Zondag 31 december 2017 (+ maandag 1 januari 2018)
In Nederland worden vandaag
oliebollen gebakken met de Top 2000 aan, maar wij maken er niets van mee: wij
verheugen ons op nog een bezoek aan de mangrove en daarna weer heerlijk
genieten op het strand.
Ondanks het ontbreken van de
klamboe hebben we niet veel beter geslapen dan de nachten ervoor. We staan daarom
weer vroeg op en gaan naar het ontbijt voor de bekende broodjes en smeerkaas.
Omdat het Oudjaarsdag is, is het buffet versierd met bloemen ter decoratie.
Na het ontbijt halen we onze
spullen op de kamer en beginnen we aan de wandeling naar de mangrove. We slaan
af naar de eerste zandweg aan de linkerkant, volgen daarna het pad naar rechts
naar de verlaten vlakte en daar gaan we naar links richting het pad dat door de
mangrove loopt. Gisteren liep hier nog een man die zei dat we moesten betalen,
maar vandaag is er niemand te zien.
Gratis de mangrove in
Meteen bij het begin van het
pad zien we een aantal reigers. Ze blijven even zitten, maar als we te dichtbij
komen, vliegen ze toch haastig weg. We volgen het smalle pad tussen de bomen
door en komen uit bij een iets breder pad met een informatiebord. Hierop staan
de vogels en andere dieren die we onderweg tegen kunnen komen.
Een reiger en andere vogels bij het begin van de mangrove
We beginnen te lopen over het
pad dat eerst nog van zand is, maar later schelpen als ondergrond krijgt. Links
en soms ook rechts van ons zien we water met bomen, die met hun stam net boven
het water beginnen, zodat alleen hun wortels in het water staan.
Het mangrovelandschap
Het pad leidt ons naar een
iets open gedeelte met een klein meertje, waarin een soort akkers gemaakt
lijken te zijn. Rechts van ons is de natuur veranderd: het is nu meer een
savannelandschap met bomen en dor, hoog gras.
Het meertje met een soort akkers
Iets verderop komen we bomen
tegen met schelpen erin. Het is ons niet duidelijk hoe de schelpen in de bomen
komen. Doen vogels of andere dieren dit of is dit door mensen gedaan?
Schelpen in de bomen
Als we het pad ongeveer tien
minuten gevolgd hebben, komen we uit bij een observatiepunt. We kijken uit over
een groot meer met in het midden een eilandje, waarop onder andere pelikanen te
zien zijn. Het meer wordt omringd door bomen, zodat het vanaf het pad niet te
zien is.
Het verborgen eilandje
We blijven een tijdje in het
observatiehuisje om de vogels te bekijken. Wat ons opvalt, is de stilte: je
hoort helemaal geen geluiden van buitenaf, alleen af en toe een vogel die iets
roept.
Pelikanen op het eilandje
Uiteindelijk gaan we terug
naar beneden en beginnen we het pad weer te volgen. Onderweg komen we helemaal
niemand tegen. Ook bij het eind-/beginpunt is niemand te zien. We kijken nog
even naar de vogels die er zijn, maar gaan dan terug naar de hoofdstraat. Op de
vlakte zien we nog wel een heel grote krab. Hij lijkt niet meer te leven, wat
wel logisch is: hij is ver bij water uit de buurt. Waarschijnlijk is hij door
een dier meegenomen.
De grote krab die we tegen kwamen
Omdat we nog geen zin hebben
om terug naar het hotel te gaan, volgen we de hoofdstraat naar links. Het is
geen bijzondere weg: we komen langs een ander hotel en zien verder alleen
vervallen gebouwen. Tegen het einde van de straat worden we wat meer
aangesproken door lokale mensen, die vrij opdringerig zijn. We negeren ze, maar
eentje blijft ons volgen tot we bij het einde van de straat komen, waar een
hotel is. Daar druipt hij af.
De straat blijkt te eindigen
bij het begin van de mangrove. Er is een meer met boten en aan de andere kant
zijn twee restaurantjes. Op het strand is een volleybalwedstrijd bezig tussen
lokale mensen en toeristen die verblijven in het hotel. Het gaat er fanatiek
aan toe en ook het publiek is heel betrokken.
Om de opdringerige lokale
mensen te ontlopen, gaan we via het strand terug naar ons hotel. Een groot deel
kunnen we door het water lopen, maar als we dichter bij ons hotel komen, liggen
er meer rotsen. We zien nog wel een ouderwetse watertoren die ons aan de
watertoren van Alcatraz doet denken.
De watertoren die ons aan Alcatraz doet denken
Als we terug zijn bij het
hotel proberen we via de wifi even verbinding te krijgen met Nederland om daar
iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar te wensen. Het is lastig, want de
verbinding is erg slecht. Met moeite kunnen we onze boodschap doorgeven.
De rest van de dag brengen we
op het strand door. Af en toe gaan we even het water in en ik doe nog een
poging om te snorkelen. Er is echter niets te zien, doordat het water erg
troebel is. Ook maken we een praatje met de nieuw aangekomen mensen. Terwijl we
in gesprek zijn, worden we door iemand van het hotel uitgenodigd om een
theeceremonie bij te wonen. Het stelt niet heel veel voor: een gasbrandertje
met daarop een fluitketel waarin water warm gemaakt wordt. De thee die
uiteindelijk gemaakt wordt, mogen we proeven. We houden het bij een klein
slokje, want de thee is mier- en mierzoet.
Proberen te blijven lachen met de mierzoete thee
Aan het einde van de middag
gaan we terug naar de kamer om te douchen en ons om te kleden voor
Oudjaarsavond. Terwijl ik mijn haar doe, doet mijn vriend een poging de fles
rosé open te maken die hij gisteren gekocht heeft… zonder kurkentrekker. Met
behulp van een pincet en een zakmesje (en heel, heel, heel veel geduld) lukt
het hem de plastic kurk de fles in te duwen.
We lopen nog even richting het
zwembad om de versiering van het hotel te bekijken. De hele dag zijn
hotelmedewerkers al bezig alles op te hangen: stroomkabels voor 1 gekleurd
lampje met ballonnen eromheen, een tafel met een slinger ‘Bonne annee’
(Gelukkig Nieuwjaar) en een touw met ballonnen in het zwembad. Vergeleken met
versieringen in Nederland stelt het natuurlijk niets voor, maar ze hebben er
heel veel tijd en moeite in gestoken.
De versieringen bij het zwembad
Rond tien over half acht
verlaten we het hotel om naar het restaurant vlakbij te gaan. Er wordt ons
verbaasd aangekeken: het eten begint pas om negen uur. Wel kunnen we alvast een
drankje doen. Hiervoor wordt een plastic tuintafel met plastic stoeltje bij het
zwembad geplaatst. Snel gooien ze nog een kleedje eroverheen en dan is de tafel
voor ons Oudjaarsavondmaal gedekt.
Ook bij het restaurant is veel
gedaan aan versiering: er hangen lichtjes en er liggen ballonnen in het
zwembad. Een bandje heeft opgebouwd naast het zwembad en is nu bezig met
testen. Intussen komen er nog meer Nederlanders uit ons hotel naar het
restaurant toe. Voor hen worden ook plastic tafels en stoelen bijgeplaatst,
want de houten tafels en stoelen zijn voor de mensen die van tevoren
gereserveerd hadden. Wel mogen we mee profiteren van het ‘ontvangstbuffet’ dat
voor hen neergezet is: een schoteltje met wat chips erop en een schoteltje met
olijven.
De versieringen in het restaurant (filmpje gemaakt met telefoon)
Rond kwart over negen begint
het serveren van de eerste gang. We krijgen een mandje met wat stukjes
stokbrood op tafel en we krijgen een bord met wat salade en gerookte zalm. Het
smaakt prima en het vult onze maag, aangezien we inmiddels flink trek hadden.
Na de eerste gang duurt het
lange tijd voor er weer iets gebeurt. Bordjes worden afgeruimd, andere mensen
krijgen hun eerste gang nog en er komen zelfs nog wat mensen later binnen.
Ondertussen speelt het bandje muziek, waarvan alle liedjes een beetje hetzelfde
klinken. Een lokale vrouw danst naast hen mee in een poging om wat extra geld
te verdienen (later gaat ze namelijk met een pet langs de tafels).
Een uur later wordt de tweede
gang geserveerd. Deze slaan we over, aangezien de gang bestaat uit langoustines
(Noorse kreeft), waarbij je alle scharen en sprieten nog kan zien zitten. Als
vegetariër hou ik sowieso al niet van vis (ik eet het alleen als het echt
moet), maar dit gaat me echt te ver.
Voor de derde gang wordt ons gevraagd
te kiezen tussen vlees of vis. Mijn vriend krijgt een stuk vlees met een soort
aardappelbolletjes, ik krijg een enorme bol rijst met iets dat lijkt op
vistartaar. We eten er wat van op, maar letten eigenlijk meer op de tijd: het
is bijna elf uur, wat betekent dat in Nederland het nieuwe jaar gaat beginnen.
We wachten nog op het toetje,
maar dit duurt zo lang dat we om tien voor half twaalf de rekening maar gaan
vragen. Inmiddels is het halve dorp uitgelopen om te kijken bij het restaurant,
want vooral voor de kinderen is dit wel een speciale avond. Dat de stroom nog
uitvalt, verbaast eigenlijk niemand: bijna iedereen had van tevoren al bedacht
dat dit zou gebeuren.
Als we betaald hebben, lopen
we haastig terug naar het hotel. Op onze kamer halen we de hapjes en drankjes
die we gisteren gekocht hebben en dan gaan we naar het strand, waar we op
ligbedjes gaan zitten. Bij het restaurant van het hotel is het Oudjaarsfeest
nog in volle gang, al swingt het niet echt: het is een beetje statig en mist
uitstraling.
We houden de tijd goed in de
gaten, want twaalf uur komt steeds dichterbij. Als de laatste tien seconden
aangebroken zijn, tellen we (als enigen) hardop af. Het nieuwe jaar is begonnen
op het strand van Somone in Senegal! We hebben geen vuurwerk om het te vieren,
maar de buurjongeren van het hotel steken wat Romeinse kaarsen af. Een hotel
verderop heeft wel heel mooi vuurwerk, zien we. Het is ook veel: een dalend
vliegtuig moet haastig van zijn vliegroute afwijken om het vuurwerk te
ontwijken.
Ook de hotelmanager heeft een
stukje vuurwerk gekocht. Hij graaft het echter te diep in, waardoor het
vuurwerk over de grond schiet. We duiken haastig weg achter onze ligbedjes, de
manager moet rennen om het vuurwerk te ontwijken.
De rust keert daarna langzaam
weer terug op het strand. Een groepje Senegalese jongens loopt heen en weer in
de hoop iets te krijgen, maar meer dan toestemming om naar de muziek van het
hotel te luisteren, krijgen ze niet. We blijven nog een tijdje op het strand,
kijkend naar de sterren en genietend van het feit dat we hier zijn. We doen
zelfs nog een poging tot een Nieuwjaarsduik door met onze voeten het water in
te gaan, wat echt heel erg koud is!
Rond kwart over één gaan we
naar onze kamer om te slapen. Het was een heel bijzonder Oud en Nieuw en het was
zeker een heel bijzonder begin van 2018.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten