zal blijven, is de keer dat ik vanuit Frankrijk naar huis zou komen toen het sneeuwde: mijn TGV had vertraging, maar de laatste NS Hispeed bleef keurig wachten en vertrok daardoor met tien minuten vertraging vanuit Brussel-Zuid. Uiteindelijk kwam de trein twee minuten te vroeg in Roosendaal aan…

Maar goed, ik dwaal af! Ik stap in de trein en krijg onderweg contact met twee Amerikaanse toeristen die willen weten bij welk station we zijn. Ze denken dat ze in Brussel Centraal uit moeten stappen (net als vele anderen), maar ik leg uit dat Brussel-Zuid/Midi het grote station van Brussel is. Omdat ze over moeten stappen op een trein naar Luxemburg, weet ik zeker dat ze naar Brussel-Zuid moeten en stap ik samen met hen uit.

Hoewel mijn Eurostar naar Londen pas over ruim twee uur vertrekt (de NS Hispeed en Eurostar sluiten niet mooi op elkaar aan met deze dienstregeling), loop ik toch vast richting perron 1 en 2: het Eurostar-terminal.
Als ik daar aankom, blijkt er een flinke rij te staan. Ik sluit aan en vang ondertussen op wat er aan de hand is: door problemen in de tunnel gisteren is er een trein uitgevallen. De passagiers van die trein schuiven door naar de volgende trein en de passagiers van die trein naar mijn trein… Ik vrees al dat ik nog eens twee uur extra op Brussel-Zuid kan wachten, maar als de rij zich na ruim een uur in beweging zet, blijk ik geluk te hebben. Ik mag gewoon met dezelfde trein mee en krijg keurig een nieuwe zitplaats toegewezen.

De treinreis van Brussel-Zuid naar London St. Pancras verloopt verder zonder problemen. Aangekomen op St. Pancras (het internationale treinstation van Londen) loop ik naar buiten om naar mijn hotel te gaan. Ik verblijf in het Thistle Euston hotel, vlakbij het Euston metrostation. Vanaf St. Pancras is het ongeveer een kwartiertje lopen. Het is ook mogelijk om de metro te nemen, maar na twee uur in de trein gezeten te hebben, vind ik het niet erg om te lopen.

Mijn kamer in Thistle Euston

Als ik ingecheckt ben en me op mijn kamer een beetje opgefrist heb, ga ik de stad in. Ik neem de metro naar Covent Garden en zie dat alles al helemaal in kerstsfeer is. Ik maak wat foto’s van de verlichting en loop door de Apple Market, een overdekte markthal. Na even zoeken vind ik mijn favoriete winkels: Build-A-Bear Workshop en de Disney Store. Ik kijk even binnen, kan het niet nalaten iets te kopen bij Build-A-Bear, maar ga dan verder. Omdat het toch een beetje koud is, haal ik een warme chocomel met honing en amandel bij de Starbucks (heerlijk!) voor ik verder ga.

De etalage van Build-A-Bear Workshop

Ik kom langs de Chinese wijk, maar ik kijk er verder niet rond. In plaats daarvan loop ik door naar Shaftesbury Avenue, waar Rainforest Café zit: een winkel met restaurant erbij met een tropisch regenwoud thema. Het zit vlakbij Piccadilly Circus, wat mijn volgende bestemming is. Vanaf hier kan ik de kerstverlichting van Regent Street en Oxford Street zien.

De bekende neon-reclames op Piccadilly Circus

Lopend ga ik door naar Leicester Square, een groot winkelgedeelte van de stad. Als eerste bezoek ik de M&M’s winkel. Deze winkel ken ik nog van mijn bezoek aan Orlando in 2011, maar de winkel in Londen blijkt vele malen groter. Er zijn maar liefst vier verdiepingen met M&M’s, T-shirts, sleutelhangers en zelfs pyjama’s met de snoepjes erop. Ook hangen er schilderijen met M&M’s in de hoofdrol en mag uiteraard een M&M verkleed als wacht bij Buckingham Palace niet ontbreken.

M&M's Buckingham Palace wacht

Als ik de M&M’s winkel weer verlaat (met souvenirs uiteraard…) loop ik door naar Regent Street, één van de grote winkelstraten van de stad. Het is even wandelen, maar dan ben ik bij Hamley’s: De grote speelgoedwinkel van de stad. Of je nu volwassen of kind bent, deze winkel moet je bezocht hebben tijdens je vakantie in Londen!

Ik kijk op mijn gemak rond op alle afdelingen en bewonder het vele speelgoed. Op de vierde verdieping trekt een speciale Harry Potter afdeling mijn aandacht. Er zijn ontzettend leuke souvenirs, maar de prijzen (77 pond voor een kleine Hedwig in een kooi…) zorgen ervoor dat ik alleen foto’s maak van de afdeling.

Dit kleine Hedwig-beeldje kost 77 pond bij Hamley's...

Ik verlaat Hamley’s en loop door naar Oxford Street, een andere grote winkelstraat in de stad. Tijdens mijn vorige bezoek in 2010 was deze straat helemaal versierd, maar nu hangen er alleen wat verlichte bollen.
Omdat ik toch wat moe ben van de reis en vooral van het vele lopen, besluit ik met de bus terug te gaan naar het hotel. Dit duurt uiteraard even, want Oxford Street is een drukke straat en de bus kan af en toe maar een meter vooruit komen.

De tegenvallende versieringen op Oxford Street

Eindelijk ben ik dan toch terug bij Euston Station. Ik loop naar mijn hotel, neem de lift naar mijn hotelkamer en plof daar vermoeid, maar tevreden met wat ik al heb gezien, in bed.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 2


zaterdag 21 februari 2015

Reisverslag Belfast 2014: dag 9

12 augustus 2014

Mijn laatste dag in Belfast alweer! Ik vind het jammer dat het bijna voorbij is, al weet ik dat ik heel veel gezien en gedaan heb en dat ik thuis nog altijd de foto’s als herinneringen heb.

Na het ontbijt pak ik de laatste spullen in en check ik uit. Mijn koffer kan ik in het hotel achterlaten, zodat ik daar niet mee hoef te sjouwen: ik heb namelijk nog een paar uur voor ik naar het vliegveld moet.
Ik ga lopend naar de botanische tuinen, waar ik gisteren ook geweest ben. Vandaag ga ik er niet heen om de bloemen en planten te bekijken, maar om een bezoek te brengen aan het Ulster Museum.

Dit is een museum met gratis toegang, bestaande uit vier delen: de Art Zone (de kunstgalerij), de Nature Zone (mineralen en opgezette dieren), de History Zone (de nadruk ligt op de geschiedenis van Belfast en omgeving) en Window on Our World. Dit is een soort samenvatting van het hele museum met dingen die iets te maken hebben met de verschillende afdelingen. Zo is er een oud Keltisch kruis te zien, een Indianentotempaal, een oude auto en een reusachtige, opgezette wolfshond. Ook zijn er skeletten van dino’s te zien.

Deze Ierse wolfshond is iets groter dan de hond van de buren...

Ik dwaal op mijn gemak door de diverse afdelingen van het museum. Vooral het geschiedenisgedeelte met de dieren van vroeger trekt mijn aandacht. Verderop in de History Zone leer ik meer over Egyptische graven en zie ik zelfs een echte mummie… Ook is er aandacht voor de Vikingen en oude fossielen.
Een suppoost attendeert me op een aantal speciale mineralen die oplichten onder Uv-licht. Ik heb er geen ander woord voor: het ziet er ontzettend gaaf uit!

Oplichtende mineralen

Verderop in de Nature Zone zie ik nog meer fossielen en nagemaakte vissen, waaronder een enorme inktvis. Ook kom ik de dodo tegen.
Uiteindelijk kom ik bij de Art Zone, waar ik geen foto’s mag maken uiteraard, behalve bij The Age of Liberty: een tentoonstelling over mode in Parijs door de jaren heen.

De jurken van The Age of Liberty

Hoewel er nog meer te zien is in het museum weet ik dat ik op de tijd moet gaan letten. Ik loop naar het stadscentrum om nog iets te eten en drink mijn drinken op in het zonnetje voor de City Hall. Dan ga ik terug naar het hotel om mijn koffer op te halen.
In de bus naar het vliegveld blijken nog meer Nederlanders te zitten. Omdat ik alleen ben en met niemand praat, hebben ze niet door dat ik elk woord dat ze zeggen kan verstaan. Pas als één van hen mijn koffer voor me uit het rek tilt en ik hem vriendelijk bedank in het Nederlands, krijgen ze het door.

Een beetje zenuwachtig check ik in. Zou mijn koffer te zwaar zijn? Ik mag maximaal twintig kilo ruimbagage meenemen, anders moet ik bijbetalen. Vol spanning kijk ik naar de weegschaal. Die geeft aan dat mijn koffer een gewicht heeft van… 19,9 kilo! Wat een geluk!
Ik ontvang mijn boarding pass en mag dan nog ruim twee uur wachten. Ik dwaal wat over het vliegveld en koop een flesje drinken voor onderweg, dat tot mijn verbazing niet verpakt hoeft te worden (dat is op Schiphol wel anders!). Uiteindelijk mag ik naar de gate en kan ik aan boord.

Op naar Amsterdam Schiphol Airport!

Het vertrek gaat vlot en voor we het weten, komen we in de buurt van Amsterdam Schiphol Airport. Vroeger dan gepland, om 18.29, landen we. Dit betekent echter niet dat ik nog moet wachten op mijn taxi naar huis, want we taxiën nog bijna tien minuten naar de gate.


Dan zijn we er en is deze vakantie toch echt voorbij. Op naar de volgende!


Reisverslag Belfast 2014: dag 8

11 augustus 2014

Net als alle voorgaande dagen sta ik ook vandaag weer vroeg op. Het is mijn laatste volledige dag in Belfast en ik wil er zo veel mogelijk van genieten!

En waar kun je beter genieten dan… in de gevangenis? Ik ga namelijk vandaag een bezoek brengen aan de Crumlin Road Gaol (Gaol betekent jail, oftewel gevangenis). Deze gevangenis opende in 1845. In die tijd verbleven er ook vrouwen, kinderen en ‘kruimeldieven’, later veranderde dat. De gevangenis sloot in 1996 en werd in 2012 voor het publiek geopend als bezienswaardigheid.

Crumlin Road Gaol

Het bezoek aan Crumlin Road Gaol betekent dat ik een rondleiding krijg. In tegenstelling tot mijn bezoek aan de Nomadic vrijdag, toen ik een privérondleiding kreeg, zijn we hier met een groep van ongeveer twintig personen.
De rondleiding begint op het plein, waar onze gids vertelt over de opening van de gevangenis en de eerste gevangenen. Vervolgens worden we meegenomen naar de ruimte waar de gevangen aankwamen. Ze moesten zich in één van de hokjes uitkleden, al hun persoonlijke bezittingen in een tas doen en dan doorlopen naar de ruimte ernaast, waar ze in bad moesten voor ze hun uniform kregen. Ook gingen ze op de foto.

De aankomstruimte voor de gevangenen

Onze gids legt ons in de volgende ruimte uit hoe dat foto maken vroeger ging: om geld te besparen (foto’s maken was in die tijd nog duur) werden de foto’s naast een spiegel gemaakt, zodat er in één foto een voor- en zijprofiel te zien was. Gevangen moesten ook vaak hun handen omhoog houden, zodat kromme en/of ontbrekende vingers te zien waren – ook een manier van identificatie.
Naast het bord met de foto’s is de ingang van de ondergrondse tunnel. Deze tunnel loopt onder de weg door naar het gerechtsgebouw, recht tegenover de gevangenis. Zo konden de gevangenen gemakkelijk vervoerd worden. Het gerechtsgebouw bezoeken we niet, want dat is niet opgeknapt en op dit moment in zeer slechte staat.

De tunnel van Crumlin Road Gaol naar het gerechtsgebouw. Het schijnt hier te spoken...

De rondleiding gaat verder naar het kantoor van de gouverneur. Als gevangenen bij hem moesten komen, kregen ze meestal een langere of zwaardere straf. We krijgen ook The Circle te zien, de centrale cirkel (binnenplein) van de gevangenis. In totaal zijn er vier vleugels rondom de cirkel: de A, B, C en D Wing. De A Wing werd vroeger vooral voor vrouwelijke gevangenen gebruikt, de C Wing is inmiddels teruggebracht in de originele staat en te bezichtigen.

The Circle met achter de gids de C Wing

Dat doen we dan ook en we zien voorbeelden van oude cellen. Tijdens The Troubles waren er zo veel gevangenen in de Crumlin Road Gaol dat ze hun cellen moesten delen met elkaar. Uiteraard werden de katholieken en protestanten van elkaar gescheiden.
We krijgen ook een isoleercel te zien en de keuken voor we bij het luguberste gedeelte van de gevangenis komen: de strop.

De ruimte met de boekenkast en daarachter de strop

In totaal zijn er 17 mannen geëxecuteerd in Crumlin Road Gaol. Als een man ter dood veroordeeld was, vertelt onze gids, kreeg hij een privé-cel met twee wachten die hem echt probeerden te leren kennen. De man wist niet wanneer De Dag was… tot zijn hele familie kwam om afscheid te nemen. De volgende ochtend, om acht uur, was het dan zo ver. De man moest zich aankleden en in een kamer wachten met zijn gezicht naar een boekenkast. Dit was om verwarring te veroorzaken: de boekenkast werd opzij geschoven en onthulde de ruimte met de strop. De strop werd om de nek gedaan, de hendel overgehaald en het luik eronder opende zich. Onze gids meldt ook nog even dat na de eerste executies de man de hele dag bleef hangen om er zeker van te zijn dat hij dood was…
De beul die de executie deed, moest na afloop één shilling betalen als ‘boete’, omdat hij iemand gedood had.

We zijn nog niet klaar met de executies: we bezoeken de ruimte onder het luik en zien een voorbeeld van de kist waar de geëxecuteerde man in werd gedaan. Ook krijgen we een martelwerktuig te zien dat zelfs voor kinderen gebruikt werd: onze gids vertelt ons over een vijftienjarige jongen die voor de tweede keer opgepakt was. Na zijn zweepslagen met het martelwerktuig pleegde hij zelfmoord…
Ik hoop dat het inmiddels duidelijk is dat dit geen geschikte bezienswaardigheid voor jonge kinderen is!

We gaan naar buiten, waar we de buitenplaats te zien krijgen voor het ‘luchten’ van de gevangenen. Ook worden we meegenomen naar de strook gras waar de geëxecuteerde mannen begraven werden in een ongemarkeerd graf. Vijftien van de zeventien lichamen liggen hier nog steeds, twee zijn opgegraven en ergens anders begraven nadat hun straf, na hun dood, veranderde.
Hoewel de graven ongemarkeerd moesten zijn, is er toch hier en daar op de stenen in de muur te zien wie waar begraven ligt. Zo is er een steen met S McL 61: Samuel McLaughlin, één van de laatste mannen die in 1961 geëxecuteerd werd.

Als je goed kijkt, zie je S McL 61 op de steen in het midden staan 
(klik eventueel op de foto voor een grotere versie)

Hierna eindigt de rondleiding. Ik kijk nog even naar het gerechtsgebouw aan de overkant, dat inderdaad heel erg vervallen is, voor ik op zoek ga naar iets minder deprimerends. Ik bekijk de Queen’s University, de universiteit van de stad die in 1849 geopend werd. Terwijl ik foto’s maak, word ik aangesproken door een man die wil weten of ik een toerist ben (fototoestel in mijn handen, plattegrond duidelijk in het zicht…). We maken een praatje, waarbij hij vertelt dat hij ook in Nederland is geweest. Sinds de vliegtijden zijn veranderd, gaat hij minder vaak naar Nederland, omdat hij het zonde vindt dat je maar een halve dag hebt op je heen- en terugreis.

Queen's University

Na het praatje kijk ik verder rond bij de universiteit. Ook zie ik het Elmwood Hall gebouw, een voormalige kerk. De bouw ervan vond plaats tussen 1860 en 1862, maar pas in 1872 was het hele gebouw af.
Naast de Queen’s University liggen de Royal Botanic Gardens, oftewel de botanische tuinen. Ze werden in 1895 geopend voor publiek en zijn nog steeds een geliefde plek om te studeren voor de studenten van de Queen’s University.

De ingang van de botanische tuinen

Ik bekijk als eerste het Victorian Palm House, een overdekte kas waar veel tropische planten groeien. Rondom het Palm House, en verspreid door het park, zijn diverse prachtige bloemenperken te zien. Ook is er een ‘Tropisch Ravijn’, een soort avonturenwandelpad voor kinderen. Het mooist vind ik echter de rozentuin, met veel bijzondere, unieke rozen die elk hun eigen namen hebben.

De Tequlla Sunrise roos. De naam is afgeleid van het drankje, 
gebaseerd op de kleuren van de roos.

Nadat ik de rozen bekeken heb, moet ik even schuilen, want het gaat weer regenen. Zodra het droog is, wat gelukkig niet heel lang duurt, keer ik terug naar het stadscentrum. Met behulp van een boek in het Belfast Visitor Centre (het VVV van Belfast) ontdek ik dat er een Narnia-muurschildering in de stad is. Ik stap op de bus en ga naar Dee Street, de straat met de Titanic muurschildering. Vandaag loop ik de muurschildering voorbij, op zoek naar Narnia. Verderop in de straat word ik echter weer geconfronteerd met de Titanic: het Dee Street Community Centre heeft een afbeelding van de Titanic boven de deur, er is een plaquette met namen van de scheepsbouwers die tijdens de bouw om het leven kwamen (waaronder Samuel Scott) en het lasserskantoor van Harland & Wolff zit in deze straat. In één van de zijstraten vind ik uiteindelijk de Narnia-muurschildering.

Een gedeelte van de Narnia-muurschildering

Ik loop terug over Dee Street en neem de bus naar het centrum. Hoewel het droog is, ga ik toch het Victoria Square winkelcentrum in en kijk rond. Ik ontdek (dankzij de dino-speurtocht…) dat er bovenin het winkelcentrum een uitkijkplatform is. Ik laat me niet kennen en neem de trap naar boven!
Een heleboel treetjes later ben ik er en heb ik een prachtig uitzicht over de stad. Het is bloedheet in de koepel, maar ik neem de tijd om alle kanten op te kijken. Tekeningen op het glazen hek rondom de koepel vertellen me welke gebouwen ik allemaal kan zien. Zo vind ik de Albert Memorial Clock, Belfast Castle en uiteraard de Samson & Goliath kranen.

Bovenin Victoria Square met op de achtergrond Samson & Goliath

Inmiddels loopt het tegen het einde van de middag. Ik haal nog iets te eten en ga dan terug naar mijn hotelkamer, waar ik moet beginnen met dat ene wat ik steeds heb proberen uit te stellen: inpakken… Ik heb flink wat souvenirs gekocht, waaronder een aantal boeken, wat betekent dat ik nu mag puzzelen om alles in mijn koffer te krijgen. Als alles erin zit, hoop ik dat hij niet te zwaar is, maar ik vrees dat ik morgen op het vliegveld bij zal moeten betalen…
Of dat werkelijk zo is, dat lees je in mijn verslag van mijn laatste dag in Belfast!


Tot morgen!

Lees verder: Dag 9