16 mei 2015: New
Orleans
Vandaag heb ik de hele dag de tijd om New Orleans te
verkennen. Ik slaap daarom iets uit voor ik naar de ontbijtzaal van het hotel
ga, aangezien het ontbijt inbegrepen is. Ik mag kiezen uit een croissant,
geroosterd brood of een Engelse muffin en krijg ook een bakje vers fruit.
Daarbij is er een theepotje met warme chocolademelk en een glas sinaasappelsap.
Ik mag dus zeker niet klagen!
Na het ontbijt ga ik op stap. Ik begin bij Lafayette
Square, het plein naast het hotel. Dit plein ontstond al in 1788 en is vernoemd
naar Lafayette, een held voor de stad uit de tijd van de
Onafhankelijkheidsoorlog. Toen de Verenigde Staten Louisiana kochten, weigerde
hij echter het aanbod om de eerste gouverneur van de staat te worden.
Lafayette Square
Vanaf Lafayette Square loop ik naar de halte voor de
streetcar. Dit is het openbaar vervoermiddel van New Orleans en te vergelijken
met een tram. Voor slechts een paar dollar kun je er de hele dag onbeperkt gebruik
van maken.
De streetcar, een soort tram
Ik neem de streetcar richting Lee Circle. Dit is een
rotonde waarop in het midden een standbeeld staat van Robert E. Lee, die
tijdens de Civil War de leiding had over het leger van de Zuidelijke Staten.
Lee Circle met het standbeeld van Robert E. Lee
Nadat ik even rondgekeken heb, neem ik de streetcar terug
en stap ik uit op Canal Street, de hoofdstraat van New Orleans. Aan deze straat
liggen de bekende smalle, toeristische straatjes, zoals Bourbon Street en Royal
Street.
Canal Street
Met de streetcar reis ik naar het einde van Canal Street
om daar over te stappen op een andere lijn. Deze streetcar brengt me naar de
French Market, de markt van het French Quarter. Het French Quarter is het
bekendste gedeelte van New Orleans en ook het gedeelte waar de meeste toeristen
komen.
Het begin van de French Market
Ik loop even rond over de French Market. Het eerste
gedeelte bestaat uit etenskraampjes, het tweede deel is de vlooienmarkt. Al
snel valt me op dat er eigenlijk bij elk kraampje zo’n beetje dezelfde spullen
te koop zijn. Ook staan er nergens prijzen bij. Uit nieuwsgierigheid vraag ik
de prijs van een enkelbandje, maar de prijs is zo belachelijk hoog dat ik
meteen doorloop. Waarschijnlijk is het de bedoeling dat ik afding, maar daar
heb ik eigenlijk geen zin in met zo’n hoge beginprijs!
In de French Market
Ik laat de French Market achter me en loop richting Royal
Street, één van de toeristische straten van de stad. De bekendste toeristische
straat van New Orleans is Bourbon Street, maar het is ook een straat die
afgeraden wordt om te bezoeken, omdat het ook een smerige straat is. Bovendien kun
je er veel dronken mensen tegenkomen, aangezien je in New Orleans heel
gemakkelijk aan drank kunt komen. Dit geldt overigens voor de hele stad: hoewel
het nog niet eens tien uur ’s ochtends is, heb ik al een aantal behoorlijk
aangeschoten mensen gezien.
Bourbon Street
Vanaf de French Market richting Royal Street loop ik een
stukje over Chartres Street, waar ik al snel de gebouwen met balkons zie die typerend
zijn voor New Orleans.
De typische gebouwen met balkons
Ik kom uiteindelijk uit bij Jackson Square, een mooi
plein middenin de stad. Dit is ook het plein waar de St. Louis kathedraal aan
ligt.
Jackson Square met de St. Louis kathedraal
Vanaf Jackson Square heb ik ook uitzicht op de rij bij
Café du Monde. Dit is een heel bekend café in New Orleans waar je heerlijke
beignets schijnt te kunnen eten. Aangezien de rij de halve straat in beslag
neemt, besluit ik even over te slaan…
De rij bij Café du Monde
Terwijl ik sta te kijken naar de rij word ik aangesproken
door de koetsier van een paardenkoetsje. We maken een kort praatje over
Nederland en over de stad en als ik verder ga, wenst hij me veel plezier toe. “Eet
niet te veel,” voegt hij eraan toe, “maar drink zo veel als je wilt!”
Dit advies hebben meer mensen duidelijk te horen
gekregen, want ik kom om de paar meter wel iemand tegen met een alcoholisch
drankje (en het is nog maar net elf uur ’s ochtends…). Ik hou het echter heel
beschaafd bij mijn flesje limonade, waar ik regelmatig een slokje van neem. Dit
is ook wel nodig, want het is heel warm vandaag, ondanks dat de zon niet volop
schijnt.
Om even af te koelen loop ik een paar souvenirwinkeltjes
in. Ook breng ik een bezoek aan de St. Louis kathedraal, die een werkelijk
prachtig plafond heeft.
In de St. Louis kathedraal
Vanaf de St. Louis kathedraal loop ik richting Royal
Street. Onderweg passeer ik een bandje, dat gewoon gezellig op straat muziek
aan het spelen is. Ook dat is typisch New Orleans!
Muziek maken op straat, dat hoort bij New Orleans!
Ik loop over Royal Street en zie overal de bekende
gebouwen met balkons. Ik passeer verschillende souvenirwinkels, die ik vaak
even binnenloop om te kunnen genieten van de airconditioning. Zo ontdek ik dat
ze, net als op de French Market, eigenlijk overal hetzelfde verkopen, maar dat
de prijs per winkel verschilt.
Aan het begin van Royal Street, vlakbij het
politiebureau, maak ik een foto van een opvallend gebouw. Later, als ik thuis
ben, ontdek ik dat ook het Hotel Monteleone op de foto staat. Dit blijkt het
hotel te zijn waar mijn ouders jaren geleden (1979) overnacht hebben.
Rechts op deze foto is het bord te zien van Hotel Monteleone
Ik kom uiteindelijk weer uit bij Canal Street. Omdat mijn
limonade inmiddels wat lauw geworden is door de warmte, bestel ik bij de
Starbucks een lekker koud drankje. Althans, dat is de bedoeling. Mijn
bestelling wordt echter vergeten en wat ik krijg, smaakt alles behalve lekker.
Helaas ben ik op het moment dat ik dat ontdek al een stuk verder gelopen en heb
ik geen zin meer om terug te gaan.
Mijn bedoeling is om vanaf Canal Street met de streetcar
richting North Rampart Street te gaan en dan naar het Louis Armstrong Park te
lopen. Er lijkt echter een probleem te zijn met de streetcar, want na een
kwartier gewacht te hebben, is er nog steeds geen één bij de halte geweest. Ik
besluit te gaan lopen. Als ik bij North Rampart Street aankom, aarzel ik
echter: de straat ziet er niet bepaald goed uit. Ik besluit verstandig te zijn
en het Louis Armstrong Park te vergeten. In plaats daarvan ga ik weer naar de
streetcar om naar het City Park te gaan.
Het City Park ligt buiten het echte stadscentrum van New
Orleans en is daarom heerlijk rustig. Aan het begin van het park is zelfs een
stukje bayou, het Frans-Engelse woord voor een stuk water dat een beetje lijkt
op een moeras. Dit soort bayous zijn typerend voor New Orleans en de
Mississippi-rivier.
Het begin van het City Park met de bayou
De bayou vind ik erg mooi en rustig, maar door de warmte
kan ik niet echt genieten van de rest van het park. Ik ga naar een restaurantje
om even af te koelen en iets te eten, al weet ik tot op de dag van vandaag nog
steeds niet wat ik nu gegeten heb.
Na het eten heb ik nog steeds heel veel last van de
drukkende warmte en vochtige lucht, dus besluit ik om terug te gaan richting
het hotel. Ik loop langs de bayou en zie een eilandje waar vogels hun nesten
hebben gemaakt.
Het vogeleilandje in de bayou
Vanaf het City Park neem ik de streetcar naar Canal
Street. Het laatste stukje naar het hotel loop ik en dan kan ik eindelijk echt
op temperatuur komen. Ik stuur ook een berichtje naar onze reisleidster met de
vraag of ze vanavond nog iets wil doen en we spreken af om later, als het
buiten ook iets koeler is, iets te gaan eten.
Om half zeven ga ik daarom naar de lobby van het hotel.
Samen met onze reisleidster loop ik terug richting Canal Street. Nu we met z’n tweeën
zijn, durven we wel een stukje over Bourbon Street te lopen, maar we slaan
uiteindelijk toch af naar een iets minder chaotische straat. We komen uit bij
Jackson Square, waar nu straatartiesten en waarzeggers hun geld proberen te
verdienen.
Waarzeggers op Jackson Square
In een restaurantje vlakbij eten we iets. Onze
reisleidster is zo dapper om een kopje gumbo te proberen, een typisch gerecht
voor New Orleans, maar ik ben blij dat ik het bij een gewone Caesar salade heb
gehouden: het ziet er niet echt smakelijk uit… Gelukkig geeft onze reisleidster
aan dat het wel te eten is.
Gumbo, een typisch gerecht voor New Orleans
Vanaf het restaurantje lopen we terug richting het hotel,
waarbij we nog een stukje achter een bruiloftsstoet lopen. Het ziet er heel
gezellig uit met een bandje en iedereen die zwaait met zakdoeken. Wel houdt de
politie een oogje in het zeil om ervoor te zorgen dat het niet uit de hand
loopt.
Uiteindelijk zijn we weer terug bij het hotel, een
chaotische, maar leuke ervaring rijker. Morgen zullen we terecht komen in een
heel andere ervaring: we gaan dan naar het strand van Pensacola in de staat
Florida!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten