maandag 29 augustus 2016

Reisverslag Noord-Amerika 2016: dag 8

Zondag 17 juli 2016: Page --> Chinle

Na de drukke dag van gisteren met veel indrukken belooft ook vandaag weer bijzonder te worden: we gaan naar Monument Valley! Onze eindbestemming daarna zal het plaatsje Chinle (“Tsjinlie”) zijn, een rit van zo’n 225 mijl bij elkaar.

Onze dag begint zoals gebruikelijk vroeg, maar we vallen weer in slaap en worden uiteindelijk wakker van de wekker. Na het douchen, aankleden en oprollen van de waslijn schuiven we rond kwart over zeven aan bij de rij voor het ontbijt. Ongeveer een uur later laden we de auto in en nadat we getankt hebben, gaan we weer op weg!

Het eerste deel van onze rit gaat door een rotsachtig landschap. Daarna wordt het wat groener om vervolgens weer te veranderen in bergen met lage boompjes. We kunnen goed doorrijden en maken onze eerste stop in het plaatsje Kayenta, niet ver van Monument Valley.

Vanuit Kayenta rijden we door naar het Welcome Center van Monument Valley. Omdat dit op Navajo gebied ligt, is het geen nationaal park. Je hoeft dus ook geen toegang te betalen, maar uiteraard wel Navajo belasting.

Bij het Welcome Center boeken we onze jeeptour. Je kunt namelijk zelf met de auto door de vallei rijden, maar dit is niet aan te raden wegens de slechte wegen (of eigenlijk het ontbreken van wegen) en bovendien mag je bij bepaalde stukken niet komen met een eigen auto. Daarom reserveren we een jeeptour van tweeënhalf uur bij één van de winkels bij het Welcome Center onder leiding van een gids. Dit is allemaal geen probleem, onze gids zal ons zo op komen halen bij de winkel.

Dit ‘zo’ blijkt even te duren. We wachten en wachten, maar geen gids en geen jeep. De vrouw die onze tour geboekt heeft, adviseert ons door te rijden naar het Visitor Center van Monument Valley en het daar op de parkeerplaats te vragen. Dit doen we dus maar, al vinden we het een beetje vreemd. Gelukkig weten we op de parkeerplaats inderdaad iemand te vinden die de gids kan bellen en ons belooft dat hij er over vijftien minuten zal zijn.

We gaan daarom nog maar even het Visitor Center in en maken onze eerste foto’s van Monument Valley.

De eerste (en meest bekende) blik op Monument Valley

Monument Valley, vooral bekend van de vele westernfilms die er opgenomen zijn, bestaat uit zogenaamde tafelbergen: rotsvormen met een platte bovenkant. De vallei ligt voor een deel in de staat Arizona en voor een deel in de staat Utah. In het gebied wonen nog steeds Navajo’s, die het ‘Tsé Bii’Ndzisgaii’ noemen – de vallei in de rots. Voor hen is dit een heel bijzonder gebied, ze voelen zich er vredig en in harmonie met de natuur. De rotsen, die door de natuur zo zijn gevormd, worden door hen monumenten genoemd. Dit verklaart ook de naam Monument Valley.

Alle rotsen zijn door de natuur zo gemaakt

Bij het Visitor Center kunnen we goed zien hoe de rotsen door de natuur zijn gevormd. Vroeger lag het hele gebied onder water, maar de zee verdampte. Door aardbevingen ontstonden kloven, die steeds groter werden. Wind, water en ijs deden de rest van het werk en zorgden samen voor het bijzondere gebied.

De Merrick Butte, waarbij goed de strepen van de wind en vallende rotsen te zien zijn

We bewonderen de rotsen terwijl we wachten op onze gids. Deze komt uiteindelijk toch de parkeerplaats op en neemt ons mee de vallei in. Over een hobbelig weggetje dalen we af, waarna we even stoppen voor foto’s bij de West Mitten Butte, vooral bekend als ‘De Hand’ (alle rotsen hebben namen gekregen).

"De Hand"

Onze gids vertelt ons ondertussen iets over zichzelf en wil graag weten wat wij verwachten van de tour. Dan rijden we weer verder over de hobbelige zandweg langs verschillende prachtige rotsformaties.

Prachtige natuur in het park

Onze tweede stop is bij het bekendste punt van Monument Valley: de Three Sisters of John Wayne Point, vernoemd naar de acteur die films in Monument Valley opnam samen met regisseur John Ford. Naar hem is het John Ford’s Point vernoemd, een uitstekende rots waar vaak een paard op staat om mee op de foto te gaan.

De Three Sisters / John Wayne Point

John Ford's Point - op de uitstekende rots rechts staat vaak een paard

Na een lange stop bij dit punt, waarbij we veel foto’s maken van de prachtige rotsen en de schaduw van de wolken op de grond, vervolgen we onze tocht.

De wolken zorgen voor prachtige schaduwen

Onderweg zien we af en toe Navajo huisjes en natuurlijk heel veel bijzondere rotsen. We rijden door naar de Suns Eye: een opening aan de bovenkant van de rots, waar het zonlicht doorheen valt.

De Suns Eye

Vlakbij de Suns Eye ligt mijn favoriete rots van Monument Valley: The Submarine Rock, ook wel de Titanic genoemd. Wie goed kijkt naar de rots (en een beetje fantasie heeft), ziet dat het een beetje lijkt op de voorkant van een schip dat aan het zinken is.

Met de Titanic op de foto!

Onze gids heeft dan een verrassing voor ons: hij neemt ons helemaal mee naar het einde van Monument Valley. Daar hebben we een adembenemend uitzicht op de vallei.

Het uitzicht over de vallei

Door het prachtige uitzicht vallen we allemaal even stil. Nu begrijpen we pas goed hoe bijzonder Monument Valley voor de Navajo’s is.

Een heel bijzondere plek

Bijna met tegenzin gaan we verder. We maken nog een laatste stop bij de Ear of the Wind: een opening in de rots die op een oor lijkt. Ervoor ligt een grote zandduin… die onze gids graag met ons beklimt!

De Ear of the Wind

Als we boven zijn, zijn we er nog niet: we gaan weer omlaag en klimmen dan over de rotsen naar boven, zodat we als het ware in het oor zitten. Dit is een heel bijzondere ervaring. Je hoort de stilte om je heen, je voelt hoe vredig het in de vallei is. Het liefst zouden we hier heel lang blijven!

Het uitzicht vanuit het oor

Helaas moeten we terug naar het Visitor Center. We bedanken onze gids uitgebreid, die duidelijk laat merken dat hij echt zijn hart heeft verloren aan Monument Valley. Dat kunnen we nu maar al te goed begrijpen!

Langzaam keren we terug naar de realiteit van de dag. We eten een broodje in het Visitor Center en gaan dan de auto weer in. Onze eindbestemming vandaag is het dorpje Chinle, dat nog even een eindje rijden is. Als we binnen de dorpsgrenzen komen, zitten we ineens een stukje in een zandstorm met zeer beperkt zicht. Gelukkig komen we er vrij snel en zonder problemen doorheen.

We vinden ons hotel aan het einde van een lange weg. Er zit verder niets in de buurt, dus besluiten we in het restaurant van het hotel te eten. Omdat het hotel in Navajo-gebied ligt, wordt er alleen alcohol vrij bier geschonken, iets dat door de mannen in het gezelschap niet heel erg gewaardeerd wordt!

Na het eten nemen we nog een duik in het zwembad, waarvan het water best aangenaam is. Alleen als je eruit komt, is het dankzij de wind erg koud!

We gaan dan ook maar snel terug naar de kamer. Daar lezen we ons even in op morgen: een rit naar de plaats Moab voor een verblijf van twee nachten, maar eerst een bezoek aan het nationale park Canyon de Chelly (Canyon de “Tsjee”)!


Tot morgen!

Lees verder: Dag 9 (Chinle --> Moab)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten