Overige reisverslagen: Disneyland Parijs kerst 2023

Wie deze blog al vaker bezocht heeft, weet waarschijnlijk dat we sinds de geboorte van ons zoontje graag weekendjes weg gaan. Center Parcs is favoriet, maar ook Disneyland Parijs durven we aan met onze peuter. Dit kleine verwende aapje mag nu zelfs al voor de derde keer in zijn leven naar dit park, terwijl hij nog drie jaar moet worden!
Omdat er al eerder verslagen van Disneyland Parijs op deze blog staan (2015, 2017, 2022 en 2023) bevat dit verslag alleen de specifieke nieuwe dingen die nog niet eerder beschreven zijn.

 
Donderdag 30 november 2023
Na een vrijwel probleemloze rit, waarbij alleen het navigatiesysteem ons het laatste stuk via de toeristische route stuurde, komen we aan het einde van de ochtend aan bij hotel Santa Fe. Na een controle van de kofferbak mogen we doorrijden naar de receptie van Santa Fe. Dit hotel is een aantal jaar geleden aangepast van ‘gewoon’ Route 66 naar de Disneyfilm Cars. Dit is bijvoorbeeld te zien aan het grote bord met Lightning McQueen en Sally boven de ingang.

Hotel Santa Fe heeft nu het thema van de film Cars

Ook binnen bij de receptie is alles Cars: er hangen posters van de verschillende auto’s uit Cars en op de vloer is de bliksemschicht van Lightning McQueen nagemaakt. Ook staat Goofy er te poseren voor foto’s in een outfit passend bij het racecircuit.

Goofy als medewerker bij het racecircuit

 
Naast Cars is nu ook alles versierd voor het kerstseizoen: er staat een kerstboom en overal hangen versieringen met en zonder lampjes. Dit geldt ook voor Disney Village, waar we doorheen lopen als we naar het park gaan. Hier staan diverse kleine ‘huisjes’, waar ’s avonds lekkernijen verkocht worden.
 
In het park is de kerstsfeer vooral op Main Street USA te zien: er staat een grote kerstboom, er zijn allerlei grote decoraties van Disneyfiguren met kerstcadeaus en boven de straat hangen groene Mickeyoren met kerstballen en lampjes. Om de zoveel tijd ‘sneeuwt’ het ook.

De grote kerstboom met de Disneybeelden erbij

De versieringen boven Main Street USA

Het 'sneeuwt'!

Deze eerste dag hebben we ook nog iets speciaals: omdat het tien jaar geleden is dat de film Frozen uitkwam, is er een speciale mini-parade.

Frozen is alweer 10 jaar!

 
We doen diverse attracties, wat makkelijk kan omdat het nog niet heel erg druk is in het park (de populairste attracties Peter Pan en Big Thunder Mountain hebben bijvoorbeeld maar dertig minuten wachttijd). Daarna kijken we naar de kerstparade, die dit seizoen twee keer per dag door Fantasyland en over Main Street USA gaat. Mickey gaat voorop met zijn kersttrein, gevolgd door verschillende andere wagens, waaronder een wagen met de neefjes van Donald.
 

Mickey in zijn kerstoutfit op de parade

De neefjes van Donald Duck doen ook mee!

Na de parade gaan we terug naar Santa Fe. De kamers zijn inmiddels klaar (we zouden op onze telefoon een berichtje krijgen, maar dit is waarschijnlijk mis gegaan doordat er geen +31 voor is gezet) en we hebben een parkeerplaats vlakbij ons gebouw, nummer 44. Ook hier is alles Cars: de deur lijkt op een snelweg, op de kamerdeur zitten bordjes met Lightning McQueen en de lampen zijn in de vorm van wegpionnen. Op de bedden ligt een smalle sprei van Cars en het behang is bovenaan versierd met een rand met allerlei auto’s uit Cars. Zelfs het doosje met tissues in de badkamer heeft een plaatje van Cars!

Het hotel bestaat uit verschillende gebouwen, die verdeeld zijn in groepen met een personage uit Cars als thema. Wij hebben een gebouw in de groep Lightning McQueen, nummer 44.

De kamer met alle Cars-details

Zelfs het tissuedoosje is van Cars!

 
In het restaurant van Santa Fe, La Cantina, is geprobeerd te blijven bij het Route 66/Mexicaanse thema. Dit is terug te zien in het eten: er zijn bijvoorbeeld wraps die je zelf kunt beleggen en er is Mexicaanse chili. Wat ons een plezier doet, is dat er ook veel vegetarische opties zijn met zelfs vleesvervangers. We verlaten het restaurant dan ook zeer tevreden en kunnen het absoluut aanraden!

Restaurant La Cantina is een echte aanrader!

 
Vrijdag 1 december 2023
 
’s Ochtends maken we gebruik van de Extra Magic Time: gasten van Disneyhotels mogen een uur eerder het park in om een aantal al geopende attracties te kunnen doen. Vroeger waren dit de Extra Magic Hours en ging het park zelfs twee uur eerder open. Dit is teruggebracht naar één uur, maar de Walt Disney Studios zijn nu ook open en in het Disneyland Park is favoriet Big Thunder Mountain ook al geopend.
 
Nadat we bijna alle attracties in Fantasyland gedaan hebben, gaan we naar de Walt Disney Studios. Afgelopen zomer is de Avengers Campus geopend en er wordt druk gebouwd aan een Frozen-deel. Hierdoor begint dit park ook steeds meer te leven, wat terug te zien is aan de drukte. Wel blijven we het hier en daar wat ongeorganiseerd vinden: de attractie Cars staat bijvoorbeeld tegenover Crush’s Coaster en de Cars tramtour is weer achter Ratatouille. Het zou leuker zijn als de thema’s wat meer bij elkaar waren, maar helaas is dit natuurlijk niet meer te realiseren door de eerdere bouw van attracties.
 
Voor de lunch gaan we terug naar het Disneyland Park, waar we eten bij de Cowboy Cookout in Frontierland. Zij hebben een Click & Collect systeem, wat ergens heel fijn is omdat je de wachtrij over kunt slaan, maar ook zeer afhankelijk is van internet. En die verbinding is binnen niet best! Ook moet je maar net weten dat als je besteld hebt, je eerst je email moet openen, moet bevestigen dat je er bent en dat je bestelling dan pas klaargemaakt wordt. ’s Avonds proberen we dit systeem opnieuw bij Casa de Coco, het pas geleden opgeknapte restaurant tegenover Big Thunder Mountain dat nu geheel in het thema van de film Coco is. Het is er druk: iedereen wil binnen zitten met deze kou. De castmember bij de ingang van de zaal wil dat we eerst ons eten gaan halen en dan pas een plekje gaan zoeken. Dit vinden we niet logisch, aangezien het eten dan koud is tegen de tijd dat we kunnen zitten! Uiteindelijk gaan we maar buiten zitten, dik aangekleed met mutsen en sjaals.

Het restaurant Casa de Coco, passend bij de film Coco

 
Na het eten kijken we nog de kerstparade in het donker. Hij moet om tien voor half zeven beginnen, wat ook keurig aangekondigd wordt, maar pas om vijf over half zeven verschijnt de eerste wagen. Intussen hebben diverse mensen het aan de stok gekregen met een knorrige castmember, die heel onvriendelijk tekeer gaat als je de straat oversteekt (terwijl de parade nog niet begonnen is). Gelukkig is een andere castmember vriendelijker en laat hij mijn man wel oversteken als hij met warme drankjes naar ons toekomt in de kou.

's Avonds is de parade (deels) verlicht

 
Zaterdag 2 december 2023
Vandaag is het weekend en dus drukker in het park. We vermaken ons echter prima met wat attracties die eigenlijk altijd rustig zijn (het doolhof in Fantasyland en Phantom Manor in Frontierland) en gaan op afspraak langs bij Mickey Mouse, die een fotolocatie heeft in Fantasyland.

Op visite bij Mickey!

 ’s Avonds eten we in hotel Cheyenne, waarbij we mijn jarige vader verrassen met een taart die gebracht wordt door castmembers met trommels. Na het eten brengen we ons zoontje naar bed en laten we hem achter bij opa en oma, zodat manlief en ik nog samen terug kunnen naar het park. Daar hebben we pech: precies als wij in het volgende treintje mogen van de Big Thunder Mountain, is er storing. Wel krijgen we een ‘standby pass’ als vergoeding: hiermee kunnen we morgen via de Premium Access ingang de attractie alsnog doen.

 
Zondag 3 december 2023
In verband met de verwachte sneeuw gaan we alleen ’s ochtends nog heel even naar het park. Helaas heeft de Big Thunder Mountain nog steeds / opnieuw storing, zodat we onze standby pass niet meer kunnen gebruiken. We gaan daarom terug naar het hotel, knuffelen daar nog even met Pluto en beginnen dan aan de rit terug naar huis. Ook die verloopt gelukkig met weinig problemen, alleen in Noord-Frankrijk zijn er wat sneeuwbuien.

Als afsluiting knuffelen met Pluto!

 
Het is voor ons weer een echt magisch verblijf geweest, waar we absoluut met volle teugen van genoten hebben. Disneyland Parijs blijft iets bijzonders hebben en in de kersttijd lijkt het zelfs nog iets leuker en mooier te zijn. Hotel Santa Fe is ons ook heel goed bevallen: het Cars thema heeft het hotel echt iets extra’s gegeven en de afstand tot het park valt reuze mee. Er rijdt regelmatig een bus, maar het is ook goed aan te lopen.
Ondanks dat we zo positief zijn, zijn er natuurlijk ook nadelen. De kou was minder fijn (al kan Disneyland daar weinig aan doen), maar het zijn vooral de prijs (€20 voor een klein knuffeltje bijvoorbeeld…) en de toch nog flinke rijafstand vanuit Nederland die ons ervan weerhouden vaker te gaan. Bovendien zijn het ook vermoeiende dagen voor ons peutertje: hij heeft in de vier dagen dat we er waren maar één middagslaapje gedaan en hij was elke ochtend vroeg wakker. Gaan we daarom nooit meer? Nee, absoluut niet, we blijven genieten van het park met alles erop en eraan. Wel willen we toch echt wachten tot onze kleine Cars-fan wat groter is, maar goed… Ook dat hebben we eerder gezegd, dus je weet maar nooit!

Uit in Nederland: Kinderboekenmuseum

Donderdag 2 november 2023

Sinds enkele weken hebben we een Museumkaart. We zijn al bij het Nationaal Militair Museum geweest (dat vlakbij ons huis is) en bij het Spoorwegmuseum (ook lekker dichtbij), maar vandaag gaan we een 'verre' reis maken: we gaan naar het Kinderboekenmuseum in Den Haag!

Ondanks storm Ciarán die over Nederland raast, pakken we de bus naar station Amersfoort. Daar stappen we over op de trein die ons rechtstreeks naar Den Haag Centraal brengt. Het is van Amersfoort tot Utrecht druk in de trein, waardoor we zelfs in een stiltecoupé belanden. Met een peuter van tweeënhalf geen ideale plek, maar hij blijft wonderbaarlijk stil het hele stuk! Zodra de halve trein in Utrecht leeggelopen is, zoeken we toch wel een ander plaatsje...

Het avontuur begint al in de trein!

Op Den Haag Centraal stappen we uit. Buiten het station zien we een bordje staan voor de Koninklijke Bibliotheek, waar het Kinderboekenmuseum in gevestigd is. Het is maar een piepklein stukje lopen, dan staan we al bij de ingang. Het nadeel van de ingang: er is een draaideur die je zelf moet duwen. Niet ideaal met een buggy of kinderwagen dus!

Als we binnen zijn, nemen we de lift naar de eerste verdieping, waar de ingang van het museum is. Omdat we nog te vroeg zijn (het museum gaat pas om half elf open), zoeken we een toilet op. Dit is te vinden, maar geen enkel toilet heeft een verschoonmogelijkheid voor kleintjes en voor het invalidentoilet, waar er misschien eentje zou kunnen zijn, moeten we ergens een sleutel ophalen. Dan maar improviseren op het damestoilet!

Wanneer we weer uit het toilet komen, is het museum open. We beginnen in een winkeltje, waar al meteen 'Dik Dik' gespot wordt. Onze kleine meneer is groot fan van de dikke oranje kater, dus dat moet wel goed gaan komen! We laten snel onze tickets zien bij de kassa (van tevoren reserveren is verplicht, ook met een Museumkaart) en krijgen het advies naar de bovenste verdieping te gaan.

In de lift wordt duidelijk waarom: de bovenste verdieping is gericht op 0 - 6 jaar. Helemaal beneden is nog de 7 - 13 verdieping en waar we binnen komen, is 18+. We gaan dus naar boven, waar we bij het uitstappen eigenlijk meteen in het groen van Kikker staan.

Vanaf de lift is er een paadje naar een ruimte om de buggy te parkeren. Ook moeten de schoenen uit (volwassenen hebben de mogelijkheid een blauw schoenhoesje over hun schoenen te doen), zodat de verdieping schoon blijft om te spelen.

Als we alles geregeld hebben, zien we Poes Muis van Dikkie Dik al. Erachter is een korenveld nagemaakt, waar je op zoek kunt gaan naar Dikkie Dik, Poes Muis, Beer en nog een poezenvriendje. Op de muur zit een knopje om op te drukken, zodat je geluid hoort. Je moet dan zo snel mogelijk naar het dier op zoek en bij het dier op het knopje drukken.

Waar is Dikkie Dik nou?

Onze Dikkie Dik fan vindt het leuk, maar wil ook weer verder. Daarom gaan we naar de wereld van Kikker. Er is een tentje waar je in kunt, er is een schaatsbaan (op je sokken), een bootje met visjes eromheen, een speelhuisje, een bed van Varken, het huisje van Varken met een keukentje en een mogelijkheid om het dak te repareren, twee interactieve schermen om te verven of een bank te zagen en timmeren en er is natuurlijk een trampoline om net zo hoog als Kikker te springen.

De wereld van Kikker

Ons kleine Kikkertje vermaakt zich al opperbest. Hij vliegt de hele ruimte door, zaagt, timmert, springt en bakt pannenkoeken. Dan wil hij toch ook weer verder, want hij had een brandweerauto gezien. Die is van de boeken van Spuit Elf. Je kunt een jasje van de brandweer aantrekken, een helm opzetten (die veel te groot is voor kinderen) en in de auto zitten. Als je op één van de knopjes drukt, gaat het zwaailicht aan.

Spuit Elf

Met moeite krijg ik onze brandweerman na bijna tien minuten weer mee. Naast de brandweerauto is een ruimte met tunnels van Vos en Haas, maar aangezien meneer deze boeken niet echt kent, gaan we verder. We komen bij een lange tafel waar allemaal boekenfiguren een stoel hebben. Voor zich hebben ze de letters van hun naam (Dikkie Dik heeft een bord met dd, Poes Muis met pm). De bedoeling is dat je 'pannenkoeken' met de juiste letters vindt en bij het goede bord legt. Dit is voor ons peutertje nog te moeilijk, maar hij wil wel even op het stoeltje van Dikkie Dik zitten.

Aan tafel met alle vriendjes!

Van het 'restaurant' gaan we naar Rupsje Nooitgenoeg. Het leuke hier is dat je door het verhaal kunt kruipen: eerst door één appel, dan door twee peren, enzovoorts. Je eindigt met kruipen door de cocon en komt dan bij de muur, waar je in de vlinder kunt staan.

Rupsje Nooitgenoeg

Naast Rupsje Nooitgenoeg is nog een ruimte waar je met een speciale stift op een bord kunt tekenen met Nijntje. Dit vindt onze kunstenaar niet zo leuk: hij gaat alweer door naar Kleine IJsbeer. Via schotsen kun je de overkant bereiken en bij Kleine IJsbeer komen.

Kleine IJsbeer

De volgende ruimte is alweer het korenveld van Dikkie Dik, wat betekent dat we alles gezien hebben. We blijven nog een klein halfuurtje boven, zodat ons kleine boekenwurmpje uitgebreid bij Kikker kan spelen en natuurlijk nog een keer in de brandweerauto kan.

Omdat mama leescoördinator op school is, moet er natuurlijk ook nog even beneden gekeken worden bij de 7 - 13 afdeling. Hier zijn allerlei witte, ronde scheidingsmuren die verschillende thema's moeten uitbeelden. Helemaal duidelijk wordt het me echter niet. Ook heb je voor veel dingen een activatiebandje nodig, wat je bij de kassa kreeg als er iets oudere kinderen bij waren. Dit hebben wij dus niet, waardoor we geen enkele activiteit kunnen doen. Gelukkig heeft onze autofan alweer een busje ontdekt om in te zitten in de wereld van Annie MG Schmidt. Ook de lift van Abeltje en het autootje van Pluk van de Petteflet vindt hij wel interessant.

De lift van Abeltje

Beneden zijn ook nog toiletten en deze keer is er zelfs een kinderwc en een rolstoeltoilet met verschoonplank én Dikkie Dik op de muur. Een schone luier doen is een feestje dus deze keer voor onze kleine katerfan.

Een verschoning later worstel ik me weer terug met buggy en al door de deur het museum in om bij de lift naar boven te komen. Vervolgens kijken we nog even in het winkeltje, maar we zien eigenlijk niets leuks. Daarom gaan we weer met de andere lift naar beneden, krijgen we gelukkig hulp bij de draaideur en staan we weer buiten. We waren even vergeten hoe hard het waaide, waardoor we een beetje verrast worden door de harde windvlagen.

Zonder problemen echter komen we bij het treinstation. Daar zijn gelukkig geen vertragingen. We stappen in de trein en rijden via Gouda naar Utrecht. Daar blijft de trein wat langer staan, want er is nog geen machinist... Als die er eindelijk is, kunnen we door naar Amersfoort en daar weer met de bus naar huis.

We hebben een leuke ochtend gehad, maar om eerlijk te zijn twijfel ik of ik het de lange reis en het geld waard vond (voor ons zoontje moest ik €10 betalen). De bovenste verdieping was leuk en onze kleine klauterkabouter heeft zich absoluut vermaakt, maar voor mijn gevoel had er meer kunnen zijn. Ik miste bijvoorbeeld bekende boekenseries als Bobbi of Boer Boris en natuurlijk Dribbel. Dat ze niet veel met Nijntje gedaan hebben, snap ik nog wel omdat er natuurlijk ook een Nijntje museum is, maar toch had ik het idee dat er wat meer gedaan had kunnen worden. Is het Kinderboekenmuseum daardoor geen aanrader? Nee, dat ook weer niet, maar ik zou wel het advies geven om goed na te denken of het voor jou de reis en het geld waard is.

Reisverslag Center Parcs Port Zélande 2023 - dag 3

Zondag 10 september 2023
 
Vandaag is helaas alweer onze laatste dag bij Port Zélande. Natuurlijk begint die dag weer vroeg, maar als we de gordijnen open doen, zien we dat er ’s nachts een grote boot de haven in gekomen is. Waarschijnlijk is het een rondvaartboot die later vandaag gaat varen.

Een bijzonder uitzicht bij het openen van de gordijnen!

 
De boot is een mooie afleiding als papa en mama om de beurt douchen en alvast zo veel mogelijk inpakken, want dat is natuurlijk machtig mooi om te zien! Voor papa en mama is het ook fijn, want inpakken zonder een nieuwsgierige peuter gaat toch veel sneller!
 
Rond half negen lopen we met z’n drieën nog één keer naar het strand. We maken de laatste foto’s van de Brouwersdam en de helling naar beneden en we lopen de duin nog op voor wat laatste foto’s van het strand. Het strand zelf gaan we niet meer op in verband met de tijd.

Nog een laatste keer de wandeling naar het strand

 
Als we afscheid genomen hebben van het strand, wandelen we terug en maken we de zwemtas gereed. Na nog een fruithapje gaan we naar het zwembad, waar al een flinke wachtrij staat. Iets over tienen komt de rij in beweging en kan de hele massa zich om de beurt door twee toegangspoortjes wurmen.

"Als ik nou zo doe, dan zien ze me niet en kan ik vast stiekem naar binnen!"

 
In het zwembad maken we eerst wat foto's. Hierdoor zien we ook dat de Wildwaterbaan dicht is, net als de Turbo glijbaan. Er schijnt een technische storing te zijn, wat wel heel jammer is natuurlijk. Het is wel duidelijk dat Center Parcs er niet blij mee is, want we zien een man in pak met een gouden naambordje vrij chagrijnig kijkend rondlopen. We snappen het wel, want de wildwaterbaan en de Turbo glijbaan zijn toch de twee grootste attracties van het zwembad.

Helaas geen wildwaterbaan voor ons meer vandaag...

 
Ook zonder die twee vermaken we ons nog best. Onze kleine waterrat wil graag nog in het babybad en met z’n drieën houden we nog een race in de ‘Duo Racer’. Heel spannend is die niet, want de linkerglijbaan is altijd sneller, omdat die een binnenbocht heeft en twee afdalingen in plaats van één.

Weer gewonnen!

 
In de waterspeeltuin durft meneer ook met papa onder de emmer te gaan staan. Zou hij eindelijk over zijn angst heen zijn? Een volgend zwembadbezoek zal dat moeten gaan bewijzen! Voor nu houden we het even bij twee keer, daarna gaan we nog naar het buitenbad en het grote binnenbad. We sluiten af met de golven, want de tijd tikt door…

Dag, zwembad!

 
We kleden snel om, laten ons zoontje nog één keer bij de trein/tractor spelen en dan is het de auto inladen en naar huis! We proberen nog naar het strandje te rijden voor een laatste foto, maar alle wegen daar naartoe lijken afgesloten te zijn, waardoor we het maar opgeven.
 
Bij de receptie leveren we de sleutels in bij een grote box, dan is het ‘dag, Port Zélande’. We hopen ‘tot ziens’, want we vonden het een erg leuk park. Wel denken we dat het leuker is met goed weer, omdat er natuurlijk buiten veel te beleven is. Of het in de winter met kou ook zo leuk is, weten we niet helemaal zeker.

Tot ziens, Port Zélande?

 
Voor we naar huis rijden, maken we nog een omweg via Zeeland, zodat ons zoontje in alle twaalf provincies van Nederland is geweest. We rijden over de Oosterscheldekering en stoppen bij Neeltje Jans voor een foto. Dan beginnen we aan de terugreis naar huis, die ons wederom langs de pittoreske (ahum) haven van Rotterdam vol industrie leidt.

De Oosterscheldekering

 
Het verblijf is werkelijk voorbij gevlogen. We hebben heerlijk genoten van het uitzicht, het strand en het zwembad. We zouden hier ook echt nog eens terug naartoe willen en dan iets langer blijven, want ook in de omgeving is genoeg te doen. Een absolute aanrader dus, maar nogmaals: waarschijnlijk wel met goed weer. Door deze factor blijft de Huttenheugte nog steeds ons favoriete Center Parcs park, maar Port Zélande staat zeker op een stevige tweede plaats!

Reisverslag Center Parcs Port Zélande 2023 - dag 2

Zaterdag 9 september 2023
 
We zijn een weekendje op vakantie en altijd als we op vakantie zijn, is onze kleine feestneus vroeg wakker. Vandaag is geen uitzondering: om half zes klinkt al de vraag of hij uit bed mag… We weten hem nog een beetje af te leiden met zijn knuffels, maar om half zeven is het toch wel echt duidelijk: “Ik wil uit m’n bedje!”
 
Met enige improvisatie vanwege de beperkte ruimte weten we hem aan te kleden. Beneden eet hij vast zijn ontbijt, terwijl wij toekijken: we zijn de muesli vergeten, dus hebben wij nog niks. Wel kunnen we genieten van een prachtig uitzicht over de haven, terwijl de zon langzaam opkomt.

Goedemorgen!

 
Na het ontbijt douche ik snel, zodat ik naar de supermarkt kan. Die gaat om acht uur open en ik heb het idee om tot die tijd even door de Market Dome met onze avonturier te lopen. Helaas blijkt de deur van de Dome nog dicht (dit schijnt wel een fout te zijn), dus is het echt wachten tot acht uur. Dan is de supermarkt nog niet open, wat onze kleine speelkameraad de gelegenheid geeft nog even bij de trein (tractor?) te spelen.

Mama zegt tractor, zoonlief trein... Wie heeft er nu gelijk?

 
Als we eindelijk de supermarkt in kunnen, sla ik bijna steil achterover van de prijs van een klein pak muesli: meer dan vijf euro! Dat vind ik echt te veel, dus haal ik in plaats daarvan wat broodjes, want het moet wel leuk blijven.
 
In het huisje ontbijten we, waarna mijn man gaat hardlopen. Ik neem onze kleine hardloper mee om het park te verkennen. We lopen langs de haven, waar de zon al prachtig boven staat. Het begint ook al goed op te warmen.

Het lijkt net de Middellandse Zee, maar het is toch echt Port Zélande!

 
Nadat we een stuk gelopen hebben, komen we bij een onverhard pad. We volgen het, gaan naar rechts en komen dan bij het strandje van Port Zélande. Het is een klein strandje, maar ik vermoed wel dat het aangelegd is. Het water vind ik ook niet heel aantrekkelijk eruit zien, ik heb het idee dat er niet veel in gezwommen wordt.
 
Via allerlei paadjes met huisjes lopen we naar de receptie om een kapot stopcontact in de badkamer te melden. Via de geitenboerderij gaan we weer terug naar ons huisje om op papa te wachten.

Even kijken bij de geitjes!

 
Zodra papa terug is van het hardlopen, kleden we ons om voor het strand. Langs de haven lopen we naar het wandelpad en dan zijn we alweer bij de Brouwersdam. Het water staat dichterbij dan gisteren, maar het is nog steeds een flink eind door het zand ploegen met een buggy, een kleine en een tas met speeltjes.
 
Bij het water leggen we onze handdoeken neer, waarna we de watertemperatuur testen. Kort samengevat: koud! Onze kleine waterrat vindt het helemaal niks, maar mama zet toch maar door en papa gaat uiteindelijk tot zijn knieën de zee in.
 
We spelen een tijdje in de branding en dan nog op het strand met het zand. Iets over half twaalf pakken we alles in en beginnen we aan de terugtocht door het zand en over de duin.

Het is heerlijk op het strand!

 
Wanneer we terug zijn bij het huisje, bezweet en onder het zand, lunchen we snel, want het is alweer bedtijd voor iemand. We zetten hem nog wel even onder de douche om hem af te koelen en schoon te worden, want we hebben met z’n allen een redelijke zandbak mee terug genomen!
 
Dan is het wel echt bedtijd. Hij slaapt vrij snel, want ons de gelegenheid geeft om lekker buiten te zitten. De zon komt steeds meer in ons voortuintje tot het zelfs zo warm wordt dat ik de schaduw in ga. Tijd om te gaan zwemmen!
 
Als ons slaapkoppie weer wakker is, pakken we de zwemspullen in. We leveren eerst nog even de bolderkar in bij het Cycle Center en bij de speelgoedwinkel halen we ons Center Parcs Friends cadeau op. We verwachten een drinkbeker, waar we er al twee van hebben, maar het blijkt een Monopoly kaartspelletje te zijn. Een leuke verrassing!
 
Vervolgens gaan we snel naar het zwembad. Het is drukker dan gisterochtend, maar nog steeds goed te doen. We gaan ook voor het eerst van de wildwaterbaan met onze kleine zwemkampioen, wat hij helemaal geweldig vond. Daarom gaan we nog een keer… en nog een keer!
 
We zwemmen ook nog even buiten en kijken bij de waterspeeltuin, waar er voor het eerst een lachje af kan als papa onder de omvallende wateremmer gaat staan (normaal is ‘de emmer’ altijd heel spannend). Ook doen we nog een afsluitend rondje wildwaterbaan, maar het is nu druk en veel mensen, met name iets oudere kinderen, houden weinig rekening met een peutertje van tweeënhalf, dat officieel eraf mag, maar wel begeleid moet worden.
 

De waterspeeltuin met De Emmer (foto op een ander moment gemaakt)

Om kwart voor vijf gaan we naar de douches. Het is even zoeken naar een kleedhokje, want het is druk, maar dat lukt gelukkig en om vijf over vijf staan we weer buiten. Bij de supermarkt halen we nog iets voor het ontbijt van morgenochtend (nee, geen muesli!), daarna lopen we naar Evergreenz voor het avondeten.
 
Het restaurant kennen we van andere parken van Center Parcs, maar het is toch altijd weer even kijken wat ze hebben. Het is vooral veel vlees, maar er zijn wel een paar aardappelgerechten en natuurlijk het saladebuffet. En het dessert! We genieten, vooral omdat onze kleine lekkerbek zo zit te smullen.

Er is weer keus genoeg!

 
Na het eten wandelen we even langs het huisje om de natte zwemspullen weg te brengen, daarna gaan we nog even met z’n drieën naar het strandje. Dan is het alweer bedtijd voor ons zoontje. Opnieuw is het improviseren, maar dan ligt hij toch lekker met al zijn knuffels in het bedje.
 
Wij zitten nog een laatste avond buiten, want morgen gaan we helaas alweer naar huis. Gelukkig hebben we een late checkout, zodat we morgen nog even kunnen zwemmen!
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 3

Reisverslag Center Parcs Port Zélande 2023 - dag 1

Vrijdag 8 september 2023
 
Na onze deels minder fijne Center Parcs beleving van afgelopen zomer hebben we nu weer een Nederlands park uitgekozen: Port Zélande, op de grens van Zuid-Holland en Zeeland. Het belooft een zomers weekend te worden, dus het lijkt erop dat we volop kunnen gaan genieten!
 
Zoals altijd vertrekken we iets later dan gepland, maar we zijn het inmiddels gewend, ook al is onze kleine iets minder klein (tweeëneenhalf). We rijden vanuit onze wijk de snelweg op rond tien voor half tien en tot Rotterdam is het druk tot redelijk druk. Bij Rotterdam wordt het chaos met vrachtwagens die opeens een baan op willen schuiven, terwijl er eigenlijk geen plaats is, en heel veel verkeer om ons heen. Pas na de havens wordt het iets rustiger.
 
Iets voor elven zien we al de borden voor Center Parcs Port Zélande. We zijn nog even verward door het toegangsbord, maar komen dan bij de ingang. We worden doorgestuurd naar de parkeerplaats en van daaruit naar de receptie. Omdat we inmiddels al zo vaak bij Center Parcs geweest zijn, zijn we ‘Friend’ en kunnen we al om één uur het huisje in. Om tien voor één mogen we terugkomen bij de receptie voor de sleutel (Port Zélande werkt niet met armbanden), tot die tijd kunnen we al lekker zwemmen.
 
We verlaten de receptie en lopen aan de overkant de Market Dome in. Daar zien we meteen de ingang van Aqua Mundo. Met een kaartje moeten we door het toegangspoortje (wat bij mij misgaat, aangezien ons zoontje aan het poortje trekt…) en dan staan we bij de kleedhokjes. Natuurlijk zijn er kleedhokjes met aankleedkussens, voor de kluisjes moeten we een muntje van één euro gebruiken.

De Market Dome van Port Zélande

 
Het zwembad lijkt eerst wat klein, maar een ontdekkingstocht laat zien dat het best groot is. Er is een wat kleiner golfslagbad met een paadje onder een bruggetje door naar een soort stroomversnelling. Aan de linkerkant zijn drie glijbanen: een soort ‘Duo Racer’ en eentje met een band waar je iets omhoog geduwd wordt door een waterstroom. Achter het bad met de stroomversnelling is nog een waterspeeltuin, er is een buitenbad en natuurlijk een wildwaterbaan. Wat het leuke is aan deze wildwaterbaan, is dat er soms twee verschillende paadjes zijn, zodat je kan kiezen welke route je neemt.

De waterspeeltuin van Aqua Mundo

 
We zwemmen tot het lunchtijd is en eten dan onze meegebrachte boterhammetjes op aan de rand van het zwembad. Vervolgens kleden we ons om en halen we de sleutel op van ons huisje, 555. Daarna lopen we terug naar de auto op de parkeerplaats. Het is even zoeken welke kant we op moeten, want het staat niet heel duidelijk aangegeven, maar dan komen we op de goede weg en bereiken we ons huisje.

Ons huisje, 555 (links)

 
Als we bij de voordeur zijn, lijkt het alsof er geen sleutelgat is, maar er zit een kapje overheen. We gaan naar binnen en zien een woonkamer met een bankje, een laag tafeltje en een brede stoel, een keukentje en nog een tafel met twee stoelen (het is een tweepersoonshuisje). Achterin het huisje is een wenteltrap naar boven. Het is voor het eerst dat we een Center Parcs huisje hebben met een verdieping, maar gelukkig zijn er traphekjes.

De woonkamer (met onze zooi... 😂)

 
Op de bovenverdieping is de slaapkamer, met twee tegen elkaar aangeschoven eenpersoonsbedden en ruimte om het babybedje voor ons kleine slaapkoppie neer te zetten. Ook is er een kleine badkamer met douche, toilet en wasbak.

De slaapkamer met links het bed. Het uitzicht was over de haven van Port Zélande.

We zorgen er eerst voor dat ons zoontje kan slapen, want die is duidelijk erg moe na de actieve ochtend. Ondertussen ruimen we beneden zo veel mogelijk spullen op, wat best redelijk lukt ondanks het kleine huisje. Ook genieten we vanuit de voortuin van het uitzicht over de haven.

Uitzicht over het rechterdeel van de haven met het aquaspeelpark

 
Terwijl ons mannetje slaapt, loop ik naar het Cycle Center om te kijken of er een bolderkar te huur is. We hebben bij de reservering drie activiteitenvouchers gekregen en twee ervan kunnen we inderdaad gebruiken voor de huur van een bolderkar. Dit lijkt ons toch wat makkelijker voor het strand dan onze buggy.
 
Als onze kleine dromer weer wakker is, pakken we de bolderkar in, zetten hem erin en dan lopen we naar het strand. Het is eerst een stukje over het park, dan de weg oversteken, een schelpen/zandpad volgen tot het spoor en dan nog een fietspad over naar de Brouwersdam, die grenst aan het strand. Er is een duinpad recht tegenover ons, maar dat zien we met de bolderkar niet zitten, daarom lopen we iets verder door.

Deze schuine helling zien we met de bolderkar niet zitten...

 
Dan staat onze wereldreiziger voor de tweede keer van zijn leven op het strand. Hij vindt het maar gek dat papa en mama op blote voeten lopen en de kleine schelpjes in het zand vindt hij helemaal niks. De zee is wel oké, daar reageert hij niet echt op. De watertemperatuur is ook best prima, niet te koud en niet te warm. Het lijkt nog eb, want we moeten een flink eind lopen om bij het water te komen. Als we (= mijn man en ons zoontje) met het zand aan het spelen zijn, wordt echter duidelijk dat het weer vloed aan het worden is.

Lekker spelen!

 
Rond kwart voor vijf beginnen we aan de zware tocht met de bolderkar terug door het zand duwen naar de weg. Dan mogen we ook nog eens de enorm steile parkeerplaats op, maar daarna hebben we toch zeker een paar meter heuvelaf…

Handig, toch, zo'n bolderkar?

 
We lopen terug naar ons huisje, waar ik snel met onze kleine strandganger het zand en zout van ons afspoel. Vervolgens dekken we buiten de tafel en eten we een zelfgekookte maaltijd. Daarna doucht mijn man snel, zodat we nog even naar het ‘Happy cocktail hour’ kunnen voor een alcoholvrije cocktail. Onze kleine avonturier krijgt een kindercocktail, die hij helemaal geweldig vindt.

Proost!

 
Na het drankje gaan we nog naar de Action Factory, waar onder andere de indoor midgetgolf is en het klimavontuur. Ook is er Gametown, waar spelletjes gespeeld kunnen worden. Mijn man wil natuurlijk basketballen, maar er lijkt iets mis met de score, want pas als er nog zeventien seconden over zijn, krijgt hij punten en bij de tweede ronde eindigt hij volgens het scorebord op vijf punten (terwijl hij minstens drie keer zoveel ballen erin gegooid heeft). We melden het even en spelen dan nog een spelletje airhockey (geen commentaar…).
 
Dan is het wel echt bedtijd voor ons kleine mannetje. Het is even een beetje improviseren met de beperkte ruimte boven, maar dan ligt hij toch in bed en lijkt hij vrij snel te slapen. Dit geeft mij de kans om nog even terug te lopen naar het strand voor wat foto’s van de zonsondergang. Het valt helaas een beetje tegen, omdat het heel erg bewolkt is.

De zonsondergang bij het strand

 
Ik loop weer terug naar ons huisje, waar we nog even buiten zitten met een spelletje tot het te donker wordt. Onze eerste dag Port Zélande zit er helaas alweer op, maar morgen hebben we weer een hele dag om te genieten!
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 2