21 juli 2015
Omdat de afgelopen twee dagen
erg avontuurlijk en indrukwekkend zijn geweest, willen we vandaag nog een
rustdag houden voor we morgenavond alweer terug vliegen naar Nederland.
Voor de verandering word ik
vandaag niet rond kwart voor vijf wakker, maar al iets over half drie. Ik val
gelukkig weer in slaap en word pas om kwart voor zeven weer wakker. We doen
rustig aan met opstaan, douchen en aankleden voor we gaan ontbijten. Vandaag is
er een graafmachine op het strand bezig als entertainment tijdens het eten.
Gezellig ontbijten met een graafmachine op de achtergrond...
Na het ontbijt gaan we naar
onze kamer om onze strandspullen te pakken en de autosleutel. Omdat we de auto
met een volle tank moeten inleveren, rijden we eerst naar het tankstation aan
de overkant van de straat. Het is even kijken hoe het precies werkt, maar
gelukkig krijgen we hulp van een vriendelijke medewerker. Die legt ons uit dat
we eerst een bepaald bedrag moeten betalen en dan pas kunnen tanken. We vragen
hem om advies: hoeveel moeten we betalen om de tank, die nu halfleeg is, weer
vol te krijgen? Hij raadt twintig gulden (omgerekend tien euro) aan. Een beetje
aarzelend gaan we akkoord, is twintig gulden niet veel te weinig? Maar
inderdaad: voor twintig gulden hebben we een halve tank benzine. We rekenen
maar niet om hoeveel we benzine we in Nederland voor tien euro krijgen!
We rijden terug naar het
hotel, waar we de shuttlebus van tien uur naar het strand al zien staan. Hoewel
we inmiddels weten dat ze hier niet zo nauw met de dienstregeling omgaan,
willen we toch even aan de chauffeur vragen of hij wil wachten, zodat we de
auto in kunnen leveren. Hij is echter nergens te bekennen, dus lopen we naar de
autoverhuurbalie. Het inleveren en controleren van de auto gaat vlug, aangezien
de dame van het verhuurbedrijf tijdens de hele controle aan de telefoon is…
Inmiddels is de chauffeur van
de shuttlebus ook naar buiten gekomen en kunnen we richting Pirate Bay
vertrekken. Onderweg kletst de chauffeur volop: over zijn kinderen in
Nederland, over de Hollandse prijzen, vliegen, landen in Zuid-Amerika, andere
eilanden van de Nederlandse Antillen… Voor we het weten, zijn we hierdoor bij
het strand aangekomen. We betalen de toegangsprijs, die we later terug zullen
krijgen bij de receptie van het hotel, en zoeken een mooi plekje onder een
parasol.
De ingang van Pirate Bay
We gaan snel het water in en
kijken wat er aan vis te zien is. Er zwemmen hier en daar wat groepjes vissen,
maar het haalt het niet bij wat we de afgelopen dagen gezien hebben bij de
stranden van Klein Curaçao en Groot Knip.
Het is leuk snorkelen hier, maar niet zo leuk als op Klein Curaçao of bij Groot Knip!
Omdat het niet heel erg zonnig
is en er vrij veel wind staat, blijven we niet heel lang in het water. Als de
lucht donkerder wordt, lopen we richting de bar om iets te eten. Voor de
zekerheid nemen we onze spullen mee. Dit blijkt een goede keuze te zijn, want
net als we zitten, begint het flink te regenen.
Tropisch buitje...
Gelukkig wordt het weer droog,
maar echt lekker weer wordt het niet meer. De shuttlebus komt ons echter pas om
vier uur ophalen, wat zou betekenen dat we nog een paar uur op het strand door
zouden moeten brengen. Hier hebben we weinig zin in, dus besluiten we terug
naar het hotel te lopen. Vanuit het busje leek de afstand niet zo ver, maar
wandelend blijkt het toch iets verder te zijn dan we dachten.
Als we uiteindelijk terug bij
het hotel zijn, nemen we snel een duik in het zwembad om af te koelen. Daarna
frissen we ons op en kleden we ons om voor we naar Willemstad lopen. We steken
de brug over naar Punda, waar we op ons gemak door de straat naast de
handelskade lopen. Aan het einde van de straat komen we uit bij het Wilhelminaplein.
Omdat het eten ons hier eerder erg goed bevallen is, zoeken we een leeg
tafeltje. We worden niet teleurgesteld: ook nu smaakt het eten weer prima.
Na het eten lopen we rustig
terug richting de Koningin Emmabrug. Deze is open, dus nemen we de gratis veerboot
naar de overkant. Vanaf daar lopen we naar het Rif Fort, waar we nog een
drankje nemen op een terrasje. Hoewel wij het gezellig vinden, valt de sfeer in
het fort een beetje tegen: het is erg stil en uitgestorven. Dit was ons al
eerder opgevallen, Curaçao lijkt niet bepaald een uitgaanseiland te zijn.
Voor de laatste keer zien we de verlichte Koningin Emmabrug
Als we ons drankje op hebben,
lopen we terug naar het hotel. Daar beginnen we alvast met het inpakken van
onze spullen en het opladen van allerlei apparaten. Dit gaat echter fout: als
ik de oplader in een stopcontact steek, ontstaat er kortsluiting in de kamer.
We controleren of het slot op de deur nog werkt en melden dan de kortsluiting
bij de receptie. Het blijkt niet alleen om onze kamer te gaan, maar ook om de
kamers om ons heen… Gelukkig kan het snel opgelost worden, maar voor de
zekerheid laden we de rest van de apparaten één voor één op in een ander
stopcontact.
Morgen is alweer onze laatste
dag op Curaçao. We kunnen er nog wel lang van genieten: we vliegen pas ’s
avonds terug naar Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten