7 augustus 2014
Vandaag blijf ik weer gewoon
in Belfast. Omdat ik vandaag veel van de stad wil zien, heb ik van tevoren een
Belfast Visitor Pass gekocht. Dit is een pasje dat je voor twee of voor drie
dagen kunt kopen. Met de Visitor Pass kun je onbeperkt gebruik maken van het
openbaar vervoer in Belfast en je krijgt er korting mee bij verschillende
winkels en bezienswaardigheden. Ook zit er een handige plattegrond bij en een
boekje met wat tips voor je bezoek aan Belfast.
Mijn dag begint na het ontbijt
met bus 5 naar Castlereagh Road. Hier zit Aunt Sandra’s Candy Factory, een
snoepwinkeltje dat moeilijk te missen is door de knalroze voorgevel. Het is nog
een echt ouderwets winkeltje met potten snoep langs de muur. Naast de winkel
zit de ‘fabriek’ waar het snoep gemaakt wordt.
Het snoepwinkeltje Aunt Sandra's Candy Factory
Ik ben de eerste bezoeker
vanochtend en word rondgeleid door één van de twee broers die de leiding heeft
over het winkeltje en de fabriek. Ik mag van hem poseren met een gigantische
lolly, maar hij waarschuwt me dat ik hem goed vast moet houden, want de laatste
Nederlandse die hem liet vallen, moest naar de gevangenis… Ja, ja! :)
Poseren met de lolly
Als ik, na uiteraard wat
snoepgoed gekocht te hebben, de winkel verlaat, wil de eigenaresse weten wat ik
nog meer ga doen vandaag. Ik vertel haar dat ik graag wat muurschilderingen wil
zien, iets waar Belfast om bekend staat. Ze wijst me meteen op een aantal
muurschilderingen in de buurt en geeft me een beschrijving van hoe ik anderen
kan vinden. Na haar bedankt te hebben, ga ik op weg.
Ik kom eerst ‘The Searcher’
tegen, een standbeeld van C.S. Lewis, de schrijver van de Narnia-boeken. Het
standbeeld stelt een klerenkast voor, die genoemd wordt in één van de verhalen
als toegang tot Narnia. Helaas kom ik er niet binnen, dus loop ik door. Op
bijna alle zijmuren van gebouwen zie ik nu de beroemde ‘murals’. Veel hebben de
politieke strijd tussen de katholieken en protestanten als onderwerp, anderen
gaan over de Eerste Wereldoorlog. Er zijn ook twee Titanic murals: eentje op de
hoek van Dee Street, die steeds verder in verval raakt, en een moderne mural ‘Ship
of Dreams’.
'Ship of Dreams' mural
Onderweg kom ik langs het New
Titanic Restaurant op Lower Newtownards Road. Nieuwsgierig loop ik even binnen
en kom tot de ontdekking dat er overal in het restaurant dingen te zien zijn
die met de Titanic te maken hebben. Er zijn oude foto’s, boeken, modellen en
schilderijen. Ook is er een klein stukje van de film te zien en hangt er zelfs
een zaag met een afbeelding van de Titanic…
Ik besluit hier iets te eten
voor ik verder ga over Newtownards Road, één van de lange en bekende straten in
Oost-Belfast. Ik kom onder andere het Yardmen kunstwerk tegen: een standbeeld
van drie scheepsbouwers met op de achtergrond de gele kranen Samson &
Goliath. Het is niet gek dat dit standbeeld in Oost-Belfast staat, want veel
scheepsbouwers kwamen uit dit gedeelte van de stad.
Het Yardmen kunstwerk
Ik keer terug naar het
stadscentrum en ga richting de rivier de Lagan. Ik wil namelijk een Titanic
Boat Tour doen: varen in een klein bootje over de Lagan, over hetzelfde water
als waar de Titanic meer dan 100 jaar geleden voor het eerst voer. Ja, ik weet
dat er niets van te zien is, maar toch… Gewoon het idee!
Het bootje vertrekt vlakbij de
Big Fish. We varen langs de Lagan Weir sluis richting het Titanic Quarter en
gaan eerst de Marina in, een kleine haven. Hier zien we het Titanic Kit
Sculpture, een kunstwerk dat lijkt op een schaalmodel van de Titanic. Het is
maar gedeeltelijk geverfd en er ontbreekt een schoorsteen, maar ik vind het
toch een leuk, origineel kunstwerk.
Titanic Kit Sculpture
We varen verder langs de
Nomadic en het Titanic Belfast museum en komen bij de achterkant van de
scheepshelling. Dit is waar de Titanic op 31 mei 1911 om 12.13 te water werd
gelaten. Oude kranen in de buurt geven nog een beetje de sfeer van vroeger aan.
Toen de Titanic te water werd gelaten, stonden de kades vol, maar nu kijken er
alleen enkele zeemeeuwen naar deze historische plek.
Iets verderop passeren we het
Titanic Pumphouse, dat ik tijdens mijn tweede dag in Belfast bezocht heb, en de
ingang van het Thompson droogdok. Vanaf het water is de oude deur goed te zien,
die duidelijk erg vervallen is. Voor de veiligheid is er een nieuwe deur aan de
binnenkant van het droogdok geplaatst, zodat het dok veilig bezocht kan worden.
Het bootje slaat een zijrivier
in. Eerst is het niet helemaal duidelijk waarom, maar dan zien we zeehonden
liggen. Onze gids vertelt dat het water van de Lagan vroeger sterk vervuild
was. Nu is het zo schoon dat de zeehonden er in de zomerperiode kunnen
verblijven. Ze boffen vandaag, want bij hoge uitzondering is het mooi weer.
Onderweg terug naar ons
vertrekpunt passeren we een containerschip uit Groningen, dat even naar ons
toetert als begroeting. Iets verderop varen we langs het enorme cruiseschip
Ruby Princess. Het toeval wil dat dit schip gisteren in de haven van Dublin lag
en dat ik het daar ook gezien had. Jammer genoeg mocht ik niet aan boord mee
naar Belfast…
Nu we langs het schip varen,
merk ik pas goed hoe enorm groot het is. Of het groter is dan de Titanic? Ik
heb toch mijn twijfels…
Cruiseschip Ruby Princess, gezien vanaf het water
Terug in de stad wandel ik nog
wat rond. Ik kom langs een hotel in een mooi oud gebouw, zie de oude City Hall
en bezoek Writers Square: een plein dat bekende schrijvers uit Belfast
herinnert. C.S. Lewis is er één van. Tegenover Writers Square ligt de St. Anne’s
Cathedral. De originele kathedraal was in 1776 gebouwd, maar in 1903 vernietigd
en opnieuw gebouwd. In 2007 is de ‘Spire of Hope’ op de kathedraal geplaatst,
een stalen naald van veertig meter hoog.
Na langs een Titanic pub
gekomen te zijn, zie ik het hoofdgebouw van de Belfast Telegraph en breng ik
een bezoekje aan de Linen Hall Library, een oude bibliotheek die nog steeds
open is voor leden en bezoekers. Dan neem ik de bus terug naar Oost-Belfast en
ga ik op zoek naar Templemore Street. Voor de meeste toeristen zal dit een
gewone straat zijn, maar ik weet meer: hier woonde Samuel Scott vroeger. Samuel
Scott is een vijftienjarige jongen die bekend staat als het eerste slachtoffer
van de Titanic. Tijdens de bouw viel hij van een steiger en overleed.
Ik keer terug naar de stad,
eet iets en wacht tot het donker wordt. Dan neem ik de bus naar Titanic
Belfast. De bezorgde buschauffeur wil zeker weten dat ik op de hoogte ben van
de laatste bustijden. Duidelijk vindt hij het maar niets dat ik alleen in het
donker op stap ga! Ik doe het echter, omdat ik graag het verlichte museum wil
zien. Op de scheepshelling erachter zijn de lijnen, die de plaats waar de
Olympic en Titanic gebouwd werden aangeven, nu blauw verlicht. Ik maak wat foto’s
en keer dan terug naar de bushalte.
De verlichte scheepshelling waar de Titanic gebouwd werd
Toevallig heb ik dezelfde
buschauffeur als op de heenweg. Hij is maar wat blij om me veilig en wel te
zien, zeker als hij verderop een groepje jongeren ziet met karretjes en houten
paletten. Voor de zekerheid geeft hij dit door. Belfast is op zich een veilige
stad, maar je moet altijd uit blijven kijken!
Terug in de stad loop ik naar
het hotel, onderweg de prachtig verlichte City Hall passerend. Dit komt meteen
bovenaan mijn lijstje van aanraders, want ik ben diep onder de indruk van het
blauw verlichte gebouw.
De verlichte City Hall
Zonder problemen bereik ik
mijn hotelkamer en ik kruip lekker in bed. Morgen ga ik weer naar het Titanic
Quarter, nu voor de Discovery Tour en een bezoek aan de Nomadic.
Aardige chauffeur. Leuk verslag weer.
BeantwoordenVerwijderen