Woensdag 26 april 2017
Alweer onze derde dag op het
eiland vandaag! We willen graag naar Ecomare, het zeehondenopvangcentrum, en –
als het weer meewerkt – de andere kant van Texel bekijken.
We waren van plan vroeg op te
staan, maar doordat we beiden opnieuw slecht geslapen hebben, zijn we moeilijk
vooruit te branden. We ontbijten rustig en zijn van plan dan te gaan, alleen
begint het net te hagelen. Even lijkt het alsof het weer winter is, aangezien
de hagelstenen blijven liggen, zo koud is het buiten.
Rond tien uur wordt het toch
wat droger en vertrekken we op de fiets richting Ecomare. De fietstocht is
redelijk te doen vandaag, de wind valt mee. We parkeren onze fietsen bij de
ingang, betalen de toegang en beginnen dan met het bekijken van de
binnententoonstelling.
Een wolharige neushoorn op de binnententoonstelling
Er is op het moment ook een
speciale haaiententoonstelling in Ecomare. Om eerlijk te zijn vind ik het een
beetje spookachtig, omdat er heel veel glazen potten zijn gevuld met dode
haaien om de verschillende soorten te laten zien.
Nephaaien op de haaiententoonstelling
We verlaten de
haaiententoonstelling dan ook vrij snel en gaan naar buiten, waar het bassin is
van de bruinvissen – een soort dolfijnen. Ze worden net gevoerd, dus blijven we
even kijken.
Etenstijd voor de bruinvissen. Zij zijn gewond geraakt en sterken in Ecomare weer aan, maar kunnen helaas niet terug in zee geplaatst worden.
Na het voeren gaan we terug
naar binnen naar het zeeaquarium. Op thematische wijze zijn hier aquaria
aangelegd met verschillende soorten vissen en roggen. Ook zien we wat kleine
haaien.
Als we de aquaria bekeken
hebben, gaan we weer naar buiten, waar we kijken naar de adoptiezeehonden. Het
weer is inmiddels opgeknapt, dus durven we onze camera’s wel te pakken en de
zeehonden te fotograferen.
De adoptiezeehonden
Omdat de zeehonden straks
gevoerd worden, zoeken we alvast een mooi plekje bij het bassin van de grijze
zeehonden. Deze zijn wat groter en zeer fotogeniek. Vooral Bram, de oudste
grijze zeehond met 43 jaar, is leuk om te fotograferen.
Bram
Het voeren van de zeehonden
begint precies op de tijd bij het bassin van de gewone zeehonden. Een groot
deel van de mensen dat klaar stond bij de grijze zeehonden, rent naar het
andere bassin om vervolgens weer terug te komen en hetzelfde mooie plaatsje te
verwachten. Wij blijven rustig staan en wachten af tot het voeren van de grijze
zeehonden begint. Er wordt onder andere verteld dat Bram eigenlijk een vrouwtje
is, maar dat men daar pas later achter kwam. Bram was al zo gewend aan haar
naam dat ze die niet veranderd hebben.
Het voeren van de zeehonden
Het voeren gaat door bij de
adoptiezeehonden, maar wij besluiten even de rust op te zoeken door een
wandeling te maken door het duinpark. We kiezen de lange route, die heerlijk
rustig is.
Als we weer terug zijn, lopen
we langs de gevonden vogels en zeehonden. Onder hen is een klein zeehondje dat
de naam Paul heeft gekregen en op 18 april gevonden is. Hij ziet er echt heel
klein en zielig uit, maar gelukkig heeft hij een mooi plekje gekregen in Ecomare
om aan te sterken.
Wanneer we ook nog enkele
andere gevonden zeehonden gezien hebben en een rondje gemaakt hebben om het
bassin van de gewone zeehonden, gaan we naar binnen naar de walviszaal. Hier
zijn enkele indrukwekkende skeletten van ooit gestrande walvissen te zien. Ook
zijn er op een leuke manier allerlei feitjes te lezen over de verschillende
dieren.
Gewone zeehonden
We kijken op ons gemak rond
voor we de tentoonstelling verlaten en nog even naar het winkeltje gaan. Zonder
iets te kopen gaan we naar buiten, waar we nog een laatste blik werpen op een
oud walvisskelet bij de ingang. Dan stappen we op onze fiets en rijden naar De
Koog.
In De Koog gaan we café
restaurant Eigeweis in met het plan iets te eten. Onze drankjes worden snel
gebracht, maar de ober vraagt niet of we iets willen eten en loopt weer weg.
Vervolgens blijft hij weg, ook bij het tafeltje achter ons waar nog gebak
besteld is. Dat wordt uiteindelijk gebracht, maar opnieuw komt de ober niet bij
ons om een bestelling op te nemen. Hier en daar horen we wat gemor over de
lange wachttijd en iemand wil eigenlijk een bestelling annuleren, omdat ze een
bus moeten halen. Dit doet ons besluiten het op te geven en ergens anders te
gaan eten. Daar is de service gelukkig beter en kunnen we wel lunchen.
Met goed gevulde magen
beginnen we aan een fietstocht over het eiland. Via een leuke dijkroute rijden
we naar De Waal, een piepklein dorpje met een kerk. We zijn er snel doorheen en
gaan door naar Oudeschild, dat vooral een vissersdorpje lijkt. Bij de haven
kijken we rond naar de schepen en natuurlijk de Waddenzee.
Een oud schip in de haven van Oudeschild
Over een dijkweg langs de
Waddenzee gaan we verder richting Den Burg. Onderweg komen we nog schapen
tegen, die midden op de weg lopen en zich niets van ons aantrekken.
Even poseren!
Omdat er inmiddels weer heel
veel wind staat, vervolgen we onze fietstocht niet richting de haven, maar
fietsen we de twee kilometer terug naar Den Burg. Daar maken we nog wel een
stop voor een typisch Texels plaatje: lammetjes in de wei!
Typisch Texel
Op de kamer komen we even bij
van onze fietstocht. Rond half zes gaan we richting het centrum van Den Burg,
waar we bij restaurant De Smulpot naar binnen stappen om te eten. We krijgen
een heerlijk voorgerecht, gevolgd door een uitstekend hoofdgerecht. Ook het
dessert is meer dan prima en we verlaten het restaurant dan ook met zeer volle
magen.
We gaan rustig terug naar de
kamer, maar verlaten die al snel om beneden in het hostel nog wat spelletjes te
doen. Vooral de Disneyversie van het spel Party & Co is erg amusant en
zorgt voor veel hilariteit.
Rond tien uur gaan we terug
naar boven om te gaan slapen. We hebben nog één nachtje op het eiland te gaan,
want morgen gaan we alweer terug naar huis.
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten