25 december 2015
Terwijl in Nederland ouders
wakker gemaakt worden door enthousiaste kinderen die willen weten wat er voor
hen onder de kerstboom ligt, worden wij gewekt door de oproep van de moskee
achter ons hotel die nog voor zonsopgang de gelovigen oproept om te komen
bidden. We blijven nog even liggen en zitten uiteindelijk rond negen uur op het
terras met ons ontbijt. In Nederland wordt het kerstbrood aangesneden, wij
hebben gebakken aardappels op ons bord liggen… We proberen ook een omelet, die
prima blijkt te smaken, en krijgen te horen dat we ook een pannenkoek kunnen
laten bakken. Het mierzoete rode sap van gisteren is er vandaag gelukkig niet,
al smaakt de sinaasappelsap toch ook een stuk zoeter dan we gewend zijn.
Na het ontbijt keren we terug
naar onze kamer om wat spullen te pakken. Vervolgens gaan we op weg richting
het strand. Het is niet ver lopen: we steken de weg voor het hotel over en
volgen dan een zandpaadje richting het strand. Ooit was hier blijkbaar een mooi
stenen pad, maar inmiddels bestaat het weggetje uit gebroken stukjes steen van
tegels met afval van bouwmaterialen en uiteraard heel veel zand.
Het laatste stukje van het paadje naar het strand
Hoe het paadje eruit ziet,
maakt ons eigenlijk niets uit. In Nederland wordt er begonnen met het uitpakken
van de kerstcadeaus, maar wij staan op het strand met uitzicht op de
Atlantische Oceaan bij een temperatuur van dertig graden! We kijken even
genietend om ons heen, maar dat duurt niet lang: er komt alweer iemand op ons
af om ons te vertellen over zijn bar en om ons excursies aan te smeren.
De Atlantische Oceaan
Nadat we het verhaal beleefd
aangehoord hebben, lopen we verder het strand op. We leggen snel onze
handdoeken neer en gaan het water in. We beginnen even met alleen pootje baden,
want er staan flinke golven. Ook moeten we even wennen: het water lijkt eerst
heel koud, maar als we een paar golven over ons heen gekregen hebben, blijkt
het water echt een heerlijke temperatuur te hebben.
Na een tijdje in het water
geweest te zijn, keren we terug naar de handdoeken om even op te drogen voor we
opnieuw de Atlantische Oceaan in duiken. Het wordt niet letterlijk duiken,
aangezien de stroming heel erg sterk is. Er wordt dan ook geadviseerd niet
verder dan je middel het water in te gaan. Een oplettende strandwacht roept
mensen die te ver gaan ook meteen terug.
Als we weer heerlijk op onze
handdoeken van het zonnetje liggen te genieten, krijgen we ineens gezelschap:
er trekt een grote kudde koeien over het strand. De voorste beesten volgen
keurig de man die de kudde begeleidt richting het kleine beetje gras dat de
grens vormt tussen het strand en het apenpark dat we gisteren bezocht hebben.
De achterste koeien zijn iets minder braaf en vermaken zich met een duw- en
trekspelletje.
"Tikkie, jij bent hem!" "Nee, jij!"
De voorbijlopende koeien
trekken uiteraard veel bekijks: van alle kanten van het strand komen toeristen
foto’s van ze maken. De dieren trekken zich er weinig van aan en lopen gewoon
door naar het gras om op hun gemak te gaan grazen.
Heel gewoon hier: koeien op het strand!
We blijven nog even lekker op
onze handdoeken liggen om van het zonnetje te genieten, maar besluiten dan toch
terug naar het hotel te gaan om te lunchen. Met onze spullen lopen we richting
het zandpaadje met het plan om daar onze schoenen aan te trekken. Dit plan
moeten we alleen heel snel uitvoeren, want de koeien komen wel erg ver onze
kant op! Hoewel we als Nederlanders natuurlijk koeien gewend zijn, is dit toch
even wat anders en lopen we zo snel mogelijk terug naar het hotel.
In het hotel brengen we eerst
onze spullen naar de kamer voor we naar het restaurant gaan om te lunchen. Het
eten laat een tijdje op zich wachten (later ontdekken we dat deze wat
langzamere service normaal is hier), maar smaakt prima.
Terwijl in Nederland intussen
de eerste voorbereidingen getroffen worden voor het kerstdiner, installeren wij
ons bij het zwembad. We wisselen zonnen en zwemmen af, waarbij het zonnen meer
tijd krijgt dan het zwemmen: het water is heel erg koud! Maar we klagen niet,
want het is eerste kerstdag en wij liggen in onze zwemkleding buiten in het
zonnetje!
Heerlijk bij het zwembad
Rond vier uur gaan we naar
onze kamer om ons even op te frissen. Omdat we geen zin hebben om langs de weg
naar de Strip te lopen voor ons avondeten, besluiten we over het strand te
gaan. Dit is een stuk rustiger: we worden slechts één keer aangesproken door
een man die ons weer uitnodigt voor zijn restaurant en ons excursies aanprijst.
Na een wandeling van ongeveer
een halfuur met de zon brandend op onze rug bereiken we de zijstraat van de
Strip. Voor we kunnen eten, moeten we echter eerst naar de bank om geld te
pinnen: je kunt per dag namelijk maar maximaal tweeduizend dalasis opnemen
(iets meer dan €45,00). Meer wil je ook eigenlijk niet pinnen, want het geld
krijg je in briefjes van honderd. Tweeduizend dalasis betekent dus twintig
briefjes en een heel volle portemonnee!
Gambiaans briefgeld, munten krijgen toeristen niet. Briefjes zijn er met een waarde van 5, 10, 20, 50, 100 en 200. 100 is het meest voorkomende briefje.
Met ons geld veilig opgeborgen
gaan we op zoek naar een restaurant voor ons kerstdiner. We kiezen voor Alex,
een restaurant met een Nederlandse eigenaar, dat vooraan de Strip zit. Op de
menukaart staan ook enkele typisch Hollandse gerechten, maar wij besluiten voor
een pizza te gaan. Wel bestellen we een voorgerecht erbij, want het is
tenslotte Kerstmis!
Tijdens het wachten op ons
eten vermaken we ons met de gratis Wifi verbinding van het restaurant. Het
hotel waar we verblijven biedt ook gratis Wifi aan, maar geheel volgens
Gambiaanse begrippen werkt dat alles behalve goed!
Als uiteindelijk het eten
gebracht wordt, blijkt dat we het voorgerecht tegelijkertijd met het
hoofdgerecht krijgen. Het is ook iets anders dan we verwacht hadden: in plaats
van dat we stokbrood met een bakje kruidenboter erbij krijgen, krijgen we stukjes
stokbrood met de kruidenboter er al op uit de oven. Het smaakt gelukkig prima
en is heerlijk pittig. Het hoofdgerecht is op zich ook goed, maar allebei
vinden we het eten van gisteren beter.
Tijdens het eten hebben we gezelschap van deze bedelende katten, die zelfs omhoog springen langs de stoel om eten te proberen te krijgen
Wanneer we afgerekend hebben,
is het al donker. Het advies van onze reisleider weer netjes volgend om niet in
het donker rond te gaan lopen, begeven we ons naar de taxistandplaats. Gisteren
was de prijs 150 dalasis (ongeveer €3,48) voor twee personen, hoeveel zou het
vandaag zijn? We verwachten eigenlijk een andere prijs, maar opnieuw is het 150
dalasis voor twee personen.
Onderweg naar het hotel maken
we een praatje met de chauffeur. Hij vertelt ons over verschillende ritten die
hij doet en geeft ons zijn kaartje. Daarop staat dat hij ook naar de
krokodillenpoel gaat, iets waar onze reisleider ons gisteren over verteld
heeft. Het is een soort vijver waar echte krokodillen rondlopen die je kunt
aanraken. In verband met verzekeringen kan de reisorganisatie het niet
aanbieden, dus spreken wij af met de chauffeur dat hij ons dinsdag om twaalf
uur bij het hotel op komt halen om ons naar de krokodillenpoel te brengen. Voor
een vaste prijs brengt hij ons ook weer terug naar het hotel daarna.
We bedanken de chauffeur bij
het hotel en gaan dan naar onze kamer. Omdat we de avond niet binnen door
willen brengen, drinken we nog één drankje op het terras. Opnieuw mogen we
genieten van de zanger / keyboardspeler van gisteren die zo ontzettend zijn
best doet, maar alles even helemaal kwijt is als er een drietal dames voorbij
loopt.
's Avonds nog gewoon heerlijk buiten zitten bij het hotel
Rond half tien keren we terug
naar onze kamer. Eerste kerstdag zit erop, al was het voor ons een heel vreemde
dag: lekker op het strand en aan het zwembad liggen, terwijl de familie rondom
de kerstboom zit. Wel hebben we echt van de dag genoten en kunnen we niet
wachten om het morgen te herhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten