Zondag
8 mei
De laatste dag hier alweer... Ik wil er nog zo veel mogelijk van genieten en vind het prima dat ons kleine wekkertje al om half zeven wakker is. We laten hem even op het bed spelen en wachten tot een uur of zeven, als de zon echt opkomt. Dit gaat anders dan in Nederland: daar wordt het langzaam rood-oranjeachtig en komt de zon zelf heel langzaam op. Hier zie je wel een beetje de kleuren rood en oranje, maar minder dan in Nederland. Ook komt de zon zelf heel snel op.
Tussen foto 1 en 3 zit een tijdverschil van slechts 7 minuten...
Na een heleboel foto's kleden we ons zoontje aan en geven we hem zijn ontbijt, maar ik krijg de strikte opdracht om nog niet te gaan eten. Zodra ons mannetje zijn boterham opheeft, neemt mijn man hem naar buiten. Als ze terugkomen, hebben ze twee lieve kaarten bij zich en twee magneten als cadeautje voor Moederdag. Ook hebben ze lekkere broodjes voor het ontbijt meegenomen. Wat ontzettend lief!
We ontbijten buiten, waarbij we regelmatig bijzondere groene vogels voorbij zien vliegen (te snel voor een foto). Ze doen ons een beetje denken aan de vogels die we wel eens in de dierentuin zien. Ons pretlettertje heeft er minder interesse in: hij wil graag terug zijn bed in. Als hij ligt, heeft hij echter toch ineens geen zin meer om te slapen... Gelukkig merkt hij zelf na een tijdje dat hij toch wel moe is en gaat hij lekker slapen.
Ik loop intussen naar de receptie voor nog wat laatste foto's van het hotel en om de sleutelkaartjes van de kamer te verlengen, want die werken maar tot twaalf uur. Door onze late check-out mogen wij echter tot zes uur op de kamer blijven. Zo lang zullen we niet blijven, want om kwart voor vijf worden we opgehaald met de bus om terug naar het vliegveld te gaan.
Nog wat laatste foto's bij het hotel met één van onze reisknuffels
Nog een laatste keer naar de boulevard
Tegen lunchtijd zijn we weer terug bij het appartement, waar we ons laatste eten uit de koelkast gebruiken voor een uitgebreide lunch. Vervolgens gaat onze dreumes naar bed voor zijn middagdutje en kunnen wij alvast zo veel mogelijk inpakken en opruimen. Alsof hij merkt dat er iets aan de hand is, is ons mannetje al na een uur weer wakker. We kleden hem daarom om en nemen hem mee naar het zwembad. Bovenaan het trapje van het grote bad is een mooi 'pierenbadje' voor hem, waar hij heerlijk met zijn bal en speeltjes speelt.
Om de vakantie af te sluiten, halen we bij de bar nog een alcoholvrije cocktail. Met de drankjes zitten we nog even bij het zwembad en de waterspeeltuin.
De vakantie afsluiten met een drankje...
Rond drie uur gaan we terug naar het appartement om nog lekker even te douchen en de laatste spullen in te pakken. Intussen volgen we via FlightRadar en de Schiphol app het vliegtuig dat vanuit Nederland naar Lanzarote komt en ons dan weer terug brengt. We hadden al gezien dat het vertraging had: in plaats van om vijf voor drie zou het half vier vertrekken. Dit is voor ons gezien half drie door het uur tijdverschil, maar om half vier onze tijd is het nog steeds niet vertrokken. Uiteindelijk vertrekt het vliegtuig pas om vijf uur (Nederlandse tijd), dus twee uur te laat. Dat belooft wat voor ons!
De uiteindelijke vertrektijd was zelfs 16.59...
Ondanks het vertraagde vliegtuig worden wij nog steeds om kwart voor vijf opgehaald (denken we, want de app van TUI werkt precies nu niet meer, zodat we de tijd niet nog een laatste keer kunnen checken). We haasten ons om alle laatste dingen te regelen en als we uitchecken, zien we de bus al staan.
In de bus heeft iedereen het al over de vertraagde vlucht. We krijgen ook een sms'je van TUI: wegens vertraging zal ons vliegtuig pas om 19.00 uur vertrekken... Dit is wel heel bijzonder, aangezien de oude vertrektijd 19.15 was!
Na nog één stop bij een ander hotel rijden we naar de luchthaven. Hier gaat het snel: we zijn meteen aan de beurt bij de incheckbalie en ook de veiligheidscontrole gaat snel. Wel moet de waterbeker van ons mannetje helemaal gecontroleerd worden en gaat de buggy ook door het scanapparaat.
Vervolgens is het wachten, wachten en wachten. We lopen wat rond, hopend de souvenirwinkel te zien met de haaienmond als ingang die we de vorige keer zo leuk vonden. Die blijkt echter weg te zijn. Ook het terras waar we de vorige keer nog geweest zijn, blijkt gesloten.
Bij een restaurantje weten we wat vegetarisch eten te vinden voor ons, inclusief friet zonder zout. We geven ons zoontje er daarom ook een paar, terwijl we voor hem nog iets anders zoeken. Bij een ander restaurantje hebben ze gelukkig een broodje dat hij ook gewoon kan eten.
Rond 19.00 uur beginnen we met hem klaar te maken om te gaan slapen. We trekken hem zijn pyjama aan, geven hem zijn yoghurt en klappen de buggy naar achteren in de hoop dat hij nu nog even slaapt. Dit doet hij natuurlijk niet. Wij volgen ondertussen het vliegtuig uit Nederland. We zien al dat alle vliegtuigen die hier op moeten stijgen, moeten wachten om het voorrang te geven. Om 19.49 landt het. Dit betekent dat wij niet eerder dan 20.49 de lucht in zullen gaan, want een vliegtuig moet altijd een uur aan de grond staan.
Ja, ja, we hebben een vliegtuig om mee terug te gaan! Geen TUI Dreamliner, maar wel - zoals gemaild - een toestel van Wamos Air.
Om acht uur staat er ineens op het bord dat we naar gate 2 moeten en dat het boarden om 20.04 start. Hoewel we dit vrijwel onmogelijk achten, gaan we toch in de rij staan. Natuurlijk staan we hier lange tijd voor niks: pas na half negen mogen we met voorrang (omdat we met een baby reizen) naar de ingang van de gate. De grondstewardess hier heeft erg veel haast: als mijn man de buggyhoes niet snel genoeg dicht krijgt, gaat ze hem meteen helpen en stuurt ze hem zo snel mogelijk achter ons aan. In de slurf van de gate staan we echter meteen weer stil, want er mag nog niemand het vliegtuig in!
Uiteindelijk mogen we dan toch naar binnen. We zijn vrij snel bij onze rij, rij 41 deze keer. Er is gelukkig meer ruimte en we kunnen ook spullen kwijt in een bagagenetje aan de stoel voor ons. 'Helaas' is er ook een scherm in de stoel voor ons, iets wat ons kleine nieuwsgierige aapje erg leuk vindt natuurlijk!
Na nog een tijd wachten en dan eindelijk taxiën gaan we om half tien echt de lucht in, nadat we opnieuw voorrang hebben gekregen bij het opstijgen. Vrij snel daarna wordt de serviceronde gedaan, waarbij we deze keer wel netjes onze gereserveerde broodjes krijgen. Na nog een rondje duty free producten is het half elf en valt ons kleine mannetje eindelijk in slaap. Aan boord worden de lichten ook gedoofd, wat aan de ene kant heel fijn is, maar aan de andere kant ook lastig, aangezien je zo alles kwijt bent in het donker.
Helaas een onscherpe foto, maar wel het bewijs dat er iemand aan boord geslapen heeft!
De vlucht zelf verloopt rustig, al is het aan boord erg onrustig. Er zijn natuurlijk jengelende baby's, want alle kleintjes zijn doodop na het lange wachten. Ons slaapkoppie slaapt redelijk door, zodat wij ook onze ogen dicht kunnen doen. We zien wel de lichtjes als we boven Portugal vliegen en dan ineens zien we duidelijk de Franse kust en beginnen we al aan de daling. Mede door de druk op zijn oortjes waarschijnlijk wordt ons mannetje wakker en begint hij, net als vele andere kleintjes, te huilen.
Om 2.16 landen we op de Kaagbaan van Schiphol (gelukkig niet de Polderbaan!). We kunnen redelijk snel het vliegtuig uit, maar moeten dan - zo lijkt het althans - half Schiphol oversteken naar de bagagebanden. Onderweg komen we door een gang die duidelijk normaal gesproken niet voor publiek is, want we zien stapels en stapels met nog niet verwerkte koffers staan.
Welkom terug op Schiphol!
Onze bagage laat ook lang op zich wachten. Als we eindelijk de koffers hebben, is het nog wachten op de buggy en dan pas kunnen we naar de bus voor P3. Op de klok zien we dat het nu al half vier is geweest, zo lang hebben we moeten wachten. Om tien voor vier zijn we op P3. We lopen snel naar de auto, hebben gelukkig geen problemen met uitrijden (onze reservering liep eigenlijk tot drie uur 's nachts) en kunnen dan vlot naar huis rijden. Het wordt intussen al een beetje licht, want pas om kwart voor vijf stoppen we bij ons huis en zit de vakantie er definitief op.
Terugkijkend op de vakantie zijn er hoogte- en dieptepunten. Het grootste dieptepunt was natuurlijk de aanloop ernaartoe en de heenvlucht, waarover ook een klachtenbrief naar TUI is gegaan. Ook de terugvlucht was niet fijn door de lange vertraging en het lang moeten wachten op de bagage.
Het eiland zelf was voor mij echter wel één groot hoogtepunt. Wat blijft Lanzarote toch mooi met het vulkaanlandschap, de palmbomen en het heerlijke weer! Ook het appartement waar we bleven, is ons - ondanks de vele mieren! - goed bevallen. Het was fijn om zelf te kunnen koken, de zwembaden en de waterspeeltuin waren leuk en het personeel erg vriendelijk.
Door alle ervaringen zijn we toch ook wel blij dat we voorlopig geen plannen hebben om te gaan vliegen. Maar wie weet... we zijn nu twee keer op Lanzarote geweest en wat mij betreft mag er zeker nog een derde keer komen!
Wie weet tot ooit, Lanzarote!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten