7 mei 2015: Toronto
à Niagara Falls
Het programma voor vandaag geeft aan dat het zeker een
bijzondere dag gaat worden. We zullen eerst naar de CN Tower rijden hier in
Toronto, waar ik naar boven mag om uit te kijken over de stad, en daarna
bezoeken we de Niagara Falls. Vooral daar heb ik heel veel zin in!
Maar eerst ben ik nog in het hotel in Toronto. Zoals
gebruikelijk ben ik vroeg wakker, misschien ook door het niet al te schone
dekbed. Zodra het dan ook niet meer belachelijk vroeg is, sta ik op om extra
lang te douchen. Ik haal een ontbijt bij de Starbucks, die gelukkig al om half
zeven open is, en heb even contact met het thuisfront in Nederland. Terwijl ik
praat, loopt er een nogal vreemde zwerfster rond, maar gelukkig staat er een
beveiliger vlakbij die haar scherp in de gaten houdt.
Na het ontbijt loop ik terug naar het hotel om de laatste
dingen in mijn koffer te stoppen. Ik breng mijn koffer zelf naar de bus in
plaats van dat ik wacht op de bagageservice (bij een groepsrondreis is het
gebruikelijk om de koffer op een bepaald tijdstip voor de deur van de kamer te
zetten, waarna deze door het hotelpersoneel naar de bus wordt gebracht) en
wacht dan rustig in de lobby van het hotel tot het tijd is om te vertrekken.
Vandaag rijden we om acht uur weg. We beginnen met een
rit door de stad, waarbij we een mix zien van oude en moderne gebouwen. We
maken een korte fotostop bij één van de moderne gebouwen, dat er vanuit de
lucht als een oog uit zou zien (witte, ronde vorm in het midden en twee
gebouwen eromheen). Ik weet helaas niet hoe het gebouw precies heet of wat voor
soort gebouw het is, alleen dat het bekend staat als ‘Eye Ball Building’
(oogbalgebouw).
Het Eye Ball Building
We rijden verder langs diverse oude gebouwen, waaronder
ook een gebouw dat me aan de Tower in Londen doet denken. Tussen alle hoge en
moderne gebouwen staan af en toe oude kerken, iets dat het straatbeeld van
Toronto erg uniek maakt. Maar het meest opvallende gebouw van Toronto is toch
wel de CN Tower.
De CN Tower, gezien vanuit de bus
De CN Tower – oftewel de Canadian National Tower – is een
toren van 553 meter hoog, die dienst doet als zendmast. Daarnaast is het een
grote toeristenattractie, want je kunt er naar boven en op 350 meter hoogte
over de stad uitkijken. En dat is precies wat ik ga doen!
Aan de voet van de CN Tower
Omdat de stadsrondrit vrij snel ging door weinig stops en
oponthoud, zijn we echter te vroeg bij de toren: we kunnen pas vanaf negen uur
naar boven. We wachten buiten in het zonnetje, want het is – we zijn het al
bijna als vanzelfsprekend gaan beschouwen – een prachtig heldere dag. Dat
belooft straks een mooi uitzicht!
Om negen uur is het dan zo ver: we mogen het gebouw in.
Uiteraard is er een veiligheidscontrole voor we naar de liften door kunnen
lopen. De lift is absoluut niet geschikt voor mensen met hoogtevrees (al is een
uitkijk op 350 meter hoogte natuurlijk ook niet echt iets voor hen!), want de
voorkant is gemaakt van glas. Terwijl we omhoog gaan naar 350 meter kunnen we
dan ook al uitkijken over de stad. De lift gaat overigens erg snel: hij bereikt
een snelheid van 22 kilometer per uur en doet er slechts 58 seconden over om
boven te komen.
Uitzicht vanuit de lift over Toronto
Als we boven zijn, hoor ik spontaan hier en daar ‘wauw!’
Ik ben het er mee eens, want het uitzicht is werkelijk prachtig. Je kunt
kilometers verder kijken en overal is wel weer iets anders te zien.
Het uitzicht over Toronto vanaf de bovenste verdieping van de CN Tower
De lift had ons naar de bovenste verdieping gebracht,
waar je niet helemaal rond kunt lopen, maar een trap brengt je iets lager naar
het uitkijkplatform buiten. Hier kun je wel helemaal rondlopen en Toronto echt
van alle kanten bekijken.
Het uitzicht vanaf een verdieping lager, waar je buiten kunt lopen
Het meest bijzondere is echter toch wel de ‘glazen’ vloer.
Een gedeelte van de vloer is namelijk zo gemaakt dat je helemaal naar beneden
kunt kijken. Na de eerste stap, die ik toch wel een beetje spannend vind, loop
ik hier overheen. Beneden kan ik het aquarium van Toronto zien en daarnaast zie
ik onze twee geparkeerde bussen staan.
Vanaf de glazen vloer kijk je zo naar beneden op het dak van het aquarium. De twee witte rechthoeken er vlakbij zijn onze twee bussen.
Ik loop nog een paar rondjes, zowel op deze verdieping
als op de bovenste, en bekijk ook alle informatieborden die ophangen met
feitjes over de toren en bijzondere momenten. Natuurlijk loop ik ook nog een
keer over het ‘glazen’ gedeelte!
Het bewijs: ik heb op de 'glazen' vloer gestaan!
Uiteindelijk moeten we dan toch terug naar beneden. Daar
krijgen we nog even tijd om in de souvenirwinkel rond te kijken voor we terug
naar de bus gaan. Rond tien uur rijden we weg bij de toren, op weg naar de
Niagara Falls.
In de souvenirwinkel staat de CN Tower nagebouwd als Lego-kunstwerk!
Het is vandaag maar een korte rit: zo’n 130 kilometer. We
stoppen onderweg dan ook niet, maar rijden in één keer door naar de Canadese
kant van de Niagara Falls. De watervallen van de Niagara Falls liggen namelijk
op de grens van de Verenigde Staten en Canada en kunnen van beide kanten
bekeken worden. De Canadese kant wordt echter door veel mensen als mooiste
beschouwd. Het is ook de kant waar het meest op toerisme gerekend wordt met
restaurants, attracties en de Skylon Tower: een hoge toren met bovenin een
uitkijkpunt en een ronddraaiend restaurant. Hier zullen wij later vandaag ook
lunchen.
Onze eerste stop is echter bij de helikopters, want er
zijn drie mensen uit de bus die met een helikopter over de watervallen zullen
vliegen. Onze reisleidster gaat met hen mee, terwijl wij door de chauffeur naar
de Niagara Whirlpool worden gebracht: een gedeelte voor de watervallen met wild
stromend water. Er is een mogelijkheid om in een karretje naar de overkant te
gaan, maar helaas hebben wij hier geen tijd voor.
Niagara Whirlpool met het karretje naar de overkant
Nadat we even rondgekeken hebben, brengt onze chauffeur
ons terug naar de helikopters. Als iedereen weer in de bus zit, rijden we
richting het uitkijkpunt Table Rock. Daar zien we eindelijk de watervallen voor
het eerst. Vanuit de bus worden er al heel veel foto’s gemaakt door iedereen,
maar natuurlijk krijgen we de gelegenheid om buiten rond te lopen.
Het eerste zicht op de mist van de watervallen
Als we eenmaal buiten staan en het geluid van het water
horen, is het net alsof we in een andere wereld terecht zijn gekomen. Vergeten
zijn het dubieuze dekbed in het hotel in Toronto, de vele uren in de bus en
zelfs het uitzicht vanaf de CN Tower. Dit is echt onbeschrijflijk!
De Horseshoe Falls
We krijgen een halfuur de tijd om foto’s te maken van de
drie watervallen: de Horseshoe Falls, de American Falls en de Bridal Veil
Falls. De Horseshoe Falls is de grootste waterval en lijkt qua vorm op een
hoefijzer. De American Falls liggen aan de Amerikaanse kant, de Bridal Veil is
een ‘klein’ watervalletje ernaast.
De American Falls. Het meest rechtse stukje waterval is de Bridal Veil.
Tegen de tijd dat we terug bij de bus zijn, hebben we met
z’n allen zeker al honderden foto’s gemaakt. En we gaan nog niet weg! We rijden
langs de watervallen richting de Skylon Tower, waar we zullen lunchen. De toren
is in totaal 160 meter hoog, wat betekent dat er bovenin een prachtig uitzicht
is over de watervallen. Voor ons zal het nog specialer zijn, want wij gaan
lunchen in het ronddraaiende restaurant!
De Skylon Tower
Het restaurant bevindt zich bovenin de toren. De
buitenkant van de toren en het middelste gedeelte staan stil, maar de vloer
daar tussenin draait. Op die manier heb je elke keer weer een ander uitzicht.
In een uur tijd draait de vloer één rondje.
Uitzicht vanuit het restaurant op de Horseshoe Falls
Terwijl we foto’s blijven maken en constant naar buiten
kijken, krijgen we een heerlijke lunch geserveerd. De vegetarische maaltijd die
ik uiteraard besteld heb, is werkelijk vijf sterren waard: het smaakt meer dan
uitstekend! Mijn complimenten aan de kok!
De American Falls en Bridal Veil (helemaal rechts) vanuit de Skylon Tower
Als we uitgegeten zijn, gaan we terug met de lift naar
beneden. Onze reisleidster regelt dat we met ons kaartje vanavond nog terug
kunnen gaan, mochten we dat willen. ’s Avonds zijn de watervallen namelijk
verlicht en aangezien ons hotel niet ver is, is het absoluut een optie om terug
te gaan met bijvoorbeeld de shuttlebus. We spreken echter met een groepje
Nederlands sprekende mensen af om vanavond terug te gaan lopen.
Maar eerst is het nog tijd voor een derde speciale
ervaring: we zullen met een boot langs de watervallen varen tot vlakbij de
Horseshoe Falls. Veel mensen die lezen over de Niagara Falls hebben van de Maid
of the Mist gehoord, maar dat is de Amerikaanse boot die naar de Horseshoe
Falls vaart. Wij gaan mee met de Hornblower, de Canadese boot. Eerst rijden we
echter nog door het commerciële dorpje en zien we diverse opvallende
restaurants en winkels.
Een chocolade/snoepwinkel in het dorpje bij de watervallen
Als we bij de boot zijn, krijgen we allemaal een rode
poncho om te voorkomen dat we helemaal nat worden. Dan mogen we aan boord en
varen we als eerste langs de American Falls. De ervaring is nauwelijks te
beschrijven als je het geluid van het vallende water van zo dichtbij hoort en
de waterdruppels voelt.
De American Falls vanaf de boot
De boot vaart verder naar de Horseshoe Falls. Vanwege de
vele waterdruppels probeer ik mijn camera een beetje onder mijn poncho te
houden, maar natuurlijk laat ik wel even vastleggen dat ik hier geweest ben!
Het bewijs: op de boot bij de Horseshoe Falls!
Na deze geweldige ervaring keert de boot om. We zien
onderweg nog een prachtige regenboog en laten ons voor de tweede keer onder
regenen door de American Falls. Dan staan we weer aan land: nat, maar een
onvergetelijke ervaring rijker.
Een prachtige regenboog onderweg
We krijgen nog heel even tijd om wat laatste foto’s te
maken en op te drogen voor we met de bus naar de duty free winkel (belastingvrije
winkel) rijden: we zitten immers vlakbij de grens. We krijgen ruim de tijd om
eventueel iets te kopen, maar ik hou het bij nog even lekker in het zonnetje
zitten buiten en wat foto’s maken.
Een close-up van de Bridal Veil, de kleinste van de watervallen
Uiteindelijk gaan we richting het hotel, dat op ongeveer
twee kilometer afstand van de watervallen ligt. Ik doe snel een paar
boodschappen en dan sluit ik me aan bij het groepje dat nog teruggaat. We lopen
in rustig tempo de twee kilometer terug, wat goed te doen blijkt te zijn. Het
is makkelijk te vinden, het weer is nog goed en er is onderweg genoeg te zien.
Het uitzicht onderweg bestaat onder andere uit... eekhoorns.
Omdat het nog vrij licht is als we terug bij de
watervallen zijn, besluiten we eerst iets te eten. Na de lunch van vanmiddag
heeft niemand nog echt heel veel honger, dus houden we het bij iets kleins van
het Market Café van het Hilton Hotel. Uiteraard passen de prijzen bij zo’n chic
hotel…
Na het eten gaan we terug naar de Skylon Tower. We nemen
de lift naar boven en zien dan de inmiddels prachtig verlichte watervallen.
De verlichte American Falls en Bridal Veil
Opnieuw loopt het getal van het aantal foto’s dat ik nog
kan maken met dit fotokaartje in mijn camera in snel tempo terug. Het is
uiteraard lastig om foto’s te maken van de verlichte watervallen in het donker,
maar ik probeer het wel, aangezien ik dit thuis zeker terug wil zien.
De Horseshoe Falls zijn verlicht met de kleuren rood-wit-rood, net als de Canadese vlag
Ten slotte besluiten we om toch maar terug te gaan lopen.
Morgen zullen we de watervallen nog één laatste keer zien als we de grens over
gaan.
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten