Overige reisverslagen: Disneyland Parijs

28 maart 2015

Al veel te vroeg gaat de wekker, maar ik weet waarom: vandaag ga ik een dag naar Disneyland Parijs!

Laat ik eerst even uitleggen waarom ik maar één dag ga. De meeste mensen zullen namelijk zeggen dat één dag veel te kort is om alles te zien en doen (klopt!) en dat het erg ver rijden is voor maar een dag (klopt ook!). Ik heb echter bijna twee jaar gewerkt in Disneyland Parijs, dus de attracties ken ik wel, de bekende foto’s heb ik ook allang gemaakt en de souvenirs met Mickey Mouse-oren zijn ook al in mijn huis te vinden. Vandaag ga ik daarom vooral om de nieuwe dingen te zien: de shows en de decoraties rondom het thema Swing into Spring (een lente/Pasen-thema).

Dit betekent dat ik om iets over half zes ’s ochtends op het station sta. De bus laat gelukkig niet lang op zich wachten. Nadat we allemaal ingestapt zijn (en iemand weer uitgestapt is omdat ze iets vergeten is in haar auto…), wil de buschauffeur vertrekken. We krijgen echter iets vertraging, omdat de deur vast zit op de stoep… Na enig gehamer gaat de deur dan toch dicht en kunnen we vertrekken!

Om alvast in de sfeer te komen, kijken we de Disneyfilm Ratatouille in de bus. Hierna is het echter nog even een stuk rijden voor we stoppen en even de benen kunnen strekken. Tegen kwart over tien rijden we weer verder. Opnieuw krijgen we een Disneyfilm te zien, Tangled (Rapunzel) deze keer.

Als deze film afgelopen is, begint het bij iedereen toch wel te kriebelen, want we zijn er bijna! We komen langs het vliegveld Charles de Gaulle en zien het eerste bord: nog 32 kilometer naar Disneyland Paris!

Het eerste bord voor Disneyland Paris onderweg!

Uiteindelijk zijn we iets voor twaalven op de busparkeerplaats. Er wordt ons nog één keer verteld dat we rond elf uur vanavond terug gaan en dan mogen we gaan!

Ik loop vanaf de parkeerplaats naar de ingang van het park, passeer de tassencontrole en sta dan voor het Disneyland Hotel. Helaas geen mooie foto’s van het roze hotel in de zon, want het is flink bewolkt.

Het Disneyland Hotel met een bewolkte achtergrond

Na het passeren van het toegangspoortje sta ik dan eindelijk op Main Street. De decoraties van het nieuwe thema zijn meteen te zien op het station. Ik maak wat foto’s en pak het programma om te kijken welke show ik als eerste kan zien. Dat blijkt Goofy’s Garden Party te zijn, die om half één begint.

De Swing into Spring decoraties op het station van Main Street

Op mijn gemak loop ik langs Minnie in een vrolijk lentejurkje op weg naar Central Plaza, het plein voor het kasteel. Een aantal castmembers (de werknemers van Disneyland Paris) is al bezig de straat leeg te maken, zodat de show straks kan beginnen. Ze geven aan tot waar we mogen staan op de straat en letten erop dat we niet te veel naar voren komen. Ik heb een mooi plaatsje op de stoep met niemand voor mijn neus, perfect!

Minnie in een speciaal lentejurkje

De show begint met een aantal wagentjes die Main Street op gereden worden. Dan, tot mijn verbazing, mogen we van de castmembers naar voren lopen. Voor alle duidelijkheid: het is zaterdag, één van de drukste dagen van de week voor het park, en half Main Street staat vol met mensen die de show willen kijken. Kun je het al raden? Ja, één en al dringen en duwen! Een klein meisje glipt voor me langs en om haar bij te kunnen houden, duwt haar moeder me gewoon opzij. Zo gaat dat hier in Europa…

Het begin van Goofy's Garden Party... met nog goed uitzicht!

Tegen de tijd dat we de vijftien meter naar Central Plaza af hebben gelegd, sta ik dan ook op de vijftiende rij. Met moeite weet ik de stoep te bereiken, waar ik de show iets beter kan zien. Op zich is het leuk gedaan: er zijn heel veel Disneyfiguren bij, de dansers en danseressen zijn vrolijk gekleed en met de bloemfiguren op het plein is er een leuke achtergrond. Goofy huppelt het plein rond, wat ook meteen het nadeel van de show is: hij speelt zich rondom het hele plein af, zodat je vaak niet kunt zien wat er precies gebeurt.

Een van de bloemfiguren op Central Plaza

Na de show moet de straat haastig weer vrij gemaakt worden. Ik blijf veilig aan de kant dit keer, aangezien ik geen zin heb om weer omver geduwd te worden.

Als de mensenmassa weg is, loop ik naar het podium naast het kasteel om de volgende show te kijken. Dit is de Welcome to Spring show met Mary Poppins en Bert. Ze krijgen gezelschap van een aantal dansers en danseressen en laten dansjes zien op bekende liedjes uit de film.

Welcome to Spring met Mary Poppins en Bert

Als de show afgelopen is, loop ik terug naar Central Plaza voor Minnie’s Little Spring Train: een treintje dat over Main Street rijdt met wat Disneyfiguren erop. Dit treintje werd voor het eerst gebruikt tijdens het vijftienjarig bestaan (alweer acht jaar geleden), maar deze keer is er geen stop waarbij de figuren van het treintje afkomen voor een foto en een handtekening. Het treintje rijdt alleen een rondje, de figuren zwaaien en dat is het. Op zo’n drukke dag als vandaag vind ik dat niet eens zo’n gek idee, aangezien het anders gegarandeerd duwen en trekken wordt bij de figuren!

Minnie's Little Spring Train

Omdat er voorlopig geen shows zijn die ik wil zien, loop ik naar Frontierland, het gedeelte van het park met als thema het Wilde Westen. Ik haal eerst een Fastpass voor de Big Thunder Mountain-achtbaan (de wachttijd is nu namelijk zestig minuten…) en ga dan richting het treinstation. Onderweg kom ik Goofy tegen en zonder al te veel problemen mag ik met hem op de foto.

Op de foto met Goofy

Bij het treinstation van Frontierland is echter ook een wachttijd van een uur, dus loop ik verder. Ik zie Pluto staan voor het afgezette Phantom Manor (het spookhuis) en maak nog even een foto. Dan ga ik terug naar Main Street om alvast in de rij te gaan staan voor een foto met Stampertje, het konijn van Bambi. Het is nog geen twee uur (Stampertje komt om half drie naar buiten), maar ik ben toch al niet meer de eerste in de rij.

Pluto in Frontierland

Iets over half drie verschijnt Stampertje, die eerst even met de fotograaf moet knuffelen. Hij krijgt gezelschap van zijn zusje / vriendinnetje Miss Bunny, die uiteraard ook de fotograaf eerst een knuffel moet geven. Dan beginnen ze met het begroeten van de wachtende mensen.

Als ik aan de beurt ben, mag ik een mooie foto van hen samen maken, waarna de fotograaf mij met de twee konijnen op de foto zet. Tevreden verlaat ik de fotolocatie en kijk nog even bij het kleine bandje dat voor het restaurant Casey’s Corner muziek aan het spelen is.

Stampertje en Miss Bunny poseren voor de foto

Vervolgens loop ik naar Central Plaza, waar ik een iets veiligere locatie kies om nogmaals naar Goofy’s Garden Party te kijken. Dit keer zie ik meer van wat er op het plein gebeurt en kan ik foto’s maken van twee zeldzame figuren: Karel Paardepoot en Clarabella Koe.

Karel Paardepoot en Clarabella Koe bij Goofy's Garden Party

Na de show loop ik rond door het park. Wat ik al vermoedde, wordt bevestigd: het is absoluut geen dag om attracties te doen! Overal is het minimaal een uur wachten, zelfs bij It’s a small world, een attractie die normaal gesproken een wachttijd heeft van maximaal een kwartier…

Ik kijk daarom wat rond in de winkels, maak nog wat foto’s en kies uiteindelijk een mooi plaatsje voor de parade. Als die eindelijk begint, wordt het snel duidelijk dat Frozen op dit moment de populairste Disneyfilm is: zodra de wagen met Anna, Elsa en Olaf in het zicht komt, beginnen alle meisjes om me heen te roepen en schreeuwen, terwijl de rest van de prinsessen nauwelijks aandacht krijgt…

Frozen in de parade

Na de parade ga ik terug naar Frontierland, aangezien ik een Fastpass heb voor de Big Thunder Mountain. Het is bijna niet te geloven, maar ik kan zo doorlopen!

Een wild ritje later ga ik op zoek naar een restaurant om iets te eten. Aangezien ik vegetariër ben, zijn mijn keuzes beperkt en het restaurant waar ik wilde eten, blijkt al dicht te zijn (het park is tot tien uur ’s avonds open, maar diverse restaurants sluiten al om vijf uur… De logica daarvan?). Daarom sluit ik aan bij de rij voor de Disneyland Railroad in Fantasyland, de trein die om het park heen rijdt. De rij achter mij wordt steeds langer, maar toch is er door Disneyland besloten om nog een trein minder te laten rijden, zodat er nu nog maar één trein is die rijdt. Opnieuw ontgaat de logica me…

Het treinstation van Fantasyland

Nadat ik bijna ruzie krijg met een Nederlands gezin dat door een castmember gewezen wordt op het feit dat ze gewoon de rij moeten volgen en niet mogen voordringen, kan ik plaats nemen in de trein. Ik kom langs Discoveryland, Main Street en stap uit in Frontierland. Vanaf het station loop ik naar Adventureland, waar ik iets eet. Dan ga ik terug naar Fantasyland, waar de wachttijd voor It’s a small world inmiddels maar een paar minuten bedraagt.

Als ik de attractie verlaat, loop ik rustig richting het kasteel, waar ik even bij de draak kijk voor ik naar Adventureland ga. Ook hier is duidelijk te merken dat veel mensen het park al verlaten hebben: ik ben bijna meteen aan de beurt voor Pirates of the Caribbean en als ik terug kom, mag ik blijven zitten, omdat er helemaal geen wachtrij is!

Het bewijs: helemaal alleen in de boot van Pirates of the Caribbean!

Na dus nog een keer de attractie gedaan te hebben, loop ik nog wat rond voor ik een plaatsje zoek voor de avondshow: Disney Dreams – een vuurwerkshow met heel veel projecties op het kasteel. Ik probeer me niet te veel te ergeren aan de ouders die veel te grote kinderen op hun schouders nemen en geniet van de prachtige show.

Zodra de laatste vuurwerkpijlen niet meer te zien zijn, loop ik zo snel mogelijk naar het begin van Main Street. Nog één keer achterom kijken en dan op weg naar de bus! Ik kom ruim voor elf uur aan, maar natuurlijk is niet iedereen zo op tijd als ik. Uiteindelijk vertrekken we rond tien over elf richting Nederland.

Nog één keer omkijken...

Vanwege de rij- en rusttijdenwet moeten we verplicht een keer stoppen onderweg. We zijn echter niet verplicht om uit te stappen, dus de meeste mensen blijven lekker zitten. Ik loop wel even naar de winkel van het benzinestation waarbij we stoppen en vang daar wat klachten op van andere buspassagiers over een kapotte koeling. Als ik weer terug ben bij de bus en alle chauffeurs zie overleggen, vrees ik al dat we niet op tijd zullen vertrekken. Dit klopt: één van de zeven bussen is kapot en de passagiers van deze bus moeten over de andere zes bussen verdeeld worden. Dit betekent dat ook alle zes de bussen langs de opstapplaats van bus zeven moeten rijden…

Met alle vertraging inclusief zijn we uiteindelijk pas na zes uur ’s ochtends terug bij ons beginpunt. We zijn meer dan vierentwintig uur weggeweest, maar het was het – wat mij betreft – toch zeker waard!