vrijdag 19 juni 2015

Reisverslag Noord-Amerika 2015: dag 20

20 mei 2015: Orlando à Miami Beach

Vandaag zullen we de laatste 450 kilometer afleggen in de bus: we rijden op deze laatste reisdag van Orlando naar Miami Beach.

Omdat er geen ontbijt bij het hotel inbegrepen is deze keer, ontbijt ik op mijn kamer waarna ik naar de bus ga. Vandaag hebben we niet alleen een andere buschauffeur, maar ook een andere bus. Het is een bus van dezelfde maatschappij, alleen is deze iets luxer en schoner. Onze chauffeur voor vandaag komt uit Cuba en geeft duidelijk aan dat hij moet doen wat de chauffeur van de andere bus zegt, want die heeft de leiding.

Rond acht uur vertrekken we. We komen langs het Orlando International Airport en rijden dan door naar het Kennedy Space Center, waar we een lange stop zullen maken. Het Kennedy Space Center, of KSC, gaat helemaal over ruimtevaart. Vroeger werden hier ook de space shuttles gelanceerd. Tegenwoordig zijn er nog steeds raketlanceringen en volgens onze reisleidster zal er vandaag ook eentje zijn. Omdat de lanceringen vaak uitgesteld worden, reken ik nog nergens op.

Het gebouw van de space shuttle Atlantis naast de ingang

Als de bus geparkeerd heeft op het parkeerterrein lopen we braaf achter onze reisleidster aan naar de ingang. Terwijl zij onze kaartjes haalt, waarvoor ze even een tijdje in de rij moet staan, krijgen wij de tijd om rond te kijken.

Bij de ingang van het KSC

Bij de ingang is een fontein gebouwd ter herinnering aan president John F. Kennedy, naar wie het KSC vernoemd is. John F. Kennedy was zeer geinteresseerd in ruimtevaart en wilde graag dat er grote ontwikkelingen, zoals bemande ruimtevluchten, plaats zouden vinden. Helaas heeft hij de echt grote ontwikkelingen niet mee kunnen maken.

De John F. Kennedy fontein

Zodra we onze kaartjes hebben, lopen we naar de ingang. Uiteraard is er een veiligheidscontrole. Daarna volgen we onze reisleidster richting de bus die ons naar het lanceergebied brengt. Het KSC bestaat namelijk uit twee gedeeltes: het hoofdgedeelte met het gebouw van de space shuttle Atlantis, de winkels, de bioscoop en de rakettentuin en het lanceergedeelte met het gebouw van de Apollo raketten en de bankjes om naar de lanceringen te kijken.

Met de bus naar het lanceergedeelte

Met de bus is het nog even een stukje rijden naar het lanceergedeelte. Onderweg rijden we langs water en op diverse plaatsen zien we alligators, die hier veel voorkomen.

Een alligator onderweg

Onderweg komen we ook langs het enorme VAB gebouw, het Vehicle Assembly Building. Hier werden vroeger de space shuttle klaargemaakt voor de lanceringen. Ook nu wordt het gebouw nog gebruikt om raketten voor te bereiden op de lancering. Hoewel het misschien niet zo lijkt, is het gebouw enorm groot: het is 218 meter lang, 158 meter breed en 160 meter hoog…

Het VAB

We rijden door naar het lanceergedeelte en krijgen daar eerst de tijd om rond te kijken in de Apollo hal. Hier hangt een Apollo raket en is veel informatie te vinden over alle Apollo raketvluchten.

In de Apollo hal

Er is afgesproken dat we rond kwart voor elf zullen verzamelen voor de lancering, maar als ik onze reisleidster tegenkom, zegt ze dat ik al naar buiten mag gaan als ik dat wil. Dat doe ik uiteraard, want het begint nu toch wel te kriebelen: misschien ga ik een echte raketlancering meemaken! Ik zoek een plaatsje op één van de bankjes en zie de raket al in de verte staan.

In het midden staat de raket klaar voor de lancering

Via luidsprekers worden we op de hoogte gehouden van de situatie. Er zijn twee mogelijke momenten voor de lancering vandaag, waarvan er eentje over ongeveer een kwartier is. Alles ziet er op het moment goed uit, dus het aftellen kan beginnen. Zou het dan echt gaan gebeuren? Om me heen lijkt de spanning bij de wachtende mensen ook toe te nemen. Een beveiligingsagente blijft echter uiterst kalm en zorgt er goed voor dat niemand voor de bankjes blijft staan en zo het uitzicht wegneemt.

Terwijl het aftellen doorgaat, krijg ik gezelschap van onze reisleidster. Samen kijken we gespannen richting de raket in de verte. Gaan we het echt zien? Gaan we echt een raket de ruimte in zien gaan? Ja, hoor, we gaan het zien: precies om elf uur ontstaan er rookwolken en gaat de raket de lucht in. Het geluid bereikt ons pas later, als de raket al veel hoger is.

De raket wordt gelanceerd!

De raket klimt hoger en hoger, alles lijkt goed te gaan. Het commentaar via de luidsprekers is ook positief, de lancering van deze Atlas 5 raket is geslaagd! De onbemande raket is veilig onderweg naar de ruimte om daar materialen af te leveren voor de U.S. Air Force.

De rookpluim van de raket

Wanneer de raket niet meer te zien is, keren we snel terug richting de bussen. Dit is heel goed geregeld: we worden naar de goede rij gestuurd en zitten al vlug in een bus terug naar het hoofdgedeelte. We lopen meteen door naar het Atlantis gebouw. Er staat echter een lange rij, dus loodst onze reisleidster ons naar binnen via de uitgang.

We lopen door naar de lanceringssimulator. Hier kunnen we ervaren hoe een raketlancering voelt. Na het zien van de lancering is dit natuurlijk extra bijzonder. Het is ook niet eng, vind ik: je zit een tijdje gekanteld en alles om je heen trilt en rammelt. Daarna kom je weer gewoon te zitten en is het net alsof je gewichtloos bent.

Na de simulator krijgen we de tijd om de space shuttle Atlantis te bekijken, die tentoongesteld wordt in het gebouw. Dit is de echte space shuttle, geen nagebouwde: deze shuttle is echt de ruimte in geweest.

De space shuttle Atlantis

Als iedereen rondgekeken heeft, is er nog net tijd om even naar het toilet te gaan voor we ons naar de bus moeten haasten. We hebben geen tijd meer om te eten, want er is een stel in de bus uit Schotland dat vanavond al terug vliegt. Op naar Miami dus! De bus kan echter niet meteen vertrekken, omdat er een vrachtwagen heel vreemd geparkeerd staat. Het kost de chauffeur zeker een paar minuten om de bus uit het parkeervak te krijgen.

Uiteindelijk kunnen we toch gaan rijden. We volgen de weg een stukje langs de Atlantische Oceaan en zien in een flits een paar dolfijnen zwemmen. Vlak daarna krijgen we een enorme stortbui op ons dak, maar die is ook zo weer over.

Hoewel onze reisleidster vraagt of we snel kunnen stoppen om te eten, rijdt onze chauffeur gewoon door naar de afgesproken stopplek, ruim twee uur van het KSC af. Iedereen rammelt inmiddels van de honger, maar ja: we hebben wel een raketlancering mee mogen maken!

Zodra de bus stopt bij het Port St. Lucie Service Plaza langs de Florida’s Turnpike haast iedereen zich naar een restaurantje. Ik haal een broodje en zoek een plekje in de zon om rustig te eten. Helemaal rustig eten wordt het niet, want ik krijg gezelschap van een groepje vogels dat wel heel duidelijk laat blijken dat zij ook wel een stukje brood lusten!

Vanaf Port St. Lucie rijden we door richting Miami. We komen langs plaatsen als Jupiter (waar onder andere Céline Dion een huis heeft), Palm Beach en Fort Lauderdale voor we echt in de buurt van Miami zijn. Het is inmiddels vijf uur en dus spitsuur. We komen dan ook terecht in de file, waarbij het snel duidelijk wordt dat de remmen van de bus het goed doen…

De skyline van Miami vanuit de bus

Onze reisleidster had van tevoren gevraagd of het stel uit Schotland bij het vliegveld afgezet kon worden of anders in de buurt van een bushalte om met de shuttlebus erheen te kunnen gaan. De buschauffeur blijft echter stug doorrijden richting Miami Beach, weg van het vliegveld. Hij weigert onderweg even te stoppen, waarop de man van het Schotse stel boos tegen hem uitvalt dat dit niet de afspraak is. Onze reisleidster komt haastig tussenbeide, want het lijkt erop dat ze elkaar elk moment letterlijk in de haren kunnen vliegen…

Uiteindelijk stopt de chauffeur de bus bij het Fontainebleau hotel, een hotel dat nog gebruikt is als decor voor een James Bond film. Hier kan het Schotse stel uitstappen. Onze reisleidster helpt hen een taxi te krijgen en dan zijn ze op weg naar het vliegveld!

Het Fontainebleau hotel

Wij rijden door naar ons hotel. Zodra we er zijn, laadt onze chauffeur de koffers uit en rijdt hij meteen weer weg. Zelfs onze reisleidster kijkt even verbaasd, want eigenlijk zou ze met hem mee terug rijden naar Orlando. Ergens vindt ze het niet erg dat ze een nachtje in Miami moet blijven, maar het snelle vertrek van de chauffeur is wel vreemd.

Voordat ik afscheid neem van iedereen en naar mijn kamer ga, probeer ik eerst mijn vervoer naar het vliegveld morgen te regelen. Dit duurt even, want er is maar één concierge en die is druk bezig met een vlucht te controleren voor een ander stel uit onze bus.

Als mijn vervoer geregeld is, neem ik afscheid van de groep. Ik bedank onze reisleidster voor alles dat ze voor ons gedaan en geregeld heeft en voor haar gezelschap. Dan ga ik naar mijn kamer, waar ik overigens niet lang blijf: ik wil nog wel even naar het strand! Het ligt achter ons hotel, maar er komen lijkt even lastig, omdat de toegangspoort bij het zwembad op slot lijkt te zitten.

Het strand achter het hotel

Ik vind echter een andere route en loop een stukje over het strand voor ik iets eet. Daarna loop ik nog even rond, want zwemmen is niet mogelijk: zodra de zon onder is, mag je hier niet meer zwemmen in het hotelzwembad. Ik vind het een beetje vreemd, aangezien het zwembad in Orlando wel tot half twaalf ’s avonds open was.

Ik besluit de tijd die ik heb alvast te gebruiken om mijn koffer in te pakken. Morgen heb ik nog wel tijd (ik vlieg pas om zeven uur ’s avonds), maar ik vind het fijn om al iets gedaan te hebben. Ook regel ik dat ik later uit kan checken, zodat ik ’s ochtends rustig aan kan doen.

Morgen heb ik dus nog ruim een halve dag om lekker van het weer in Miami Beach te genieten en daarna is het terug naar koud en regenachtig Nederland…


Tot morgen!

Lees verder: Dag 21 & 22 (Miami Beach --> Amsterdam)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten