zaterdag 21 februari 2015

Reisverslag Belfast 2014: dag 5

8 augustus 2014

Vandaag staan er twee dingen op mijn planning die met de Titanic te maken hebben: ik heb een georganiseerde Discovery Tour in en rondom het Titanic Belfast museum en ik ga een bezoek brengen aan de Nomadic. Vooral naar de Discovery Tour kijk ik erg uit, want die neemt me mee de Harland & Wolff Drawing Offices (tekenkantoren) in.

Mijn Discovery Tour zal om 10.30u beginnen, maar ik ben uiteraard al veel vroeger in het Titanic Quarter. Ik loop nog even langs het Titanic Kit Sculpture, dat ik gisteren vanuit de boot heb gezien, en zie de stalen kunstwerken die de mensen voorstellen die op reis gaan.

Het kunstwerk van de reizigers

In het Titanic Belfast museum besluit ik mezelf, omdat het nog vroeg is én omdat het vakantie is, op een klein gebakje te trakteren. Ook loop ik even langs de informatiebalie om door te geven dat ik tijdens mijn bezoek aan het museum dinsdag een foutje heb zien staan: in de computer met de namen van alle mensen aan boord van de Titanic staat dat er maar één Nederlander aan boord was, Hendrik Bolhuis. Ik mag een formulier invullen om mijn ‘klacht’ door te geven. Als ik allang weer terug ben in Nederland, krijg ik hier keurig reactie op met een uitleg over hoe ze bij één Nederlander zijn gekomen en dat ze zullen proberen de aanpassing te maken.

Het is vakantie!

Dat gebeurde allemaal na mijn vakantie, nu eerst de Discovery Tour! Onze tourgids Rebecca geeft ons allemaal een koptelefoon met een kastje eraan. Zij heeft er ook één en als wij de onze opzetten, kunnen we haar moeiteloos verstaan zonder dat ze hoeft te gaan schreeuwen.
De Tour begint voor het museum. We lopen eerst richting het Titanic House, dat nu het kantoor is van Harland & Wolff, en krijgen verhalen te horen over de werknemers vroeger die met een ‘bird’ (een oude inkloksleutel) naar binnen en buiten mochten.

De 'bird': de oude inkloksleutel

Dan gaan we de Drawing Offices in. Tijdens mijn bezoek in 2012 heb ik een Titanic Walking Tour gedaan waarbij je ook de Drawing Offices in zou gaan, maar dat ging toen niet door, omdat een gedeelte van het plafond net was ingestort. Vandaar dat ik er nu echt naar uit heb gekeken om naar binnen te gaan. Ik vind het geweldig om de speciale ramen in het plafond van binnen te zien. Deze ramen waren bijzonder, want zo was er veel natuurlijk licht in de ruimte, wat belangrijk was tijdens het ontwerpen.

De ramen in de Drawing Offices

Rebecca vertelt ons meer over het werken in de Drawing Offices en op de scheepswerf. Ook vertelt ze over de draaideur, waar alleen ‘belangrijke’ werknemers gebruik van mochten maken. We krijgen daarna de oude vergaderruimte te zien en het kantoor van Thomas Andrews, de hoofdontwerper van de Titanic en haar zusterschepen Olympic en Britannic. Hoe verder we door de Drawing Offices lopen, hoe duidelijker het wordt dat het gebouw ernstig in verval is geraakt. Het kantoor van Thomas Andrews is keurig opgeknapt, voor de rest van het gebouw zijn wel plannen, maar het geld ervoor ontbreekt nog.

De Tour gaat door op de ‘slipways’, de scheepshellingen achter het museum. Rebecca raadt ons aan straks verder rond te kijken en ze vertelt ons een aantal dingen die we kunnen zien. Ze neemt ons dan mee naar binnen, zodat we de slipways van bovenaf kunnen zien en het kompas op de vloer van het Atrium (de begane grond van het museum) kunnen bekijken. Ook zien we een schaalmodel van de Titanic en de bankjes buiten die rondom het plaza in morsecode opgesteld staan. Er staat CQD DE MGY MGY CQD CQD SOS SOS, oftewel: Come Quick Danger (dit was de oude SOS-code), This Is Titanic Titanic, Come Quick Danger, Come Quick Danger, SOS, SOS.

Een gedeelte van de bankjes rondom het plaza

Na nog een aantal opvallende feiten te horen hebben gekregen, eindigt onze Tour. Ik bedank Rebecca en ga vervolgens naar buiten om verder rond te kijken op de plaza rondom het gebouw. Ik zie de donkere stenen die de vorm van verschillende landen aangeeft en de lijnen die de reis van de Titanic aangeeft, inclusief haar eindpunt (de plaats waar ze gezonken is) en het officiële eindpunt (New York). Ook bekijk ik de namen van de slachtoffers, die per klasse zijn genoteerd, en de Memorial Garden. Deze geeft met houten planken en gras aan hoeveel overlevenden en hoeveel slachtoffers er per klasse waren. De meeste slachtoffers waren er bij de crew, de werknemers aan boord.

Planken en gras geven per klasse de overlevenden en slachtoffers aan

Op het gedeelte waar de Titanic gebouwd werd, is met lijnen aangegeven waar de reddingsboten en schoorstenen aan boord waren. Ik ga in één van de schoorstenen staan en voel me weer even heel klein…
Nadat ik iets gegeten heb, loop ik naar de Nomadic, het enige nog bestaande White Star Line schip. Ik koop mijn kaartje met korting (dankzij de Belfast Visitor Pass) en wacht tot mijn rondleiding begint. Het wordt een privérondleiding, want ik ben de enige die op dit tijdstip aan boord gaat. Mijn tourgids legt me uit hoe het bezoek werkt: ik krijg eerst een rondleiding van ongeveer twintig minuten, waarna ik zolang als ik wil aan boord mag blijven.

We beginnen op het ‘upper deck’ met wat uitleg: er waren vroeger twee tenders (veerboten) die passagiers naar de grote schepen vervoerden. De Traffic vervoerde de derde klas passagiers, de Nomadic deed hetzelfde voor de eerste en tweede klas. Beide boten zijn op schaal nagemaakt en zien we nu.
Links van de schaalmodellen bevindt zich de speciale ruimte voor de dames uit de eerste klas waar ze zich even terug konden trekken. Ook blijkt er een bar aan boord te zijn voor de eerste klas passagiers. Via een filmpje vertelt de barman me iets over passagiers aan boord, waarna we naar de tweede klas worden gestuurd. Ook dit is nog steeds een mooie ruimte, alleen heeft het zeil op de vloer nu geen patroontje, maar is het gewoon effen.

De oude vloer van de eerste klas, die nagemaakt is. 
De tweede klas heeft een effen vloer.

In het tweede klas gedeelte staat een bord met foto’s van mensen die ooit aan boord van de Nomadic zijn geweest, waaronder Johnny Weissmuller (Tarzan) en Charlie Chaplin. Ik volg mijn gids verder over het schip en kom terecht in de ruimte voor de werkers. Zij mochten door de passagiers niet gezien worden en moesten gebruik maken van smalle, lage gangen die onder het passagiersdek waren. Geen pretje dus!
We gaan naar buiten en kijken rond op het achterdek en bij het roer van de kapitein. Ook zien we een motor. De Nomadic heeft echter zelf geen motoren meer, wat we zien, is puur ter herinnering. Er zijn nog meer herinneringen aan boord: de vroegere machinekamer, die ooit als disco en bioscoopzaal gebruikt is, is nu een vergaderruimte en er is informatie te vinden over de Nomadic tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen ze soldaten vervoerde. Mijn gids vertelt me nog iets over de Nomadic in Parijs, waarna ze me alleen laat om het schip te gaan verkennen. Ik kijk op mijn gemak rond, maak volop foto’s en breng toch ook maar een bezoekje aan de souvenirwinkel aan boord. Ik zie echter niets wat me echt aanspreekt, dus kijk ik nog een laatste keer rond en verlaat dan het schip.

De Nomadic in Parijs, waar ze een tijdlang als restaurant gebruikt werd. Uiteindelijk werd ze 'niet veilig' bevonden en teruggebracht naar Belfast.

Inmiddels regent het weer. Tegen de tijd dat ik terug in het stadscentrum ben, weet ik al dat het geen zin heeft om vanmiddag nog iets buiten te proberen te doen. Ik koop een kaartje voor de Belfast Hop On – Hop Off bustour voor een rondrit door de stad en besluit lekker aan boord te blijven. Veel van waar de bus langskomt, heb ik al gezien of zal ik nog gaan zien, maar het is toch fijn om even lekker droog te zitten. Bovendien vertelt de gids nog wat dingen die ik nog niet wist en komen we in een gedeelte van de stad dat op zich veilig is, maar niet aangeraden wordt: het gedeelte met de Peace Walls. Dit is het gebied van de strijd tussen de katholieken en protestanten. De poorten, die nu open staan, gingen vroeger ’s avonds dichts, zodat ze niet bij elkaar konden komen. Muurschilderingen geven aan dat mensen proberen de strijd te vergeten, maar dat dit heel moeilijk is.

De poorten tussen het katholieke en protestante gedeelte. Genomen vanuit de bus met bewijs van het 'prachtige' weer...

Als de bus weer terug is in het stadscentrum, besluit ik maar meteen naar mijn hotelkamer te gaan aangezien het nog steeds regent en het donker begint te worden. Hopelijk is het morgen weer iets droger!


Tot morgen!

Lees verder: Dag 6


Geen opmerkingen:

Een reactie posten