Maandag 10 juli 2023
Opnieuw is ons zoontje om kwart voor zeven wakker, waardoor
de dag weer vroeg begint. We ontbijten buiten, waarna mijn man doucht en onze
kleine ontdekker meeneemt naar de rivier, zodat ik op mijn gemak kan douchen en
nog wat dingen kan wassen. Er is een wasrek bij de stacaravan, dat niet heel
stevig, maar wel vrij groot is, dus dat is erg fijn.
Lekker steentjes gooien in de rivier is toch wel erg leuk!
Als mijn man en zoontje weer terug zijn, pakken we een paar
spullen in en stappen we in de auto. Via een heuvelachtig landschap rijden we
naar het stadje Rochefort. Al vanuit de verte zien we bovenop de heuvel een
ruïne van een kasteel. De rest van het kasteel staat eronder, omringd door
andere huizen en gebouwen. We rijden erlangs, want we willen eerst boodschappen
doen.
In het stadje zit een Spar, die redelijk groot is, maar toch
ook niet een heel groot assortiment heeft. Ook vinden we veel dingen erg
prijzig. We kopen wat dingetjes die we nu echt nodig hebben en besluiten later
in de week nog ergens anders boodschappen te gaan doen.
De Spar van Rochefort
Met de boodschappen in de kofferbak gaan we verder. Links van
de Spar zien we een brug met grote vlaggen eraan, waaronder de Canadese, de
Britse en de Amerikaanse. Er staat echter niets bij, dus keren we om en
parkeren we even bij het Hotel du Ville. Hier staat ook een standbeeld ter
nagedachtenis van de gesneuvelde soldaten en burgers in de twee Wereldoorlogen.
Het standbeeld ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de twee Wereldoorlogen.
Vanaf het Hotel du Ville wandelen we naar de
Onze-Lieve-Vrouwe kerk iets verderop. Het is duidelijk een katholieke kerk met
allerlei verschillende beelden en glas-in-loodramen. Ook is er binnen veel
aandacht voor het paasverhaal. Wat ons opvalt, is de grote kaars achterin de
kerk, die lijkt op de paaskaars in onze kerk. Het lijkt alsof ze door dezelfde
maker zijn gemaakt, al is dat ook niet heel waarschijnlijk.
De Onze-Lieve-Vrouwe kerk.
We verlaten de kerk weer en wandelen terug naar de auto. Aangezien
we de buggy vergeten zijn mee te nemen, besluiten we het voor gezien te houden
en rijden we terug naar de camping. Als we daar de boodschappen uitgeladen
hebben en fruit hebben gegeten, pakken we de bolderkar voor een korte
wandeling.
Tijd om te wandelen!
Al meteen het eerste stuk is pittig, want om van de camping
af te komen, moeten we een flinke heuvel over. Ons kleine mannetje zit
prinsheerlijk in de bolderkar en als ik de opmerking maak: “Je vindt het
allemaal wel best, hè?”, antwoordt hij nog volmondig ‘ja’ ook!
Na nog wat bochtjes en klimmetjes komen we bij een pad met
steentjes… dat schuin omhoog loopt… Mijn man test het even en vindt het de
moeite waard, dus beginnen we de bolderkar mee te sjouwen.
Bovenaan (hoogte: 295 meter) hebben we inderdaad een prachtig uitzicht over de groene heuvels en de kleine dorpjes. Ons zoontje vindt natuurlijk de tractor is een weiland verderop het leukst, maar wij genieten wel even van wat we zien.
Bovenaan (hoogte: 295 meter) hebben we inderdaad een prachtig uitzicht over de groene heuvels en de kleine dorpjes. Ons zoontje vindt natuurlijk de tractor is een weiland verderop het leukst, maar wij genieten wel even van wat we zien.
Het uitzicht bovenaan, met links het paadje naar boven.
Na nog een ontmoeting van dichtbij met een prikkelstruik
door onze eigenwijze peuter (daarom moet je dus op het pad blijven!) gaan we
terug naar de camping voor de lunch. Als de boterhammen en broodjes op zijn, is
het dutjestijd voor ons kleine slaapkoppie. Het was ook duidelijk nodig: hij
slaapt tot bijna kwart voor drie.
Als hij weer wakker is en fruit heeft gegeten, gaan we naar
het zwembad. We vinden een plekje op het gras en gaan dan als eerste van de
glijbaan met het koude water. Zo valt het water van de andere baden wel mee!
Het is lekker in het water zolang je blijft bewegen, want zodra je stil staat,
voelt het al gelijk kouder aan.
We zwemmen nog even binnen, maar door het vele chloor in het
water en het geluid, dat alle kanten op echoot, blijven we niet lang. We zitten
nog een tijdje op het gras om op te drogen voor we terug gaan naar de
stacaravan en ons omkleden.
Om kwart over vijf lopen we weer richting het zwembad, omdat
we gereserveerd hebben in het restaurant ernaast. We krijgen een tafel
toegewezen waar al keurig een kinderstoel klaar staat. Na een paar minuten wordt
gevraagd wat we willen drinken. Er wordt ons ook verteld dat we de QR code
kunnen scannen om het menu te bekijken.
We hebben vrij snel een keuze gemaakt, ook al zijn er echt
wel wat verschillende vegetarische opties om uit te kiezen. Zelfs het kindermenu
heeft iets vegetarisch, wat we erg fijn vinden.
Als onze bestelling is opgenomen, duurt het nog wel een
flinke tijd voor we ons eten krijgen. Gelukkig heeft ons zoontje speeltjes,
want hij heeft duidelijk trek. Als hij eindelijk zijn vegetarische kroket en
patatjes krijgt, eet hij alle patatjes dan ook helemaal op.
Lekker ongezond: op vakantie mag het een keertje! En als je lang moet wachten, krijg je trek en eet je alles op...
Na het eten mag hij nog even in de speeltuin spelen voor het
toch wel echt bedtijd is. We zetten lekker alle ramen en deuren van de
stacaravan open, zodat de binnentemperatuur weer wat kan zakken. Volgens het
weerbericht hebben we morgen nog één dag te gaan waar we zulke hoge temperaturen kunnen
verwachten. We zijn benieuwd, want er staat morgen ook een bezoek aan het
Wildpark bij de Grotten van Han op het programma…
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten