Zondag 8 augustus 2021
Opnieuw zijn we vroeg wakker. Buiten regent het helaas nog steeds, maar we hopen dat het rond lunchtijd - als we naar het hunebedcentrum gaan - weer droog is. De regen betekent in ieder geval dat we alle drie binnen ontbijten.
Na het ontbijt is het tijd om te douchen. Het water is nog steeds niet heel warm. Voor de zekerheid gebruiken we de badthermometer van ons zoontje om de temperatuur te checken: als we de kraan op 45 graden zetten, is het in werkelijkheid maar 35… Ik loop daarom langs het service point voor een melding en er wordt beloofd dat er iemand langs zal komen.
Tot we naar het hunebedcentrum moeten vertrekken, zijn we in het huisje en doen we het lekker rustig aan. Vijf minuten voor we weg moeten, komt er een monteur naar de douche kijken. Hij gaat de thermostaatkraan vervangen en dan zou het probleem opgelost moeten zijn.
We laten hem zijn werk doen en vertrekken naar Borger. Het is druk bij het hunebedcentrum, maar we weten een parkeerplaatsje te vinden. Lopend gaan we naar de ingang, waarbij we een stukje gebruik maken van de mindervalidenroute: het gewone ingangspad gaat namelijk via een smal, hobbelig pad door de keientuin en dat is geen aanrader met een kinderwagen!
Hier doorheen met een kinderwagen is geen aanrader!
Als we binnen zijn, krijgen we van de mevrouw achter de balie keurig uitleg over wat waar is. We besluiten te beginnen met de inleidende film, die over een paar minuten begint. We wachten daarom even bij het bord met daarop de foto’s van alle hunebedden in Drenthe en Groningen. Vervolgens gaan we de filmzaal in. De film die we te zien krijgen, is anders dan tijdens ons vorige bezoek aan het centrum. Toen ging het over de geschiedenis van de stenen, nu krijgen we een nagespeelde film te zien over opgravingen bij een hunebed en over wat er vroeger gebeurd zou kunnen zijn tussen een meisje van het Trechterbekervolk en een jager. Allebei vonden we de vorige film leuker.
Vanuit de filmzaal gaan we naar het museum. We lopen rond en bekijken de nagebouwde scènes en de opgegraven voorwerpen die tentoongesteld worden. Via een schokkerige lift (tip: ga hier niet in als je baby net slaapt, want door de schok wordt hij zeker wakker!) komen we op de bovenste verdiepingen, waar nog wat interactieve schermen zijn. Om nog een ritje met de lift te vermijden, tillen we de kinderwagen de trap af terug naar beneden.
Volgens de folder die we gekregen hebben bij de kassa zouden we nu het hunebed moeten bekijken. Vanuit het museum kom je eigenlijk automatisch uit bij het Oertijdpark. Bij een bankje eten we eerst even een boterham voor we de route door het park gaan volgen. Natuurlijk komen we weer langs het Blotevoetenpad en natuurlijk gaat mijn man erover heen! Ons kleine mannetje neemt hij mee, die maar wat verbaasd om zich heen aan het kijken is.
Op het Blotevoetenpad (zonder blote voeten deze keer...)
Langs een nagebouwde rendiertent, een hut, een grafheuvel en enkele boerderijen komen we bij het einde van het park. Inmiddels valt er wat regen, maar het is niet heel veel. We lopen door naar het Geopark centrum, alleen blijkt dit vanwege Corona dicht te zijn. Daarom gaan we verder naar het grootste hunebed, hunebed D27. Het regent nu even flink door, maar schuilend onder de struiken kunnen we het hunebed wel mooi op de foto zetten!
Hunebed D27, het grootste hunebed van Nederland
We blijven een tijdje bij het hunebed voor foto’s en om even terug te denken aan waarom ze gebouwd zijn.
Even poseren!
Als het weer iets droger is, lopen we door naar de keientuin bij de ingang. Bijzonder om de grote stenen te zien die zo oud zijn en die zo ver gereisd hebben!
Bij sommige keien zijn bordjes geplaatst die vertellen waar ze ongeveer vandaan komen en hoe oud ze zijn
Van de keientuin gaan we door naar het zogeheten Mammoetpad. Aan het begin staan twee nagebouwde mammoeten en aan het einde van het pad zouden er ook nog moeten staan. We volgen het pad echter een flink stuk, maar zien niets bijzonders en keren daarom weer om. Het is ook weer flesjestijd voor ons kleine mannetje, alleen: waar verschonen we hem? Terug naar het hunebedcentrum is ook weer een onderneming, dus dan blijft er nog maar één ding over: de achterbak van de auto. Gelukkig lijkt hij het niet erg te vinden en anders maakt het flesje alles weer goed!
Het begin van het Mammoetpad
Na het flesje rijden we nog even naar Grolloo, waar we de auto parkeren. Lopend gaan we naar het Cuby and the Blizzards museum, waarbij we waarschijnlijk langs het huis van Johan Derksen komen. We maken een paar foto’s van het museum en lopen nog even naar het begin van het dorp voor een foto, maar dan gaan we terug naar het vakantiepark.
Het Cuby and the Blizzards Museum
De toegangsrotonde van Grolloo
Op het vakantiepark brengen we de spullen naar het huisje voor we naar het centrum gaan: er is namelijk een Meet & Greet met Koos Konijn, de mascotte van het park! Ik ga netjes in de rij staan met ons kleine mannetje en als we aan de beurt zijn, kijkt hij met verbaasde ogen: wat is dat voor een groot konijn?
Wat is dat voor groot konijn?
Een aantal schattige foto’s later lopen we terug naar het huisje voor een babyhapje en wat dingetjes die in en rondom het huisje moeten gebeuren. We kunnen dit keer buiten eten, waarna de afwas volgt… en een uitdagend badje voor ons mannetje (het opblaasbadje is prima, alleen hoe til je zoiets?)!
Als meneer op bed ligt en alles weer droog is, kunnen wij nog even lekker zitten en ons voorbereiden op de dag van morgen: dan gaan we naar Wildlands!
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten