Uit in Nederland: militair ereveld Grebbeberg

Dinsdag 2 mei 2017

Nadat we eerder vandaag een bezoek hebben gebracht aan Ouwehands Dierenpark, staan we nu op het punt iets heel anders te gaan zien: het militaire ereveld van de Grebbeberg.

Als er gepraat wordt over de Tweede Wereldoorlog in 1940 in Nederland, wordt vaak het bombardement op Rotterdam genoemd. Op een andere plek in ons land is echter een aantal dagen achter elkaar flink gevochten aan het begin van de oorlog: de Grebbeberg. Dit is vlakbij Ouwehands Dierenpark, een dierentuin die tijdens de Tweede Wereldoorlog veel te lijden heeft gehad.

Het militaire ereveld ligt op slechts een paar minuten lopen vanaf Ouwehands Dierenpark. We volgen het paadje met om de paar stappen stenen, waarop citaten van soldaten te lezen zijn. Hierop is duidelijk te zien dat de soldaten hun best deden, maar niets konden beginnen tegen het Duitse leger.

Aan het begin van het ereveld staat een groot monument met een kruis, twee leeuwen en erachter de Nederlandse vlag. Op het monument staan de woorden ‘Den vaderlant ghetrouwe’ uit het Wilhelmus, geschreven nog in de oude Nederlandse spelling.

Achter het monument begint het ereveld – de begraafplaats van vele soldaten. Onder hen zijn ruim vierhonderd soldaten die sneuvelden tijdens de Slag om de Grebbeberg: de gevechten die tussen 11 en 13 mei 1940 daar plaats vonden. Er is ook één burgerslachtoffer bij: een buschauffeur, die een bus bestuurde met soldaten.

Rijen achter elkaar zien we dezelfde gedenksteen met daarop de naam van de soldaat, zijn geboortedatum en overlijdensdatum. De meeste data liggen tussen 11 en 13 mei 1940, maar er zijn ook uitzonderingen: sinds de jaren ’60 worden er ook andere gevallen soldaten begraven op het ereveld. In totaal zijn er nu ruim 800 graven.

Het ereveld is prachtig onderhouden, valt ons op. Alle grafstenen zijn keurig glad en schoon, ervoor staan bloeiende tulpen en de strook met gras is perfect gemaaid. Het zorgt voor een heel indrukwekkend beeld waar we stil van worden.

We lopen langs een rij graven richting het informatiecentrum. Binnen is een kleine tentoonstelling met verhalen van Nederlandse soldaten en informatie over de Tweede Wereldoorlog. Ook zijn er oude helmen en medailles te zien.

Als we het informatiecentrum bekeken hebben, gaan we terug naar buiten om nog enkele monumenten te zien. Naast graven zijn er namelijk ook verschillende monumenten voor bepaalde regimenten die gevochten hebben tijdens de Slag om de Grebbeberg. Daarnaast is er een groot monument met namen van mensen die vermist zijn geraakt.

Diep onder de indruk verlaten we het ereveld. Zeker zo vlak voor 4 mei is het heel bijzonder om dit gezien te hebben. Het is anders bijna niet voor te stellen dat 77 jaar geleden zo veel jonge mannen (sommige maar net twintig) gesneuveld zijn. Voor mij is het dan ook zeker iets waarvan ik vind dat we in Nederland stil bij moeten blijven staan: mensen die voor ons land gevochten hebben en mensen die geprobeerd hebben te helpen onze vrijheid terug te krijgen. Het is iets om elk jaar weer opnieuw aan te denken als wij op 4 mei in Nederland om acht uur ’s avonds twee minuten stil zijn tijdens de Dodenherdenking.