Gelukkig nieuwjaar! Wij beginnen dit jaar met iets dat we nog niet eerder gedaan hebben, namelijk een stedentrip met een dreumes!
Onze bestemming is de Britse hoofdstad Londen. Om er te komen, reizen we met de trein, die tegenwoordig ook vanuit Nederland vertrekt. Wij hebben Rotterdam als opstapstation. Helaas heeft de Eurostar geen deal met de NS, dus de treinreis naar Rotterdam is voor eigen kosten.
Onze trein naar Londen vertrekt iets over half drie vanaf Rotterdam. Er wordt aangeraden minimaal een uur van tevoren aanwezig te zijn. Omdat het natuurlijk nieuwjaarsdag is én zondag kijken we goed naar welke trein we het beste kunnen nemen. We willen niet het risico nemen om een trein later te pakken en dan vertraging te hebben, dus zijn we al om één uur op Rotterdam Centraal.
Op
ons gemak lopen we naar perron 2. Er gaat een lift naar boven en we mogen
meteen rechtsaf slaan voor de bagage- en paspoortcontrole. De bagagecontrole is
streng: zelfs de doorzichtige regenhoes van de kinderwagen moet door de scanner.
Ons zoontje van nu tweeëntwintig maanden moet zelf door de controlepoort lopen
zonder papa en mama. Hij vindt het gek, maar doet het wel.
Vervolgens krijgen we twee keer paspoortcontrole: eerst de Nederlandse en dan de Engelse. Daarna mogen we op bankjes plaatsnemen in de ‘priority’ wachtruimte, omdat we een kinderwagen hebben. Boven is ook een wachtruimte met wat automaten voor drankjes en eten en de toiletten.
We wachten rustig tot de trein eraan komt. Ik geef ons zoontje nog even een schone luier, maar als ik terug naar beneden wil gaan, blijkt dat alles geblokkeerd is omdat de trein bijna komt. Gelukkig is mijn man nog beneden en regelt hij dat de lift weer in werking gezet kan worden, zodat we bij onze spullen kunnen komen.
Net als we weer beneden zijn, krijgen we toestemming om het perron op te gaan. Bij een afzetlint moeten we wachten. Een deel van het perron is ook afgezet met hekken, zodat echt alleen de mensen die gecontroleerd zijn de trein in mogen.
Wat later wordt het lint weggehaald en mogen we het perron op. De trein komt er ook al aan. We zoeken de juiste letter op het perron voor ons rijtuig, maar de machinist remt iets te laat en we moeten weer een stuk teruglopen. Dan is het koffers en kinderwagen de trein in sjouwen en zoeken waar we alles laten. Het is even puzzelen, maar dan lukt het toch.
We
hebben zitplaatsen vlakbij de bagagerekken en de stoelen aan de andere kant van
het gangpad zijn nog vrij, waardoor we wat extra ruimte hebben. Voor onze
kleine uk is er namelijk geen eigen zitplaats, dus die extra ruimte is wel
fijn.
De trein vertrekt vanuit Rotterdam en rijdt met een flinke snelheid naar Brussel Zuid, het grootste treinstation van Brussel. Voor Brussel moet hij een stuk langzamer rijden en op het station staat hij best een tijd stil voor we verder gaan richting Lille. Daar stopt hij nog heel even en dan is het vol gas naar Londen.
We komen nu ook bij de Kanaaltunnel. Via schermen in de trein weten we dat de lengte 50,48 kilometer is en dat het diepste punt 75 meter onder het water ligt. Onze kleine avonturier, die zijn middagdutje gemist heeft, geeft nu toe aan zijn vermoeidheid en valt in slaap.
Na iets meer dan twintig minuten zijn we de Tunnel weer uit en rijden we in vlot tempo naar Londen St Pancras International. We komen redelijk op tijd aan. Na weer even sjouwen met koffers en kinderwagen staan we op het perron en mogen we wandelen naar de uitgang, een ruim eind verderop. We moeten met de lift en omdat we een kinderwagen hebben, krijgen we voorrang.
Vervolgens is het nog even doorlopen naar de hal en dan staan we echt in Londen. We volgen de bordjes Underground voor de metro en na een stukje trappen / liften kunnen we in de metro naar Paddington stappen. Daar moeten we eruit voor ons hotel.
Helaas lijkt het erop dat Paddington verschillende uitgangen heeft, want we komen bij een ziekenhuis buiten en moeten een stuk lopen via hobbelige keienweggetjes voor we bij de drukkere straten en ons hotel komen. Daar kunnen we vlot inchecken en krijgen we kamer 002 (nee, geen 7) toegewezen. Deze is op de kelderverdieping en te bereiken via een piepklein liftje waar de kinderwagen maar net in past.
Als
we de spullen naar de kamer gebracht hebben, zoeken we een plek om te eten. Via
Google Maps vinden we een pizzeria, maar helaas lopen we verkeerd en komen we
bij een drukke straat met veel Arabische invloeden. Gelukkig is er hier nog een
restaurant met een bepaalde gele letter dat altijd open is.
We bestellen er wat te eten en vinden met moeite een plaatsje. Zodra we klaar zijn, komt de volgende familie ook alweer naar onze tafel toe om te zitten, zo druk is het. We gaan snel terug naar het hotel, waar we ons kleine slaapkoppie naar bed brengen. Het is even gek, want hij slaapt op dezelfde kamer als wij en we moeten de lichten uitdoen om hem in slaap te krijgen. Na even wat pruttelen, geeft hij zich toch over aan zijn vermoeidheid en probeert hij te slapen.
Voor ons is er nu ook niet meer zoveel te doen zonder lichten aan en bovendien hebben wij ook een lange dag gehad, dus wij gaan ook vrij snel slapen. Morgen is er een nieuwe dag en hopen we veel van de stad te kunnen zien.
Tot
morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten