Maandag 16 juli 2018: Amsterdam --> Vancouver
Drie jaar geleden ontmoetten
mijn vriend en ik elkaar tijdens een rondreis door het oosten van Canada en de
Verenigde Staten. Sindsdien zijn we nog een keer terug geweest naar de VS, maar
niet naar Canada. De rondreis van deze zomer gaat daar verandering in brengen:
we beginnen in Vancouver, Canada, en reizen vervolgens naar de Verenigde Staten
om aan het einde van de reis weer terug te keren naar Canada.
Omdat onze vlucht naar Vancouver
pas om tien voor half vier ’s middags vertrekt, kunnen we ’s ochtends nog iets
uitslapen en op ons gemak de laatste spullen inpakken. Rond kwart over elf gaan
we richting Schiphol, waar we met slechts twee stukjes langzaam rijdend verkeer
onderweg aankomen. Thuis hebben we al ingecheckt, wat betekent dat we nu alleen
nog de bagage af hoeven te geven. Hiervoor moeten we in de rij gaan staan bij
balie 12-13. Dit zou op zich niet zo’n probleem moeten zijn, alleen is de rij een
klein beetje heel erg lang… Hij begint bij het poortje voor de balie, loopt
langs de andere balies naar links, gaat daar de hoek om en loopt vervolgens nog
tot halverwege de gang door…
Gelukkig gaat het allemaal
redelijk vlot en kunnen we na slechts zo’n twintig minuten wachten zonder
koffers afscheid nemen van de ouders van mijn vriend, die ons naar Schiphol
gebracht hebben. Vervolgens gaan we naar de controle, die heel erg snel gaat
met erg streng fouilleren…
Als we door de controle heen
zijn, hebben we nog tijd genoeg om rond te lopen langs alle gates, waarbij we
onder andere het grote vliegtuig A380 van Emirates zien. Uiteindelijk gaan we
naar onze gate, waar ons eigen vliegtuig – een Boeing 777 van KLM – al netjes
staat te wachten.
Het vliegtuig dat ons naar Vancouver gaat brengen
Rond kwart voor drie mogen we
in de rij gaan staan om te boarden. Ook dit verloopt vlot, waardoor we ruim op
tijd allemaal op onze plek in het vliegtuig zitten. Helaas heeft de piloot nog
geen toestemming om te vertrekken, zodat we toch nog even moeten wachten. Rond
tien over half vier beginnen we pas met taxiën naar de startbaan, al verzekert
de piloot ons ervan dat we door een kortere vliegtijd toch op tijd aan zullen
komen.
Wij zijn klaar voor vertrek!
De vlucht begint nu snel:
zodra we op de startbaan zijn, beginnen de motoren te brullen en vertrekken we
richting Vancouver, een reis van ongeveer negen uur en 7848 kilometer. We gaan
al snel noordelijk, boven Schotland langs, richting IJsland en Groenland en
vervolgens door naar Canada. Onderweg krijgen we twee keer een goede maaltijd
en tussendoor worden we nog opgefrist met een ijsje.
Het is vandaag een heldere
dag, waardoor we – als we in de buurt van Vancouver komen – een prachtig
uitzicht hebben op het gebergte de Rocky Mountains. Het ziet er schitterend uit
met water en sneeuw en we kunnen dan ook niet wachten tot we er zelf tussendoor
zullen rijden.
Uitzicht op de Rocky Mountains
Zoals de piloot al verwacht
had, landen we keurig op tijd op Vancouver International Airport. Het is een
rustige vlucht geweest, vinden we allebei, met hier en daar een klein beetje
turbulentie, maar niets geks. Wel zijn we blij dat we weer kunnen lopen, want
het is toch een lange zit.
We verlaten het vliegtuig en
lopen door de keurig nette hal van het vliegveld langs de waterval en
totempalen naar de controle. Die wordt hier gedaan met behulp van
zelfscancomputers. Hierdoor gaat de controle heel snel en staan we binnen een
paar minuten bij de bagagebanden. Het is even wachten, maar dan kunnen we met
onze koffers naar de autohuur.
De autohuur neemt wat meer
tijd in beslag. Van tevoren hebben we alles geregeld, inclusief een
navigatiesysteem. We hebben ook het geluk geholpen te worden door iemand die
blijkbaar nog niet zo lang bij de autoverhuur werkt, want in tegenstelling tot
zijn buurman probeert hij ons weinig extra’s aan te smeren. Hij lijkt ook wat
moeite te hebben met onze reservering, want elke keer moet hij iets aan zijn
buurman vragen of weglopen om iets bij iemand anders te controleren. Het
resultaat: de intermediate auto (een auto van normale grootte) die we
gereserveerd hadden is niet beschikbaar, dus krijgen we een gratis upgrade naar
een fullsize auto. Oftewel: we krijgen een auto waar mijn Citroën C1 ongeveer
twee tot drie keer in past!
Buiten het verhuurkantoor
moeten we wachten op onze auto. Dit duurt wel even en elke keer komt er weer
een mannetje van het bedrijf voorbij die zegt dat de auto ‘zo’ komt.
Uiteindelijk blijkt de auto al gewoon in een rij klaar te staan. Het is een
zwarte Dodge Charger met, zoals elke Amerikaanse auto die we kennen, knopjes
voor van alles en nog wat. Zelfs voor het starten van de auto hebben we de
sleutel niet nodig: we hoeven allemaal maar de rem in te duwen en op het
‘start’ knopje te drukken…
De Dodge Charger waar we de komende drie weken in mogen rijden
Als alle spiegels ingesteld
zijn en de koffers ingeladen, vertrekken we met behulp van het navigatiesysteem
naar ons hotel. Zodra we de luchthaven verlaten, weten we meteen dat we nu echt
op vakantie zijn met de prachtige bergen op de achtergrond. We kunnen er alleen
nog niet heel erg van genieten, want we rijden per slot van rekening in een
onbekende stad met heel veel andere auto’s en heel veel aparte afslagen.
We zijn daarom dan ook blij
dat het hotel niet ver van het vliegveld ligt. Nadat we ingecheckt hebben en
kamer 105 toegewezen hebben gekregen, brengen we de koffers naar de kamer en
komen we eerst even bij. Het is al een lange dag geweest, maar we zijn dan nu
toch echt in Canada!
Onze hotelkamer
Nadat we even gezeten hebben,
gaan we op zoek naar een supermarkt voor wat eerste boodschappen. Het blijkt
een stukje rijden te zijn, want op het adres dat ik van tevoren gevonden had,
blijkt alles behalve een supermarkt te zitten… Gelukkig kunnen we met ons
navigatiesysteem zoeken en parkeren we zo’n vijfentwintig minuten later bij de
Walmart, één van de bekende supermarktketens. We genieten gelijk van de
grootsheid van de winkel: een enorm pad voor cola, drie koelkasten met allerlei
soorten sinaasappelsap, de speelgoedafdeling, kleding, tuinmeubilair… Je kunt
het zo gek niet bedenken of de Walmart heeft het.
Hoewel we niet zo veel nodig
hebben, lopen we daarom toch even een rondje door de winkel voor we met onze
kleine hoeveelheid boodschappen terug naar de auto gaan. Al snel nadat we aan
onze terugtocht naar het hotel zijn begonnen, zien we een simpel restaurantje,
waar we besluiten even iets te eten. Vervolgens rijden we terug naar het hotel.
Omdat we nog geen zin hebben om op de kamer te gaan zitten, bekijken we het
hotel wat verder. Het blijkt dat de lobby verbouwd wordt, waardoor ze nu
‘kamperen’ in een kamer aan het begin van onze gang. Dit thema gebruiken ze nu
in het hele hotel, inclusief een nep haardvuur in de lobby en een badeendje in
bouwoutfit in de kamer.
We proberen nog zo lang
mogelijk wakker te blijven om maar zo veel mogelijk aan het tijdverschil te
wennen, maar uiteindelijk besluiten we toch naar bed te gaan. Morgen begint de
vakantie echt met een avontuurlijke hangbrug en het verkennen van de stad
Vancouver.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten