8 augustus 2014
Vandaag staan er twee dingen
op mijn planning die met de Titanic te maken hebben: ik heb een georganiseerde
Discovery Tour in en rondom het Titanic Belfast museum en ik ga een bezoek
brengen aan de Nomadic. Vooral naar de Discovery Tour kijk ik erg uit, want die
neemt me mee de Harland & Wolff Drawing Offices (tekenkantoren) in.
Mijn Discovery Tour zal om
10.30u beginnen, maar ik ben uiteraard al veel vroeger in het Titanic Quarter.
Ik loop nog even langs het Titanic Kit Sculpture, dat ik gisteren vanuit de
boot heb gezien, en zie de stalen kunstwerken die de mensen voorstellen die op
reis gaan.
Het kunstwerk van de reizigers
In het Titanic Belfast museum
besluit ik mezelf, omdat het nog vroeg is én omdat het vakantie is, op een
klein gebakje te trakteren. Ook loop ik even langs de informatiebalie om door
te geven dat ik tijdens mijn bezoek aan het museum dinsdag een foutje heb zien
staan: in de computer met de namen van alle mensen aan boord van de Titanic
staat dat er maar één Nederlander aan boord was, Hendrik Bolhuis. Ik mag een
formulier invullen om mijn ‘klacht’ door te geven. Als ik allang weer terug ben
in Nederland, krijg ik hier keurig reactie op met een uitleg over hoe ze bij
één Nederlander zijn gekomen en dat ze zullen proberen de aanpassing te maken.
Het is vakantie!
Dat gebeurde allemaal na mijn
vakantie, nu eerst de Discovery Tour! Onze tourgids Rebecca geeft ons allemaal
een koptelefoon met een kastje eraan. Zij heeft er ook één en als wij de onze
opzetten, kunnen we haar moeiteloos verstaan zonder dat ze hoeft te gaan
schreeuwen.
De Tour begint voor het museum.
We lopen eerst richting het Titanic House, dat nu het kantoor is van Harland
& Wolff, en krijgen verhalen te horen over de werknemers vroeger die met
een ‘bird’ (een oude inkloksleutel) naar binnen en buiten mochten.
De 'bird': de oude inkloksleutel
Dan gaan we de Drawing Offices
in. Tijdens mijn bezoek in 2012 heb ik een Titanic Walking Tour gedaan waarbij
je ook de Drawing Offices in zou gaan, maar dat ging toen niet door, omdat een
gedeelte van het plafond net was ingestort. Vandaar dat ik er nu echt naar uit
heb gekeken om naar binnen te gaan. Ik vind het geweldig om de speciale ramen
in het plafond van binnen te zien. Deze ramen waren bijzonder, want zo was er
veel natuurlijk licht in de ruimte, wat belangrijk was tijdens het ontwerpen.
De ramen in de Drawing Offices
Rebecca vertelt ons meer over
het werken in de Drawing Offices en op de scheepswerf. Ook vertelt ze over de
draaideur, waar alleen ‘belangrijke’ werknemers gebruik van mochten maken. We
krijgen daarna de oude vergaderruimte te zien en het kantoor van Thomas
Andrews, de hoofdontwerper van de Titanic en haar zusterschepen Olympic en
Britannic. Hoe verder we door de Drawing Offices lopen, hoe duidelijker het
wordt dat het gebouw ernstig in verval is geraakt. Het kantoor van Thomas
Andrews is keurig opgeknapt, voor de rest van het gebouw zijn wel plannen, maar
het geld ervoor ontbreekt nog.
De Tour gaat door op de ‘slipways’,
de scheepshellingen achter het museum. Rebecca raadt ons aan straks verder rond
te kijken en ze vertelt ons een aantal dingen die we kunnen zien. Ze neemt ons
dan mee naar binnen, zodat we de slipways van bovenaf kunnen zien en het kompas
op de vloer van het Atrium (de begane grond van het museum) kunnen bekijken.
Ook zien we een schaalmodel van de Titanic en de bankjes buiten die rondom het
plaza in morsecode opgesteld staan. Er staat CQD DE MGY MGY CQD CQD SOS SOS,
oftewel: Come Quick Danger (dit was de oude SOS-code), This Is Titanic Titanic,
Come Quick Danger, Come Quick Danger, SOS, SOS.
Een gedeelte van de bankjes rondom het plaza
Na nog een aantal opvallende
feiten te horen hebben gekregen, eindigt onze Tour. Ik bedank Rebecca en ga
vervolgens naar buiten om verder rond te kijken op de plaza rondom het gebouw.
Ik zie de donkere stenen die de vorm van verschillende landen aangeeft en de
lijnen die de reis van de Titanic aangeeft, inclusief haar eindpunt (de plaats
waar ze gezonken is) en het officiële eindpunt (New York). Ook bekijk ik de
namen van de slachtoffers, die per klasse zijn genoteerd, en de Memorial
Garden. Deze geeft met houten planken en gras aan hoeveel overlevenden en
hoeveel slachtoffers er per klasse waren. De meeste slachtoffers waren er bij
de crew, de werknemers aan boord.
Planken en gras geven per klasse de overlevenden en slachtoffers aan
Op het gedeelte waar de
Titanic gebouwd werd, is met lijnen aangegeven waar de reddingsboten en
schoorstenen aan boord waren. Ik ga in één van de schoorstenen staan en voel me
weer even heel klein…
Nadat ik iets gegeten heb,
loop ik naar de Nomadic, het enige nog bestaande White Star Line schip. Ik koop
mijn kaartje met korting (dankzij de Belfast Visitor Pass) en wacht tot mijn
rondleiding begint. Het wordt een privérondleiding, want ik ben de enige die op
dit tijdstip aan boord gaat. Mijn tourgids legt me uit hoe het bezoek werkt: ik
krijg eerst een rondleiding van ongeveer twintig minuten, waarna ik zolang als ik
wil aan boord mag blijven.
We beginnen op het ‘upper deck’
met wat uitleg: er waren vroeger twee tenders (veerboten) die passagiers naar
de grote schepen vervoerden. De Traffic vervoerde de derde klas passagiers, de
Nomadic deed hetzelfde voor de eerste en tweede klas. Beide boten zijn op
schaal nagemaakt en zien we nu.
Links van de schaalmodellen
bevindt zich de speciale ruimte voor de dames uit de eerste klas waar ze zich
even terug konden trekken. Ook blijkt er een bar aan boord te zijn voor de eerste
klas passagiers. Via een filmpje vertelt de barman me iets over passagiers aan
boord, waarna we naar de tweede klas worden gestuurd. Ook dit is nog steeds een
mooie ruimte, alleen heeft het zeil op de vloer nu geen patroontje, maar is het
gewoon effen.
De oude vloer van de eerste klas, die nagemaakt is.
De tweede klas heeft een effen vloer.
In het tweede klas gedeelte
staat een bord met foto’s van mensen die ooit aan boord van de Nomadic zijn
geweest, waaronder Johnny Weissmuller (Tarzan) en Charlie Chaplin. Ik volg mijn
gids verder over het schip en kom terecht in de ruimte voor de werkers. Zij
mochten door de passagiers niet gezien worden en moesten gebruik maken van
smalle, lage gangen die onder het passagiersdek waren. Geen pretje dus!
We gaan naar buiten en kijken
rond op het achterdek en bij het roer van de kapitein. Ook zien we een motor.
De Nomadic heeft echter zelf geen motoren meer, wat we zien, is puur ter
herinnering. Er zijn nog meer herinneringen aan boord: de vroegere
machinekamer, die ooit als disco en bioscoopzaal gebruikt is, is nu een
vergaderruimte en er is informatie te vinden over de Nomadic tijdens de Eerste
Wereldoorlog, toen ze soldaten vervoerde. Mijn gids vertelt me nog iets over de
Nomadic in Parijs, waarna ze me alleen laat om het schip te gaan verkennen. Ik
kijk op mijn gemak rond, maak volop foto’s en breng toch ook maar een bezoekje
aan de souvenirwinkel aan boord. Ik zie echter niets wat me echt aanspreekt,
dus kijk ik nog een laatste keer rond en verlaat dan het schip.
De Nomadic in Parijs, waar ze een tijdlang als restaurant gebruikt werd. Uiteindelijk werd ze 'niet veilig' bevonden en teruggebracht naar Belfast.
Inmiddels regent het weer.
Tegen de tijd dat ik terug in het stadscentrum ben, weet ik al dat het geen zin
heeft om vanmiddag nog iets buiten te proberen te doen. Ik koop een kaartje
voor de Belfast Hop On – Hop Off bustour voor een rondrit door de stad en
besluit lekker aan boord te blijven. Veel van waar de bus langskomt, heb ik al
gezien of zal ik nog gaan zien, maar het is toch fijn om even lekker droog te
zitten. Bovendien vertelt de gids nog wat dingen die ik nog niet wist en komen
we in een gedeelte van de stad dat op zich veilig is, maar niet aangeraden
wordt: het gedeelte met de Peace Walls. Dit is het gebied van de strijd tussen
de katholieken en protestanten. De poorten, die nu open staan, gingen vroeger ’s
avonds dichts, zodat ze niet bij elkaar konden komen. Muurschilderingen geven
aan dat mensen proberen de strijd te vergeten, maar dat dit heel moeilijk is.
De poorten tussen het katholieke en protestante gedeelte. Genomen vanuit de bus met bewijs van het 'prachtige' weer...
Als de bus weer terug is in
het stadscentrum, besluit ik maar meteen naar mijn hotelkamer te gaan aangezien
het nog steeds regent en het donker begint te worden. Hopelijk is het morgen
weer iets droger!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten