Reisverslag Lanzarote 2019: dag 4

Dinsdag 26 februari 2019

Vandaag is helaas alweer onze laatste dag op Lanzarote: aan het einde van de ochtend vliegen we terug naar Nederland.

We staan vroeg op en maken voor de laatste keer gebruik van de uitstekende douche. Dan pakken we zo veel mogelijk in voor we naar het restaurant gaan voor het ontbijt. Officieel kunnen we pas vanaf half acht ontbijten, maar bij de receptie hebben we om een vroeger ontbijt gevraagd: we worden namelijk om vijf voor half acht opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Dit was geen enkel probleem, werd er gezegd, maar helaas in het restaurant nog dicht. We lopen naar de receptie om navraag te doen. De receptioniste loopt met ons en nu gaat het restaurant wel open.

Omdat we zo vroeg zijn, staat nog niet alles klaar, maar dat vinden we ook niet erg. Als we even zitten, komen er steeds meer dingen bij, zodat we ook nog een warm eitje kunnen nemen. We zijn ook niet langer alleen: er komen nog wat gasten vroeg ontbijten die vandaag ook vertrekken.

Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer, waar we de laatste dingen inpakken en alles controleren. Dan checken we uit en wachten we op de bus die ons naar het vliegveld brengt. Net als gisteren is de bus wat later: om kwart voor acht rijden we weg bij het hotel.

Een laatste blik op het uitzicht vanaf het hotel

We verlaten Playa Blanca en gaan richting het vliegveld. Eerst moeten we nog naar het dorpje Puerto del Carmen om daar diverse hotels langs te gaan. Uiteindelijk zijn we om kwart voor negen op het vliegveld. Er staat een lange rij om in te checken, maar het gaat allemaal erg vlot. Bij de controle is er wat oponthoud, maar dan staan we al in de vertrekhal.

Nog één keer langs de dromedarissenrotonde...

We kijken nog wat in de winkels, halen een broodje en wat te drinken voor onderweg en kopen nog een drankje om nu op te drinken. Op het terras buiten kunnen we nog even van de zon genieten. Ook kunnen we de vliegtuigen aan zien komen. Rond tien voor half elf zien we het toestel uit Nederland aankomen, waar we vermoedelijk straks mee terug zullen gaan.

Ons toestel in aantocht

Het boarden zal om half elf beginnen, dus verlaten we het terras en lopen we naar onze gate. Zoals we al verwachtten, kunnen we nog niet aan boord: het vliegtuig moet nog leeg en opgeruimd worden. Pas tegen elf uur begint het boarden, terwijl we officieel om elf uur moesten vertrekken.

Klaar voor vertrek!

Via een slurf gaan we het vliegtuig in, waar we deze keer stoelen op rij 12 hebben. Net als tijdens de heenvlucht hebben we de luxe van een lege stoel naast ons, zodat we Lanzarote nog even goed kunnen zien. Om tien voor half twaalf vertrekken we. Eerst vliegen we nog een stukje over het eiland, dan zien we alleen nog water. De piloot vertelt ons de route: we gaan richting Portugal en Spanje, over de Golf van Biskaje richting Parijs en dan via Lille, Gent, Antwerpen en Breda gaan we naar Eindhoven.

Een laatste blik op Lanzarote...

Net als op de heenweg is het een rustige vlucht met nauwelijks turbulentie. Als we boven Nederland vliegen, herkennen we het dorp waar ik vroeger gewoond heb en diverse andere dorpen daar in de buurt. Zo kunnen we de route een beetje volgen en weten we wanneer we ongeveer bij Eindhoven zijn.

Weer veilig geland op Eindhoven Airport

De landing op het vliegveld is prima. Via een trap verlaten we het vliegtuig en nog geen minuut later staan we bij de bagageband. De bagage laat echter nog een ruim halfuur op zich wachten. Als we eindelijk onze koffer hebben, is de vakantie toch echt alweer voorbij. We vinden het jammer, want beiden vonden we Lanzarote een erg mooi en leuk eiland en we hopen ook zeker nog eens terug te gaan. Ondanks de korte duur van de vakantie hebben we allebei genoten van de afgelopen dagen en nemen we weer een heleboel mooie herinneringen met ons mee naar huis.

Reisverslag Lanzarote 2019: dag 3

Maandag 25 februari 2019

De afgelopen twee dagen hebben we Lanzarote een heel klein beetje gezien. Vandaag zal daar verandering in komen: we gaan mee met een excursie, waarbij we het hele eiland rond gaan.

We staan op tijd op, douchen, kleden ons aan en ontbijten in het restaurant. Nadat we op de kamer onze tanden netjes gepoetst hebben, wandelen we naar het hotel aan het einde van de straat, waar we opgehaald zullen worden voor de excursie. We moesten er om precies 8.57 zijn, maar uiteindelijk komt de bus pas na negen uur. Het is ook een volle bus: er zijn nog net een aantal plaatsen vrij. De laatste plaatsen worden opgevuld bij het hotel dat de bus na onze stop nog bezoekt.

Dan gaan we echt op weg. We rijden richting de kust en stoppen bij Los Hervideros. Dit is een gedeelte van het eiland waar lava na een vulkaanuitbarsting in de zee gestort is en prachtige kliffen heeft gevormd. Rondom de kliffen zijn enorme golven, waardoor er flink wat watergeweld te zien is. Het is heel indrukwekkend!

Los Hervideros

Van de reisleidster krijgen we de tijd om even rond te kijken en foto’s te maken. Vooral dit laatste doen we veel, want het is echt heel mooi om te zien! Met name de grot waar van twee kanten water in komt, is bijzonder.

De grot met water van twee kanten

Uiteindelijk gaan we terug de bus in en rijden we weer verder. De tweede stop is ook langs de kust: we stoppen bij El Golfo, een iets minder ruige kust dan Los Hervideros. Het bijzondere aan het dorpje El Golfo is Lago Verde, het groene meer. Dit meer is ontstaan in de krater van een vulkaan. Vanwege de algen die in het water leven, is het water helemaal groen gekleurd.

Lago Verde

Als we even gekeken hebben bij Lago Verde gaan we terug de bus in en rijden we naar het Timanfaya National Park. De weg gaat door een zwart, rotsachtig landschap dat ons doet denken aan Lavalands in de Verenigde Staten en Craters of the Moon. De vulkanen met de verschillende kleuren geven het echter een heel ander iets mee dan de twee Amerikaanse vulkaanlandschappen.

Timanfaya National Park

De bus stopt bij een nog actieve vulkaan. Hier worden drie proefjes gedaan met de bezoekers. Allereerst schept een man steentjes uit de grond, die je in je hand krijgt om vast te houden. De steentjes zijn echter zo heet dat je ze niet goed vast kunt houden. Ook het tweede proefje laat goed zien dat de vulkaan nog actief is: er wordt stro in een gat gegooid dat door de hitte binnen een halve minuut in brand vliegt.

Het tweede proefje

Het laatste proefje wordt met water gedaan. Koud water wordt in een zeventig meter diepe pijp gegoten en komt er vrijwel meteen weer uit, zo heet is het. De warmte van de vulkaan is ook te voelen als je je hand in de gaten tussen de stenen steekt die op een muur lijken. We vinden het heel bijzonder om dit zo te ervaren.

Het derde proefje

Op de vulkaan is ook een restaurant met een barbecue. Voor de barbecue wordt gebruik gemaakt van de hitte van de vulkaan. Wel moet je geduld hebben: voordat de aardappel helemaal gaar is, ben je bijna anderhalf uur verder.

Na de stop rijden we met de bus door het park. De route gaat tussen de vulkanen door en langs de kraters. In de bus wordt een bandje gedraaid met informatie, afgewisseld met ‘spannende’ muziek. Wij vinden de muziek niet helemaal passen, we worden zelfs een beetje zenuwachtig van de violen en andere instrumenten die constant een dramatisch effect proberen te creëren. Het landschap is al indrukwekkend genoeg, vinden we, daar hoeft echt geen muziek bij.

Onderweg in het park

De rit slingert zo’n halfuur over bochtige wegen met af en toe flinke heuvels door het park. Gelukkig is het eenrichtingsverkeer, want op de soms zeer smalle wegen wil je echt geen tegenliggers tegenkomen. De chauffeur heeft de rit echter vaker gereden, merken we, en volgt de weg moeiteloos. Als we weer terug zijn bij het beginpunt, krijgt hij een hartelijk applaus voor zijn stuurkunsten.

Het landschap met helemaal links een stukje weg

We verlaten Timanfaya National Park en rijden door naar de wijnstreek van Lanzarote. Hoewel er niet veel groeit op het eiland, is de wijn erg succesvol. Onderweg zien we de traditionele manier van druiven groeien voor wijn: er wordt een kuil gegraven in het vulkanische landschap, waar een druivenstruik in geplaatst wordt. In de grond zit een bepaalde steensoort die vocht vast houdt, waardoor de struik goed kan groeien. De stenen muurtjes beschermen de struiken tegen de passaatwinden.

De wijnstreek van Lanzarote

Hoe verder we door het wijngebied rijden, hoe meer wijnvelden we zien. Omdat de oogst in augustus is, zijn er nog niet veel struiken te zien, maar wel veel half ronde stenen muurtjes. Hier en daar zien we ook de moderne manier van wijnbouw: in plaats van half ronde muurtjes worden de muurtjes in lange, rechte rijen gebouwd.

De moderne manier van wijnbouw

Bij een bodega (een wijnproducent) stoppen we en krijgen we de kans de bekroonde wijn van de maker te proeven. Wij slaan echter over en maken in plaats daarvan foto’s van de omgeving.

De omgeving van de bodega

Na de stop rijden we door de Vallei van de Duizend Palmen (een gedeelte van Lanzarote met heel veel palmbomen) naar Haria voor de lunch. We worden met de hele groep aan tafels van vier gezet en mogen tafel voor tafel wat halen bij het buffet. Het is uiteraard niet zo uitgebreid als in ons hotel, maar de salade is erg lekker.

Als we ons bord leeg hebben, verlaten we het restaurant en kijken we even rond in de omgeving van het restaurant. Er is een winkeltje, maar eigenlijk zien we niets dat we graag willen kopen. Daarom lopen we nog een stukje het dorp in, waar helaas niet veel te doen is vanwege de siësta – de winkels zijn dicht tot het einde van de middag.

We lopen terug naar het restaurant en wachten tot we weer verder gaan. We rijden nu naar het noorden van het eiland, waar we stoppen bij een aloë vera plantage. Een vrouw vertelt ons allerlei dingen over de plantage, waarna er nog een verkooppraatje volgt in de winkel. Uiteraard zijn er voor ons speciale aanbiedingen en kortingen als we nu producten kopen. Dat geloven we wel en we verlaten de winkel dan ook zonder iets te kopen. Als we weer in de bus zitten, komt er nog wel iemand van de winkel naar ons toe, want alle bezoekers krijgen een klein cadeautje. Dat vinden we wel weer een mooi gebaar.

Aloë vera planten

Van de plantage rijden we naar Jameos del Agua, een grot met een ondergronds meer waarin de albinokreeft leeft. Het is heel bijzonder om te zien, al vindt mijn vriend het nog meer bijzonder omdat een aflevering van Bassie en Adriaan in de grot gefilmd is.

Jameos del Agua - de witte vlekjes in het water zijn de albinokreeften

Aan de andere kant van de grot is nog een groot bad dat lijkt op een zwembad. Het is ons echter niet helemaal duidelijk wat het is: is het echt een zwembad of is het gewoon ter versiering? Wel weten we dat het hele gebied rondom de grot is ingericht door César Manrique, een bekende kunstenaar van Lanzarote. Hij heeft verschillende bezienswaardigheden op het eiland ingericht, zoals de grot, maar ook het restaurant in het Timanfaya National Park. Daarnaast heeft hij ervoor gezorgd dat de meeste gebouwen op Lanzarote niet hoger zijn dan vier verdiepingen en dat de buitenkant in een lichte tint geverfd is. De kunstwerken die hij gemaakt heeft, stonden vroeger op rotondes op het eiland, maar na zijn overlijden zijn er veel naar het museum over hem gebracht.

We verlaten de grot en zoeken nog even de schaduw op, want de bus gaat pas om kwart voor vijf weg. Vanaf Jameos del Agua gaan we wel terug naar de hotels, want de eilandtour zit erop. Onderweg zien we nog wel grote verschillen in het landschap: langs de zee zien we hier en daar duinen, in het noorden zien we ook nog wat groen landschap en hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe rotsachtiger en zwarter het wordt. We komen langs de luchthaven van Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote, en langs een rotonde met standbeelden van dromedarissen erop. De dromedarissen hebben we eerder vandaag in het echt gezien vanuit de bus: de dieren zijn op Lanzarote namelijk populair om mee op safari te gaan.

Tegen zes uur zijn we terug bij ons eigen hotel. We bedanken de reisleidster vriendelijk, al hebben we helaas niet veel van haar verhaal mee gekregen. Mijn vriend spreekt geen woord Frans en omdat ze zo snel praatte en veel eiland-specifieke woorden gebruikte, heb ik lang niet alles kunnen volgen. Ergens is het jammer, maar we hebben veel gezien van het eiland en een mooie dag gehad.

In het hotel halen we eerst even een drankje om bij te komen van de lange dag. Dan frissen we ons op de kamer even op voor gaan eten. We kiezen nogmaals voor het Tex-Mex restaurant en genieten opnieuw van een heerlijke maaltijd.

Na het eten doen we nog een spelletje pool, waarbij we een variant moeten spelen: er ontbreekt namelijk een belangrijke bal. Het potje wordt er gelukkig niet minder leuk door, maar we melden het wel even bij de receptie.

Terug op de kamer pakken we alvast zo veel mogelijk de koffer in. Wel gaan we daarna nog één keer terug naar de bar voor een afscheidsdrankje. We wisten dat het een korte vakantie zou zijn, maar de dagen zijn echt voorbij gevlogen voor ons gevoel. Morgen gaan we alweer terug naar huis, maar wel met een heleboel mooie nieuwe herinneringen.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 4

Reisverslag Lanzarote 2019: dag 2

Zondag 24 februari 2019

Gisteren hebben we onze eerste kennismaking gehad met het eiland Lanzarote en het dorpje Playa Blanca, waar we verblijven. Vandaag hopen we iets meer van het eiland te kunnen zien, maar we willen ook graag lekker ontspannen.

Onze dag begint rond kwart voor acht na een prima nacht. We staan rustig op en nemen een douche, waarna we onze zwemkleding vast aan trekken. Rond half negen gaan we naar het restaurant voor het ontbijt. Net als bij de lunch gisteren is er een ruime keuze uit koude en warme gerechten. We maken onze keuze, halen iets te drinken en gaan dan lekker buiten op het terras zitten.

Het uitzicht vanaf de ontbijttafel (foto gemaakt met telefoon)

Na het ontbijt – waarbij drie mussen zich tegoed hebben gedaan aan de muffin van onze buurman, die zijn telefoon interessanter vond dan zijn ontbijt – lopen we nog een stukje door het hotel. Aan de linkerkant blijkt nog een zwembad te zijn. Dit bad is meer bedoeld voor de serieuze zwemmers, zien we aan de afmetingen. Ook zijn er geen balspelen toegestaan.

We gaan even terug naar de kamer om ons goed in te smeren voor we naar de receptie gaan. Hier zal een welkomstbijeenkomst gegeven worden door iemand van de reisorganisatie. Vooral omdat we maar kort op het eiland zijn (dinsdagochtend vliegen we alweer terug), zijn we benieuwd wat de mogelijkheden zijn. De reisleider denkt gelukkig goed met ons mee. Er is morgen een eilandtour, alleen is hier wel Franse begeleiding bij. We besluiten het te doen, aangezien ik wel Frans spreek en we gewoon heel graag iets van het eiland willen zien.

Als de excursie geregeld is, verlaten we het hotel. De reisleider gaf namelijk de Montana Roja als tip: een vulkaan vlakbij het hotel, waar je naar boven kunt lopen. We hebben geen plattegrond, maar met enig links- en rechtsaf slaan komen we bij het begin van het pad. Hier hebben we al een mooi uitzicht over Playa Blanca en zien we in de verte een ander Canarisch eiland, Fuerteventura, liggen.

Het uitzicht vanaf het begin van het pad

Nog even poseren en dan wandelen maar!

Vol goede moed beginnen we aan de wandeling naar boven over een zanderig pad met hier en daar wat stenen. Het begin is redelijk steil, daarna vlakt het iets af om vervolgens weer wat steiler te worden. Het laatste gedeelte, waarvan we dachten dat het heel zwaar zou zijn, valt weer reuze mee. We staan dan echt bij de krater van de vulkaan, waar je helemaal omheen kunt lopen. Wat wel leuk is, is dat er met stenen woorden en letters zijn gemaakt op de bodem van de vulkaankrater.

De vulkaankrater - wie goed kijkt, ziet de letters op de bodem (foto gemaakt met telefoon)

We lopen een stukje van het pad langs de krater en kijken uit over het dorpje en de oceaan. In de verte zien we de vuurtoren, waar we eerst ook nog naartoe wilden lopen. Nu we zien waar de vuurtoren is, besluiten we het niet te doen: dat zou rond dit tijdstip met deze temperatuur te ver en te zwaar zijn.

Het uitzicht met in het midden de vuurtoren. Aan de rechterkant zijn kleine streepjes te zien - dit zijn mensen. Zo is goed te zien hoe groot de vulkaan is.

Panoramo van het uitzicht  (foto gemaakt met telefoon)

Nadat we wat foto’s gemaakt hebben, gaan we terug naar beneden. We kiezen voor een ander pad, omdat we graag nog een stukje langs het water willen lopen. Dit betekent een heel lang stuk bergafwaarts lopen. En net als we denken dat we er zijn, begint er weer een nieuw pad naar beneden… Dit zullen we morgen wel aan onze kuiten voelen!

Uiteindelijk zijn we dan toch bij het water. We lopen een stuk over de boulevard en slaan dan linksaf om terug te gaan naar het hotel. Daar halen we eerst iets te drinken, want het was toch een inspannende tocht bij een temperatuur waar we nog niet aan gewend zijn. Als we ook geluncht hebben, knappen we weer iets op.

We brengen onze spullen naar onze kamer, smeren ons nog een keer goed in en zoeken dan een plekje bij het zwembad. Omdat we niet voor niets zwemkleding aangetrokken hebben, nemen we een duik in het grote zwembad. Dit water is echter heel erg koud, dus gaan we er snel weer uit. Het kleine zwembad is iets minder koud, waardoor we daar eventjes in blijven.

De rest van de middag wisselen we zonnen, ontspannen en even het water in met elkaar af. Aan het einde van de middag vragen we bij de receptie of we de tafeltennisbatjes mogen lenen, wat mag. We spelen twee potjes en doen daarna ook nog een spelletje pool, want er staan twee pooltafels buiten.

Het klimtoestel bij het hotel met op de voorgrond de pooltafels en op de achtergrond de tafeltennistafel

Rond zes uur gaan we terug naar de kamer, waar we onze korte broek verwisselen voor een lange broek en een vestje meenemen. Met onze camera’s wandelen we naar de kust om de zonsondergang te zien. Omdat we dichter bij de evenaar zijn dan in Nederland, is de zonsondergang ook anders: je hebt minder lang een lucht met veranderende kleuren en als de zon weg is, is het ook gewoon donker.

Zonsondergang deel 1

Zonsondergang deel 2

Zonsondergang deel 3

We maken wat foto’s en keren, als de zon helemaal verdwenen is, daarna terug naar het hotel. Deze keer kiezen we het hoofdrestaurant voor het avondeten. Na het eten proberen we nog wat foto’s te maken van het verlichte zwembad en de sterren voor we terug gaan naar de kamer. We willen niet te laat gaan slapen, want morgen moeten we tenslotte op tijd klaar staan voor onze excursie.

Het verlichte zwembad

Tot morgen!

Lees verder: Dag 3

Reisverslag Lanzarote 2019: dag 1

Zaterdag 23 februari 2019

Normaal gesproken plannen mijn vriend en ik onze vakantiereizen altijd ver vooruit. Deze keer hebben we echter voor het eerst een last minute geboekt. De bestemming? Het Canarische eiland Lanzarote waar we geen van tweeën ooit eerder zijn geweest.

De vertrekdag begint heel erg vroeg, want ons vliegtuig vertrekt al om zeven uur ’s ochtends. We vliegen vanaf Eindhoven deze keer, ook weer iets nieuws voor ons. Het blijkt een prima vliegveld te zijn: kleiner dan Schiphol uiteraard, maar netjes, overzichtelijk en rustig. Onze vlucht is ook de eerste vlucht die vertrekt deze dag, want eerder dan zeven uur ’s ochtends mag er niet gevlogen worden.

Het inchecken gaat vlot: we hebben van tevoren al online ingecheckt, zodat we alleen onze bagage nog maar af hoeven te geven. Dit kan via een zelfscan en gaat snel. De controle gaat ook vlug, waardoor we ruim op tijd in de buurt van de gates zijn. We kopen nog een flesje drinken voor onderweg, lopen een rondje en wachten vervolgens tot het nummer van onze gate op het scherm komt te staan.

Ongeveer een halfuur voor vertrek verschijnt er gate G3 op het scherm. We gaan in de rij staan en na een zelfscan van onze boarding passen kunnen we naar buiten en lopend naar het vliegtuig. Via een trap komen we aan boord. Onze stoelen bevinden zich op rij 14, bij de vleugel. We vliegen met een Boeing 737, wat betekent dat er drie stoelen zijn, een gangpad en dan weer drie stoelen. We verwachten dus dat er nog iemand naast ons komt, maar dit blijkt niet zo te zijn: we hebben een lege stoel naast ons.

Via een trap gaan we aan boord van het vliegtuig (foto gemaakt met telefoon)

Wij zijn klaar voor vertrek!

Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd. We vliegen richting Brussel, zo vertelt de piloot ons, door naar Parijs en dan via Nantes naar de Golf van Biskaje. We zien nog een stukje van de Pyreneeën voor we afbuigen richting Portugal en uiteindelijk naar de Canarische eilanden.

Uitzicht vanuit het vliegtuig met rechts de Pyreneeën

Na een vlucht van zo’n vier uur met aardig personeel, vooral een purser met erg veel humor, wordt de landing ingezet. Al vrij snel zien we het eiland liggen, omdat het helder weer is. Er staat wel een windje, merken we, want bij de landing moet de piloot het vliegtuig even corrigeren. Maar dan staan we veilig en wel op de grond en zijn we aangekomen op Lanzarote!

Lanzarote in zicht!

Via een slurf komen we in de aankomsthal. Bijna meteen staan we bij de bagagebanden. Als we onze koffer hebben, lopen we de hal in, waar we ons melden bij iemand van de reisorganisatie. We krijgen een envelop met informatie en worden naar bus 9 gestuurd. Deze bus zal ons naar het hotel brengen.

De bus is gemakkelijk te vinden en dan is het wachten op vertrek. We zijn niet de enigen in de bus, wat betekent dat we eerst diverse andere hotels langs gaan. Erg vinden we het niet, want zo zien we al wat van het eiland. We zien vooral veel vulkaanachtig landschap en dorpjes met witte huisjes zonder hoogbouw. Hier en daar zijn wat aparte verkeerssituaties met rotondes en invoegen van links, maar de buschauffeur heeft er geen enkele moeite mee.

Nadat we verschillende hotels gehad hebben in het dorpje Puerto del Carmen gaan we door richting Playa Blanca, het dorpje waar wij zullen verblijven. Het is nog een stukje rijden, waarbij we veel vulkanen zien. In totaal zijn er zo’n 270 vulkanen op Lanzarote, waarvan de grootsten zich in het Timanfaya National Park bevinden. Dit park hopen we tijdens onze vakantie te bezoeken.

Het landschap van Lanzarote met veel vulkanen (foto gemaakt met telefoon)

Uiteindelijk komen we aan in Playa Blanca, waar we afgezet worden bij ons hotel. Onze kamer is nog niet klaar, maar we kunnen vast een drankje halen bij de bar en om één uur van de lunch gebruik maken. Om het restaurant in te kunnen, krijgen we een armbandje, want deze keer hebben we (ook voor het eerst) all inclusive.

Omdat we nog in onze reiskleding zijn, kleden we ons bij de toiletten even om in iets wat beter bij de warme temperatuur past. De koffer kunnen we afgeven, zodat we rustig even rond kunnen kijken bij het hotel. De receptie bevindt zich op de eerste verdieping van het hoofdgebouw, de rest van het hotel ligt lager. Er is een groot zwembad, dat in tweeën gedeeld is, met daaromheen ligstoelen. Er is een bar met een restaurant ernaast, het andere restaurant bevindt zich aan de zijkant. Achter het zwembad en links ervan zijn alle kamers in kleine gebouwtjes.

Het zwembad van het hotel (foto op een ander tijdstip gemaakt)

Bij de bar halen we na de korte wandeling een drankje. Ook voelen we het water van het zwembad even: dat is nog erg koud! Uiteindelijk kunnen we het restaurant in voor de lunch. Het is een buffet dat verdeeld is in een middenstuk met salades en toetjes, een warm gedeelte met een apart kinderbuffet en een deel met brood en wat losse kleine gerechten. We lopen eerst een rondje en kiezen vervolgens voor wat salade en brood met fruit toe. Een prima begin van de vakantie!

Na de lunch besluiten we een stukje te lopen. We volgen de weg naar links en komen uiteindelijk uit bij een boulevard met restaurantjes. Ook is er een supermarkt, waar we wat water kopen. De supermarkt ligt vlakbij een afgezet stukje strand. Natuurlijk proberen we de temperatuur van het water even, maar die is nog niet al te best…

Het strandje (foto gemaakt met telefoon)

We lopen terug naar het hotel en melden ons weer bij de receptie. Deze keer is onze kamer wel klaar en kunnen we onze koffer naar kamer 1032A brengen. Het is een leuke kamer met een zitgedeelte, een tweepersoonsbed en een aparte, grote badkamer. Ook hebben we een koelkastje.

Onze kamer (foto op een ander tijdstip gemaakt)

Als we een beetje uitgepakt hebben, gaan we naar het zwembad. Bij de bar halen we eerst nog een ijsje voor we het water toch even uitproberen. Het blijft bij even, want we vinden het echt veel te koud. Gelukkig is de zon lekker warm en kunnen we heerlijk ontspannen op onze ligbedjes.

Tegen vijf uur gaan we richting de kamer, waar we nog even buiten zitten op ons terrasje. Rond zes uur verkleden we ons voor het diner, dat om half zeven begint. Er zijn twee restaurants voor het avondeten: het restaurant waar we geluncht hebben en het restaurant aan de zijkant van het hotel. Dit heeft twee delen – een Italiaans gedeelte en een Tex-Mex gedeelte. Bij de receptie is aangeraden om hiervoor te reserveren, omdat het druk kan zijn. We besluiten er gewoon heen te lopen en te kijken of er plaats is. Als we aan de manager vragen of er nog plaats is, reageert hij heel vrolijk. Uit zijn reactie maken we op dat reserveren helemaal niet nodig is en dat we gewoon een tafeltje kunnen kiezen.

Het restaurant aan de zijkant van het hotel met de twee gedeeltes (foto op een ander tijdstip gemaakt)

We gaan vanavond voor het Tex-Mex gedeelte, waar we kunnen kiezen uit Mexicaans eten en barbecue gerechten. Het is allemaal prima en ook de service van het personeel is uitstekend. Met volle maag verlaten we het restaurant weer. Wel zijn we nieuwsgierig naar de andere restaurants, dus lopen we even een rondje door het Italiaanse gedeelte en het hoofdrestaurant om inspiratie op te doen voor het avondeten van morgenavond.

Wanneer we beide restaurants gezien hebben, gaan we terug naar de kamer, waar we proberen nog een stukje van Wie is de Mol? te zien. Halverwege valt de verbinding echter weg en lukt het niet meer om de rest te kijken. Eigenlijk vinden we het niet erg, want we zijn erg moe na de lange dag. We hopen dat we morgen dan ook even lekker uit kunnen slapen.

Tot morgen!

Lees verder: Dag 2