Dinsdag 25 april
Vandaag is onze tweede dag op
het eiland met twee programmapunten: de accommodatie bezoeken waar mijn vriend
met zijn klas zal gaan verblijven en ’s middags zullen we gaan paardrijden.
De dag begint echter eerst met
wakker worden. Dat kost weinig moeite, want echt goed geslapen hebben we niet.
De bedden liggen niet heel lekker, de kamer is fris en de wind van buiten is
goed te horen. Een warme douche nemen is niet eens de oplossing: de douche
werkt met een drukknop, zodat je ongeveer om de minuut weer moet duwen op de
knop om water te krijgen.
Gelukkig is het ontbijt wel
erg goed. Het is een buffet met een zeer ruime keuze in broodjes, crackers,
beschuit, beleg en fruit. Ook is er een lekkere salade van komkommer, tomaat en
mozzarella. Dit is een beter begin van de dag!
De ontbijtruimte van het hostel
Na het ontbijt zitten we nog
even in de ‘huiskamer’ van het hostel voor we gaan fietsen. Vandaag genieten
van windkracht vier op het eiland, wat betekent dat we heel erg veel tegenwind
hebben. Het kost ons een ruim halfuur en flink wat adem om bij de accommodatie
te komen.
Het bekijken van de
accommodatie is minder vermoeiend. We lopen rond op het grote veld, bekijken de
slaapzalen en de gemeenschappelijke ruimte en constateren dat de barbecue zijn
beste tijd gehad heeft. Ook verkennen we het bos naast de accommodatie nog even
voor de beste locatie voor spelletjes.
Een deel van de accommodatie
Als de verkenning erop zit,
fietsen we naar de hoofdstraat van De Koog, waar we onze fietsen parkeren.
Omdat we flink verkleumd zijn na al die wind, nemen we bij de bakker een warm
drankje met iets erbij om ons weer wat kracht te geven. Daarna keren we terug
naar Den Burg om daar het dorpje te bekijken. Allebei vinden we De Koog
gezelliger, hoewel Den Burg een leuk centrum heeft bestaande uit smalle
straatjes met oude gebouwen. Overal zijn souvenirwinkeltjes met de meest
uiteenlopende producten.
Het centrum van De Koog
Bij één van Nederlands
bekendste winkels met restaurant eten we een broodje voor we naar het hostel
gaan. Daar kleden we ons om voor het paardrijden, waarna we wederom op de fiets
stappen. De manege ligt net buiten De Koog, dus dat betekent opnieuw een
fietstocht van zo’n zes kilometer. Gelukkig is de wind iets minder dan
vanochtend.
Bij de manege staan de paarden
al klaar. We betalen binnen bij de receptie, waar we onze cap krijgen. Er wordt
ons verteld dat we op Wendy en Amtham gaan rijden: mijn vriend (die nog nooit
op een paard heeft gezeten) mag op de makke Wendy en ik krijg Amtham.
Wendy
Buiten gaan we op zoek naar
onze paarden. Ze zijn gemakkelijk te vinden, aangezien er een naambordje voor
hun staplaats is en ook hun hoofdstel voorzien is van een naamkaartje.
Amtham
Al snel mogen we opstijgen.
Iemand van de manege helpt ons met de lengte van de stijgbeugels en dan is het
even wachten voor we in de rij mogen aansluiten. Amtham en ik komen als tweede,
achter één van de drie leidsters. Wendy en mijn vriend komen achter mij in de
rij met daarna nog een redelijke rits andere paarden met beginnende berijders.
De tocht begint met het lopen
over een zandpaadje met aan beide kanten gras. Dit is natuurlijk erg
interessant voor de paarden en zodra we stoppen, beginnen ze meteen te eten.
Van de begeleidster mag het even, omdat er een ander paard met een touw aan het
paard van een begeleidster vastgemaakt moet worden. Als we weer verder gaan, is
het echter flink trekken aan de teugels om de paarden weer mee te krijgen. Veel
zin hebben ze niet: iets verderop willen ze weer gaan eten. Amtham lijkt zo’n
honger te hebben dat hij mij bijna over zijn hoofd trekt, wat een landing voor
mij in de sloot zou betekenen. Gelukkig kan ik me nog net op tijd vast grijpen.
Als we dan eindelijk weer op
orde zijn, gaan we het bos in. Het eerste gedeelte gaat stapvoets, daarna mogen
we een stukje draven. De voorste begeleidster heeft er een flink tempo in
zitten, waardoor er vrij snel ‘stop’ geroepen wordt. In een rustiger tempo gaat
het verder en als we later nog een stukje draven, gaat het kalmer.
De bosrit zelf verloopt zonder
problemen. De paarden zijn gewend de rit te lopen en sjokken braaf achter
elkaar aan. Het enige voorval is een meisje dat begint te gillen als haar paard
van een tak begint te knabbelen, maar dit is snel opgelost.
Het laatste stukje terug naar
de manege gaat over hetzelfde zandpaadje als eerst. We zijn inmiddels wijzer
geworden en houden de teugels goed strak. De paarden ruiken echter de stal en
hebben geen interesse meer in het gras. Ze lopen door naar de manege, waar ze
zelf weten waar hun plaatsje is.
We stijgen af, geven de caps
terug en maken nog wat foto’s van de paarden. Bij de receptie maken we nog een
praatje over hoe paardrijden toch meer voor vrouwen lijkt dan voor mannen. Met
andere woorden: mijn vriend vond deze ene keer paardrijden meer dan genoeg!
Paardje Pip wilde graag op de foto
We verlaten de manege en
fietsen naar de Koog, waar we lopend naar het strand gaan. Het waait nog steeds
flink, wat het erg fris maakt. Als het ook nog begint te regenen, keren we
terug richting het centrum.
Wind op de duinen. Dit deed ons denken aan Antelope Canyon.
Wanneer we weer op de
hoofdstraat zijn, schijnt het zonnetje. We besluiten een drankje te doen op een
terrasje, omdat het nog te vroeg is om te eten. Heerlijk genietend kijken we
naar de mensen die voorbij komen tot we toch wel trek krijgen. We kiezen
vanavond voor een Argentijns restaurant dat een driegangenmenu aanbiedt voor
slechts €17,50. Het is niet zo bijzonder als het eten van gisteravond, maar
alsnog prima.
Na het eten fietsen we terug
naar Den Burg naar het hostel. We zitten nog een tijdje op onze koude kamer
voor we naar beneden gaan voor wat spelletjes. Vooral het sjoelen en poolen
vinden we erg leuk.
Rond tien uur gaan we terug
naar boven. We hopen vannacht wat beter te slapen, aangezien we morgen vroeg
naar Ecomare willen – het zeehondenopvangcentrum van het eiland.
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten