Zondag 18 augustus 2019
Gisteren zijn we weer
aangekomen in Orlando: het eindpunt van onze reis. Later vandaag vliegen we
terug naar Nederland, maar eerst gaan we nog genieten in waterpark Aquatica.
We staan rond half zeven op,
douchen, kleden ons aan en pakken de laatste spullen in. Dan laden we de auto
in en rijden we naar restaurant Sizzler voor een heerlijk ontbijtbuffet. Er is
ruime keuze in zowel koude als warme gerechten en er zijn naast de bekende
ongezondere opties ook veel gezonde keuzes.
De dag goed beginnen met ontbijt!
Na een heerlijk ontbijt rijden
we terug naar het hotel om de flesjes water uit de koelkast te halen en
definitief uit te checken. Dan gaan we op weg naar Aquatica. Aquatica is het
waterpark dat hoort bij attractiepark Sea World. Net zoals alle attractieparken
is er betaald parkeren en dat is natuurlijk gewoon $25 voor een dagje…
Vanaf het parkeerterrein lopen
we naar de ingang, waar een tassencontrole plaats vindt. Meegebracht eten mag
absoluut niet mee naar binnen, dus moet mijn man terug naar de auto met onze
boterhammetjes. Intussen krijg ik een sms’je van TUI, onze reismaatschappij:
onze vlucht heeft een flinke vertraging en zal pas om half acht vertrekken,
twee uur later dan gepland. Dit betekent wel dat we nog langer van Aquatica
kunnen genieten.
De ingang van Aquatica
We gaan het park in, dat een
Australisch / Nieuw-Zeelands thema heeft: de omgeroepen berichten worden met
Australisch accent gedaan, er zijn veel kiwi’s en kangoeroes en ook de namen
van de glijbanen hebben een Australisch tintje. Vlakbij de ingang bevindt zich een
groot aquarium voor twee Commerson dolfijnen: Aquatica hoort immers bij Sea
World, het attractiepark dat gaat over waterdieren.
De plattegrond van het waterpark
De Commerson dolfijnen
Voor we de glijbanen uit gaan
proberen, huren we eerst een kluisje voor de dag. Als we de meeste spullen erin
hebben gepropt, zoeken we twee lege stoelen om onze handdoeken en zonnebrand op
te leggen. Vervolgens gaan we naar de eerste glijbaan – Ray Rush. De wachtrij
gaat vlot, maar vlak voor we aan de beurt zijn, is er een technische storing.
Gelukkig wordt het snel opgelost en kunnen we samen met drie anderen in een
soort grote zwemband stappen. De glijbaan heeft een halfpipe effect, wat erg
leuk is.
Van Ray Rush gaan we naar
Taumata Racer: een glijbaan waar je op je buik op een matje moet liggen. Je
gaat met acht personen tegelijk naar beneden, waarbij je tijd bijgehouden
wordt. Het is dus ook echt een race.
Taumata Racer
Een voor één gaan we de andere
glijbanen af. Veel hebben een band waar je in moet zitten of hangen, maar er
zijn ook glijbanen zonder. Eentje gaat er dwars door het aquarium van de
dolfijnen, maar dit gaat zo snel dat je de dieren niet eens ziet. Eigenlijk
hebben we twee favoriete attracties: Roa’s Rapids (een stroomversnelling zonder
band of iets, waar je gewoon zelf doorheen kunt gaan) en Loggerhead Lane – een soort
rivier waar je rustig in een band op kunt dobberen. Onderweg kun je via de
vissengrot gaan (een overdekte ruimte met een aquarium vol tropische vissen) of
langs het aquarium van de dolfijnen.
Roa's Rapids
Loggerhead Lane - hier ga je langs het aquarium van de dolfijnen
We doen de Taumata Racer ook
nog voor de tweede keer, waarbij mijn man de snelste tijd neer weet te zetten. Inmiddels
is het al ver in de middag en moeten we helaas gaan douchen. In de grote
kleedkamers zijn aparte doucheruimtes met keurig netjes gordijntjes en haken
voor je kleding. Mijn man vindt de douche helemaal geweldig, maar ik denk dat
ik een kapotte douche heb: het water gaat alle kanten op en klettert keihard op
mijn schouders neer, die – zo merk ik nu goed – ondanks de zonnebrand flink
verbrand zijn. Au, au…
Als we allebei aangekleed
zijn, lopen we nog een rondje om wat foto’s te maken. Dan moeten we helaas naar
de auto. Onderweg eten we de boterhammen op die de hele dag in de auto gelegen
hebben: onnodig te vermelden dat de kaas ietwat gesmolten is…
We hebben nog even een
stressmomentje, want we bedenken nu pas dat we de auto voor vijf uur in moeten
leveren, anders moeten we een dag extra huur betalen. Zo snel als toegestaan
is, haasten we ons naar het verhuurbedrijf, tanken nog snel even de auto vol en
leveren vervolgens om vijf minuten voor vijf de auto in.
Dag, autootje, dank je wel voor alles!
In de hal van het
verhuurgebouw reorganiseren we onze koffers nog even voor we naar de
incheckbalie gaan. Het is er rustig, waardoor we vlot door kunnen. Ook de
controles zijn erg rustig en gaan dus wederom vlot. In de vertrekhal halen we
nog iets te eten en wat flesjes voor onderweg. We hebben het eten nauwelijks
achter onze kiezen als er omgeroepen wordt dat we kunnen boarden. We hoeven ons
nog niet voor te bereiden op een extreem lange vlucht: we gaan eerst van
Orlando naar Miami, waar we een tussenlanding hebben, voor we naar Amsterdam
vliegen.
De vluchtroute Orlando --> Miami
Rond tien voor half acht
begint de opstijgprocedure. De piloot heeft intussen al uitgelegd waarom de
vlucht vertraagd was: er was een toestel uit Curacao dat te laat binnen was
gekomen. Dat toestel had eigenlijk naar Orlando moeten vliegen, maar dat ging
dus niet. Het toestel waar we nu in zitten, moest dus ineens klaargemaakt
worden voor de vlucht, waardoor het niet op tijd uit Amsterdam kon vertrekken.
Een laat vertrek uit Amsterdam betekende een late landing in Orlando en dus ook
weer een later vertrek uit Orlando. De piloot belooft wel om de wachttijd in
Miami zo kort mogelijk te houden.
Het vliegtuig zit niet vol,
waardoor we lekker ruim kunnen zitten: we hebben niemand naast ons. Het
opstijgen gaat een beetje wiebelig door de vele regenwolken die zich bij het
vliegveld bevinden, maar we vinden het niet heel bijzonder. De rest van de
vlucht verloopt zonder gekke dingen en na een iets hobbelige landing staan we
veilig op Miami International. Hier moeten we aan boord blijven. Het vliegtuig
moet bijtanken en de procedure is dat we dan het gangpad vrij moeten houden.
Oftewel: blijven zitten. Dit maakt het wachten niet heel fijn, maar gelukkig
duurt het niet heel erg lang.
De nieuwe passagiers komen
inmiddels ook aan boord. Dit gaat vlot en zodra iedereen zit, gaan de deuren
dicht en vertrekken we richting Amsterdam. Onderweg hebben we een paar keer
turbulentie, maar verder is het een prima vlucht.
Nog redelijk netjes op tijd
landen we op Schiphol. We gaan door de paspoortcontrole en staan dan al bij de
bagageband voor de eerste koffers van boord zijn. Als de bagage begint te
komen, zien we onze koffers vrij snel. Dit betekent ook het echte einde van
onze vakantie. In zo’n twee weken tijd hebben we maar liefst acht staten
bezocht, ruim 4500 kilometer gereden en heel veel bijzondere dingen gezien en
meegemaakt. Het is een mooie, maar toch ook wel vermoeiende reis geweest, waar
we nog heel lang van na kunnen genieten… althans, tot de volgende vakantie zich
weer aandient! Zal het dan weer Amerika worden? Je weet maar nooit, want ook de
afgelopen twee weken hebben we ons weer goed gerealiseerd dat dit toch echt ons
favoriete vakantieland is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten