Dinsdag 2 januari 2018
Na dagen vooral ontspannen op
het strand gelegen te hebben, zal vandaag een actieve dag worden: we brengen
eerst een bezoek aan het safaripark Bandia en daarna gaan we door naar het Lac
Rose, het roze meer van Senegal.
Net zoals de afgelopen dagen
staan we vroeg op na een onrustige nacht. We ontbijten, pakken onze spullen in
en wachten bij de receptie op de Engelssprekende gids die ons op komt halen. De
afspraak is dat we om half negen opgehaald zullen worden, dat wordt uiteindelijk
tien over half negen.
Het busje waar we in moeten
stappen, zit al goed vol – wij zijn de laatsten die opgehaald worden. Onder
leiding van een Franssprekende gids, die af en toe nog even iets in het Engels
zegt als hij eraan denkt, rijden we eerst richting het safaripark Bandia. We
verlaten het dorp over de hoofdweg, komen langs het drukke kruispunt met een
ander dorp (vrachtwagens en paard en wagencombinaties rijden door zonder te
kijken) en slaan dan de weg in naar het park. Het is dezelfde weg als de weg
waarop we reden toen we van het vliegveld naar het hotel gingen.
De rit naar Bandia duurt
ongeveer twintig minuten. Onderweg zien we vooral zand en stof, niet afgebouwde
huizen en af en toe wat kraampjes en groepjes geiten, ezels of buffelkoeien.
Veel verkeer is er niet.
Als we bij de ingang van
Bandia komen, is er even controle, maar dit stelt niet veel voor. We moeten
wachten bij de ingang, terwijl de chauffeur het busje parkeert en onze gids een
jeep gaat regelen. We kijken een beetje rond bij de ingang en zien al de eerste
apen.
De eerste apen bij de ingang
Ook staat er een grote
baobabboom bij de ingang. Dit soort bomen zullen we in het park waarschijnlijk
nog meer gaan zien, want de baobabboom is een kenmerk van Senegal.
De kenmerkende baobabboom
Uiteindelijk is er een grote
jeep voor onze groep geregeld. Het is simpel, volgens de gids: wie erin kan
klimmen, klimt erin – wie dat niet kan, wordt geholpen. We zoeken een plekje
achterin en wachten rustig tot iedereen zit. Ook krijgen we een gids van het
park aan boord. Hij begint in het Frans, maar vraagt dan of hij ook in andere
talen moet spreken. Als mijn vriend en nog een Nederlands stel positief reageren
op ‘Engels’, merkt mijn (Franssprekende) buurman op dat we dan maar in een
andere jeep moeten gaan zitten…
We besluiten de buurman te
negeren en gewoon te genieten van het park. De jeep vertrekt en al vrij snel is
duidelijk dat het geen rustig ritje wordt: de jeep hobbelt en botst over
allerlei heuveltjes en kuilen in de weg, waardoor we het gevoel hebben dat we
op ruwe zee varen. Onderweg naar de echte ingang van het park zien we al een
paar aapjes, maar door het gehobbel lukt het niet een foto te maken.
Het park begint iets verderop
met een zelfde hobbelige weg en een zelfde landschap: dor gras en bomen. Tussen
het gras zien we opnieuw wat apen.
Een aapje vlakbij de ingang van het park
Niet lang daarna komen we
elanden tegen. Eentje steekt er rustig de weg over, de anderen blijven een
beetje aan de zijkant.
Een van de elanden
We hobbelen verder over de weg
en komen een groep struisvogels tegen. Deze hebben wij nog nooit eerder in het
wild gezien en we maken dus een flinke serie foto’s.
Onze eerste struisvogel in het wild
Iets verderop zien we nog meer
struisvogels. Het valt ons op dat sommigen wat grijzere veren hebben, terwijl
anderen echt helemaal zwart zijn.
Een struisvogel met zwarte veren
Tussen alle struisvogels zien
we ook nog een ander bekend dier: Pumbaa, een klein zwijntje.
Pumbaa, het wrattenzwijntje
Na Pumbaa komen we bij een modderige
drinkplaats met een grote baobabboom ernaast. Er staan nog meer bomen, die
bezet worden door een heleboel kleine vogeltjes. Af en toe vliegen ze even een
rondje, dan verzamelen ze zich weer in de bomen.
Wie goed kijkt, ziet de vogeltjes
Het volgende dier dat we
tegenkomen, is de paardantilope. Hij blijft prachtig stilstaan, zodat we hem
goed kunnen fotograferen.
Een paardantilope
Tussen de bomen zien we nog
meer antilopen. Ook is er een groepje rode aapjes.
De rode aapjes
We blijven een tijdje
stilstaan bij de aapjes, waarvan er eentje heel dichtbij komt.
Een van de rode aapjes
Uiteindelijk hobbelen we weer
verder en komen we een giraffe tegen. Het blijkt te gaan om een zwanger
vrouwtje.
Het zwangere giraffevrouwtje
Als we weer verder gaan, komen
we opnieuw een groepje antilopen tegen. Ze liggen rustig in de schaduw van de
bomen. Niet ver bij hen vandaan staat een groepje gazellen. Deze zijn schuw:
zodra ze iets horen, sprinten ze ervandoor.
Het groepje gazellen
Weer verderop staat een ander
groepje giraffen. Deze zijn met meer. Ook zijn er een paar kleintjes bij de
groep. Zij zijn schrikachtig en sprinten er, samen met de zebra’s, snel
vandoor.
Een babygiraffe met een zebra
We komen nu bij een open
stukje weg van het park, waar we goed uitzicht hebben op de baobabbomen. Het is
prachtig, maar stiekem kijken we ook wat verder rond: zou de neushoorn
misschien ergens te zien zijn? We hebben het geluk gehad dat we hem tijdens
onze vakantie in Gambia gezien hebben in Fathala (eigenlijk Senegal), maar we
zouden hem heel graag nog een keer zien!
Het baobabbomenbos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten