Uit in Nederland: Delfzijl - dag 2

Zondag 22 april 2018

Mijn vriend en ik zijn een weekendje weg in het noorden van het land: gisteren hebben we Delfzijl en Appingedam bezocht en vandaag gaan we naar Borger in Drenthe, waar het grootste hunebed van Nederland te zien is.

We hebben overnacht in een hotel in Delfzijl, dat een prima kamer heeft, maar een iets te zacht bed. Het ontbijt maakt echter de matras weer goed: er is keus uit broodjes, verschillende soorten beleg, komkommer, tomaat, yoghurtjes, drankjes en fruit. We krijgen een gebakken eitje aangeboden en er is koffie en thee.

Aan een tafeltje genieten we op ons gemak van het ontbijt, terwijl we ondertussen lezen op de placemat dat de ruimte vroeger als gymlokaal gebruikt werd. Inmiddels is daar niets meer van terug te zien en doet het restaurant ons meer denken aan een soort oude Amerikaanse saloonbar. De service die we krijgen, hadden ze waarschijnlijk alleen niet in het wilde westen: onze eitjes worden netjes aan tafel gebracht en als er nieuwe croissants gebakken zijn, wordt ons vriendelijk gevraagd of wij ook nog een warm croissantje willen.

Na het ontbijt gaan we terug naar de kamer. We pakken rustig onze spullen in, controleren of we niets vergeten zijn en checken uit. De tas gaat achter in de kofferbak, het navigatiesysteem wordt ingesteld en we zijn op weg naar Borger!

De route gaat over dezelfde provinciale weg als waarover we gisteren naar Delfzijl zijn gekomen. We houden de weg aan richting Emmen en zien onderweg veel weilanden. Naarmate we dichter bij Borger komen, zien we ook wat heuvels: de Hondsrug. Het doet ons een klein beetje denken aan onze eigen Utrechtse Heuvelrug.

Zonder problemen weten we in Borger te komen. Het centrum ziet er meteen gezellig uit, maar het is ook duidelijk dat het dorp om het hunebed draait: overal zijn stenen te zien en de cafés zijn ‘Het hunebed’ genaamd.

We volgen de weg naar het hunebedcentrum, dat goed aangegeven staat. De auto parkeren we op de parkeerplaats bij het centrum. Aan de overkant zien we meteen twee mammoeten van een soort stro staan, een teken dat we terug de tijd in gaan.

Een van de mammoeten

Via de indrukwekkende keientuin – de stenen zijn hier door het ijs vanuit Scandinavië gebracht – bereiken we de ingang van het centrum. Hier kopen we onze toegangskaartjes. De eerste stop is een film, die beelden laat zien van de gletsjers van vroeger, de stenen en het trechterbekervolk dat de hunebedden gebouwd heeft. Het is een film met mooie beelden, maar door het ontbreken van tekst en uitleg ook soms iets langdradig.

De keientuin

Na de film gaan we het museum in. Hier is te zien hoe het trechterbekervolk, dat vernoemd is naar de trechterbekers die als overblijfselen van hun tijd gevonden zijn, duizenden jaren geleden leefde. Ook kun je op de computer zelf een hunebed maken en is er een grafkamer van een nagemaakt hunebed te bezoeken. Boven gaat de tentoonstelling vooral over barnsteen.

We verlaten het museum en gaan naar het Oertijdpark. Hier zijn boerderijen nagebouwd uit de steen-, brons- en ijzertijd. Hier en daar zitten acteurs die mensen van vroeger moeten voorstellen.

Een van de nagebouwde boerderijen

Door het park loopt een pad dat als het ware door de geschiedenis slingert. Een onderdeel ervan is het Blotevoetenpad, dat mensen uitdaagt op blote voeten over allerlei verschillende grondmaterialen te lopen. Mijn vriend durft het wel aan en volgt het pad ook dapper tot het eind, al was hij niet zo blij met de steentjes en kiezeltjes onderweg…

Op het Blotevoetenpad...

Een ander deel van het park laat de tent van de rendierjagers zien en een hut van vroeger. Ook door de rust die er om ons heen is, hebben we echt het idee dat we terug de tijd in zijn gegaan.

Woningen van vroeger

Als we weer terug bij de ingang zijn, slaan we rechtsaf naar de expositieruimte. We lopen er even doorheen, maar vinden het niet heel bijzonder. Onze volgende stop is wel heel bijzonder: het grootste hunebed van Nederland.

Een deel van het hunebed

Het hunebed lijkt uit verschillende delen te bestaan, waarschijnlijk door erosie. Allerlei mensen, klein en groot, klimmen op het hunebed, maar wij vinden dit niet heel respectvol. Het hunebed is waarschijnlijk vroeger als grafkamer gebruikt en we vinden het niet gepast om op een graf te lopen.

Wie goed kijkt, ziet links nog net een voet van iemand die op het hunebed geklommen is

We proberen het hunebed met zo min mogelijk mensen op de foto te zetten. Ondertussen praten we over hoe indrukwekkend het is dat mensen dit vroeger zonder moderne hulpmiddelen gebouwd hebben.

In het hunebed

Langzaam lopen we bij het hunebed vandaan richting een bospad. Dit brengt ons terug naar de keientuin. We besluiten eerst even te lunchen en dan terug te komen bij de keien. De lunch gebruiken we op het terras van het restaurant vlakbij het hunebed, waar we allebei heerlijke broodjes geserveerd krijgen. De menukaart is ook aangepast aan het hunebedcentrum met gerechten als ‘Hunebed Highway’ en ‘Keientuin voor Kids’.

Na het zeer smakelijke broodje lopen we nog een rondje door het winkeltje voor we via het hunebed naar de keientuin lopen. We begrijpen dat het centrum voor kinderen niet heel bijzonder is, maar wij vinden het erg indrukwekkend.

De keientuin met rechts het Oertijdpark en op de achtergrond het bezoekerscentrum

We kijken nog even bij de mammoeten aan de overkant van de parkeerplaats voor we aan de rit terug naar Utrecht beginnen. Het eerste stuk is erg rustig, maar zodra we de A28 op gaan, wordt het drukker.

De andere mammoet - van de eerste zijn nog net de slagtanden te zien

Zonder file bereiken we gelukkig de provincie Utrecht, waar we – zelfs op zondag – nog even flink op de rem moeten bij een stuk langzaam rijdend verkeer. Het duurt echter niet lang en na een kleine omweg via de grond waar ons nieuwe huis gebouwd wordt, bereiken we veilig en wel onze woonplaats.

Allebei vinden we het een erg leuk weekend geweest – zowel de dag in Delfzijl en Appingedam als de dag van vandaag met het hunebed. We hebben weer een stukje van Nederland gezien dat we nog niet kenden en eigenlijk vonden we het allebei een geweldige ervaring. Een aantal van de meest bijzondere plekken op de wereld hebben we al gezien, maar na dit weekend weten we meer dan honderd procent zeker dat Nederland ook heel veel moois te bieden heeft.