Zondag 29 juli 2018: West Yellowstone --> Missoula
Gisteren was voor ons een heel
bijzondere dag in het prachtige Yellowstone National Park. Vandaag willen we
heel graag nog even van het park genieten voor we door moeten naar Missoula,
een rit van nog zo’n driehonderd mijl (480 kilometer).
Rond kwart voor zeven staan we
op om te douchen en aan te kleden. Gisteravond werden we verrast met de
mededeling dat het ontbijt inbegrepen was, dus gaan we naar het restaurant van
het hotel. Alle tafeltjes en stoeltjes binnen zijn bezet, maar buiten in het
zonnetje vinden we het prima uit te houden. Om de beurt halen we ontbijt,
waarbij we aangenaam verrast worden door de ruime keuze in brood, wafels,
bagels, minimuffins, eieren en beleg.
Heerlijk buiten ontbijten
Na het ontbijt pakken we de
laatste spullen in, checken we uit en gaan we weer naar de West Entrance van
Yellowstone National Park. Terwijl we gisteren de onderste lus gereden hebben
van de 8 die de weg door het park vormt, willen we vandaag van de bovenste lus
de linkerkant pakken. Hierbij komen we langs de Roaring Mountain: een berg die
door de vulkanische activiteit eronder lijkt te roken. Net als we staan te
kijken, springt er een hertje voorbij.
Roaring Mountain
Hertje dat voorbij sprong
Van de Roaring Mountain, waar
het nog heerlijk rustig was, rijden we verder. Bij de Sheepeater Cliff stoppen we
even. Ook dit blijkt een rustig plekje te zijn met een mooi uitzicht over de Cliff,
het water en het groene gras eromheen.
Sheepeater Cliff
Onze volgende stop staat
gepland bij Mammoth Hot Springs, maar we stoppen onderweg nog even om de vallei
te fotograferen. Dan rijden we door naar de vulkanische terrassen.
De vallei
Als eerste rijden we over de
weg bij het Upper Terrace gedeelte, het bovenste gedeelte van het terras. Hier
parkeren we de auto. Omdat de parkeerplaats helemaal vol was, staan we iets
verder weg en moeten we een stukje terug lopen. De terrassen zijn het meer dan
waard: het is heel bijzonder om de bruine en witte trappen te zien met
geiserwater, waardoor de kalksteen uiteindelijk verkleurt.
Upper Terrace
We lopen een stuk over het
steigerpad langs het maanachtige landschap. Grote delen zijn wit, terwijl
andere delen helemaal bruin of oranjebruin zijn. Hier en daar staat nog een
zielig boompje.
Het maanachtige landschap
De terrassen zijn allemaal net
iets anders. De één is wat witter van kleur, de ander juist wat donkerder en
weer een ander terras heeft zelfs zwarte steen. De verschillende kleuren hebben
met de hoeveelheid geiserwater te maken: de bacteriën en algen in het water
laten de van oorsprong witte kalksteen verkleuren.
Wittere terrassen
Gekleurde terrassen
Omdat er beneden ook nog
terrassen zijn, korten we onze wandeling in en gaan we (via een zeer steil
pad…) terug naar de auto. We rijden de route naar het beginpunt en gaan
vervolgens naar het dorpje Mammoth Hot Springs. Iets buiten het dorpje,
tegenover een kerkje, weten we een parkeerplaats te vinden. Als we terug lopen
richting het Visitor Center, zien we ineens een elk in de schaduw op het gras
liggen.
Elk in de schaduw naast de stoep
Bij het Visitor Center zien we
opnieuw een elk, alleen nu een opgezette versie in een tentoonstelling. We
kijken er even rond en bestuderen ook de kaart van de Verenigde Staten, waarop
alle nationale parken aangegeven staan. De vraag erbij is welk park het dichtst
bij je woonplaats ligt. De Utrechtse Heuvelrug staat er alleen niet bij!
We verlaten het Visitor Center
weer en lopen naar het Minerva Terrace, het onderste terras. Dit is ook weer
een groot terras met verschillende kleuren. We herkennen ook de bovenkant van
het terras: daar stonden we een halfuurtje geleden.
Minerva Terrace
Nadat we nog een stukje
gelopen hebben en de terrassen bewonderd hebben, gaan we terug naar de auto.
Daar eten we op de parkeerplaats nog een broodje voor we aan de rit van een
kleine vijf uur naar Missoula beginnen. Het eerste stuk gaat nog door het park,
waarbij we onder de bekende ingangspoort door mogen rijden.
De bekende toegangspoort van Yellowstone
Het volgende gedeelte van de
rit gaat door een afwisselend landschap. We zien vlak na de uitgang van het
park nog een weiland vol met elk voor we door groene heuvels met hier en daar
wat bochten rijden. Verderop is het landschap weer wat prairieachtiger en weer
een stukje verder zien we meer rotsen.
Via de Interstate, de snelweg,
rijden we naar het plaatsje Belgrade voor een tankstop. Daarna vervolgen we
onze route door het groene landschap met in de verte de bergen. De weg varieert
van strak rechtdoor tot stukken met meer bochten en klimmen en dalen.
Op een klein uurtje rijden van
Missoula stoppen we nog een laatste keer voor een chauffeurswissel. Dan gaan we
door naar Missoula, wat een redelijk grote plaats blijkt te zijn. Ons hotel
ligt aan de snelweg, maar bevindt zich wel in een rustige buurt. We checken in,
brengen onze spullen naar kamer 117 en gaan dan kijken waar we kunnen eten. Het
wordt een Mexicaans restaurant op loopafstand, waar we een heerlijke maaltijd
voorgezet krijgen. Het is ook weer Amerikaans veel, wat betekent dat we het
niet helemaal op krijgen. De ober komt vervolgens met een bakje aan, zodat we
de rest mee kunnen nemen.
Met het restje Mexicaanse eten
lopen we terug naar het hotel. Daar ontspannen we nog even in het zwembad van
het hotel, waarbij we twee leuke gesprekken hebben met Amerikanen. We krijgen
hierbij ook nog wat tips voor Glacier National Park, het park dat we morgen
willen bezoeken. Uit wat we horen, kunnen we opmaken dat het heel mooi is, dus
we zijn benieuwd!
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten