20 juli 2015
Na de heerlijk ontspannen dag
van gisteren willen we vandaag graag wat meer avontuur opzoeken door een bezoek
te brengen aan het Christoffelpark.
De dag begint zoals gewoonlijk
met rond kwart voor vijf wakker worden. Een paar uur later staan we op en gaan
we richting de receptie om alvast even te informeren naar de mogelijkheden voor
autohuur. In het hotel zit namelijk een balie van een autoverhuurmaatschappij.
We krijgen netjes wat informatie en besluiten er even over na te denken.
Als we ontbeten hebben,
waarbij de serveerster van koffie erg onbeleefd deed door ons compleet te
negeren toen wij nog een tweede kopje koffie wilden, gaan we terug naar de
kamer om de prijzen van de autohuur te overleggen. We besluiten de auto vandaag
te huren en gaan terug naar de balie. Hier moeten we een tijdje wachten, omdat
er niemand is. Als er eindelijk twee dames van het bedrijf arriveren, moeten we
nog langer wachten, aangezien ze eerst hun telefoongesprek op hun mobiele
telefoon af moeten handelen (en duidelijk geen gesprek met een klant!)…
Wanneer de dames uitgebeld
zijn, regelen we onze autohuur voor één dag. We krijgen een champagnekleurige
Kia Picanto toegewezen met automaat. Ik mag als eerste de chauffeur zijn en na
even wennen, rijden we richting Westpunt.
Het rijden op Curaçao blijkt
niet moeilijk te zijn en ook de automaat went snel. We volgen rustig de bordjes
richting Westpunt en zien uiteindelijk het Christoffelpark aangegeven staan. Op
de parkeerplaats tegenover de ingang stoppen we om toegangskaartjes te kopen en
even te poseren met Fluffy de hagedis.
Poseren met Fluffy
Met de toegangskaartjes op zak
steken we met de auto de weg over. Na even wat problemen met de slagboom rijden
we het park in. Het landschap wordt al snel ruig en heuvelachtig met heel veel
cactussen. Het doet ons daardoor een beetje denken aan het landschap van
Arizona in de Verenigde Staten.
In het Christoffelpark
Doordat het landschap zo
heuvelachtig is, is het rijden ook een uitdaging. Regelmatig is niet te zien
hoe de weg loopt en er zijn flinke afdalingen gevolgd door enorme klimmetjes.
We zijn dan ook blij dat we af en toe even kunnen stoppen om rond te kijken.
In het park zijn veel cactussen en hagedisjes
Hoe verder we de route door
het park volgen, hoe ruiger en kaler het landschap wordt. De cactussen nemen
toe in hoeveelheid… en in lengte!
Een iets groter cactusje...
We rijden verder door het park
en stoppen als het ineens flink begint te regenen. De hele dag is het al wat
somber en regenachtig, maar dit keer krijgen we een echt flinke bui op ons dak.
Gelukkig zitten we droog in ons huurautootje!
Af en toe regent het flink
Als de bui voorbij is, rijden
we weer verder richting de Christoffelberg. Vlakbij de berg krijgen we opnieuw
met een buitje te maken, wat bijzondere foto’s oplevert.
De Christoffelberg in de mist van de regen
Vooral door het minder goede
weer rijden we een flink stuk door zonder te stoppen. Pas bij de oude kolenmijn
stappen we even uit de auto. Het laatste stuk moeten we lopen, dan zijn we bij
de oude mijn.
De oude kolenmijn
Na een paar foto’s gemaakt te
hebben, lopen we terug naar de auto en rijden we het laatste gedeelte van de
route door het park. De heuvels zijn inmiddels minder erg dan in het begin, al
hebben we nog steeds momenten dat we niet zien waar de weg heen gaat.
En hoe nu verder rijden?
We komen uiteindelijk terug
bij het winkeltje waar we de kaartjes hebben gekocht en ontdekken ertegenover
een restaurantje. Er is maar liefst één ober (in korte broek en op slippers) en
één dame die in de keuken voor het eten zorgt. De tosti’s die we besteld
hebben, zijn echter prima en we hebben mooi uitzicht op verschillende vogels.
Wel moeten we even opschuiven, omdat het weer begint te regenen en we net niet
helemaal onder het dak zaten.
Een van de vogels bij het restaurantje
Zodra we uitgegeten zijn,
rekenen we af en stappen we weer in de auto. We rijden verder richting
Westpunt, dat goed aangegeven staat op de borden. Alleen het bordje ‘Welkom bij
Westpunt’ ontbreekt, waardoor we twijfelen of we er wel of niet zijn. Voor de
zekerheid stoppen we toch maar even om wat foto’s te maken.
Westpunt?
Vanaf de fotostop rijden we
verder op zoek naar de vuurtoren van Westpunt. Helaas is deze niet te bereiken,
omdat de weg nogal wat ‘gaatjes’ heeft – zoals een beveiliger van een hotel ons
vertelt. We rijden daarom door naar het strand Groot Knip.
Het strand Groot Knip
Bij het strand parkeren we en
zoeken we snel een plekje voor onze handdoeken. Dan gaan we met onze
snorkelsets het water in. Al voor we onze duikbrillen op hebben, zien we dat er
veel vis zit. We duiken snel onder en komen de ene na de andere school vissen
tegen.
Een van de vele scholen vis
Na dit prachtige
snorkelavontuur keren we terug naar het hotel. We frissen ons even op en lopen
dan naar het Plaza Hotel in Punda. Hier zit een Italiaans restaurant vlakbij,
waar we besluiten te eten. De menukaart is zeer uitgebreid, het personeel is
uiterst vriendelijk en de sfeer is goed. Wel besluiten we niet te kiezen voor
een tafeltje aan het water, aangezien de zee nogal wild is en er af en toe hoge
golven zijn…
Een heerlijke maaltijd later
lopen we terug richting het hotel. Bij de brug moeten we even wachten, omdat er
een cruiseschip voorbij vaart.
De Emmabrug in het donker, net nadat het cruiseschip voorbij is gevaren
Via het Johnny Vrutaal
stadion, waar een groep jongeren aan het trainen is voor een honkbalwedstrijd,
lopen we vervolgens door naar het hotel. Het is vandaag weer een mooie, maar
vooral ook avontuurlijke dag geweest. Morgen willen we het weer wat rustiger
aan doen en gewoon lekker naar het strand gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten