Donderdag 20 juli 2017: Kandy
Na de rustdag in Trincomalee
hebben we vandaag onze tweede vrije dag. Dit keer staat er helemaal niets op
het programma en kunnen we de hele dag genieten van de zon, het uitzicht en het
zwembad.
Onze dag begint later dan
normaal, want na alle reisdagen met vroeg opstaan, kunnen we nu lekker
uitslapen. We staan op ons gemak op en ontbijten in het restaurant aan een
tafeltje bij het raam, zodat we uitzicht hebben over de bergen om ons heen.
Uitzicht tijdens het ontbijt
Als we ontbeten hebben, gaan
we even terug naar de kamer om wat op te ruimen en de koffers alvast weer een
beetje netjes te maken. Dan trekken we onze zwemkleding aan, lopen we de trap
af en zoeken we een plekje bij het zwembad.
Tot ongeveer half twaalf doen
we niet veel. We zwemmen, liggen wat in de zon, lezen en zwemmen weer. Om half
twaalf begint het echter een beetje te spetteren, dus gaan we naar de kamer. We
kleden ons om en gaan dan langzaam naar het restaurant voor de lunch. Hier
zitten we een tijdje, aangezien het even duurt voor we ons eten hebben.
Genieten van het uitzicht tijdens het wachten
Omdat we eigenlijk geen zin
hebben om de rest van de middag alleen maar bij het zwembad te liggen,
informeren we na de lunch bij de receptie wat de kosten zijn van een tuktuk om
ons naar het stadscentrum te brengen. De receptioniste vertelt ons dat er om
tien voor half drie een personeelsbusje naar beneden gaat waar we gratis mee
mee kunnen rijden.
Snel gaan we naar de kamer om
wat spullen te pakken, want het is al bijna tien voor half drie. We zijn
gelukkig op tijd en klimmen met nog een ander stel van onze groep in het busje.
Dat rijdt vervolgens nog langs het buurhotel voor het begint aan de rit naar
beneden. Wij sluiten onze ogen maar weer even…
Gelukkig komen we weer veilig
beneden aan. We beginnen te lopen en komen algauw bij een brug over een
spoorrails… waar allerlei mensen op lopen. Het spoor is hier duidelijk minder
druk dan in Nederland!
Het voetpad in Sri Lanka?
Terwijl om ons heen de
verkeerschaos steeds groter wordt, lopen we in de richting van wat wij denken
dat het centrum is. We hebben namelijk geen kaart of wifi, dus Google Maps kan
ons ook niet helpen.
Verkeerschaos in de stad
Ergens langs een drukke weg
zien we ineens een groot gekleurd Boeddhabeeld. Boeddhabeelden zijn meestal op
meerdere plaatsen in de stad te zien, maar ze zijn over het algemeen niet zo
groot. Zijn we misschien in de buurt van de Tempel van de Tand? We hopen van
wel, aangezien we graag het meer willen zien.
Gekleurd Boeddhabeeld langs de weg
We lopen door, maar komen niet
uit bij de Tempel. In plaats daarvan staan we opeens bij het treinstation van
Kandy. Nieuwsgierig lopen we naar binnen. Het is er redelijk druk, maar niet zo
chaotisch als het verkeer buiten. Wat onze aandacht trekt, is een groot bord
met daarop de tijden van vertrekkende treinen. De NS doet dit allemaal
digitaal, maar hier wordt alles nog handmatig gedaan, inclusief klokken die
zelf veranderd moeten worden.
Het informatiebord op het station
Nadat we rondgekeken hebben,
verlaten we het station weer en slaan we linksaf. Nu staan we op een drukke
markt. Hier valt ons op dat niemand ons aanspreekt, al zijn we de enige
toeristen tussen allemaal Singalezen. Waarschijnlijk weten ze al dat wij toch
geen interesse hebben in hun producten: ze verkopen voornamelijk fruit (met
gratis vliegen erbij).
Een aantal minuten lopen we
een beetje zoekend door de straten. Soms denken we iets te herkennen, maar
eigenlijk hebben we geen idee waar we zijn. We proberen de borden te volgen
naar de Tempel, alleen zijn die niet heel duidelijk. Zo staan we opeens bij de
gevangenis van de stad, waar we gewoon omheen kunnen lopen. Iets verderop
herkennen we weer iets: hier zijn we begonnen! We bestuderen het kleine
plattegrondje dat we in ons hotel op onze telefoon hadden gezet en doen een
nieuwe poging het meer te bereiken.
De straat waar we doorheen
lopen, wordt steeds drukker. We zien meer restaurants en winkels, een goed
teken dus. Dan herkennen we in de verte het hotel dat we gisteren ook gezien
hebben. We hebben het meer gevonden!
Bogambara Lake - het meer bij de Tempel van de Tand
Het oversteken naar het meer
toe is nog even een obstakel, maar dan kunnen we rustig rondkijken. Vlakbij de
Tempel, in het Bogambara Lake, is een klein eilandje te zien. Het zou een
monument kunnen zijn, maar het heeft ook iets van een soort graf. Volgens een
legende was het de plaats waar vroeger het personeel van de koning een bad nam.
Het eilandje zou via een geheime tunnel met het paleis achter de Tempel
verbonden zijn.
Het eilandje in het meer
Helemaal rondom het meer loopt
een muur, de Walakula Bamma, ook wel Wolkenmuur genoemd. Dit, omdat het een
kunstmatig aangelegd meer is en omdat het meer beschermd is. Zo mag er
bijvoorbeeld niet in gevist worden.
Het meer met een deel van de Walakula Bamma
Vanaf onze plaats naast het
meer hebben we ook goed zicht op de drukke straat voor de Tempel. Het verbaast
ons dat er geen ongelukken gebeuren, aangezien alles en iedereen kriskras door
elkaar heen rijdt en loopt.
Verkeer in de straat bij de Tempel
Als we een aantal foto’s van
het meer gemaakt hebben, besluiten we om terug te gaan naar het hotel. We gaan
iets meer in het zicht van het verkeer staan om een tuktuk te zoeken. Dit duurt
niet lang: al binnen een paar tellen stopt er een tuktuk voor onze neus. De
chauffeur wil dat we instappen, maar wij willen eerst een prijs weten. Hij
blijft aandringen dat we in moeten stappen, wat we erg vreemd vinden.
Uiteindelijk geeft hij een prijs en stappen we in. Nu legt hij uit dat hij
eigenlijk niet mag stoppen op dat punt en een boete had kunnen krijgen.
We beginnen aan de rit de stad
uit, waarbij onze chauffeur ons de standaardvragen stelt: hoe lang zijn we al
in Sri Lanka? Hoe lang blijven we nog? Waar zijn we geweest? Hij spreekt niet
al te best Engels, waardoor communiceren lastig is. Wanneer we bij de berg
richting ons hotel komen, wil hij weten of wij (oftewel mijn vriend, aangezien
vrouwen niet altijd bij het gesprek betrokken worden) een rijbewijs hebben.
Hier antwoorden we beiden ‘ja’ op. De chauffeur begint de berg op te rijden,
maar stopt ineens. We schrikken een beetje, wat nu? Maar dan worden we verrast:
de chauffeur vraagt of mijn vriend verder wil rijden.
Dit wil mijn vriend graag
proberen en hij kruipt naast de chauffeur achter het stuur. Na een korte uitleg
rijden we verder. In het begin moet mijn vriend nog een beetje wennen, omdat
het schakelen anders werkt in Nederland, maar dan krijgt hij de smaak te
pakken. Zonder stil te vallen en zonder ongelukken komen we op de top van de
berg aan, veilig bij ons hotel.
Mijn vriend (rechts) achter het stuur van de tuktuk
Uiteraard geven we de
chauffeur een fooitje, maar andere aanbiedingen houden we even af. We lopen het
hotel in, nog vol van de rit van zojuist. Als we weer bij het zwembad zijn,
vertellen we het verhaal natuurlijk aan onze groepsgenoten, die het ook erg
bijzonder vinden.
De rest van de middag blijven
we bij het zwembad. Wanneer de zon een beetje onder begint te gaan, keren we
terug naar onze kamer om ons op te frissen en om te kleden. Al om zeven uur
gaan we naar het restaurant voor weer een prima avondmaaltijd. Daarna is het
terug naar de kamer, zo veel mogelijk al inpakken en weer vroeg naar bed.
Morgen hebben we namelijk weer een gewone reisdag, waarbij we een deel van de
route per trein af zullen leggen.
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten