vrijdag 9 september 2016

Reisverslag Noord-Amerika 2016: dag 13

Vrijdag 22 juli 2016: Bryce Canyon --> Zion

Na al negen officiële nationale parken bezocht te hebben, staat vandaag nummer 10 op het programma: Zion National Park. De rit is slechts zo’n 90 mijl en de reistijd een kleine twee uur.

Zoals gewoonlijk staan we vroeg op en beginnen we de dag met douchen. Dit is meteen een moment van opletten, want de doucheknop blijkt gespiegeld te zijn: als je de knop op ‘koud’ zet, krijg je gloeiend heet water en bij ‘warm’ komt er koud water uit de kraan…

Als we na wat gepuzzel toch hebben kunnen douchen, kleden we ons aan en lopen we naar de winkel van Ruby’s Inn om ontbijt te kopen. Dit blijkt ook even puzzelen, want $4,95 voor een brood vinden we toch echt te duur!

Uiteindelijk weten we wat betaalbare broodjes te vinden, die we bij de picknickbankjes van het hotel opeten. Dan laden we de auto in en gaan we op weg naar Zion National Park! Eerst moeten we Bryce Canyon nog uit, waarbij we langs het beroemde ‘zout- en pepervaatje’ rijden.

Het 'zout- en pepervaatje'

Ook rijden we onder een boog door die in een rots is ontstaan en waar nu een weg doorheen loopt.

Even bukken!

Via de 89 snelweg rijden we richting Zion. Onderweg zien we heel veel groen, houten gebouwen en af en toe een riviertje. Bij de ingang van Zion wordt het landschap weer roder: Zion National Park staat namelijk bekend om zijn rode wegen. Deze zien we voor het eerst bij het beroemde ‘schaakbord’: een rots waar door de wind lijnen op zijn getekend. Hierdoor lijkt deze berg, genaamd Checkerboard Mesa, op een schaakbord.

Checkerboard Mesa met de rode weg ervoor

We rijden over de Zion-Mount Carmel Highway richting het Visitor Center. Onderweg moeten we door een tunnel en over een weg met heel veel bochten (en met heel veel bedoel ik ook heel veel!). Dan staan we in het dal en kunnen we op zoek naar een parkeerplaats voor de auto.

Via het Visitor Center lopen we naar het opstappunt van de bussen, want ook hier rijdt een gratis shuttlebus door het park. Wij stappen uit bij de Court of the Patriarchs – drie grote bergrotsen die vernoemd zijn naar bekende Amerikanen. Zo wordt de linkerberg Abraham Peak genoemd, vernoemd naar oud-president Abraham Lincoln.

Court of the Patriarchs met links Abraham Peak

Vanaf de Court of the Patriarchs nemen we de bus naar de Weeping Rock. Hier komen we eerst bij een riviertje, waar je lekker kunt pootje baden. In verband met de warmte laten we een deel van ons reisgezelschap hier achter en lopen we met z’n tweeën door naar de Weeping Rock – de huilende rots.

Het meertje waar een deel van ons gezelschap wacht

De wandeling naar de Weeping Rock is niet heel ver, maar gaat wel bergop en natuurlijk telt de hitte mee. Een park ranger aan het begin van het pad controleert dan ook of je wel voldoende water bij je hebt. Dit hebben we uiteraard, dus kunnen we doorlopen en de huilende rots zien. Deze naam komt van het water dat van bovenaf langs de rots omlaag druppelt. Boven de rots is namelijk een bijna afgesloten kloof met stenen die het water dat erin valt niet absorberen. Dit water gaat vervolgens omlaag langs Weeping Rock.

Weeping Rock - de huilende rots

Het is heel bijzonder om het water langs de rots omlaag te zien druppelen. Dankzij het water is het hier ook heerlijk koel, een verademing op zo’n warme dag als vandaag!

Een heel bijzonder gezicht!

Na heel wat foto’s lopen we rustig terug naar beneden. Natuurlijk zoeken wij ook nog even verkoeling in het beekje voor we verder gaan.

Het bewijs: met de voeten in het water!

We spreken af met de rest van ons reisgezelschap dat we straks naar Zion Lodge zullen komen voor de lunch. Eerst willen we graag de Temple of Sinawava nog zien, het laatste punt van de busroute door Zion. Vlak voor de ‘tempel’ zien we nog twee ruziënde eekhoorns, die zich niks aantrekken van het publiek om hen heen.

'Als ik nu achterlangs cirkel, dan kan ik misschien een verrassingsaanval doen...'

De Temple of Sinawava is vernoemd naar een god van de Paiute Indianen, die vroeger in het gebied woonden. Een grote bergtop moet de tempel voorstellen.

De Temple of Sinawava

Vlakbij de ‘tempel’ loopt de rivier, waar met dit warme weer verschillende toeristen een duik in nemen. Het lijkt ons ook heel verleidelijk, maar we weten dat er op ons gewacht wordt en daarom houden we alleen even onze handen in het heerlijk koele water.

Een duik hierin zou heerlijk zijn...

Met de bus gaan we terug naar Zion Lodge, waar we (in de drukte) iets eten. Dan nemen we de bus helemaal terug naar de parkeerplaats en rijden we vanaf daar naar ons hotel. Dit blijkt vlakbij te zijn: Majestic View Lodge kijkt zelfs nog uit op de bergen van Zion.

Het uitzicht bij het hotel

Omdat de temperatuur nog steeds erg hoog is, brengen we snel de koffers naar de kamer en nemen we vervolgens een duik in het zwembad. Terwijl we zwemmen, horen we diverse sirenes en zien we brandweerauto’s voorbij rijden, maar we kunnen er niet achter komen wat er aan de hand is.

We drogen na het zwemmen lekker even op in de zon voor we gaan douchen. Dan lopen we naar de receptie om te vragen of er een pinautomaat is in het hotel. Dit blijkt niet het geval te zijn, maar in het dorpje tussen Zion National Park en het hotel is een bank. Hoe we daar komen? Heel simpel: we nemen de gratis shuttlebus!

Met weer contant geld op zak lopen we nog even naar de supermarkt om wat boodschappen te halen. Dan pakken we de bus terug naar het hotel, omdat we eigenlijk daar willen eten (dat is het makkelijkst). Als we de prijzen echter zien, keren we snel weer om, want die zijn echt belachelijk hoog!

In verband met de bustijden rijden we met de auto naar het dorpje. Na even gezocht te hebben en tien minuten in de rij te hebben gestaan, krijgen we een tafel toegewezen in restaurant Willie’s. Mij valt meteen de poster van de Country Bear Jamboree op, een attractie in Disney World.

De poster van de Country Bear Jamboree

Het eten in het restaurant smaakt prima, het water daarentegen niet – het is net alsof ze het zo uit het zwembad gehaald hebben. Gelukkig zijn de andere drankjes wel prima.

Na het eten rijden we terug naar het hotel, waar we lekker nog even op het balkon buiten zitten en genieten van een prachtige zonsondergang. Ook waarderen we de rust nog even, want die zal morgen afgelopen zijn: dan gaan we naar Las Vegas!

Nog één avondje rust en genieten van de natuur...


Tot morgen!

Lees verder: Dag 14 (Zion --> Las Vegas)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten