14 mei 2015:
Nashville à Memphis
Een
korte dag vandaag, aangezien we ‘slechts’ 360 kilometer zullen rijden. Het zal
zeker geen saaie dag worden, want we gaan vandaag naar Graceland, het huis van
Elvis Presley!
Net
zoals de afgelopen twee dagen is ook vandaag het ontbijt inbegrepen in het
hotel. Na het ontbijt worden de koffers weer verzameld en vertrekken we om acht
uur richting Memphis.
We
rijden over de 40 snelweg en maken onze eerste stop in de buurt van de stad
Jackson. Daar brengen we een bezoek aan Casey Jones Village. Dit dorpje is
speciaal opgericht om Casey Jones te herdenken, een treinmachinist die in 1900
om het leven kwam.
Casey Jones Village
In
de nacht van 29 op 30 april 1900 moest Casey Jones een passagierstrein
besturen. Het was een mistige, regenachtige nacht en hij liep met zijn trein
achter op schema. Onderweg wist hij echter goed tijd in te halen, waardoor hij
op tijd bij het station van Vaughan aankwam. Wat hij niet wist, was dat er nog
een aantal treinen op het station stilstonden, waarvan er eentje op zijn rails
stond. Zodra hij het zag, gebruikte hij de fluit van de trein om de passagiers
te waarschuwen en begon hij uit alle macht te remmen. De passagiers overleefden
de botsing allemaal, Casey Jones kwam als enige om het leven. Hij wordt in
Casey Jones Village nog steeds herdacht en zijn oude huis is er te bezoeken.
Het oude huis van Casey Jones
Behalve
het huis van Casey Jones, een oude treinwagon en een treinmuseum zijn er
(uiteraard) ook souvenirwinkels in het dorpje en is er een Old Country Store
(een ouderwetse winkel) met een restaurant.
De Old Country Store in Casey Jones Village
Als
ik de winkeltjes en Country Store bekeken heb, loop ik nog een rondje over de
parkeerplaats. Uit nieuwsgierigheid loop ik naar de bus die aan de andere kant
van de parkeerplaats staat en tot mijn verbazing blijkt de bus uit Alaska te
komen! Ik maak uiteraard een foto als bewijs, want een kentekenplaat van de
staat Alaska kom je niet snel tegen aan deze kant van het land!
Het bewijs: een kentekenplaat uit Alaska!
Om
elf uur rijden we weer verder richting Memphis. Onderweg regent het een beetje
en komen we in een korte file terecht, die veroorzaakt wordt door
wegwerkzaamheden. Gelukkig levert het niet heel veel vertraging op en zien we
anderhalf uur na ons vertrek uit Casey Jones Village het eerste gebouw van
Memphis: de Pyramid. Dit gebouw, dat 65 miljoen heeft gekost, was
oorspronkelijk bedoeld als sportarena, maar door de hoge kosten en doordat het
te weinig gebruikt werd, is het veranderd in een winkelcentrum met hotel en
bowlingbaan.
De Pyramid van Memphis
We
rijden door naar het Memphis Visitor Center, waar we stoppen. In het Visitor
Center staan twee standbeelden, eentje van B.B. King en eentje van Elvis
Presley, maar je mag ze vooral niet aanraken: beide standbeelden zijn met een
alarm beveiligd…
Het met alarm beveiligde standbeeld van Elvis Presley
Vanaf
het Memphis Visitor Center rijden we door naar het Lorraine Motel. Dit is het
motel waar Martin Luther King werd neergeschoten toen hij een toespraak hield
voor kamer 306. De krans aan het balkon geeft aan waar hij stond toen het
gebeurde.
Het Lorraine Motel met de krans voor kamer 306
Voor
het motel staan twee auto’s geparkeerd die lijken op de auto’s die er stonden
toen Martin Luther King werd neergeschoten op 4 april 1968. Ook staat er een
bord met informatie en foto’s. Een bepaalde foto maakt diepe indruk: een foto
van mensen die wijzen naar de plek waar de schutter gestaan moet hebben,
terwijl Martin Luther King op de grond ligt…
Het informatiebord met de foto onder '1968'
Na
deze indrukwekkende ervaring is het even moeilijk om om te schakelen naar een
andere King: Elvis Presley, de King of Rock ’n Roll. We rijden naar Graceland
en komen terecht in de meest commerciële wereld die ik ooit gezien heb.
Welkom in Graceland... met de eerste souvenirwinkel
Terwijl
onze reisleidster onze kaartjes regelt, kijk ik even rond. De prullenbakken met
‘Thank you, Thank You Very Much’ erop kan ik nog wel waarderen, maar dat de
gratis WiFi verbinding me zo’n beetje dwingt in te checken bij Graceland op
Facebook vind ik dan weer niet nodig.
Zelfs de prullenbakken hebben met Elvis te maken
Als
we de kaartjes hebben, mogen we zelf rond gaan kijken. Ik loop door de eerste
souvenirwinkel en kom uit bij een heel straatje met winkels, restaurants en
Elvis-tentoonstellingen.
Het straatje met winkels, restaurants en tentoonstellingen
Nadat
ik iets gegeten heb, ga ik in de rij staan om met een busje naar het huis
gebracht te worden. Wat me opvalt, is dat er overal beveiliging rondloopt. Ook
wordt mijn tas uitgebreid gecontroleerd voor ik, na drie kwartier in de rij te
hebben gestaan, in een busje mag stappen en naar het huis gebracht wordt.
Graceland, het huis van Elvis Presley
Met
behulp van een iPad en koptelefoon (die het bij mij uiteraard niet doet) mag je
vervolgens door het huis lopen. Acteur John Stamos, bekend van de
televisieserie Full House, vertelt samen met Elvis’ dochter Lisa Marie over de
verschillende kamers en gebeurtenissen in het huis. We beginnen in de
woonkamer, waar onder andere de grote pauwen op de ramen aandacht trekken.
De woonkamer met de muziekkamer
Vanaf
de woonkamer mogen we doorlopen naar de slaapkamer van Elvis’ ouders, de
eetkamer en de keuken. John Stamos verzekert ons ervan dat de keuken nog precies
zo was als toen Elvis hier voor het laatst kookte…
De keuken
We
krijgen heel kort de bekende Jungle Room te zien voor we de kelder mogen
bezoeken. Hier was onder andere Elvis’ televisiekamer met maar liefst drie
toestellen naast elkaar…
De televisiekamer
Een
andere kamer in de kelder is de biljartkamer, die opvalt door de stoffen
bekleding van de muren en zelfs het plafond.
Het plafond van de biljartkamer
Als
we de trap weer oplopen, komen we uit bij de Jungle Room. Dit is de bekendste
kamer in het huis en wordt zo genoemd vanwege het jungle-uiterlijk: een
grastapijt op de grond, dierenbeelden en –knuffels en zelfs een waterval. In
deze kamer nam Elvis ook zijn laatste twee albums op.
De bekende Jungle Room
We
mogen doorlopen naar buiten en zien onder andere het kantoor en de wei voor de
paarden. Ook staat er nog een kinderspeelset met een schommel.
De achterkant van het huis
De
volgende halte van de tour is de Hall of Gold: een ruimte die gevuld is met
alleen maar prijzen die Elvis tijdens zijn leven gewonnen heeft. Er zijn muren
vol met gouden platen en trofeeën met daarnaast kledingstukken die Elvis in
zijn films gedragen heeft. Zelfs de sluier die Priscilla, Elvis’ vrouw, droeg
tijdens de bruiloft is te zien.
De sluier van de bruiloft
Van
de Hall of Gold gaan we door naar opnieuw een ruimte vol met gouden platen en
bekende kostuums die Elvis droeg tijdens zijn concerten.
Een deel van Elvis' gouden platen en kostuums
De
volgende en laatste stop is de Meditation Garden, de tuin die Elvis zelf aan
liet leggen voor de momenten dat hij op zoek was naar rust. Nu is het zijn
laatste rustplaats: zijn graf bevindt zich in deze tuin. Naast hem liggen zijn
vader en oma begraven, zijn moeders graf is naast dat van zijn vader en er is
een steen ter nagedachtenis aan zijn overleden tweelingbroertje.
Elvis' graf
Na
het bezoeken van het graf is de tour voorbij. Ik ga in de rij staan om terug te
keren naar de overkant van de straat, waar de in- en uitgang van het Graceland
landgoed is, en moet helaas weer lange tijd wachten. Er is namelijk iets mis
gegaan met een vrouw in een rolstoel en ze moet met een ambulance opgehaald
worden. Gelukkig lijkt ze weinig te mankeren.
Als
ik eindelijk terug ben gebracht door het busje heb ik nog net tijd om rond te
kijken in het Elvis Automobile Museum. In dit museum zijn de auto’s te zien
waarvan Elvis de eigenaar was, maar ook auto’s die in zijn films gebruikt
werden.
Het Automobile Museum
Nadat
ik nog even rondgelopen heb en Elvis’ twee vliegtuigen vanuit de verte heb
gezien, ga ik richting de bus om naar het hotel gebracht te worden. We maken
echter eerst nog een stop bij de Sun Studio, de studio waar Elvis veel nummers
opgenomen heeft.
De Sun Studio
In
de Sun Studio worden tegenwoordig rondleidingen gegeven en je kunt er wat
drinken. Ook kun je er alle posters en foto’s aan de muur bewonderen. Tussen al
die foto’s kom ik een document tegen uit 1955 dat ondertekend is door Elvis
Presley en door zijn vader, Vernon Presley.
Het ondertekende document uit 1955
Vanaf
de Sun Studio rijden we rechtstreeks naar het hotel. Omdat het nog vroeg in de
avond is, loop ik richting Beale Street, de bekende hoofdstraat van Memphis met
alle winkels, restaurants en bars.
Beale Street
Omdat
het me niet verstandig lijkt om hier als vrouw alleen ’s avonds laat rond te
lopen, blijf ik maar kort voor ik terug ga naar mijn hotelkamer. Ik werk nog
even alle verslagen bij en lees alvast de informatie voor morgen, als de rit
naar New Orleans gaat.
Tot
morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten