Reisverslag Disneyland Parijs 2022: dag 1

Donderdag 21 juli 2022
 
Vandaag gaan we vanuit Luxemburg door naar Disneyland Parijs, waar we tot zondag zullen verblijven. We overnachten in een huisje van de Davy Crockett Ranch, wat het makkelijkste is met een dreumes van zestien maanden.
 
We staan iets over zessen op. Door het geluid wordt ons zoontje ook wakker, dus ook hij zit al vroeg aan het ontbijt. Wij douchen intussen om de beurt en geven ons over aan de stress en chaos van het opruimen en inpakken van de laatste spullen.
 
Iets voor achten zit alles en iedereen in de auto. We rijden naar de receptie om uit te checken, waarbij we nog even behendig een sleepauto moeten ontwijken. Dan kunnen we echt op weg!
 
We rijden eerst richting Mersch, maar gaan niet de brug over naar het winkelcentrum deze keer. We slaan linksaf richting Luxemburg-Stad met de bedoeling de A7 op te gaan. Helaas is om een onbekende oorzaak de oprit naar de snelweg afgesloten.
 
Met behulp van Google Maps vinden we een alternatieve route, die ons door allerlei dorpjes leidt. Na 50 minuten rijden hebben we net 36 kilometer afgelegd. Gelukkig komen we dan eindelijk op de snelweg en zijn we al snel in Frankrijk.

Welkom in Frankrijk!

 
Vanaf daar is het goed doorrijden. We komen op de A4, die we mogen volgen tot aan Disney. In de buurt van Verdun - waar tijdens de Eerste Wereldoorlog heel veel soldaten om het leven zijn gekomen - stoppen we even. Na een kwartiertje vervolgen we onze weg weer.
 
Zonder vertragingen komen we steeds dichter in de buurt. We doen nog een korte stop op zo’n drie kwartier rijden van het park en dan beginnen we aan het laatste stuk. 

We komen in de buurt!

Vlakbij Disney laat het navigatiesysteem ons echter in de steek en komen we uit aan de achterkant van een ander vakantiecomplex. Met behulp van, wederom, Google Maps komen we uiteindelijk bij de Davy Crockett Ranch.
 

We zijn er!

Daar is het wachten op mijn ouders, die erbij zullen zijn tijdens het verblijf, maar vanuit Nederland komen. Als zij er zijn, checken we in. Met onze toegangspasjes op zak rijden we naar de parkeerplaats van het park. Omdat het al iets later op de dag is, kunnen we alleen halverwege de parkeerplaats parkeren en moeten we het laatste stuk lopen. Dat is nog best een eindje.
 
Uiteindelijk komen we bij de beveiligingscontrole, daarna kunnen we het park in. We lopen over Main Street en kijken rond op het plein bij het kasteel naar alle versieringen voor het dertigjarig bestaan van het park. Om kwart voor drie begint er een parade met show, ook voor het dertigjarig bestaan. We kijken, genieten en klikken er heerlijk op los met de fototoestellen.

Disney heeft uitgepakt voor het dertigjarig bestaan

 
Na de parade lopen we naar Frontierland, het westerndeel van het park. Bij het Last Chance café willen we iets drinken, maar er zijn alleen tafels zonder stoelen vrij. Bij het Mexicaanse restaurant Fuento del Oro hebben we meer geluk. We drinken wat en kijken daarna nog in een paar winkeltjes voor we teruggaan naar de parkeerplaats.
 
Met een kleine omweg, omdat de Davy Crockett Ranch niet heel duidelijk aangegeven staat vanaf de uitgang, komen we terug bij de Ranch. Daar halen we de sleutel op van ons huisje, nummer 1108 in de Bobcat Trail (het hele park is in verschillende stukken verdeeld, die trails genoemd worden. Een trail is een weg die in een rondje loopt, met aan beide kanten ervan huisjes). We rijden erheen, halen de auto’s leeg en ruimen een beetje op. Dan gaan we weer terug naar het ‘dorpje’ van de ranch voor het avondeten.
 

Avondeten bij de Crockett's Tavern

Het avondeten is prima geregeld: we hebben een mooie tafel met een leuke kinderstoel voor ons zoontje en het eten smaakt heerlijk. Ook zijn er leuke toetjes voor de dertigste verjaardag van het park. Met volle magen verlaten we het restaurant weer. 

Leuke toetjes voor het dertigjarig bestaan van het park

We gaan nog even naar het winkeltje om het gratis schoonmaakpakketje op te halen voor we terug naar het huisje gaan en ons zoontje naar bed brengen. Het duurt even voor hij slaapt, ook omdat het nog heel warm is in het huisje. We krijgen het niet koeler en melden het daarom bij de receptie. Ze beloven iemand te sturen.
 
Wij zitten nog even buiten, waar het koeler is dan binnen. Pas na een paar uur komt er iemand van de onderhoudsservice. Het probleem is gemakkelijk opgelost: de temperatuur kan met behulp van een afstandsbediening, die we over het hoofd hebben gezien, lager worden gezet…
 
We bedanken de monteurs vriendelijk voor hun komst, waarbij één van de monteurs zich nog even kapot schrikt als zijn portofoon op vol volume afgaat, terwijl hij weet dat we een slapend kind hebben. Gelukkig slaapt ons zoontje rustig door.
 
Vrij snel daarna gaan wij ook allemaal naar binnen om ons klaar te maken voor bed. We hopen goed te slapen, zodat we morgen een volle dag kunnen genieten van het park.
 
Tot morgen!

Lees verder: Dag 2